هرچه پیشتر می رویم میبینیم یک جور اشتیاق همگانی وجود دارد برای اینکه همه چیز به صورت معجزه آسایی اتفاق بیفتد, خیلی سریع و بی دردسر.
مثلا تبلیغ هایی از کرم هایی که در عرض چند روز قرار ست ما را کلی جوانتر کنند,دستگاههایی که سریعا هیکل متناسبی برایمان فراهم میکنند, کتاب های کنکوری که در کوتاه مدت ضامن موفقیت ما هستند...
همینطور از
#روان مان هم همین انتظار را داریم اینکه بشود با چند جلسه کوتاه یا چند کتاب یک دفعه حال خوشی پیدا کنیم,زخم های روحمان را فراموش کنیم و راه رضایت مندی را بیابیم..
ولی اگر شعله گاز را زیاد کنیم,الزاما غذا زودتر نمی پزد ,فقط میسوزد..برای جا افتادن
#زمان لازم است, ولی گاهی میخواهیم از زمان پرش کنیم و همه چیز را با چوبی جادویی سریع بدست آوریم.
شاید چون دیدن بعد زمان قبول این است که باید برای بدست آوردن خواسته هایمان هم تلاش و هم "
#صبر" کنیم..وباید بپذیریم که مداومت در طی زمان عامل
#تغییر و استحاله ماست.
ولی گاهی میخواهیم فاصله ای بین خواستن تا شدن و بدست آوردن نباشد,همچون دوران نوزادی که نیازها سریع برآورده میشود.
میخواهیم از روی فرآیند "
#تجربه کردن" زندگی پرش کنیم, تجربه ورزش کردن برای کسب سلامتی ,تجربه تلاش کردن برای موفقیت ,تجربه عمیق شدن در خود و تحمل و درک احساساتمان برای عبور از زخم های روان مان..
پذیرفتن نقش
#زمان یعنی از وقتی که میخواهیم تا وقتی که میرسیم فاصله ای وجود دارد به نام "
#زندگی",و زندگی یعنی تجربه و
صبر برای تغییر.
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن "هنر گام زمان" است
نوشتاری از
#دکتر_نباهت_نیکسان #روانپزشک #رواندرمانگر #گروه_روانپزشکی_ویان #مطب_دکتر_سامرند_سلیمی @vianclinics