شاه فرتوت ابریقستان

«دست من؟! نه این "دست_خدا" بود که انتقام مردم آرژانتین را از بریتانیا گرفت!»

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربه‌ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبروی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمدی مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره.

✍🏽 #مسعود_ریاحی

پ.ن. زنده باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

#مارادونا در سالروز درگذشت #جرج_بست افسانه‌ای از دنیا رفت.

لعنت به ۲۵ نوامبر...

جرج بست
۱۹۴۶-۲۰۰۵

روحشون شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

Dont cry for me argentina

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

و او، در تمام این مدت مرگ را دنبال می‌کرد...
ویدیویی در ستایش #دیگو_مارادونا
#مارادونا

متن: مجتبی هاشمی
نریشن: بهنام شریفی
سازنده: حسین لامعی

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ #مارادونا خداوندگار فوتبال بود.
مارادونا فراتر از فوتبال بود.
هر دریبل او بهنگام بازی تاریخی با انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶
با فریادهای تاریخی ملت #آرژانتین روبرو میشد...

دست او بقول خودش #دست_خدا در برابر انگلستان بود.

مارادونا، تاکتیک پذیر نبود.
مارادونا، خودِ تاکتیک بود.

مارادونا در اواخر دهه هشتاد یه تنه تیم شهر فقیرنشین #ناپل را قهرمان ایتالیا و قهرمان یوفا کرد.
و مردمان ناپل او را می‌پرستیدند!

مارادونا و بازیش به فوتبال جهت می‌داد.

فوتبال دهه هشتاد میلادی بدون مارادونا فوتبال نبود.
و شاید بتوان گفت فوتبال با حذف نام مارادونا فوتبال نخواهد بود.

مارادونا #اسطوره بود
اسطوره‌ای تکرار ناشدنی
اسطوره‌ای که نه هیچ آرژانتینی
و نه هیچ فرد دیگری، جایش را در فوتبال پر نخواهد کرد...

مارادونا را شاید شاید!
بتوان "چگوارای فوتبال" دانست.
شورشی
هنرمند
خوش تکنیک
عاشق
نابغه
و......
بله! مارادونا، مارادونا بود...

✍ #اکبر_مختاری

به یاد #دیگو_مارادونا و به احترام تمام خاطراتی که چند نسل از ما با او داشتند...

بدرود #دون_دیگو
Adios Don Diego...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ 💢اسطورهٔ دیوانه و عاصی

#دیگو_مارادونا خیلی خوب بود.
فوتبالدوست شدن من مصادف با جام‌جهانی ۹٠ بود. اسم #مارادونا را پیشتر شنیده بودم اما در آن جام بود که خودم تجربه دیدن بازی‌اش را داشتم. روزگاری که چشمان من از بازی این اعجوبه فوتبال فروغ گرفته بود، تازه‌ دوران افول او‌ آغاز شده بود.

مارادونا فقط یک ستاره نبود، اسطوره صرف هم نبود. دریبل‌خوب، بازیگردانی، نقش کلیدی و‌گل‌های زیبا میان همه ستاره‌ها معمول است چیزی که او‌ را مارادونا کرده بود تنها در اینها و‌در ساحت مستطیل سبز رخ نمی‌داد. اما آن چیز چه بود. خیلی ساده است:« عصیان و جنون».
می‌گویند چیزی که گونه انسانی ما را بر سایر گونه‌های انسانی، تفوق بخشید همین‌دو بوده است. مارادونا هم هر دو را داشت. از آن نعره‌های ناگهانی در هتل‌ها( روایت سایمون کوپر در: فوتبال علیه دشمن)، تیراندازی به پاپاراتزی‌ها و کتکاری با خبرنگاران، روابط نامشروع، مصرف بی‌رویه کوکایین تا این‌ویدیوهای اخیر که او را در خال رقص و کشف عورت نشان می‌داد!

