شاه فرتوت ابریقستان

«دست من؟! نه این "دست_خدا" بود که انتقام مردم آرژانتین را از بریتانیا گرفت!»

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربه‌ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبروی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمدی مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره.

✍🏽 #مسعود_ریاحی

پ.ن. زنده باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

Dont cry for me argentina

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

و او، در تمام این مدت مرگ را دنبال می‌کرد...
ویدیویی در ستایش #دیگو_مارادونا
#مارادونا

متن: مجتبی هاشمی
نریشن: بهنام شریفی
سازنده: حسین لامعی

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ #مارادونا خداوندگار فوتبال بود.
مارادونا فراتر از فوتبال بود.
هر دریبل او بهنگام بازی تاریخی با انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶
با فریادهای تاریخی ملت #آرژانتین روبرو میشد...

دست او بقول خودش #دست_خدا در برابر انگلستان بود.

مارادونا، تاکتیک پذیر نبود.
مارادونا، خودِ تاکتیک بود.

مارادونا در اواخر دهه هشتاد یه تنه تیم شهر فقیرنشین #ناپل را قهرمان ایتالیا و قهرمان یوفا کرد.
و مردمان ناپل او را می‌پرستیدند!

مارادونا و بازیش به فوتبال جهت می‌داد.

فوتبال دهه هشتاد میلادی بدون مارادونا فوتبال نبود.
و شاید بتوان گفت فوتبال با حذف نام مارادونا فوتبال نخواهد بود.

مارادونا #اسطوره بود
اسطوره‌ای تکرار ناشدنی
اسطوره‌ای که نه هیچ آرژانتینی
و نه هیچ فرد دیگری، جایش را در فوتبال پر نخواهد کرد...

مارادونا را شاید شاید!
بتوان "چگوارای فوتبال" دانست.
شورشی
هنرمند
خوش تکنیک
عاشق
نابغه
و......
بله! مارادونا، مارادونا بود...

✍ #اکبر_مختاری

به یاد #دیگو_مارادونا و به احترام تمام خاطراتی که چند نسل از ما با او داشتند...

بدرود #دون_دیگو
Adios Don Diego...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ 💢اسطورهٔ دیوانه و عاصی

#دیگو_مارادونا خیلی خوب بود.
فوتبالدوست شدن من مصادف با جام‌جهانی ۹٠ بود. اسم #مارادونا را پیشتر شنیده بودم اما در آن جام بود که خودم تجربه دیدن بازی‌اش را داشتم. روزگاری که چشمان من از بازی این اعجوبه فوتبال فروغ گرفته بود، تازه‌ دوران افول او‌ آغاز شده بود.

مارادونا فقط یک ستاره نبود، اسطوره صرف هم نبود. دریبل‌خوب، بازیگردانی، نقش کلیدی و‌گل‌های زیبا میان همه ستاره‌ها معمول است چیزی که او‌ را مارادونا کرده بود تنها در اینها و‌در ساحت مستطیل سبز رخ نمی‌داد. اما آن چیز چه بود. خیلی ساده است:« عصیان و جنون».
می‌گویند چیزی که گونه انسانی ما را بر سایر گونه‌های انسانی، تفوق بخشید همین‌دو بوده است. مارادونا هم هر دو را داشت. از آن نعره‌های ناگهانی در هتل‌ها( روایت سایمون کوپر در: فوتبال علیه دشمن)، تیراندازی به پاپاراتزی‌ها و کتکاری با خبرنگاران، روابط نامشروع، مصرف بی‌رویه کوکایین تا این‌ویدیوهای اخیر که او را در خال رقص و کشف عورت نشان می‌داد!

