تجربه نوشتن

❇️ مارکس - آیزنشتاین - سرمایه

🔻 در سال ۱۹۲۷ سرگئی آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬

در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.

طرحی با نیروی یک رزم‌ناو

خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.

برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.

نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...

آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.

در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...

♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم»

#سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)
#اکتبر (۱۹۲۷)

🎬🎬🎬
https://t.center/tajrobeneveshtan

📷 عکس روز: عکسی دیدنی از اعتراض وکلای #فرانسه به اصلاح قانون بازنشستگی

🔻جمعی از وکلای در شهر «ارس» در شمال فرانسه، ردای وکالت را از ساختمان «خانه وکلا» آویزان کرده‌اند و پلیس‌های موتور سوار هم متعجب نگاه می کنند.

🔻در بیش از ۵۰ روز اعتصاب و راهپیمایی در اعتراض به اصلاح قانون بازنشستگی که از نظر منتقدان، حق بازنشستگی را به پیروی کامل از منطقه سرمایه دارانه ملزم می کند، شاهد ابتکارهای اعتراضی بسیار متفاوتی در فرانسه بودیم.

#فرانسه
#اعتصاب
#آنتی_کاپیتالیسم

https://t.center/tajrobeneveshtan

❇️ مارکس - آیزنشتاین - سرمایه

🔻 در سال ۱۹۲۷ #سرگئی_آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬

در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.

طرحی با نیروی یک رزم‌ناو

خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.

برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.

نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...

آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.

در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...

♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم».

چند فیلم شاخص #سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#اکتبر: ده روزی که دنیا را تکان داد (۱۹۲۷)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)

https://t.center/tajrobeneveshtan

🌈🌈🌈

▪️تراژدی #هی_مارکت

توی شهر #شیکاگو و با آن همه اخراج کردن ها و بزن و بگیر و ببندها، اعتصاب پشت #اعتصاب بود. بعد از سال ۱۸۸۶، سال های اعتصابات بزرگ ملوانان دریاچه، باراندازها و کارکنان راه آهن بود. پلیس و کارفرماها این اعتصاب ها را با خشونت سرکوب می کردند. کارگران شروع کردند برای #هشت_ساعت_کار_روزانه.

#اول_ماه_مه نزدیک می شد. بنا بود که جنگ کاهش روزی هشت ساعت کار شروع شود. مطبوعات دست به کار شدند که میان مردم تخم ترس و دلهره بپاشند. از چهار سمت شهر اعتصابات و راهپیمائی های همراه با تظاهرات به پا می شود. آنها فریاد می زدند: هشت ساعت کار، هشت ساعت تفریح و استراحت، هشت ساعت خواب! کارفرماها از خشم خون، خون شان را می خورد. #شبح_انقلاب را جلوی چشم شان می دیدند. پاسبان ها بی هیچ اخطاری به کارگران حمله کردند. جمعیت را گرفتند زیر آتش و از چپ و راست باتوم بود که توی سر جمعیت می خورد. عده ای کشته شدند و جوان ها را هم تا سر حد مرگ زدند و آش ولاش کردند. عده ای هم زیر دست وپای اسب پاسبان ها مانده بودند و جمجمه های شان له و لورده شده بود.

صدها نفر بازداشت شدند، اما فقط کسانی را به دادگاه می فرستادند که برای هشت ساعت کار روزانه مبارزه می کردند. جمعه ۱۱ نوامبر، #رهبران_جنبش را دار زدند. آن روز ثروتمندهای شیکاگو از ترس بر خود می لرزیدند.

اولین یک شنبه بعد از اعدام، مراسم تشیع جنازه صورت گرفت. هزاران کارگر جنازه ها را تشیع می کردند. زیر نگاه جمعیتی عظیم و نفس فرو خورده، صف بدرقه کننده گان به کیلومترها می رسید. جنازه ها را در #قبرستان_والدهایم دفن کردند. اما هدف هنوز سرجای اش بود: مبارزه برای هشت ساعت کار روزانه، برای شرایط انسانی تر، برای برقراری مناسبات انسانی تر میان انسان ها ادامه داشت، و هنوز هم ادامه دارد...