انسان علیرغم تلاشش برای قاعده‌مند‌ کردن همه چیز، میلی ناتمام به برهم‌زدن‌ دارد. دوست دارد غیرقابل پیش‌بینی باشد. عصیان و ناهنجاری زیر سایه قانون و نظم جبری را می‌ستاید. این‌همه اگر به جادو یا اراده‌ای از آسمان هم متصل شد که دیگر نورعلی نور است! راز جاودانگی گلِ با دست‌ مارادونا به انگلیس -آن‌هم در مرحله حساس جام‌جهانی- که به #دست_خدا مشهور شد هم در همین است.

روند تاریخ بشری میل به سمت نظم دادن و‌ قاعده‌مند کردن است اما انگار ناخودآگاهِ ما هنوز در رویای زمانی است که از غارهای سرد و‌تاریک‌مان بیرون آمدیم و تصمیم گرفتیم تنها موجود زمین باشیم که آنچه تا آن زمان بود و آنچه باید‌می‌بود، نباشیم.
ما آدمیتمان را با همین جنون و عصیان آغاز کردیم و هر آنچه بعد از آن برای به نظم‌ درآوردن‌مان آمد، از سر ناگزیری بود؛ ورنه چه‌چیز به اندازهٔ همه آنچه عقل را به‌خنده‌می‌اندازد، به مذاق آدمی خوش می‌آید؟

مارادونا اینگونه بود و اینچنین #اسطوره شد. اسطوره شدن را همیشه در خوب بودن، اخلاق‌مدار بودن و بقاعده بودن نمی‌توان یافت! یک اسطوره به ندرت لباس منطق می‌پوشد، به‌ندرت قابل پیش‌بینی است و از منظر عقل، گاه به شدت مضحک است با این همه او آرزوی کتمان شده همه آنهایی است که در وسط مستطیل زندگی و زیر نگاه سنگین داوران جبری‌اش، هم دوست دارند همه را دریبل بزنند، هم دوست دارند از نظم و‌ جبر سخت داور بگریزند و هم دست خود را در دست خدا بگذارند و این‌همه را در ذهن و‌خاطر مردمان جاودانه سازند. دوست داشتن‌ِ مارادونا، دوست‌داشتن پنهان اینهاست...

🖊 #سهند_ایرانمهر
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا را شاید بتوان قهرمانی با تمام تضادها نامید. اسطوره‌ای که نبوغش در فوتبال الهام‌بخش جهانی بود. چپ‌گرایی که رادیکال به مواضع فیفا و سرمایه‌داری می‌تازید تا امیدی برای کودکان فقیر جهان که عاشقانه او را الگوی خود می‌دانستند باشد.
مارادونا شوخ طبعی سیاسی‌اش و رفتار غیر متعارفش، انتخابهای سیاسی‌اش و باورش به همراهی مسیح مصلوب در زندگیش را باید در فرهنگ لاتین‌اش جست.
هرچند جهان سرمایه‌داری او را بایکوت کرد و مصرف مواد مخدر، چهره اساطیری او را در اذهان قهرمانجوی کودکان لاتین خدشه‌دار کرد، اما پردازش به جایگاه او را شاید بتوان از خالکوبی روی دستش دنبال کرد؛ چهره #چگوارا یا به قول خودش دو قهرمان در یک جسم.
او گفت: فیفا یکی از عوامل فقر کودکان لاتین است.
در برابر حضور #جرج_بوش در #آرژانتین جنبشی به راه انداخت و او را قاتل انسان‌ها نامید.
برای حق فلسطین گفت: من با پای چپ شوت می‌زنم، قلبم در سمت چپ می‌تپد و اندیشه‌ام چپ است، من فلسطین هستم.
#فیدل_کاسترو او را برای ترک اعتیاد به کوبا برد و #چاوز به خاطر عشق به او حسادت همسرش را برانگیخت!
در مورد گلی که به انگلیس با دست زد، گفت: یه کم دست من کمک کرد ولی دست خدا آن گل را زد!
گروه "مانو‌چاو" اما تصویر واقعی‌تری از او در این ترانه ارائه می‌کند.
در هر روی، مارادونا قهرمان و چهره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال و سیاست بود که با معیارهای تکسویه قابل زدوده شدن نیست....

روحش شاد

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

«سلامُ علی لَونَ الحُزن فی عینک.»

سلام بر رنگ اندوه در چشم‌هایت.

