روز و هفته
#محيط_زيست كه آن را گرامي مي داريم را با اين تفكر شروع كنيم كه آسيب نرساندن به هيچ كس و هيچ چيز، نيازمند يك
#صلح دروني است.
صلحي كه از احترام به خود ناشي مي شود و با خود، سرِ جنگ ندارد.
صلحي كه انسان را وامي دارد تا در تنهاترين و خلوت ترين لحظات زندگي نيز به معيارهاي انساني(بعنوان يك فرد) و اصول زيست اجتماعي(بعنوان شهروند) مسوولانه متعهد بماند.
#صلحي_دروني كه انسان را بي هيچ فشار و زحمت وا مي دارد تا زباله داخل
#خودرو را در جاده اي خلوت به بيرون پرت نكند؛ در خيابان هاي شلوغ شهر درب خودرو را بازنكند تا آب دهان بر زمين بندازد؛ براي راحتي خودش ته مانده ميز مشتريان و ميوه هاي له شده را در جوي آب خالي ننمايد؛ زباله جلوي منزل خود را با فشار آب به سوي منزل همسايه روانه نكند...
#صلحي_دروني كه او را وا مي دارد تا گربه خيابان و زندگيش را به حال خود بگذارد؛ از كنار كبوتر و قمري و گنجشك و كلاغ آرام عبور كند؛ وجود موش و سگ را نيز بپذيرد.
و
صلحي دروني كه به انسان مي گويد و همواره تكرار مي كند كه:
غير از تو هستند كساني كه بايد زندگي كنند. هستند كساني كه مثل تو مي خواهند زندگي كنند چون زنده هستند.
https://telegram.me/Pazudharma
