Pazudharma

🖋 سگ ها مزاحمِ شکارچیان!!!

▪️یک نفر از #قرق_اختصاصی_منصورآباد در #رفسنجان پیامی در صفحه اینستاگرام گذاشته و نوشته «سگ ولگرد از دشمنای دیگه حیات وحشه»!!!

▪️اگر مطلب این یک نفر را بخوانید، به طور دقیق، همان کارهایی که به سگ نسبت داده شده است را خودِ #شکارچیان و قرق دارانِ نامدارِ دولتی و خصوصی در همین منطقه انجام می دهند.

▪️این فرد، نه تنها قادر است عقیم بودنِ یک سگ را از فاصله ای دور تشخیص بدهد(!!!) بلکه، نظریه ای کلان درباره بیماری ها نیز مطرح کرده که جای هیچ بحثِ اضافی نگذارد!!!

🔺غیر از گونه های وحشی سگ(از جمله دینگوی استرالیا) او موجودی وابسته به انسان است. با توسعه شهرنشینی، جمعیت این حیوان رشد می کند و به وسعت شهرها مهاجرت می کند. او همه چیزخوار است نه زباله خوار!!! جمعیت سگ مثل جمعیت تمام موجوداتِ زنده اعم از انسان و حیوان، اگر با دستکاری و مداخله ی انسان تغییر کند نیازمندِ #مدیریت است. انسان هیچ حق و اجازه ای برای کشتنِ ندارد!

https://t.center/pazudharma

در ارتباط با #شکار و #قرق_اختصاصی و درآمدزایی برای #مردم_محلی، نباید بیش از این در حصرِ مباحث مربوط به جمعیتِ گونه های حیات وحش، ترکیب سنی و جنسی آن بود! بلکه باید پا را فراتر نهاد و به طرح پرسش هایی اساسی تر پرداخت از جمله این که انسانِ خردمندی که در عصر #مدرنتیه زندگی می کند چه نیازی به #کشتن_حیوان دارد؟ آویزان کردنِ تنها باقیمانده از بدنِ یک حیوان که زمانی موجودی زنده و سودمند برای طبیعت و گله اش بوده است، چه چیزی را تغییر می دهد و بهره وری آن چیست؟ چرا با وجود تغییر در تمام عرصه ها و جوانب زندگی، این بخش از تفکرِ انسان که منسوب به #قبایل_بدوی است هم چنان باقی مانده است؟!آیا تمایل به شکار، نوعی #خشونت در درون انسان نیست که از طریق سازوکارهای بیرونی و مشروعیت بخشیدن از طریق نهادهای رسمی و دولتی مهار می شود؟!

🖋 شکار را هم تفویض کردند!...

◀️ در تاریخ هفدهم مهرماه سال 1396 ریاست سازمان(حفاظت) محیط زیست طی نامه ای به شماره 28434/96 اختیاراتی به کلیه مدیران کل محیط زیست استان ها تفویض کرد. #تفویض این #اختیارات «به منظور سرعت بخشیدن به کارها و دقت در رسیدگی و پاسخگوئی به استعلامات و تصمیم گیری های مناسب» صورت گرفته بود ولی، گویا در زمانِ تفویضِ این اختیاراتِ 29گانه، نه تنها رئیس سازمان محیط زیست که هیچ یک از معاونان و مشاوران او یادشان نبوده که باید به موضوع #شکار_و_صید و #شکارفروشی و #قرق_اختصاصی و صدور #مجوز_شکار برای #اتباع_خارجی و داخلی هم بپردازند!

◀️ از اینرو به نظر می رسد با هدفِ جبرانِ کم کاریِ صورت گرفته، این سازمان در نامه ای جداگانه اختیارِ صدور انواع #پروانه_شکار_و_صید(عادی، ویژه، پرنده، چهارپا و ماهی) در سال جاری را به ادارات کل استان ها تفویض کرد. از آن جایی که بسیاری از بندهای این دو نامه مشابهت دارند، پرسش اساسی این است که سازمان محیط زیست با چه هدف، انگیزه و/یا طبق کدام استراتژی مدیریتی اقدام به تفویض دوباره اختیارات نموده است؟!

