🧂|
نـبرد مـحتوایی در خـانهیکی از چالش‌های مداوم بنده با والدینم، سر
دنیای محتواست. البته محتوا که چه‌عرض کنم،
محتباه¹. هرکه ویدیویی منتشر می‌کند را عالِم و پژوهش‌گر می‌پندارند.
و این‌جاست که مشکل شروع میشود. عزیزان بنده از لوده‌بازی‌های مردان لچک‌به‌سر گرفته تا محتوای زرد و قهوه‌ای شِبه‌روان‌شناختی، هیچ‌یک را از قلم نمی‌اندازند و همگی را برایم می‌فرستند.
خب، نگران‌اند که مبادا اثرات معجزه‌آسای چای‌سبز یا رموز شخصیت‌سازی را از دست بدهم. عجیب نیست که هر بار، همین نگرانی‌ها را با اصرار مطرح می‌کنند.
هربار هم از من اصرار که: «این یارو داره مزخرف می‌گه‌ها.» از آن‌ها انکار که: «نه، کارشناس صداسیماست!» انگار که این توجیه، کافی است. ولی همین مورد کافی نیست که دنبالش نکنیم؟
وای از صدامخملی‌‌هایی که با میکروفُن‌های ادایی، هر لاطائلی به‌هم می‌بافند و پس‌زمینه هم موسیقی بی‌کلام سوزناک می‌گذارند. یکی نیست بگوید ناکِس، لااقل شاه‌کارِ موسیقی را به نجاست نکش.
اُخ. ترفندهای خانگی و رژیم‌های سلامت را نگویم. به‌همین برکت، یارو می‌گفت هرشب خیارشور و ماست بخورید تا گوارشتان بهتر کار کند. حتم دارم با یک مرکز فوق‌تخصّصی آندوسکوپی و کلونوسکوپی قرارداد بسته.
القصّه، ما دائمن باهم کلنجار می‌رویم که هر محتواگری، به‌فکر اصالت محتوایش نیست، حتّا اگر ادیتش خدا و فالووِرهایش میلیونی باشد.
در همین دوره‌ی به‌خاک رفتن اصالت محتوا و خوش‌فالوور شدن ابتذال، کلاس درس خانگیِ من، با حضور اثاطید بی‌شمار همه‌روزه به‌قوّت خود برقرار است.
〰️ 〰️ 〰️۱. محتوا + تباه = محتباه
#فکاهی
