کارگاه دیالکتیک

🚩 در آستانه #سالگرد_قتل_ژینا، که در تداوم سیاست خشونت و سرکوب سیستماتیک رژیم جمهوری اسلامی بوده است، ما جمعی از گروه‌ها و کالکتیوهای #فمینیستی خارج از ایران، همه آنهایی را که جهانی عاری از ستم جنسی وجنسیتی، طبقاتی، ملی و نژادی و مذهبی و هرگونه سرکوب و اقلیت‌سازی می‌خواهند، به اکسیون مشترک برای اعلام همبستگی وهمراهی با این جنبش انقلابی فرامی‌خوانیم.
در شب سالگرد قتل ژینا، درتظاهرات شبانه در خیابان‌ها فریاد می‌زنیم:‌

ژینا اسم رمز ماست
قدرت ما جمع ماست
ژن ژیان ئازادی


عشیة الذكرى السنویة لمقتل جینا الذي یأتي كاستمرار لسیاسات قتل وكره النساء الممنھجة لنظام الجمھوریة الإسلامیة، و تضامناً مع ھذه الحركة
الثوریة، ندعو باسم مجموعة من الجماعات النسویة خارج إیران جمیع من یطمحون بعالم خا ٍل من الاضطھاد الجنسي، الجنساني، الطبقي، القومي ، العرقي، الإثني اوالدیني، للمشاركة في المسیرات اللیلیة في الشوارع في كل مكان ، حیث سنصرخ بصوت عا ٍل:

التحریر حقنا، جینا رمز نضالنا
المرأة الحیاة الحریة

لە بەرەبەرەی ساڵوەگەڕی کوشتنی ژینا، کە لە درێژەی سیاسەتی توندوتیژ و سەرکوتی سیستماتیکی ڕژێمی کۆماری ئیسلامی بوو، ئێمە کۆمەڵێک لە گرووپ و کاڵکتیڤە فمنیستیەکانی دەرەوەی ئێران، هەموو ئەوانەی کە باوەڕیان بەجیهانێکی دوور لە ستەمی ڕەگەزی و جێندەری، چینایەتی، نەتەوایەتی، نەژادی و ئایینی و هەموو سرکوت و کەمینە سازیێک هەیە بۆ ئەکسیۆنی هاوبەشی یێکگرتوویی و پشتیوانی لەگەڵ ئەو بزووتنەوەیە بانگێشت دەکەین.
لە شەوی ساڵوەگەڕی کوشتنی ژینا لە خۆپیشاندانێکی شەوانە لە شەقامەکان هاوار دەکەین:

ژینا ناوی ڕەمزی ئێمەیە
هێزی ئێمە کۆمەڵی ئێمەیە
ژن، ژیان، ئازادی

Now on the eve of the anniversary of the murder of Jina, which is but the continuation of femicide politics and systematic misogyny of the Islamic Republic regime, in solidarity with this revolutionary movement, we, a group of feminist collectives outside Iran, call on all those whose aim and ambition is a world free of sexual, gender, class, national, racial, ethnic and religious oppression to participate in street night marches everywhere, where we will loudly shout:

Liberation is our right, Jina symbol of our fight
Jin Jiyan Azadî

#مارش_شبانه_برای_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_زندگی_آزادی
#کوئیر_ترنس_رهایی
#سالگرد_قیام_ژینا
#مبارزه_ادامه_دارد
#سالگرد_قتل_ژینا
#فمنیست‌ها_برای_ژینا
#المرأة_الحیاة_الحریة

@collective98

درس‌های انقلاب سودان – متن هفتم:

