تجربه نوشتن
#سرگئی_آیزنشتاین
Канал
931
подписчик
1,26 тыс.
фото
324
видео
1,29 тыс.
ссылок
درست، فصیح و زیبا نوشتن، هنر است. هنری که با تمرین، دقت و توجه، بهتر می‌شود. نوشتن، راهی برای آموختن.
❇️ مارکس - آیزنشتاین - سرمایه
🔻 در سال ۱۹۲۷ سرگئی آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬
در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.
طرحی با نیروی یک رزم‌ناو
خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.
برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.
نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...
آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.
در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...
♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم»
#سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)
#اکتبر (۱۹۲۷)
🎬🎬🎬
https://t.center/tajrobeneveshtan
🔻 در سال ۱۹۲۷ سرگئی آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬
در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.
طرحی با نیروی یک رزم‌ناو
خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.
برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.
نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...
آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.
در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...
♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم»
#سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)
#اکتبر (۱۹۲۷)
🎬🎬🎬
https://t.center/tajrobeneveshtan
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
سکانس «پلکان اودسا» از فیلم «رزم‌ناو پوتمکین»؛ کارگردان: «سرگئی آیزنشتاین» - محصول ۱۹۲۵
موضوع فیلم، شورش ملوانان رزم‌ناو پوتمکین در سال ۱۹۰۵ علیه افسران تزاری مافوق خود در جریان انقلاب ۱۹۰۵ روسیه و همراهی مردم با آن‌ها می‌باشد. فیلم از چند اپیزود تشکیل شده‌است: «مردان و حشره‌ها» که مقاومت ملوانان به علت این‌که به آن‌ها گوشت فاسد داده می‌شود را نشان می‌دهد. «نمایش در بندر» شورش ملوانان و کشته شدن رهبرشان واکولینچوک را به نمایش می‌گذارد. «مردی مرده برای عدالت فریاد می‌زند.» جنازهٔ واکولینچوک توسط مردم اودسا تشییع می‌شود. «پلکان اودسا» که سربازان حکومت تزاری مردم «اودسا» را قتل‌عام می‌کنند. «تسلیم سربازان»؛ سربازان به شورشیان می‌پیوندند.
در این اپیزود سربازان کازاک روسی با تونیک‌های تابستانی خود صفی ماشین‌وار و هماهنگ تشکیل می‌دهند و به مردم عادی اودسا شلیک می‌کنند.در انتهای این فصل یک مادر که بچه‌ای را در یک کالسکه حمل می‌کند نیز مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و وی کالسکهٔ بچه را به میان جمعیت فراری که از پله‌ها پایین می‌روند هُل می‌دهد.
(اودسا یکی از شهرهای بندری #اوکراین در کرانه دریای سیاه)
#سرگئی_آیزنشتاین
موضوع فیلم، شورش ملوانان رزم‌ناو پوتمکین در سال ۱۹۰۵ علیه افسران تزاری مافوق خود در جریان انقلاب ۱۹۰۵ روسیه و همراهی مردم با آن‌ها می‌باشد. فیلم از چند اپیزود تشکیل شده‌است: «مردان و حشره‌ها» که مقاومت ملوانان به علت این‌که به آن‌ها گوشت فاسد داده می‌شود را نشان می‌دهد. «نمایش در بندر» شورش ملوانان و کشته شدن رهبرشان واکولینچوک را به نمایش می‌گذارد. «مردی مرده برای عدالت فریاد می‌زند.» جنازهٔ واکولینچوک توسط مردم اودسا تشییع می‌شود. «پلکان اودسا» که سربازان حکومت تزاری مردم «اودسا» را قتل‌عام می‌کنند. «تسلیم سربازان»؛ سربازان به شورشیان می‌پیوندند.
در این اپیزود سربازان کازاک روسی با تونیک‌های تابستانی خود صفی ماشین‌وار و هماهنگ تشکیل می‌دهند و به مردم عادی اودسا شلیک می‌کنند.در انتهای این فصل یک مادر که بچه‌ای را در یک کالسکه حمل می‌کند نیز مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و وی کالسکهٔ بچه را به میان جمعیت فراری که از پله‌ها پایین می‌روند هُل می‌دهد.
(اودسا یکی از شهرهای بندری #اوکراین در کرانه دریای سیاه)
#سرگئی_آیزنشتاین
❇️ مارکس - آیزنشتاین - سرمایه
🔻 در سال ۱۹۲۷ #سرگئی_آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬
در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.
طرحی با نیروی یک رزم‌ناو
خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.
برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.
نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...
آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.
در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...
♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم».