#مری_جونز
زنی از طبقه کارگر آمریکا

https://t.center/tajrobeneveshtan

🔹🔹🔹🔸🔸🔸

🌀 ”ادواردو گالئانو“، نویسنده اهل اوروگوئه از نام آورترین نویسندگان آمریکای لاتین، چهره چپ‌گرای آن قاره در سال ۲۰۱۵ در سن ۷۴ سالگی درگذشت. آخرین اثر وی کتابی است به نام: (جُنگ حکایات و قصه هایی گاه به همان کوتاهی ”هایکو“های ژاپنی). " نخستین اعتصاب " گزیده ای است از این اثر 👇👇

⭕️ نخستین #اعتصاب

اعتصاب در دوره ”شاهان“ در مصر روز ۱۴ نوامبر ۱۱۵۲ پیش از میلاد مسیح به راه افتاد.

سردمداران این نخستین اعتصاب سرتاسر تاریخ حنبش کارگری، سنگ تراشان، نجاران، بنایان و طراحان سازنده اهرام بودند که تا هنگام دریافت دستمزدهایی که می بایستی به آنها داده شود دست از کار کشیدند.

کارگران مصری حق اعتصاب را دیری پیش از آن به چنگ آورده، و در صورت وقوع حوادث کار، از خدمات طبی رایگان برخوردار بودند.

تا همین تازگی ها ما از تمامی این موضوع بی خبر بودیم یا اطلاعات ناچیزی از آن به ما رسیده بود. بی تردید از ترس آنکه سرمشق آنها رایج گردد.

https://t.center/tajrobeneveshtan

🖌 برگی از تاریخ مبارزات کارگران ایران؛⏬

🔴 #اعتصاب_و_کشتار کارگران کارخانه #جهان_چیت کرج در اردیبهشت سال 1350

▪️کارخانه جهان‌چیت کرج در سال ۱۳۱۷ شمسی ساخته شد و تولیدات آن شامل چیت، چلوار و متقال بود. بعد از وقایع شهریور ۱۳۲۰، این کارخانه محل اصلی تظاهرات کارگری بود و بارها به تعطیلی کشیده شده بود.

▪️اردیبهشت سال ۵٠ اعتصاب بزرگی درکارخانه جهان چیت رخ داد. در آن زمان، مزد روزانه کارگران در ازاء ۸ ساعت کار، طبق معیارهای وزارت کار چیزی بین ده تا دوازده تومان بود. اما فاتح یزدی، صاحب کارخانه جهان چیت که یکی از مالکان و سرمایه‌داران بزرگ بود و در عین حال روابط نزدیکی با خاندان پهلوی داشت حتا نُرم‌های وزارت کار را هم رعایت نمی‌کرد و در ازاء ۱۲ ساعت کار، مبلغی بین ۵ تا ۷ تومان به کارگران می‌داد.

▪️ کارگران جهان چیت برای افزایش دستمزد، از روز ۶ اردیبهشت دست به اعتصاب زدند. سه روز اعتصاب و تجمع در محوطه کارخانه برای افزایش دستمزد، نتیجه‌ای نداد. نماینده اداره کار کرج به این کارخانه رفت و کارگران بر این تصور بودند که وی برای اجرای مقررات وزارت کار و حمایت از کارگران به آنجا رفته است. اما این نماینده دولت، کارگران را تهدید به اخراج کرد و از آنان خواست به اعتصاب پایان دهند. به دنبال آن فرمانده ژاندارمری کرج با چند ژاندارم وارد کارخانه شده و کارگران را تهدید کردند.

▪️ کارگران تصمیم گرفتند به سمت وزارت کار در تهران دست به راهپیمایی بزنند. پس از آن رئیس ساواک کرج نیز کارگران را تهدید کرد که "اگر از کارخانه بیرون بیائید هر چه دیدید از چشم خودتان دیده‌اید"! و کارگران در مقابل این تهدیدها جوابشان این بود که "اگر جلو آتش و گلوله برویم بهتر از این است که این زندگی را تحمل بکنیم"! به دنبال آن، دو هزار کارگر کارخانه جهان چیت به خیابان می‌ریزند و به سمت تهران دست به راه پیمائی می‌زنند. در میان راه و ساعت حدود ۵ بعد از ظهر، وقتی که کارگران به کاروانسرا سنگی رسیده بودند، ژاندارم‌های شاه صفوف کارگران را مورد یورش قرار می‌دهند و کارگران را به گلوله می‌بندند. در اثر این اقدام رژیم شاه، حداقل سه کارگر جهان چیت کشته و چندین نفر دیگر به سختی مصدوم می‌شوند. / منبع: اینترنت

https://t.center/tajrobeneveshtan