خیزش در سودان:
مصاحبه با رفقای سودانی


نشریه‌ی ماتریالیسم تاریخی

ترجمه: امین حصوری

۱۰ فروردین ۱۴۰۲

نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف. / نسخه‌ی ورد


متن اول | متن دوم | متن سوم | متن چهارم |متن پنجم | متن ششم


* * *

درآمدی بر متن هفتم:‌

گفتگوی حاضر در میانه‌ی ماه مه ۲۰۱۹ انجام گرفته است. پس از سقوط عمر البشیر، روند انقلاب سودان با چالش‌های جدی‌تری مواجه شد که با مسیر تعمیق آن پیوند داشت. از یک‌سو دستگاه نظامی–امنیتیِ سابق، تحت عنوان «شورای نظامی گذار»، می‌کوشد کنترل سیاسی را به‌دست بگیرد و دولتی بورکرات و تحت سلطه‌ی خود را به‌مثابه‌ی ثمره‌ی نهایی انقلاب بر معترضان تحمیل کند. از سوی دیگر، معترضان هنوز خیابان‌ها را ترک نکرده‌اند و اشکال جدیدی از مقاومت انقلابی، ازجمله بست‌نشینی/تحصن عمومی در مقابل پایگاه‌های نمادین حکومت را خلق کرده‌اند. چون آن‌ها برمبنای تجارب خیزش‌های بهار عربی به‌خوبی واقف‌اند که دگرگونیِ سیاسیِ واقعی بدون کناره‌گیری کامل نظامیان از قدرت و خلع‌ید از نخبگان قدیم شدنی نیست. ارتش اما با پشتیبانی قوای امپریالیستی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، نیروهای شبه‌نظامیِ سازمان‌یافته (و ظاهراً خودسر) را به‌عنوان اهرم فشار و ارعاب علیه معترضان به‌کار می‌گیرد و با کارشکنی و تعلل آشکار در جریان مذاکراتِ انتقال قدرت، می‌کوشد جنبش انقلابی را دچار فرسایش و چندپارگی سازد. در این میان، نمایندگان معترضان (ائتلاف «نیروهای منشور آزادی و تغییر») لزوماً دغدغه‌های توده‌های تحت‌ستم را پوشش نمی‌دهند. مماشات کلی آن‌ها با ارتش نه‌فقط ناشی از اختلافات درونی و ضعف‌های سیاسی آنهاست، بلکه توامان بازتابی‌ست از تعلقات و نگرش‌های طبقاتی آنان. در اینجاست که خیزش انقلابی سودان در آستانه‌ی تحولی جدید قرار می‌گیرد: عبور از نخبگان سیاسیِ احزاب و تشکل‌های اپوزیسیون، حتی «انجمن متخصصان سودانی» که تفاوت‌های بارزی با سایرین دارد و به‌دلیل نقش موثرش در بسیج سیاسیِ و سازماندهی خیزشِ انقلابی، تا این مرحله از اعتماد عمومی بالایی برخوردار بوده است. ‏{این فرارویْ – همان‌طور که در متن ششم روایت شد – چند ماه بعد در گسترش الگوی سازماندهی بر اساس «کمیته‌های مقاومت محلات» نمود یافت}. شرکت‌کنندگان در این مصاحبه با ژرف‌بینیْ سویه‌های مختلفی از خاستگاه‌ها و دینامیسم انقلاب سودان را ترسیم می‌کنند و ضمن برشمردن پتانسیل‌های انکشاف چشم‌انداز انقلابی، خطرات پیش رو را به‌ بحث می‌گذارند. رفقای سودانی در این گفتگو – ازجمله – از نقش ستمدیدگانِ «حاشیه‌»ها و تحول رابطه‌ی مرکز و پیرامون، نقش مناسبات طبقاتی و اتحادیه‌های کارگریِ، نقش ساختارهای قدرت کهنه، نقش سنت‌های سیاسی گذشته، نقش دوگانه‌ی دیاسپورای سودانی، نقش باورها و ساختارهای نولیبرالی، نقش سرمایه‌های منطقه‌ای و جهانی و قوای امپریالیستی، نقش آموزش سیاسی و سازوکارهای مقاومت از پایین در روند تحولات خیزش انقلابی سخن می‌گویند. در جریان این گفتگو به‌روشنی نشان داده می‌شود که «انقلاب یک فرآیند است، نه یک رویداد» (به‌تعبیر یکی از رفقای سودانی). و این همان آموزه‌ای‌ست که خیزش «ژن، ژیان، ئازادی»، در موقعیت کنونی بیش از همیشه به درونی‌سازی و گسترشِ آن نیاز دارد. 

کارگاه دیالکتیک - فروردین ۱۴۰۲

* * *

لینک دسترسی به متن:

https://kaargaah.net/?p=1341

نسخه‌ی ورد
نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف.:

http://pdf.kaargaah.net/162_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text7_Interview_HM.pdf

---------------------------------------

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#سازماندهی_جای_ماتم
#انقلاب_ادامه_دارد

-------------------------------------
کانال تلگرام‌ کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

درس‌های انقلاب سودان – متن ششم:

کمیته‌های مقاومت محلات در سودان -
از تداوم مقاومت مردمی تا تدوین منشور سیاسی انقلاب