انسان علیرغم تلاشش برای قاعده‌مند‌ کردن همه چیز، میلی ناتمام به برهم‌زدن‌ دارد. دوست دارد غیرقابل پیش‌بینی باشد. عصیان و ناهنجاری زیر سایه قانون و نظم جبری را می‌ستاید. این‌همه اگر به جادو یا اراده‌ای از آسمان هم متصل شد که دیگر نورعلی نور است! راز جاودانگی گلِ با دست‌ مارادونا به انگلیس -آن‌هم در مرحله حساس جام‌جهانی- که به #دست_خدا مشهور شد هم در همین است.

روند تاریخ بشری میل به سمت نظم دادن و‌ قاعده‌مند کردن است اما انگار ناخودآگاهِ ما هنوز در رویای زمانی است که از غارهای سرد و‌تاریک‌مان بیرون آمدیم و تصمیم گرفتیم تنها موجود زمین باشیم که آنچه تا آن زمان بود و آنچه باید‌می‌بود، نباشیم.
ما آدمیتمان را با همین جنون و عصیان آغاز کردیم و هر آنچه بعد از آن برای به نظم‌ درآوردن‌مان آمد، از سر ناگزیری بود؛ ورنه چه‌چیز به اندازهٔ همه آنچه عقل را به‌خنده‌می‌اندازد، به مذاق آدمی خوش می‌آید؟

مارادونا اینگونه بود و اینچنین #اسطوره شد. اسطوره شدن را همیشه در خوب بودن، اخلاق‌مدار بودن و بقاعده بودن نمی‌توان یافت! یک اسطوره به ندرت لباس منطق می‌پوشد، به‌ندرت قابل پیش‌بینی است و از منظر عقل، گاه به شدت مضحک است با این همه او آرزوی کتمان شده همه آنهایی است که در وسط مستطیل زندگی و زیر نگاه سنگین داوران جبری‌اش، هم دوست دارند همه را دریبل بزنند، هم دوست دارند از نظم و‌ جبر سخت داور بگریزند و هم دست خود را در دست خدا بگذارند و این‌همه را در ذهن و‌خاطر مردمان جاودانه سازند. دوست داشتن‌ِ مارادونا، دوست‌داشتن پنهان اینهاست...

🖊 #سهند_ایرانمهر
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا را شاید بتوان قهرمانی با تمام تضادها نامید. اسطوره‌ای که نبوغش در فوتبال الهام‌بخش جهانی بود. چپ‌گرایی که رادیکال به مواضع فیفا و سرمایه‌داری می‌تازید تا امیدی برای کودکان فقیر جهان که عاشقانه او را الگوی خود می‌دانستند باشد.
مارادونا شوخ طبعی سیاسی‌اش و رفتار غیر متعارفش، انتخابهای سیاسی‌اش و باورش به همراهی مسیح مصلوب در زندگیش را باید در فرهنگ لاتین‌اش جست.
هرچند جهان سرمایه‌داری او را بایکوت کرد و مصرف مواد مخدر، چهره اساطیری او را در اذهان قهرمانجوی کودکان لاتین خدشه‌دار کرد، اما پردازش به جایگاه او را شاید بتوان از خالکوبی روی دستش دنبال کرد؛ چهره #چگوارا یا به قول خودش دو قهرمان در یک جسم.
او گفت: فیفا یکی از عوامل فقر کودکان لاتین است.
در برابر حضور #جرج_بوش در #آرژانتین جنبشی به راه انداخت و او را قاتل انسان‌ها نامید.
برای حق فلسطین گفت: من با پای چپ شوت می‌زنم، قلبم در سمت چپ می‌تپد و اندیشه‌ام چپ است، من فلسطین هستم.
#فیدل_کاسترو او را برای ترک اعتیاد به کوبا برد و #چاوز به خاطر عشق به او حسادت همسرش را برانگیخت!
در مورد گلی که به انگلیس با دست زد، گفت: یه کم دست من کمک کرد ولی دست خدا آن گل را زد!
گروه "مانو‌چاو" اما تصویر واقعی‌تری از او در این ترانه ارائه می‌کند.
در هر روی، مارادونا قهرمان و چهره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال و سیاست بود که با معیارهای تکسویه قابل زدوده شدن نیست....

