🔷 پس از برداشتنِ شبانه ی گیت های ساعت زنی در
#سازمان_حفاظت_محیط_زیست، عزل و نصب برخی
#مدیرانِ درون سازمانی و/يا استانی و مصاحبه های جنجال برانگیز، نوبت به
#تفویض_اختیارِ حداکثری به مدیران کل محيط زيست استان ها رسید. روشی که باور به شیوه های اعمال
#مدیریت در
#بخش_خصوصی در
#نگرش ریاست جدید سازمان حفاظت محیط زیست را بیشتر نمایان می کند.
🔷 تفویض اختیار یا
#کارسپاری از خصوصیات بارز مدیران موفق و البته، اولین ابزار مدیریتی محسوب می شود. به بیانی بهتر، در بیشتر موارد موفقیت مدیران به میزان اختیاراتی بستگی دارد که به دیگران تفویض می کنند.
🔷 البته، تفویض اختیار ناگهانی نیست و شامل مراحلی می شود که باب نلسون و پیتر اکونومی آنها را به شش مرحله به شرح زیر تقسیم کرده اند:
١- توضیح در مورد کار
٢- روشن کردن شرایط و وضعیت کار
٣- تعیین معیارها و استانداردهای کار
٤- انتقال اختیارات کافی
٥- فراهم کردن پشتیبانی کافی
٦- اخذ تعهد
🔷 علاوه بر این موارد، نکته بسیار مهم در کارسپاری
#نظارت و
#بررسی_عملکرد است. به بیان بهتر، نمی توان با تکیه ي کامل بر تفویض اختیارات و انجام شدن کارها توسط دیگران، از این دو مهم سلب مسوولیت کرد.
🔷 حال، پرسش اصلی این است که آیا با تفویض اختیارات کامل به مدیران کل استان ها با هدف تسریع در فرآیند
#تصمیم_گیری، تمام معضلاتی که قبل از این اقدام و در زمان لزوم هماهنگی اولیه با سازمان محیط زیست بوجود آمده است، حل و فصل می شود؟
🔷 از دیگر سو، به نظر می رسد قبل از تفویض اختیار برای اجرای بخشنامه مربوطه، تمام ٢٩ بند مورد اشاره نیازمند بررسی، بازنگری و چه بسا تغییراتی زیربنایی می بود. زیرا در جایی که اجرای همین بندها، خود زمینه ساز برخی از
#بحران_های_محیط_زیست و
#حیات_وحش کشور هستند، تفویض اختیار تام و تمام می تواند به فاجعه ای عظیم تبدیل شود.
https://t.center/pazudharma