Pazudharma

#سگ_های_گله در زمره #حیوانات_کار محسوب می شوند. این سگ ها با وجود تنوعی که در #ایران دارند هنوز به درستی بررسی نشده اند. سگ های #گمل، #شیرک، #سراب، #مازندرانی، #تالش، #عشایری و غیره از جمله سگ های گله ی ایرانی هستند ولی قبل از آن که مورد #مطالعه_علمی(نه سنتی) و بررسی قرار بگیرند، فقط کار کرده اند!
حتی سگ های محافظ گله با سگ هایی که راهنمای گله هستند تفاوت دارند و باید در مطالعات میدانی به مناطقی که این نوع زندگی برای آنها مناسب تر است توجه شود.
از منظر #حقوق_حیوانات، هیچ حیوانی نباید در #اسارت باشد، با اجبار #باردار شود و #پرورش یابد. استفاده از #گوشت و #پوست و اعضای بدن حیوانات نه تنها برای انسان ضروری نیست که ناقض حقوق طبیعی موجوداتی زنده به نام حیوان است. آن سو، حیواناتی هستند که همچون دوران #برده_داری انسان ها، بدون هیچ گونه رسیدگی حتی در برآورده شدن نیازهای اولیه مانند خوردن، آشامیدن، خوابیدن و در امان بودن فقط مورد استثمار قرار می گیرند و «وفادارانه» مجبور به کار هستند. بنابراین، نه #دام و نه سگ گله مفاهیمی از جنس حقوق حیوانات نیستند، نه بدلیل آن چه خودشان هستند، بلکه به دلیل «نقشی» که توسط انسان بر آنها «محول» شده است.
اما وضعیت موجود چیست؟ طبق نتایج تفضیلی سرشماری عمومی کشاورزی کل کشور در سال 93 مرکز آمار ایران، در یک میلیون و 164 هزار بهره برداری پرورش دهنده ی دام سبک جمعا 31 میلیون و 421 هزار راس گوسفند و بره و 12 میلیون و 333 هزار راس بز و بزغاله نگهداری می شوند که در حدود 32.2 درصد از این بهره برداری ها دارای هر دو نوع دام هستند. در کل دنیا نیز، طبق آمار #سازمان_ملل، میزان تولید گوشت حدود هشت برابر بیشتر از ظرفیت نیاز انسان است!
آیا این آمار تکان دهنده و تاسف برانگیز نیست؟ و آیا مخالفینِ گوشتخوارِ «حقوق حیوانات» که بیشتر به دنبال طرح ایراد هستند تا انتقادی مبتنی بر #استدلال، این رویِ سکه ی وضعیت حیوانات را هم مورد توجه قرار داده اند؟...
https://t.center/pazudharma