روحش شاد

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

«سلامُ علی لَونَ الحُزن فی عینک.»

سلام بر رنگ اندوه در چشم‌هایت.

#محمود_درویش

۲۵ نوامبر، سالروز درگذشت #دیگو_مارادونا
#مارادونا

۱۹۶۰-۲۰۲۰

روحت شاد دون‌دیگو...

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا را شاید بتوان قهرمانی با تمام تضادها نامید. اسطوره‌ای که نبوغش در فوتبال الهام‌بخش جهانی بود. چپ‌گرایی که رادیکال به مواضع فیفا و سرمایه‌داری می‌تازید تا امیدی برای کودکان فقیر جهان که عاشقانه او را الگوی خود می‌دانستند باشد.
مارادونا شوخ طبعی سیاسی‌اش و رفتار غیر متعارفش، انتخابهای سیاسی‌اش و باورش به همراهی مسیح مصلوب در زندگیش را باید در فرهنگ لاتین‌اش جست.
هرچند جهان سرمایه‌داری او را بایکوت کرد و مصرف مواد مخدر، چهره اساطیری او را در اذهان قهرمانجوی کودکان لاتین خدشه‌دار کرد، اما پردازش به جایگاه او را شاید بتوان از خالکوبی روی دستش دنبال کرد؛ چهره #چگوارا یا به قول خودش دو قهرمان در یک جسم.
او گفت: فیفا یکی از عوامل فقر کودکان لاتین است.
در برابر حضور #جرج_بوش در #آرژانتین جنبشی به راه انداخت و او را قاتل انسان‌ها نامید.
برای حق فلسطین گفت: من با پای چپ شوت می‌زنم، قلبم در سمت چپ می‌تپد و اندیشه‌ام چپ است، من فلسطین هستم.
#فیدل_کاسترو او را برای ترک اعتیاد به کوبا برد و #چاوز به خاطر عشق به او حسادت همسرش را برانگیخت!
در مورد گلی که به انگلیس با دست زد، گفت: یه کم دست من کمک کرد ولی دست خدا آن گل را زد!
گروه "مانو‌چاو" اما تصویر واقعی‌تری از او در این ترانه ارائه می‌کند.
در هر روی، مارادونا قهرمان و چهره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال و سیاست بود که با معیارهای تکسویه قابل زدوده شدن نیست....

روحش شاد

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#دیگو_آرماندو_مارادونا
با صدای #عادل_فردوسی‌پور

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ #مارادونا خداوندگار فوتبال بود.
مارادونا فراتر از فوتبال بود.
هر دریبل او بهنگام بازی تاریخی با انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶
با فریادهای تاریخی ملت #آرژانتین روبرو میشد...

دست او بقول خودش #دست_خدا در برابر انگلستان بود.

مارادونا، تاکتیک پذیر نبود.
مارادونا، خودِ تاکتیک بود.

مارادونا در اواخر دهه هشتاد یه تنه تیم شهر فقیرنشین #ناپل را قهرمان ایتالیا و قهرمان یوفا کرد.
و مردمان ناپل او را می‌پرستیدند!

مارادونا و بازیش به فوتبال جهت می‌داد.

فوتبال دهه هشتاد میلادی بدون مارادونا فوتبال نبود.
و شاید بتوان گفت فوتبال با حذف نام مارادونا فوتبال نخواهد بود.

مارادونا #اسطوره بود
اسطوره‌ای تکرار ناشدنی
اسطوره‌ای که نه هیچ آرژانتینی
و نه هیچ فرد دیگری، جایش را در فوتبال پر نخواهد کرد...

مارادونا را شاید شاید!
بتوان "چگوارای فوتبال" دانست.
شورشی
هنرمند
خوش تکنیک
عاشق
نابغه
و......
بله! مارادونا، مارادونا بود...

