▪️لشکرکشی شاه عباس از اصفهان تا تبریز (نبرد تبریز) سلطان عثمان پادشاه عثمانی به همراه تاتارهای کریمه و طهمورث خان گرجی که مسبب فتح تفلیس و نبرد گوگجه بود، متحد شده و سپاه بزرگی را به سمت تبریز روانه کردند. شاه عباس با ارتش خود از پایتخت به اردبیل روانه میشود. شاه ایران قصد داشت سپاه عثمانی را به داخل خاک ایران بکشاند. این کار شاه عباس با هدف ته کشیدن آذوقه سپاه عثمانی و کم رنگ کردن قدرت توپخانه و تفنگچیهای عثمانی با کشیدن آنها به سرزمینهای کوهستانی بود. سرانجام در مسیر تبریز به قزوین در ناحیهای موسوم به دشت سراب،همان نیرنگ جنگی پیشین و کاربردی شاه عباس را علیه عثمانیها به کار گرفته میشود بدین شکل که ابتدا سواران کمی را به دستور امامقلی خان به سمت تاتارها به رهبری خان کفا فرستاد. این دسته به رغم برتری سنگین سربازان تاتار به شکل نبرد و گریز، جنگ را علیه عثمانی ادامه دادند و قسمت بزرگی از سپاه تاتار را به سوی اردوی سپاه ایرانی کشاندند و ناگهان به سمت بیابان تظاهر به عقب نشینی کردند. قراچقای خان فرصت را مناسب دید و با چهار دسته از نیروهای خود یورش را به یگانهای سواره و پیاده تاتار و عثمانی آغاز کرد. نهایتا تاتارها و عثمانیها میدان جنگ را خالی کرده و گریختند. با وجود این که سپاه خلیل پاشا از لحاظ نفرات و تجهیزات بیشتر بودند ولی برتری نسبی سپاه ایران باعث خسارت فراوان سپاه عثمانی و تاتار در جنگ شد. فرماندهان عثمانی ادامه جنگ را بی فایده دانستند و با هدف برقراری صلح، سفیر خود را به اردبیل نزد شاه عباس فرستادند. طی صلح حاصل شده با نام عهدنامه سراب دستاوردهای نصیب ایران شده عبارتند: قبول متصرفات ایران از سوی پادشاهی عثمانی، به رسمیت شناختن حاکمیت ایران بر گرجستان شرقی، ارمنستان شرقی، کل آذربایجان و دیاربکر بوده.