#محمود_درویش

۲۵ نوامبر، سالروز درگذشت #دیگو_مارادونا
#مارادونا

۱۹۶۰-۲۰۲۰

روحت شاد دون‌دیگو...

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا را شاید بتوان قهرمانی با تمام تضادها نامید. اسطوره‌ای که نبوغش در فوتبال الهام‌بخش جهانی بود. چپ‌گرایی که رادیکال به مواضع فیفا و سرمایه‌داری می‌تازید تا امیدی برای کودکان فقیر جهان که عاشقانه او را الگوی خود می‌دانستند باشد.
مارادونا شوخ طبعی سیاسی‌اش و رفتار غیر متعارفش، انتخابهای سیاسی‌اش و باورش به همراهی مسیح مصلوب در زندگیش را باید در فرهنگ لاتین‌اش جست.
هرچند جهان سرمایه‌داری او را بایکوت کرد و مصرف مواد مخدر، چهره اساطیری او را در اذهان قهرمانجوی کودکان لاتین خدشه‌دار کرد، اما پردازش به جایگاه او را شاید بتوان از خالکوبی روی دستش دنبال کرد؛ چهره #چگوارا یا به قول خودش دو قهرمان در یک جسم.
او گفت: فیفا یکی از عوامل فقر کودکان لاتین است.
در برابر حضور #جرج_بوش در #آرژانتین جنبشی به راه انداخت و او را قاتل انسان‌ها نامید.
برای حق فلسطین گفت: من با پای چپ شوت می‌زنم، قلبم در سمت چپ می‌تپد و اندیشه‌ام چپ است، من فلسطین هستم.
#فیدل_کاسترو او را برای ترک اعتیاد به کوبا برد و #چاوز به خاطر عشق به او حسادت همسرش را برانگیخت!
در مورد گلی که به انگلیس با دست زد، گفت: یه کم دست من کمک کرد ولی دست خدا آن گل را زد!
گروه "مانو‌چاو" اما تصویر واقعی‌تری از او در این ترانه ارائه می‌کند.
در هر روی، مارادونا قهرمان و چهره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال و سیاست بود که با معیارهای تکسویه قابل زدوده شدن نیست....

روحش شاد

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#دیگو_آرماندو_مارادونا
با صدای #عادل_فردوسی‌پور

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ #مارادونا خداوندگار فوتبال بود.
مارادونا فراتر از فوتبال بود.
هر دریبل او بهنگام بازی تاریخی با انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶
با فریادهای تاریخی ملت #آرژانتین روبرو میشد...

دست او بقول خودش #دست_خدا در برابر انگلستان بود.

مارادونا، تاکتیک پذیر نبود.
مارادونا، خودِ تاکتیک بود.

مارادونا در اواخر دهه هشتاد یه تنه تیم شهر فقیرنشین #ناپل را قهرمان ایتالیا و قهرمان یوفا کرد.
و مردمان ناپل او را می‌پرستیدند!

مارادونا و بازیش به فوتبال جهت می‌داد.

فوتبال دهه هشتاد میلادی بدون مارادونا فوتبال نبود.
و شاید بتوان گفت فوتبال با حذف نام مارادونا فوتبال نخواهد بود.

مارادونا #اسطوره بود
اسطوره‌ای تکرار ناشدنی
اسطوره‌ای که نه هیچ آرژانتینی
و نه هیچ فرد دیگری، جایش را در فوتبال پر نخواهد کرد...

مارادونا را شاید شاید!
بتوان "چگوارای فوتبال" دانست.
شورشی
هنرمند
خوش تکنیک
عاشق
نابغه
و......
بله! مارادونا، مارادونا بود...

✍ #اکبر_مختاری

به یاد #دیگو_مارادونا و به احترام تمام خاطراتی که چند نسل از ما با او داشتند...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

۳۰ اکتبر، زادروز #دیگو_مارادونا
۱۹۶۰-۲۰۲۰

روحت شاد دون دیگو
#مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ به بهانه ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربهٔ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورَد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمده‌ای مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره...

✍ #مسعود_ریاحی

زنده‌باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

‍ دنیا را خون به جگر کرد تا در نهایت دستش به جام جهانی برسد...
#مسی را می‌گویم.
او از #مارادونا خیلی چیزها به ارث برد به جز دیوانگی!
دیوانگی و جنونی که خاص نوابغ است.