✍ #اکبر_مختاری

به یاد #دیگو_مارادونا و به احترام تمام خاطراتی که چند نسل از ما با او داشتند...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

۳۰ اکتبر، زادروز #دیگو_مارادونا
۱۹۶۰-۲۰۲۰

روحت شاد دون دیگو
#مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ به بهانه ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربهٔ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورَد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمده‌ای مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره...

✍ #مسعود_ریاحی

زنده‌باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

‍ به بهانه ۲۲ ژوئن سالگرد بازی تاریخی آرژانتین و انگلستان در #جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک

فوتبال را بی عدالتی‌اش به زندگی شبیه‌ می‌کند و گردی بیش از حد آن توپ. آنجا که همه‌ ضربه‌ها درست می‌خورد به آنجا که باید می‌خورده، به جز آن ضربه آخر، آن ضربهٔ نهاییِ مفقود؛ که نمی‌خورَد و توپ رد نمی‌شود از آن مرز خوشبختی؛ درست عین زندگی.
اگر قرار بود هرکه به حق خود برسد، همه چیز مبتذل و ناچیز بود؛ و اصلا چه نیاز بود به آن نود دقیقه جنگِ بیست و دو نفره؟ همه‌چیز در اوج ابتذال، بر روی کاغذ مشخص بود.
هیچ تضمینی برای رسیدن به حق وجود ندارد و همین فوتبال را کثیف و زیبا می‌کند و راه را برای ورود رویا به آن باز می‌کند. مگر می‌شود در جایی که صحبت از تضمین است، رویا متولد شود؟

فوتبال، این جنگی که در آن کسی، کسی را نمی‌کشد، زیرا که خشونتش در زمینی بسیار بزرگ، در تک‌تک فریادها و عربده‌های تماشاگران حاضر و غایب، در گردی بیش از حد و ناعادلانه‌ آن توپ، در تمارض و ریا و نمایش، در قضاوتی محدود و انسانی و البته واقعی، استتار شده است؛ تا آنجا که در فینال سال ۱۹۶۶، انگلیسی‌ها بعد از برد آلمان، شعار می‌دادند: «ما یک جام جهانی را بردیم و دو جنگ جهانی را».
همجوار شدن واژه‌ #جنگ در کنار واژه‌ #فوتبال، نزدیکترین و واقعی‌ترین واژه‌ای است که می‌توانست کنار این شاهکار بشری بنشیند و آن را بیش از پیش دهشتناک و باشکوه کند.
فوتبال، گذاشتن اسلحه بر روی زمین است؛ زیرا که توپ اختراع شده است. تا آنجا که چهار سال بعد از جنگ #فالکلند میان #بریتانیا و #آرژانتین، گردی توپ، آنها را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و #مارادونا انگار که از رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی سر برآورده، یک تنه انگلیس را به زانو در می‌آورد...
مارادونای زیبا، مارادونای فریبکار، مارادونای وحشی با «دست خدا» گل می‌زند و پشت سرش، «گل قرن» را که گزارشگر آرژانتینی دیوانه‌وار فریاد می‌زند : «زنده باد فوتبال»، «از کدام سیاره آمده‌ای مارادونا؟» و از دریبل شدن ۷ بریتانیایی گریه‌اش می‌گیرد زیرا که چهار سال پیش، جنگ و جزیره‌ فالکلند را باخته‌اند و ۶۴۸ هموطنش کشته شده‌اند و حالا مارادونا ۶۸ متر را دریبل می‌زند و دروازه را به آتش می‌کشد، برای فراموشی آن جزیره...

✍ #مسعود_ریاحی

زنده‌باد فوتبال که خودِ خودِ خودِ زندگیه

ویدئو:
گل به یاد ماندنی مارادونا به انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با زيرنويس فارسی و گزارش فوق احساسی آرژانتينی

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

Dont cry for me argentina

#مارادونا
#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

و او، در تمام این مدت مرگ را دنبال می‌کرد...
ویدیویی در ستایش #دیگو_مارادونا
#مارادونا

متن: مجتبی هاشمی
نریشن: بهنام شریفی
سازنده: حسین لامعی

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ #مارادونا خداوندگار فوتبال بود.
مارادونا فراتر از فوتبال بود.
هر دریبل او بهنگام بازی تاریخی با انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۸۶
با فریادهای تاریخی ملت #آرژانتین روبرو میشد...

