Pazudharma

#آسیب_شناسی #حیوان_آزاری در #ایران مستلزم پرداختن عمیق به نظریه های مطرح در #روان_شناسی، #جامعه_شناسی، #مدیریت و حتی #سیاست است. اگرچه بررسی معضلات مبتلابه حوزه مدیریت #محیط_زیست و #شهرداری نیز از این واقعیت مستثنی نیست.
یکی از نظریه هایِ مطرح روان شناسی درباره قتل بعنوان جلوه ای از #خشونت، "قتل های تقلیدی" است. این نوع قتل از زندگی واقعی الگوبرداری یا الهام گرفته شده و از طریق #رسانه هاي_جمعی منتشر می شوند. قتل های تقلیدی حتی می توانند در #کتاب، #تلویزیون و یا #فیلم به تصویر کشیده شوند. اگرچه طبق اعترافات بسیاری از قاتلان، آنها بر اثر تماشای فیلم یا خواندن خبر برای ارتکاب قتل انگیزه مند شدند، ولی زمینه بروز این نوع رفتارها در آنها وجود داشته و قبل از شروع خشونت از نظر روحی/روانی بیمار تلقی می شدند. به این دلیل است که فیلم های جنایی و اخبار حوادث بر بعضی افراد تاثیر مخرب داشته و برای برخی-خوشبختانه- تنها در حد یک خبر و فیلم باقی می ماند. اما به هر حال، تاثیر پوشش خبری از سوی رسانه های دیداری و شنیداری را نمی توان نادیده گرفت.
میزان وقوع #جرم و آمار خشونت هایی مانند حیوان آزاری را تنها #تحقیقات علمی می توانند بدرستی مشخص نمایند، ولی از آنجایی که کشور ما با اجرای این تحقیقات فاصله ای نسبتا طولانی دارد، با استناد به یافته های سایر کشورها به طرح چند سوال مي پردازيم:
>آیا کمیت و کیفیت خشونت نسبت به حیوانات طی سالهای اخیر دچار تغییر نشده است؟
>آیا بین میزان #اعتیاد و رفتارهای خشونت آمیز نسبت به انسان-حیوان رابطه ای معنادار وجود دارد؟
>آیا خشونت در جامعهء ما که دارای پتانسیل قوی برای ظهور و بروز چنین رفتارهایی است، تابع «نظریه تقلید» نیست؟
>چگونه است که در یک بازه زمانی بسیار کوتاه، تمام نوشته های ضدحیوان در کتب درسی، #مجلات، کتابها و #روزنامه های مختلف مجالی برای مطرح شدن می یابند؟
جامعه حمایت از حیوانات بعنوان الگویی کوچک از کل جامعه با تمرکز نسبتا محض بر مشکلات، از تفکر و دستیابی به راه حل ها درمانده است، تا حدی که وقتی راهکاری نیز ارایه می شود باز- ناباورانه- بدنبال راهکار است!
در حمايت #داوطلبانه از حيوانات، ما ابتدا بايد به #وظايف خود در ارتباط با آنها آگاه باشيم. اگر حيوانات مال صاحبان #سيرك ها نيستند تا از آنها (سوء)استفاده كنند؛ حيوانات مال #حاميان نيز نيستند تا بتوانند هر تصميمي براي آنها بگيرند.
اگر #پوست حيوانات فقط متعلق به خودشان است و هيچ انساني حق استفاده از اين پوست را ندارد(حتي اگر #ملكه يا #خواننده باشد)؛ زندگي حيوانات نيز متعلق به خودشان است و حاميان نمي توانند براي آن تصميم گيري كنند(حتي اگر سابقه كار طولاني مدت داشته يا #بازيگر باشند).
#حمايت_از_حيوانات در ايران مثل "درخت آرزويي" شده است كه هر كس به #سليقه خود بر آن دخيل مي بندد تا شايد روزي برآورده شود!
غافل از آنكه حمايت تابع سليقه نيست؛ بلكه اصول و قواعدي دارد كه بايد بصورت علمي آموخته و به كار برده شود.
https://telegram.me/Pazudharma

#آسیب_شناسی #حیوان_آزاری در #ایران مستلزم پرداختن عمیق به نظریه های مطرح در #روان_شناسی، #جامعه_شناسی، #مدیریت و حتی #سیاست است. اگرچه بررسی معضلات مبتلابه حوزه مدیریت #محیط_زیست و #شهرداری نیز از این واقعیت مستثنی نیست.
یکی از نظریه هایِ مطرح روان شناسی درباره قتل بعنوان جلوه ای از #خشونت، "قتل های تقلیدی" است. این نوع قتل از زندگی واقعی الگوبرداری یا الهام گرفته شده و از طریق #رسانه هاي_جمعی منتشر می شوند. قتل های تقلیدی حتی می توانند در #کتاب، #تلویزیون و یا #فیلم به تصویر کشیده شوند. اگرچه طبق اعترافات بسیاری از قاتلان، آنها بر اثر تماشای فیلم یا خواندن خبر برای ارتکاب قتل انگیزه مند شدند، ولی زمینه بروز این نوع رفتارها در آنها وجود داشته و قبل از شروع خشونت از نظر روحی/روانی بیمار تلقی می شدند. به این دلیل است که فیلم های جنایی و اخبار حوادث بر بعضی افراد تاثیر مخرب داشته و برای برخی-خوشبختانه- تنها در حد یک خبر و فیلم باقی می ماند. اما به هر حال، تاثیر پوشش خبری از سوی رسانه های دیداری و شنیداری را نمی توان نادیده گرفت.
میزان وقوع #جرم و آمار خشونت هایی مانند حیوان آزاری را تنها #تحقیقات علمی می توانند بدرستی مشخص نمایند، ولی از آنجایی که کشور ما با اجرای این تحقیقات فاصله ای نسبتا طولانی دارد، با استناد به یافته های سایر کشورها به طرح چند سوال مي پردازيم:
>آیا کمیت و کیفیت خشونت نسبت به حیوانات طی سالهای اخیر دچار تغییر نشده است؟
>آیا بین میزان #اعتیاد و رفتارهای خشونت آمیز نسبت به انسان-حیوان رابطه ای معنادار وجود دارد؟
>آیا خشونت در جامعهء ما که دارای پتانسیل قوی برای ظهور و بروز چنین رفتارهایی است، تابع «نظریه تقلید» نیست؟
>چگونه است که در یک بازه زمانی بسیار کوتاه، تمام نوشته های ضدحیوان در کتب درسی، #مجلات، کتابها و #روزنامه های مختلف مجالی برای مطرح شدن می یابند؟
جامعه حمایت از حیوانات بعنوان الگویی کوچک از کل جامعه با تمرکز نسبتا محض بر مشکلات، از تفکر و دستیابی به راه حل ها درمانده است، تا حدی که وقتی راهکاری نیز ارایه می شود باز- ناباورانه- بدنبال راهکار است!
در حمايت #داوطلبانه از حيوانات، ما ابتدا بايد به #وظايف خود در ارتباط با آنها آگاه باشيم. اگر حيوانات مال صاحبان #سيرك ها نيستند تا از آنها (سوء)استفاده كنند؛ حيوانات مال #حاميان نيز نيستند تا بتوانند هر تصميمي براي آنها بگيرند.
اگر #پوست حيوانات فقط متعلق به خودشان است و هيچ انساني حق استفاده از اين پوست را ندارد(حتي اگر #ملكه يا #خواننده باشد)؛ زندگي حيوانات نيز متعلق به خودشان است و حاميان نمي توانند براي آن تصميم گيري كنند(حتي اگر سابقه كار طولاني مدت داشته يا #بازيگر باشند).
#حمايت_از_حيوانات در ايران مثل "درخت آرزويي" شده است كه هر كس به #سليقه خود بر آن دخيل مي بندد تا شايد روزي برآورده شود!
غافل از آنكه حمايت تابع سليقه نيست؛ بلكه اصول و قواعدي دارد كه بايد بصورت علمي آموخته و به كار برده شود.
https://telegram.me/Pazudharma

#آسیب_شناسی #حیوان_آزاری در #ایران مستلزم پرداختن عمیق به نظریه های مطرح در #روان_شناسی، #جامعه_شناسی، #مدیریت و حتی #سیاست است. اگرچه بررسی معضلات مبتلابه حوزه مدیریت #محیط_زیست و #شهرداری نیز از این واقعیت مستثنی نیست.
یکی از نظریه هایِ مطرح روان شناسی درباره قتل بعنوان جلوه ای از #خشونت، "قتل های تقلیدی" است. این نوع قتل از زندگی واقعی الگوبرداری یا الهام گرفته شده و از طریق #رسانه هاي_جمعی منتشر می شوند. قتل های تقلیدی حتی می توانند در #کتاب، #تلویزیون و یا #فیلم به تصویر کشیده شوند. اگرچه طبق اعترافات بسیاری از قاتلان، آنها بر اثر تماشای فیلم یا خواندن خبر برای ارتکاب قتل انگیزه مند شدند، ولی زمینه بروز این نوع رفتارها در آنها وجود داشته و قبل از شروع خشونت از نظر روحی/روانی بیمار تلقی می شدند. به این دلیل است که فیلم های جنایی و اخبار حوادث بر بعضی افراد تاثیر مخرب داشته و برای برخی-خوشبختانه- تنها در حد یک خبر و فیلم باقی می ماند. اما به هر حال، تاثیر پوشش خبری از سوی رسانه های دیداری و شنیداری را نمی توان نادیده گرفت.
میزان وقوع #جرم و آمار خشونت هایی مانند حیوان آزاری را تنها #تحقیقات علمی می توانند بدرستی مشخص نمایند، ولی از آنجایی که کشور ما با اجرای این تحقیقات فاصله ای نسبتا طولانی دارد، با استناد به یافته های سایر کشورها به طرح چند سوال مي پردازيم:
>آیا کمیت و کیفیت خشونت نسبت به حیوانات طی سالهای اخیر دچار تغییر نشده است؟
>آیا بین میزان #اعتیاد و رفتارهای خشونت آمیز نسبت به انسان-حیوان رابطه ای معنادار وجود دارد؟
>آیا خشونت در جامعهء ما که دارای پتانسیل قوی برای ظهور و بروز چنین رفتارهایی است، تابع «نظریه تقلید» نیست؟
>چگونه است که در یک بازه زمانی بسیار کوتاه، تمام نوشته های ضدحیوان در کتب درسی، #مجلات، کتابها و #روزنامه های مختلف مجالی برای مطرح شدن می یابند؟
جامعه حمایت از حیوانات بعنوان الگویی کوچک از کل جامعه با تمرکز نسبتا محض بر مشکلات، از تفکر و دستیابی به راه حل ها درمانده است، تا حدی که وقتی راهکاری نیز ارایه می شود باز- ناباورانه- بدنبال راهکار است!
در حمايت #داوطلبانه از حيوانات، ما ابتدا بايد به #وظايف خود در ارتباط با آنها آگاه باشيم. اگر حيوانات مال صاحبان #سيرك ها نيستند تا از آنها (سوء)استفاده كنند؛ حيوانات مال #حاميان نيز نيستند تا بتوانند هر تصميمي براي آنها بگيرند.
اگر #پوست حيوانات فقط متعلق به خودشان است و هيچ انساني حق استفاده از اين پوست را ندارد(حتي اگر #ملكه يا #خواننده باشد)؛ زندگي حيوانات نيز متعلق به خودشان است و حاميان نمي توانند براي آن تصميم گيري كنند(حتي اگر سابقه كار طولاني مدت داشته يا #بازيگر باشند).
#حمايت_از_حيوانات در ايران مثل "درخت آرزويي" شده است كه هر كس به #سليقه خود بر آن دخيل مي بندد تا شايد روزي برآورده شود!
غافل از آنكه حمايت تابع سليقه نيست؛ بلكه اصول و قواعدي دارد كه بايد بصورت علمي آموخته و به كار برده شود.
https://telegram.me/Pazudharma