◀️ در بند 29 از نامه دوم(جدید) آمده است: «صدور مجوز پروانه شکار و صید در محدوده استان براساس شیوه نامه ها و دستورالعمل های ابلاغی که هر ساله توسط سازمان ابلاغ می گردد.» این بند از آن جهت قابل تامل است که آیا همین شیوه نامه ها و دستورالعمل هایی که هر سال از سوی سازمان به ادارات کل ابلاغ می شوند بر #اختیارات_مدیرانٍ کلِ استان ها تاثیر نمی گذارد و آنها را موظف و مکلف به رعایتِ مفاد آنها نمی کند؟! اگر پاسخ به این پرسش مثبت است بنابراین، #تفویض_اختیار به چه معنی است و اگر منفی است، شیوه نامه ها و دستورالعمل ها با چه هدفی تدوین و مصوب می شوند؟!

◀️با توجه به تمام اختیاراتی که رئیس سازمان(حفاظت) محیط زیست به کارمندان و همکاران خود تفویض کرده است، دیگر چرا ایشان باید در این سِمَت باشند و حقوق بگیرند؟! روشن است که باید بعضی از کارها را همیشه به کارمندان سپرد ولی این که کارسپاری به طور تام و تمام انجام شود، دیگر به حضور یک مدیر در سازمان چه نیازی هست؟!

◀️بنابر نظریه های مدیریت، در #کارسپاری یا تفویض اختیاری که از سوی مدیر به کارمندان انجام می شود باید شش مرحله به شرح زیر رعایت شوند:
▪️در مورد کار توضیح داده شود
▪️شرایط و وضعیت کار روشن شود
▪️معیارها و استانداردهای کار تعیین شوند
▪️اختیارات کافی منتقل شوند
▪️پشتیبانی کافی فراهم آید
▪️تعهد گرفته شود.
با توجه به این مراحل، آن چه مشخص است سازمان یکسره اقدام به تفویض اختیارات به مدیرانی نموده است که شوربختانه، بسیاری از آنها عملکرد مناسبی در حوزه استانی از خودشان نشان نداده اند.

◀️ و تنها #تعهدی که از سوی سازمان برای آنها مشخص شده است ارایه گزارش آمار و اطلاعات سالیانه پروانه های صادره به معاونت مذکور در پایان فصل شکار و صید است ولی، باز هنوز مشخص نیست که چه گزارش تحلیلی از سوی همین معاونت ها بر مبنای داده های استانی استخراج می شود.

◀️اکنون، بحث بر سر این نیست که چه استان هایی به تدوین و اعلام دستورالعمل شکار و صید در استان خود اقدام خواهند کرد! که اگر سازمان برای این کار شیوه نامه و دستورالعمل هایی دارد، چه نیازی به دستورالعمل های بومی و منطقه ای است!؟

◀️در مبحث شکار که برخی هنوز آن را برای حفاظت از #طبیعت و #حیات_وحش ضروری و یک اصل می دانند، باید به سوی پرسش های اساسی تر رفت؛ این پرسش که آماده کردن وسایل برای شکار، کمین کردن، تعقیب و گریز یک حیوان... در نهایت کشتن او چه نیاز اساسی در انسان را برآورده می کند؟ این نیاز در جسم اوست یا روحش؟
آیا این ویژگی که انسان روی دو پا و ایستاده راه می رود و در نتیجه توانایی استفاده از دست های خود را دارد تا بتواند اسلحه به دست بگیرد و شکار کند می تواند توجیهی برای کشتن سایر موجودات چهارپا باشد؟
انسان بنابر کدام #حق، می تواند و/یا خود را موظف بداند که زندگی یک موجود زنده ی دیگر را، ولو چهارپا، از او بگیرد؟! به خصوص زمانی که از طریق یافته های علمی به این واقعیت رسیده باشیم که حیوانات در باروری طبیعت نقشی اساسی ایفا می کنند و زندگیِ منطبق با قوانین طبیعیِ آنها بر روی کیفیت زندگی ما تاثیری مثبت دارد.

🔷 چرا شکار...!؟


https://t.center/pazudharma