دست او بقول خودش #دست_خدا در برابر انگلستان بود.

مارادونا، تاکتیک پذیر نبود.
مارادونا، خودِ تاکتیک بود.

مارادونا در اواخر دهه هشتاد یه تنه تیم شهر فقیرنشین #ناپل را قهرمان ایتالیا و قهرمان یوفا کرد.
و مردمان ناپل او را می‌پرستیدند!

مارادونا و بازیش به فوتبال جهت می‌داد.

فوتبال دهه هشتاد میلادی بدون مارادونا فوتبال نبود.
و شاید بتوان گفت فوتبال با حذف نام مارادونا فوتبال نخواهد بود.

مارادونا #اسطوره بود
اسطوره‌ای تکرار ناشدنی
اسطوره‌ای که نه هیچ آرژانتینی
و نه هیچ فرد دیگری، جایش را در فوتبال پر نخواهد کرد...

مارادونا را شاید شاید!
بتوان "چگوارای فوتبال" دانست.
شورشی
هنرمند
خوش تکنیک
عاشق
نابغه
و......
بله! مارادونا، مارادونا بود...

✍ #اکبر_مختاری

به یاد #دیگو_مارادونا و به احترام تمام خاطراتی که چند نسل از ما با او داشتند...

بدرود #دون_دیگو
Adios Don Diego...

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ 💢اسطورهٔ دیوانه و عاصی

#دیگو_مارادونا خیلی خوب بود.
فوتبالدوست شدن من مصادف با جام‌جهانی ۹٠ بود. اسم #مارادونا را پیشتر شنیده بودم اما در آن جام بود که خودم تجربه دیدن بازی‌اش را داشتم. روزگاری که چشمان من از بازی این اعجوبه فوتبال فروغ گرفته بود، تازه‌ دوران افول او‌ آغاز شده بود.

مارادونا فقط یک ستاره نبود، اسطوره صرف هم نبود. دریبل‌خوب، بازیگردانی، نقش کلیدی و‌گل‌های زیبا میان همه ستاره‌ها معمول است چیزی که او‌ را مارادونا کرده بود تنها در اینها و‌در ساحت مستطیل سبز رخ نمی‌داد. اما آن چیز چه بود. خیلی ساده است:« عصیان و جنون».
می‌گویند چیزی که گونه انسانی ما را بر سایر گونه‌های انسانی، تفوق بخشید همین‌دو بوده است. مارادونا هم هر دو را داشت. از آن نعره‌های ناگهانی در هتل‌ها( روایت سایمون کوپر در: فوتبال علیه دشمن)، تیراندازی به پاپاراتزی‌ها و کتکاری با خبرنگاران، روابط نامشروع، مصرف بی‌رویه کوکایین تا این‌ویدیوهای اخیر که او را در خال رقص و کشف عورت نشان می‌داد!

انسان علیرغم تلاشش برای قاعده‌مند‌ کردن همه چیز، میلی ناتمام به برهم‌زدن‌ دارد. دوست دارد غیرقابل پیش‌بینی باشد. عصیان و ناهنجاری زیر سایه قانون و نظم جبری را می‌ستاید. این‌همه اگر به جادو یا اراده‌ای از آسمان هم متصل شد که دیگر نورعلی نور است! راز جاودانگی گلِ با دست‌ مارادونا به انگلیس -آن‌هم در مرحله حساس جام‌جهانی- که به #دست_خدا مشهور شد هم در همین است.

