Pazudharma

#مطالعه، انسان را با مفاهيم اصلي و واقعي زندگي آشنا و به شيوه ي درستي از زندگي رهنمون مي كند. انتشار كتاب "حق حيوان، خطاي انسان" با ترجمه ي استاد گرامي #بهنام_خداپناه را تبريك مي گوييم.

🍂دامپزشکان و علمِ افسخارگسیخته
✍️ #بهنام_خداپناه
goo.gl/Uvv7zH

🔅پیشترها، یعنی زمانیکه هنوز مطالعاتی در حوزۀ اخلاق ارتباط با حیوانات (animal ethics) نداشتم، وقتی عنوان «دامپزشک» به گوشم میخورد، اولین چیزی که در ذهنم تداعی میشد افراد دردمند و دلمشغولی بود که خود را به شغل سخت و دشواری متعهد کرده بودند. افرادی که هدفشان کاستن و فرونشاندن درد گونه هایی غیر از گونه های خودِ ما بود که شغلشان به مراتب از شغل پزشکان دشوارتر بود: چرا که اینها باید مرهم دردها و زخمهای موجوداتی میشدند که توانایی اَدا کردن روشنِ دردها و رنجهایشان را مثل ما انسانها نداشتند، اینان باید با زبانِ تن (body language) حیوانات ارتباط برقرار میکردند که خود کاری دشوار است. اما زمانیکه بیشتر در حوزۀ اخلاق ارتباط با حیوانات مطالعه کردم، و دقیقتر زمانیکه درحال ترجمۀ کتاب کلاسیک «آزادی حیواناتِ» پیتر سینگر شدم، این تصویر در ذهنم تغییر کرد. در این کتاب با واقعیتهای ناگوار بسیاری درخصوص رشتۀ دامپزشکی و همچنین دامپزشکان مواجه شدم. اینجا بود که فهمیدم تقریبا در تمامیِ آزمایشاتِ غیراخلاقی و نابجایی که به نام پیشرفت و ترویج علم به جسم و جانِ حیوانات دست اندازی شده و آنها به انحاء مختلف مورد بهره کشی قرار می گیرند، دامپزشکان به همراه آزمایشگران و پا به پای آنها نقشی فعال در نقضِ منافع گونه های مختلف جانوری ایفاء میکنند. اینجا بود که فهمیدم یک دامپزشک برای دامپزشک شدن و برای گذراندنِ واحدهای عملیِ این رشته باید چه تعداد حیوان را تشریح، یا به تعبیر بهتر تکه پاره کند تا به مقام دامپزشکی نائل گردد. و اینجا بود که فهمیدم، طبق گفتۀ انجمن دامپزشکیِ ایالات متحده، و به نقل از کتاب آزادی حیوانات، «علت وجودیِ حرفۀ دامپزشکی مجموعِ بهزیستی آدمی است- نه حیواناتِ پست.»

🔅براین اساس، دیگر برایم تعجب آور نبود وقتی با صحنۀ حیرت آور فروش «چسب موش»، این مادۀ وحشتناک و سادیستیِ کشتارِ موشها، در یکی از مراکز معتبر دامپزشکیِ شهر کرج مواجه شدم. دیگر برایم تعجب آور نبود وقتی امروز کلیپ قفسهایی را در یکی از دانشکده های دامپزشکی کشور دیدم که در آنها تعدادیِ سگ در بدترین شرایط، دست و پا زنان در میانۀ ادرار و فضولات چندروزه یا شاید هم چند هفته ماندۀ خود زوزه کشان در انتظار لحظۀ تکه پاره شدن خود بودند تا چند تن از همین اساتید محترم و عزیز دامپزشکی بیایند و آنها را برای کلاسِ تشریح دانشجویانشان روانۀ اتاقِ تشریح کنند و این در حالیست که حامیان حیوانات پیشنهاد ارائۀ جسد حیواناتی را که به مرگ طبیعی مرده بودند به مسئولان دانشگاه میدهند اما با واکنش منفی مسئولین این دانشکده مواجه میشوند. بگذریم که این روزها در اکثر دانشکده های دامپزشکیِ کشورهای پیشرفته از نرم افزارها و مدلهای شبیه سازِ کامپیوتری برای فراگیریِ آناتومی بدن حیوانات مختلف استفاده میشود.

🔅هرچند کم نیستند تعداد دامپزشکانِ دردمند و دلمشغولی که خصوصا در سالهای اخیر اقدام به تاسیس و برپایی انجمنهای حمایتی از حیوانات کرده اند و درکِ عمومی را از رفتار احترام آمیز و همراه با شفقت با حیوانات گسترش داده اند، اما این واقعیت را هم نمیتوان نادیده گرفت که دانشجویی که در چنین سیستم آموزشی و در چنین محیطِ دانشگاهی آموزشهای مرتبط با این رشته را می بیند نه فردی دردمند و دلمشغولِ حیوانات، آنگونه که آرمانِ اخلاقی این رشته باید چنین باشد، بلکه فردی خواهد شد که در راستای همان تفکرات و رسومی گام برخواهد داشت که به انحاء مختلف از حیوانات بهره کشی میکنند. نکتۀ اصلی اینجاست که مادامیکه علم مقید به اخلاق نگردد و راهِ خود را از مباحث اخلاقی جدا بداند دیدن اموری از این دست نه استثناء که قاعده ای محتوم خواهد بود.