چند فیلم شاخص #سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#اکتبر: ده روزی که دنیا را تکان داد (۱۹۲۷)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)
https://t.center/tajrobeneveshtan
🔻 در سال ۱۹۲۷ #سرگئی_آیزنشتاین فیلم نامه نویس و کارگردان بزرگ شوروی، می‌خواست فیلمی بر اساس «سرمایه» مارکس بسازد، اما طرح او که به ادعای «الکساندر کلوگه» می‌توانست هنر سینما را زیرورو کند به دلیل عدم تأمین مالی هیچ‌گاه محقق نشد و تنها یادداشت‌هایی از آن در دست‌نوشته‌های آیزنشتاین باقی ماند. هشتاد سال بعد، الکساندر کلوگه فیلمساز و فیلسوف آلمانی در فیلم-مقالهٔ نه‌ونیم ساعته خود به نام «خبرهایی از عصر ایدئولوژیک باستان: مارکس - آیزنشتاین - سرمایه» به سراغ آیزنشتاین رفت. متن زیر بخشی از مقاله‌ای است که کلوگه به مناسبت انتشار فیلمش نگاشته است.⏬⏬
در پراتیک معاصر فیلم و علم هیچ تلاش قابل قیاسی را با طرح آیزنشتاین یا کتاب کارل مارکس سراغ ندارم. این برای ما یک امتیاز است که هم آیزنشتاین و سال ۱۹۲۹ (سالی که قرار بود فیلم‌برداری خود را آغاز کند) و هم کتاب مارکس (و نمونه‌هایی که بهنگام نوشتن پیش روی خود داشت) به‌اندازهٔ یک عصر باستان با ما فاصله‌دارند. آن‌ها به نواحی باتلاقی ما حرکت نمی‌کنند، بلکه به سمت ارسطو، اووید و سایر نواحی امنی می‌روند که در دسترس بشریت است.
طرحی با نیروی یک رزم‌ناو
خسته، او آنجا نشسته. دوازدهم اکتبر ۱۹۲۷ را می‌نویسم. روز قبل، فیلم‌برداری اکتبر را تمام کرده بود. روی شصت هزار متر مواد خام نشسته، ۲۹ ساعت نگاتیو نور دیده در اختیار دارد. حال باید آن‌ها را مرتب کرده و کوتاه کند. تلاش برای ساختن یک فیلم در قیاس با فشار ناشی از مونتاژ آن هیچ است. همان شب تصمیم می‌گیرد فیلم سرمایه را «بر اساس سناریوی کارل مارکس» بسازد. منظورش از سناریو خود کتاب است.
برای دو سال آتی، آیزنشتاین این طرح را دنبال کرد، طرحی را که احدی حاضر به تأمین مخارج آن نبود: نه کمیتهٔ مرکزی، نه پخش فیلم گامون در پاریس و نه حتی سوداگران هالیوود. ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹، در پاریس روبه‌روی جیمز جویس نشسته. جویس، عملاً نابینا، در گرامافون روخوانی‌اش را از اولیس برای او گذاشته، خود قادر به خواندن نیست. آیزنشتاین قصد دارد یا در کنار سرمایه رمان جویس را اقتباس کند یا سرمایه را بر اساس شیوهٔ ادبی اولیس بسازد.
نائوم کلیمان، مدیر موزهٔ فیلم مسکو، یادداشت‌های مرتبط با این طرح‌ها را در میان دست‌نوشته‌های حدوداً ۲۵۰۰۰ صفحه‌ای کارگردان پیداکرده است. اکسانا بولگاکوفا، زندگی‌نامه‌نویس آیزنشتاین، این طرح‌ها را ذیل پروژه‌هایی گنجانده است که آیزنشتاین هم‌زمان بر رویشان کار می‌کرد...
آیزنشتاین به‌سرعت متوجه شد که داستان سرمایه نباید در یک‌شب اتفاق بیافتد، بلکه همانند اپرای «ریچارد واگنر» در چهار شب. آیزنشتاین، آغازگر طرح‌های بزرگ، کاتیلینای عصر مدرن بود.
در طرح کلی کار، قرار بود زندگی دو نفر را در طول یک روز و از ظهر تا شب روایت کند. آیزنشتاین خیال داشت که از عناصر کتاب سرمایه - کالا در ابتدا و مبارزات طبقاتی در انتها - مونتاژی کلی ایجاد کند که متناسب با «داستان دو انسان ازدست‌رفته» بود. این طرح را آیا باید در استودیو ساخت؟ یا ردپای سرمایه را تا مناسبات عینی تعقیب و مستند کرد؟...
♦️سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین (۲۳ ژانویه ۱۸۹۸–۱۱ فوریه ۱۹۴۸) کارگردان و تئوریسین سینمای اهل شوروی بود. از این سینماگر بزرگ نقل کرده اند که: «اگر انقلاب اکتبر نبود نمی‌توانستم آن سنتی را که مرا وامی‌داشت شغل پدرم را ادامه دهم بشکنم. مایه و توانایی شکستن این سنت در من وجود داشت، اما فقط انقلاب به من این آزادی را داد که سرنوشتم را به دستان خودم بگیرم».
چند فیلم شاخص #سرگئی_آیزنشتاین:
#اعتصاب (۱۹۲۴)
#اکتبر: ده روزی که دنیا را تکان داد (۱۹۲۷)
#ایوان_مخوف (۱۹۴۴)
#رزم‌ناو_پوتمکین (۱۹۲۵)
https://t.center/tajrobeneveshtan
Telegram
تجربه نوشتن
درست، فصیح و زیبا نوشتن، هنر است. هنری که با تمرین، دقت و توجه، بهتر می‌شود. نوشتن، راهی برای آموختن.