روند تاریخ بشری میل به سمت نظم دادن و‌ قاعده‌مند کردن است اما انگار ناخودآگاهِ ما هنوز در رویای زمانی است که از غارهای سرد و‌تاریک‌مان بیرون آمدیم و تصمیم گرفتیم تنها موجود زمین باشیم که آنچه تا آن زمان بود و آنچه باید‌می‌بود، نباشیم.
ما آدمیتمان را با همین جنون و عصیان آغاز کردیم و هر آنچه بعد از آن برای به نظم‌ درآوردن‌مان آمد، از سر ناگزیری بود؛ ورنه چه‌چیز به اندازهٔ همه آنچه عقل را به‌خنده‌می‌اندازد، به مذاق آدمی خوش می‌آید؟

مارادونا اینگونه بود و اینچنین #اسطوره شد. اسطوره شدن را همیشه در خوب بودن، اخلاق‌مدار بودن و بقاعده بودن نمی‌توان یافت! یک اسطوره به ندرت لباس منطق می‌پوشد، به‌ندرت قابل پیش‌بینی است و از منظر عقل، گاه به شدت مضحک است با این همه او آرزوی کتمان شده همه آنهایی است که در وسط مستطیل زندگی و زیر نگاه سنگین داوران جبری‌اش، هم دوست دارند همه را دریبل بزنند، هم دوست دارند از نظم و‌ جبر سخت داور بگریزند و هم دست خود را در دست خدا بگذارند و این‌همه را در ذهن و‌خاطر مردمان جاودانه سازند. دوست داشتن‌ِ مارادونا، دوست‌داشتن پنهان اینهاست...

🖊 #سهند_ایرانمهر
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan

«سلامُ علی لَونَ الحُزن فی عینک.»

سلام بر رنگ اندوه در چشم‌هایت.

#محمود_درویش

۲۵ نوامبر، سالروز درگذشت #دیگو_مارادونا
#مارادونا

۱۹۶۰-۲۰۲۰

روحت شاد دون‌دیگو...

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

#مارادونا را شاید بتوان قهرمانی با تمام تضادها نامید. اسطوره‌ای که نبوغش در فوتبال الهام‌بخش جهانی بود. چپ‌گرایی که رادیکال به مواضع فیفا و سرمایه‌داری می‌تازید تا امیدی برای کودکان فقیر جهان که عاشقانه او را الگوی خود می‌دانستند باشد.
مارادونا شوخ طبعی سیاسی‌اش و رفتار غیر متعارفش، انتخابهای سیاسی‌اش و باورش به همراهی مسیح مصلوب در زندگیش را باید در فرهنگ لاتین‌اش جست.
هرچند جهان سرمایه‌داری او را بایکوت کرد و مصرف مواد مخدر، چهره اساطیری او را در اذهان قهرمانجوی کودکان لاتین خدشه‌دار کرد، اما پردازش به جایگاه او را شاید بتوان از خالکوبی روی دستش دنبال کرد؛ چهره #چگوارا یا به قول خودش دو قهرمان در یک جسم.
او گفت: فیفا یکی از عوامل فقر کودکان لاتین است.
در برابر حضور #جرج_بوش در #آرژانتین جنبشی به راه انداخت و او را قاتل انسان‌ها نامید.
برای حق فلسطین گفت: من با پای چپ شوت می‌زنم، قلبم در سمت چپ می‌تپد و اندیشه‌ام چپ است، من فلسطین هستم.
#فیدل_کاسترو او را برای ترک اعتیاد به کوبا برد و #چاوز به خاطر عشق به او حسادت همسرش را برانگیخت!
در مورد گلی که به انگلیس با دست زد، گفت: یه کم دست من کمک کرد ولی دست خدا آن گل را زد!
گروه "مانو‌چاو" اما تصویر واقعی‌تری از او در این ترانه ارائه می‌کند.
در هر روی، مارادونا قهرمان و چهره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال و سیاست بود که با معیارهای تکسویه قابل زدوده شدن نیست....

روحش شاد

#دیگو_مارادونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@Oldkingofebrighestan