Pazudharma

#حیوانات، موجوداتی زنده هستند که در #همسایگی و در کنار ما زندگی می کنند. آنها در همان دنیایی هستند که ما هستیم. بنابراین، از هر آنچه در محیط اطراف ما اتفاق می افتد تاثیر می پذیرند- درست مثل ما.
حیوانات در #چالشی همیشگی با این تغییرات هستند زیرا زندگی، به همان اندازه که برای ما مهم است، برای آنها نیز اهمیت دارد. اگر روزی انسان بتواند به این سطح از #آگاهی نایل شود که بپذیرد نمی تواند تنها به بهانه «انسان» بودن، از سایر موجودات آنگونه که می خواهد بهره گیرد، شاید بتواند هم از ایجاد تغییرات پیشگیری نماید و هم در صورت وقوع، راهکاری دوسویه و منجر به برد-برد ارایه نماید. #راهکاری که در نتیجه آن هم انسان و هم حیوان هر دو برنده باشند.
انسان متمدن امروزی، با یک بی نظمی لجام گسیخته میلیون ها حیوان را به بردگی خود در آورده و بر شکنجه آنها نام «تفریح» گذاشته است. همین انسان، چه بطور مستقیم و چه غیرمستقیم، باعث مرگ میلیون ها حیوان در #طبیعت و مناطق #حفاظت_شده می شود و همزمان از تولد آنها در
#باغ_وحش ابراز شادمانی می کند!!!
او با #توسعه #تجارت_جهانی، صادرات و واردات، عدم نظارت کافی و قانونمند بر دروازه های ورودی کشور و بطور کلی با رویه های انسانی خود، نقشی عمده در تبديل شدن يك حیوان به «#گونه_مهاجم» دارد اما، راهکاری که برای این «مشکل» ارایه می کند، راهکاری است غیرانسانی، غیراخلاقی و مدیریت نشده.
در گوشه ای دیگر و ایندفعه به بهانه تامین سلامت خود و فرزندانش، انسان باز دست خود را به سوی حیوانات دراز می کند تا از فرزندان و خود آنها برای انجام #تحقیقاتی دردآور، هولناک و منجر به مرگ (سوء)استفاده نماید. #تعارض از جایی شروع می شود که انسان، درمان خود را منوط به همان حیوانی می داند که به زعم خودش از او «پست»تر است!
انسان امروزي در #تضاد كامل بين چيزي است كه مي گويد و چيزي است كه عمل مي كند...
https://telegram.me/Pazudharma

واقعیت موجود این است که حیواناتِ بسیاری در #طبیعت، در #محیط_زیست و در #همسایگی ما به زندگی مشغولند. اینکه از نظر #تاریخی، انسان چه نقشی در تطور گونه هایی از حیات وحش به سمت حیوانات اهلی داشته موضوع بحث ما نیست زیرا همین هم واقعیتی است که باید پذیرفته شود. تعداد و انواع حیوانات شهری به قدری زیاد و متنوع است که نسخهء حذف آنها از همزیستی با انسان را، از نظر اخلاقی و منطقی، غیرممکن می سازد. بنابراین، اگر حضور این حیوانات، همه آنها، برای گروهی از انسان ها «خوشایند» نیست، این مشکل حیوانات نیست! بلکه مشکل ماست که هنوز نتوانسته ایم «واقعیت» حضور آنها را بپذیریم. #جامعه، به سهم خودش، می تواند نوع و سرعتِ پذیرش این واقعیت را سخت یا تسهیل نماید.
یادگیری و بکارگیری «شمول پذیری» از همین نقطه شروع می شود: انسان نمی تواند بین حیوانات دیوار بکشد و به جای داوری اخلاقی، «قضاوت ارزشی» را پیشه کند! پیشتر گفتیم همه حیوانات بدلیل «نقشی» که در طبیعت دارند، دارای حق می­شوند. یک #آهوی گرفتار همانقدر مستحق دریافت کمک است که یک #موش.
کسی که به کمک آهو می شتابد، در صورت مواجهه با موش نیز باید به او یاری رساند- و این یعنی «تجویزیت».
https://telegram.me/Pazudharma