🌾 @sedanet | @Bekhodnotes

به مناسبت دهم دسامبر(١٩ آذر) و روز بين المللي حقوق حيوانات، كتاب "آزادي حيوانات" به قلم #پيتر_سينگر و با ترجمه #بهنام_خداپناه منتشر شد. مطالعه اين #كتاب را به همه توصيه مي كنيم.

🍂دامپزشکان و علمِ افسخارگسیخته
✍️ #بهنام_خداپناه
goo.gl/Uvv7zH

🔅پیشترها، یعنی زمانیکه هنوز مطالعاتی در حوزۀ اخلاق ارتباط با حیوانات (animal ethics) نداشتم، وقتی عنوان «دامپزشک» به گوشم میخورد، اولین چیزی که در ذهنم تداعی میشد افراد دردمند و دلمشغولی بود که خود را به شغل سخت و دشواری متعهد کرده بودند. افرادی که هدفشان کاستن و فرونشاندن درد گونه هایی غیر از گونه های خودِ ما بود که شغلشان به مراتب از شغل پزشکان دشوارتر بود: چرا که اینها باید مرهم دردها و زخمهای موجوداتی میشدند که توانایی اَدا کردن روشنِ دردها و رنجهایشان را مثل ما انسانها نداشتند، اینان باید با زبانِ تن (body language) حیوانات ارتباط برقرار میکردند که خود کاری دشوار است. اما زمانیکه بیشتر در حوزۀ اخلاق ارتباط با حیوانات مطالعه کردم، و دقیقتر زمانیکه درحال ترجمۀ کتاب کلاسیک «آزادی حیواناتِ» پیتر سینگر شدم، این تصویر در ذهنم تغییر کرد. در این کتاب با واقعیتهای ناگوار بسیاری درخصوص رشتۀ دامپزشکی و همچنین دامپزشکان مواجه شدم. اینجا بود که فهمیدم تقریبا در تمامیِ آزمایشاتِ غیراخلاقی و نابجایی که به نام پیشرفت و ترویج علم به جسم و جانِ حیوانات دست اندازی شده و آنها به انحاء مختلف مورد بهره کشی قرار می گیرند، دامپزشکان به همراه آزمایشگران و پا به پای آنها نقشی فعال در نقضِ منافع گونه های مختلف جانوری ایفاء میکنند. اینجا بود که فهمیدم یک دامپزشک برای دامپزشک شدن و برای گذراندنِ واحدهای عملیِ این رشته باید چه تعداد حیوان را تشریح، یا به تعبیر بهتر تکه پاره کند تا به مقام دامپزشکی نائل گردد. و اینجا بود که فهمیدم، طبق گفتۀ انجمن دامپزشکیِ ایالات متحده، و به نقل از کتاب آزادی حیوانات، «علت وجودیِ حرفۀ دامپزشکی مجموعِ بهزیستی آدمی است- نه حیواناتِ پست.»

🔅براین اساس، دیگر برایم تعجب آور نبود وقتی با صحنۀ حیرت آور فروش «چسب موش»، این مادۀ وحشتناک و سادیستیِ کشتارِ موشها، در یکی از مراکز معتبر دامپزشکیِ شهر کرج مواجه شدم. دیگر برایم تعجب آور نبود وقتی امروز کلیپ قفسهایی را در یکی از دانشکده های دامپزشکی کشور دیدم که در آنها تعدادیِ سگ در بدترین شرایط، دست و پا زنان در میانۀ ادرار و فضولات چندروزه یا شاید هم چند هفته ماندۀ خود زوزه کشان در انتظار لحظۀ تکه پاره شدن خود بودند تا چند تن از همین اساتید محترم و عزیز دامپزشکی بیایند و آنها را برای کلاسِ تشریح دانشجویانشان روانۀ اتاقِ تشریح کنند و این در حالیست که حامیان حیوانات پیشنهاد ارائۀ جسد حیواناتی را که به مرگ طبیعی مرده بودند به مسئولان دانشگاه میدهند اما با واکنش منفی مسئولین این دانشکده مواجه میشوند. بگذریم که این روزها در اکثر دانشکده های دامپزشکیِ کشورهای پیشرفته از نرم افزارها و مدلهای شبیه سازِ کامپیوتری برای فراگیریِ آناتومی بدن حیوانات مختلف استفاده میشود.

🔅هرچند کم نیستند تعداد دامپزشکانِ دردمند و دلمشغولی که خصوصا در سالهای اخیر اقدام به تاسیس و برپایی انجمنهای حمایتی از حیوانات کرده اند و درکِ عمومی را از رفتار احترام آمیز و همراه با شفقت با حیوانات گسترش داده اند، اما این واقعیت را هم نمیتوان نادیده گرفت که دانشجویی که در چنین سیستم آموزشی و در چنین محیطِ دانشگاهی آموزشهای مرتبط با این رشته را می بیند نه فردی دردمند و دلمشغولِ حیوانات، آنگونه که آرمانِ اخلاقی این رشته باید چنین باشد، بلکه فردی خواهد شد که در راستای همان تفکرات و رسومی گام برخواهد داشت که به انحاء مختلف از حیوانات بهره کشی میکنند. نکتۀ اصلی اینجاست که مادامیکه علم مقید به اخلاق نگردد و راهِ خود را از مباحث اخلاقی جدا بداند دیدن اموری از این دست نه استثناء که قاعده ای محتوم خواهد بود.

🌾 @sedanet | @Bekhodnotes