برای دن دیه‌گو دنیا چندان جای مهم و با ارزشی نبود؛ حتی گرفتن جام جهانی هم چندان برای مارادونا مهم نبود!

مسی یک عمر دنبال توپ دوید تا عاقبت دستش به جام جهانی برسد اما مارادونا خیلی زود آرزوی دور و دراز مسی را به خاطره‌ روزهای جوانی خود تبدیل کرد.

مارادونا فوتبال را برای جام جهانی نمی‌خواست برای این می‌خواست که پروسه‌ جنونش را تکمیل کند.

دنیا با همه‌ عظمتش برای مارادونا ارزشی بالاتر از یک توپ چهل‌تکه نداشت ولی مسی سالها همه‌ دنیا را دق داد تا سرانجام در شبی مثل دیشب، جام جهانی را در دست بگیرد.

فقط حیف که مسی کمی دیر جنبید و امشب در حالی بوسه بر جام طلایی زد که مارادونا دیگر در این دنیا نبود.

شاید مارادونای دیوانه، امشب از یک گوشه آسمان تماشاگر هنرنمایی مسی بوده و شاید هم آرزو کرده که دوباره با کفش کتانی که بندهایش هم اغلب باز بود روپایی بزند.

او به زندگی خودش رحم نکرد ولی زندگی ما را ساخت مخصوصا ما ایرانیهای دهه پنجاه که هیچ تفریحی جز تماشای فوتبال و بازی کردن در کوچه و خیابان نداشتیم.

مسی بیشتر حواسش به زندگی خودش بود اما مارادونا بیشتر دوست داشت ما از تماشای زندگیش و شیوه بازی کردنش لذت ببریم تا خودش.

مارادونا برای ما زندگی می‌کرد و مسی برای خودش. این تفاوت بزرگ دو اعجوبه فوتبال بود.

فوتبال اگر چه مارادونا را از فقر نجات داد، اما دون دیه‌گو هرگز به فوتبال به چشم صنعت یا تجارت نگاه نکرد.

مارادونا فقط عاشق #فوتبال بود.

چیزی که فوتبال زیاد دارد، بازیکن است و چیزی که زیادتر دارد، بازیکن بد ولی مارادونا یک بازیکن معمولی نبود.
او کسی بود که با جادویش به فوتبال معنا بخشید.

ورزش فوتبال مدیون مارادوناست.
او با گل دست خدا اسطوره شد و در همان بازی با دریبل هفت بازیکن انگلیس، زیباترین گل ادوار جام جهانی را به ثمر رساند و انتقام مردم کشورش را از انگلیسیهای استعمارگر گرفت و تبدیل به قهرمان ملی آرژانتین شد.
قهرمان ملتی که به خاطر شکست در جنگ از انگلیسیها بر سر مالکیت جزایر فالکلند تحقیر شده بودند.
او به فوتبال به چشم یک معشوقه نگاه می‌کرد.
بی‌جهت نبود که با توپ می‌رقصید.
او افسانه‌ای بود که دیگر هرگز تکرار نخواهد شد.
آسوده بخواب دون دیه‌گو، آرژانتین دوباره قهرمان شد.

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ به بهانه ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربهٔ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورَد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمده‌ای مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره...

