ساز ناکوک
#شانزدهمین_نمایشگاه_بین_الملی_محیط_زیست در یک روز مانده به پایان، باید با زمزمه های
#اعتراضی نیز هم صدا شود!
#خودانتقادی را جایگزین خودتشویقی کنیم تا
#تغییری در
#خود و
#وظایف و
#جامعه ببینیم.
علاوه بر حضور
#شرکت هایی که در
#آلوده کردن ارکان محیط زیست سهم بسزایی دارند، حضور
#حیوانات و تعامل مردم با آنها، معرفی حیوانات برای انواع
#آزمایش و بازی با سرنوشت کودکان در قالب تبلیغ
#مدارس_طبیعت نیز ماهیت نمایشگاه شانزدهم را با
#چالش های اساسی مواجه کرد. حال کدام محیط زیست؟! کدام
#حفاظت؟! کدام آبادانی؟! کدام مسوولیت پذیری؟!
اگر در شانزدهمین نمایشگاه محیط زیست، دستاوردهای مثبتی نیز به نمایش گذاشته شد، آیا نباید آن را بعنوان رسالت اصلی هر نمایشگاه به حساب آورد؟ رسالتی که هر بازدیدکننده با هدف دیدن و آشنایی با آنها قدم در فضای نمایشگاه می گذارد!
اما (سو)استفاده از حیواناتی که حتی نمی توان آنها را
#خانگی دانست به بهانه
#آموزش #نحوه_نگهداری را چگونه باید توجیه کرد؟ در مورد مدرسه طبیعت قبلا اشاره کردیم که در پیوستار رشد و نمو
#کودکان، آنچه در حال حاضر این مدارس به کودکان آموزش می دهند، در آینده آنها را دچار
#بحران_روحی می کند. یک نهاد دولتی، یک
#وزارتخانه و یک "سازمان" در بخش هایِ مختلفِ ساختاریِ خود دچار
#تناقض و
#تضاد عمیقی هستند و بهای آن را جامعه و کودکان ما در آینده خواهند پرداخت...
گاه ديدن نيمهء خالي ليوان باعث پر كردن كل ليوان مي شود!
https://t.center/pazudharma
