Pazudharma

در روز بیستم آذرماه، 1395 مصادف با دهم دسامبر 2016 میلادی قرار گرفتیم که روز «#حقوق_حیوانات» نامگذاری شده و در کل دنیا به شيوه هاي های مختلف گرامی داشته می شود. در #ایران اما، چگونه این روز را گرامی می داریم؟!
البته نه اینکه ما حیوانات را آگاهانه می کشیم چون روز بین المللی حقوق حیوانات است! بلکه ما حیوانات را می کشیم چون گویا بنا به هر دلیلی به یک «عادت» تبدیل شده است. عادتی دردناک ناشی از #تضاد بین کم سوادی و #آگاهی، #فقر و #سرمایه_بیت_المال، #خشونت و #آموزه_های_دینی، #حفاظت و امرار معاش، #غیرت_ملی و بی آبرویی بین المللی.
در آستانه روز بین المللی حقوق حیوانات #کشتار_وحشیانه و غیرانسانی سگ ها برای 105مین بار و در 105مین نقطه انجام شد. #شهرداری_تهران و سازمان های تابعه که زیرمجموعه ای از وزارت کشور هستند برای 105 مین بار تفنگ های خود را چاق کردند تا سر و بدن این موجودات معصوم، آسیب پذیر و بواقع دوست داشتنی را هدف قرار دهند و جسد خونین آنها را کنار هم قرار دهند و عکس بگیرند. شرم باد!
ننگ بر هر چه #تفنگ و #شرم بر هر چه انسان که اینگونه برای «مشکلات» پیرامون خود راهکار خلق می کند و خود را مسوول هیچ اتفاقی در این دنیا نمی داند.
⛔️ کشتار راهکار بيماري نیست!
⛔️ کشتار راهکار ترس نیست!
⛔️ کشتار راهکار «نجاست نیست!
⛔️ کشتار راهکار افزایش جمعیت نیست!
⛔️ کشتار راهکار هیچ مشکلی نیست!
#وزارت_كشور
#شهرداري_تهران
#محمدباقر_قاليباف
#سازمان_پسماند
https://telegram.me/Pazudharma

از چهار طرف #تهران یا هر #کلان_شهر دیگر به خارج که حرکت می کنید در کنار انسان ها، حیواناتی را می بینید که یا با طنابی کلفت به زمین میخکوب شده اند یا در وضعیتی غیر از زندگی «طبیعی» خود به سر مي برند. #تخریب بی رویه #طبیعت و تبدیل آن به #محیط_زیست_شهری با هدف ارضای #طمع انسان برای کسب آرامش در روزهای آخر هفته، حتی #خرهای مظلوم را نیز از #خشونت در امان نگذاشته است زیرا، تمام مصالح مورد نیاز-حتی تیرآهن نیز- فقط با همکاری همان حیوانی انجام می شود که به «گوش دراز» معروف است و هم اوست که می تواند مسیرهای باریک و خطرناک مال رو را به راحتی طی نماید!!! اینگونه است که توسعه #شهرنشینی و بخصوص ساخت و سازهای بی رویه و بدون مجوز، خشونت را در حق طبیعت و حیوانات تمام کرده است!!! برنامه های روزانه مسوولین و مدیران این مملکت بیانگر آن است که هیچ دغدغه زمانی و مکانی برای رسیدگی به این موضوعات وجود ندارد... دریغ از ذره ای دلسوزی، صداقت و البته #غیرت_ملی تا آستین همت بالا بزند و جلوی هر چه طمع و طمعکاری است بگیرد.
از هر طرف تهران یا هر کلان شهر دیگر به خارج که حرکت می کنید در کنار انسان ها و به «لطف» خود او، بیشتر از بقیه حیوانات سگ هایی را می بینید که یا در وسط میدان نشسته اند یا از حاشیه جاده ای پرتردد در حال عبور هستند و یا داخل زباله های شهری بدنبال لقمه ای نان می گردند و هیچ یک، از خطراتی که تهدیدشان می کند خبر ندارند. زندگی تک تکشان شاید به مویی و ثانیه ای بند باشد. اما مهم نیست، زیرا او فقط «یه سگ» است!!! برای انسان خودخواه و طمعکار امروزی مهم نیست که این «یه سگ» مادر چند فرزندی باشد که در گوشه ای برای خوردن شیر ثانیه شماری می کنند و همانند آن #یوزپلنگ و #پلنگ و #خرس به "جرم" مواجههء ناخواسته با موجود دو پا، محکوم به وداع همیشگی با فرزندانش باشد. تلخ تر آنکه، انسان در قبال این فرزندان یتیم کرده نیز خود را مسوول نمی داند!!!
به محض گذر از یک پیچ تند و خطرناک یکدفعه با چند سگ روبرو می شوی که در حال خوردن نان هایی هستند که چند جوان در کنار جاده می ریزند و وقتی باهاشون صحبت می کنی تا شاید از خطرات بالقوه آگاهشان کنی در می یابی که نام این کار را «صواب» و حس خود را «حیوان دوستی» می نامند...
به این می اندیشیم که هر چه از شبکه های مجازی دور و به دنیای واقعی نزدیک می شویم، لزوم #آگاه_سازی مردم بیشتر احساس می شود. مادامی که شعارها، نکات آموزشی، بنرها و تراکت ها در دنیای مجازی و بین انواع گروههای فعال و/یا حمایتی باشد راه به جایی نخواهد برد. ما ناگزیر از ارتباط رو در رو و صحبت با مردم کوچه و خیابان هستیم. آگاه سازی باید در قلب جامعه اتفاق بیافتد نه در چرخشی مداوم بین گروه های چند صد نفری مجازی!
https://telegram.me/Pazudharma