✍ #مسعود_ریاحی

زنده‌باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

به بهانهٔ ۲۷ فوریه، سالروز تاسیس باشگاه بایرن مونیخ

‍ از لحظه‌ای که فوتبال را شناختم، عاشق #بایرن_مونیخ شدم، عاشق بایرن مونیخ ماندم و عاشق #بایرن خواهم ماند...
بایرن یعنی یک عشق خالص با هوادارانی خاص با یک تاریخچه زیبا که پر از شیرینی‌ها و تلخیهای ماندگار است.
وقتی که صحبت از بایرن مونیخ می‌شود، دو حالت ممکن است: نفرت یا عشق ! هیچ حد متوسطی ندارد.
شاید بایرن مونیخ در تاریخ خود #پله یا #مارادونا یا #رونالدو برزیلی یا #کریستیانو_رونالدو یا #مسی نداشته باشد اما خاص‌ترین گلرهای تاریخ در درون دروازه خود داشته است؛ از #سپ_مایر تا #الیور_کان یا #مانوئل_نویر یا وقتی صحبت از دفاع آخر برتر تاریخ می‌شود، اولین گزینه قیصر فوتبال #فرانتس_بکن‌باوئر است که نوعی جدید از مدل دفاع آخر را وارد فوتبال کرد یا #گرد_مولر فقید (بمب‌افکن) که یک قهرمان بزرگ تاریخ در تاریخچه بایرن مونیخ است.
با رکوردهایی که تا سالیان سال همچنان دست نیافتنی بود یا حتی لوتار بزرگ که اواخر دهه ۸۰ تا اواخر دهه ۹۰ در مرکز زمین می‌درخشید...
بایرن مونیخ ممکن است #ناصر_خلیفی نداشته باشد یا #آبراموویچ، اما مدیران این باشگاه با نظم، چاره‌اندیشی و مصمم بودن بایرن مونیخ را به پنج باشگاه ثروتمند فوتبال تبدیل کرده‌اند. باشگاهی که تمام اعضای آن از درون باشگاه و اسطوره‌های خود بایرن مونیخ هستند.
درست است که بایرن مونیخ نمی‌تواند برای هر بازیکن صد میلیون یا دویست میلیون یورو هزینه کند، اما همیشه با کمترین هزینه و به‌صرفه‌ترین هزینه‌های ممکن، بهترینها را به مونیخ آورده‌اند.
باشگاه بایرن مونیخ در طول ۱۲۲ سال افتخار آفرینی خود ۱۱ بار به فینال لیگ قهرمانان رسیده و در بین پر افتخارترین تیمهای اروپا در کنار #رئال_مادرید، #میلان، #لیورپول، #بارسلونا و... قرار دارد.
۱۲۲ سال پیش وقتی در چنین روزی تیمی در ایالت باواریا توسط یازده فوتبالیست که در راس آنها #فرانتس_جان قرار داشت، تاسیس شد، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد روزی آن تیم، یکی از بزرگترین و پر افتخارترین تیمهای دنیا شود.
تیمی که برعکس تمام قدرتهای دنیا، به ندرت دوران کم فروغ و سطح پایین داشته.
حضور در ۱۱ فینال و ۶ قهرمانی در حدفاصل اواسط دهه هفتاد میلادی تا کنون گواهی بر این ادعاست که باوارایی‌ها سخت شکسته می‌شوند.
طرفداران بایرن چند تفاوت اساسی با طرفداران دیگر تیمهای دنیا دارند.
چیزی که بایرن به طرفداران خود داده، چیزی فراتر از خرید چند ستاره و هزینه‌های نجومی است.
بایرن، #غرور، #افتخار و #اصالت را در بین هواداران خود تزریق کرده.
باید اعتراف کنیم هوادار بایرن بودن سخت است.
کسی که واقعا از ته قلب فلسفه #فوتبال و همچنین روش مدیریتی پایتخت نشینان باواریا را درک نکرده، خیلی زود زیر آوار زرق و برق دیگر تیم ها له خواهد شد.
شاید سخت‌ترین هواداری از تیمها، هوادار بایرن مونیخ بودن است.
اما حتی شکستهای بایرن مونیخ هم برای من لذتبخش بوده است، بله! بوده است. بایرن وقتی می‌بازد هم دوست داشتنی است و حتی بعد از شکست هم من به عنوان هوادار بیشتر عاشقش می‌شوم. چون بایرن دنیای ماست...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

#مارادونا در سالروز درگذشت #جرج_بست افسانه‌ای از دنیا رفت.

لعنت به ۲۵ نوامبر...

جرج بست
۱۹۴۶-۲۰۰۵

روحشون شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

Dont cry for me argentina

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

و او، در تمام این مدت مرگ را دنبال می‌کرد...
ویدیویی در ستایش #دیگو_مارادونا
#مارادونا

متن: مجتبی هاشمی
نریشن: بهنام شریفی
سازنده: حسین لامعی

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan