Pazudharma

با وقوع #توفان_کاترینا در سال 1384، و زمانی که تمام شهر از آب لبریز شده بود هزاران نفر در شرایط بسیار سختی قرار داشتند. قایق ها به نجات مردمی مشغول شدند که به پشت بام منازل خود پناه برده بودند. بالگردها بتدریج شهر را تخلیه و مردم را به بیمارستان ها می رساندند. اتوبوس ها نیز به جمع همکاران آهنی خود پیوستند تا به مردمی که در مراکز شلوغ شهر بدون آب و غذا و سرپناه مانده بودند #امدادرسانی کنند.
مردم! انسان ها! پس حیوانات چی؟
امدادرسانان برای حیوانات چه باید می کردند؟ خانواده های بسیاری از حیوان خانگی خود جدا شده بودند. هیچ جایی در اتوبوس های شلوغی که «فقط مردم» را نجات می داد نمانده بود.
ساير #حيوانات و #حيات_وحش شهري چي؟
این یکی از معروف ترین #سناریوهایی است که همواره از سوی پیشکسوتان «#حقوق_حیوانات» مطرح شده و نقدهای بسیاری نیز به همراه داشته است. این سناریوی تکراری، در #جامعه ما نمودی دگرگونه هم دارد، جمله ای که همواره آن را می شنویم: «این همه کودک و انسان گرسنه، شما به فکر حیوانات هستید!»
ظاهر ساده و #کلیشه ای این دو سناریو می تواند از ماهیت #فلسفی و مهم آنها بکاهد، ازاینرو به نظر می رسد در مواجهه با آن بهتر است برخوردی معقول صورت گیرد- برخوردی به دور از اعتراض متقابل و مشاجره.
#امداد_و_نجات از جمله فعالیت های تخصصی است که باید معطوف به خودش باشد یعنی امداد و نجات! اگر این اصول بدرستی و #متعهدانه اجرا شوند چه تفاوتی است میان انسان و حیوان؟! در شرایط بحرانی چه تفاوتی است بین آنکه می تواند تصویری از آینده در ذهن خود مجسم کند و امیدوار باشد یا فاقد این توانایی #انتزاعی باشد؟!...
امداد و نجات به معنای کمک به تمام موجوداتی است که به امداد و نجات نیاز دارند...
https://telegram.me/Pazudharma