گزارش دریافتی از یک نشست

کارگاه دیالکتیک

۱۴ اسفند ۱۴۰۱

نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف. / نسخه‌ی ورد


متن اول | متن دوم | متن سوم | متن چهارم | متن پنجم


* * *

درآمدی بر متن ششم:‌

متن پیش رو عمدتا مبتنی بر گزارش جلسه‌ای‌ست که در فوریه‌ی ۲۰۲۳ بین تعدادی از رفقای تبعیدی ایران و سودان برای تبادل‌نظر حول فرایندهای انقلابی در دو کشور برگزار گردید. چهار رفیق سودانی حاضر در این نشست در زمان حضورشان در سودان در «انجمن متخصصان سودان»، کمیته‌های مقاومت محلات خارطوم، و در نهادهای مقاومت در منطقه‌ي دارفور فعال بوده‌اند. این گزارش از جانب رفقای ایرانی برای کارگاه ارسال شد تا در چارچوب متون «درس‌های انقلاب سودان» منتشر گردد. آن‌ها برگزاری این نشست را در پیوند با فراخوان یک پلتفرم همبستگی فرامحلیِ جمع‌های چپ معرفی کردند که در بزرگداشت انقلاب ۵۷ و انقلاب‌های خاورمیانه اکسیون‌های هماهنگی را در ۱۱ فوریه با عنوان« همراه با انقلاب: علیه ستم و ارتجاع، برای رهایی») برگزار کرد. گفتنی‌ست که در تنظیم نهایی متن حاضر، در هماهنگی با این رفقا، تنها به موضوع «کمیته‌های مقاومت محلات» و نقش آن‌ها در پویش انقلابی سودان و نیز در فرآیند تدوین «منشور سیاسی انقلابی» بسنده‌ کرده‌ایم؛ چرا که بسیاری از تحلیل‌گران بر این نظرند که کمیته‌های مقاومت محلات از بازیگران اصلی در تداوم و پویایی فرآیند انقلابی سودان بوده‌اند. همچنین، برای تکمیل مفاد گزارش یادشده حول این موضوع مشخص، در مواردیْ از منابع بیرونی استفاده شده است. در شرایطی که قیام ژینا در کنار همه‌ی سرکوب‌های خشونت‌بار دولتیْ (ازجمله، حملات شیمیایی به مدارس دختران)، با سازوکارهای تحریف و استحاله و مصادره از سوی نیروهای ارتجاعی و قدرت‌های جهانی روبروست، تجارب مبارزاتی کمیته‌های مقاومت محلات در سودان می‌تواند به ستمدیدگان جغرافیای ایران بصیرت‌های ارزنده‌ای برای تداوم مبارزه‌ی انقلابی عرضه کند.

کارگاه دیالکتیک - اسفند ۱۴۰۱

* * *

لینک دسترسی به متن:

https://kaargaah.net/?p=1330

نسخه‌ی ورد
نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف.

http://pdf.kaargaah.net/160_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text6_Resistance_Committees.pdf

---------------------------------------

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#سازماندهی_جای_ماتم
#انقلاب_ادامه_دارد

-------------------------------------
کانال تلگرام‌ کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

درس‌های انقلاب سودان – متن پنجم:


زندگی بر مدار انقلاب:

درک دینامیسیم خیزش‌های سودان و الجزایر


نویسنده: آن الکساندر

۲۶ ژوئن ۲۰۱۹ (تیر ۱۳۹۸)

ترجمه‌: حمید بردبار


نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف. / نسخه‌ی ورد


متن اول | متن دوم | متن سوم | متن چهارم


* * *

درآمدی بر متن پنجم:‌

مقاله‌ی حاضر روایتی‌ست تحلیلی از انقلاب سودان همزمان با مشاهده‌ی فراز و فرودهای فرآیند انقلابی و با نظر به ملزومات پیروزی نهایی. هدف این تحلیل، مشارکت در روند انقلابی ازطریق سنتز درس‌های انقلاب‌های گذشته با شرایط سیال اکنون است، که مشارکتی‌ست درجهت غنای بازاندیشی‌های انتقادی در فضای درونی خیزش. نویسنده با ارجاع به آرای لوکزامبورگ خاطرنشان می‌کند که که بحران انقلابی پیامدی‌ست از دینامیسم اثرات متقابل بین مبارزات اقتصادی و سیاسی؛ و این‌‌که چنین موقعیتی هم حوزه‌ی آماج مبارزه‌ی انقلابی را گسترش می‌دهد و هم دامنه‌ی مشارکت‌کنندگان در فرآیند انقلابی را. در این معنا، قیام‌های الجزایر و سودان تبلور «جشن ستمدیدگان» هستند، که نمود آن در خیابان‌ها در حضور پرشور و مبارزه‌جویانه‌ی زنان و همه‌ی گروه‌هایی که در معرض تبعیض‌های سیستماتیک قرار داشته‌اند/دارند نمایان شده است. به باور نویسنده، امواج انقلابی در خاورمیانه از سال ۲۰۱۰ بدین‌سو نشان داده‌اند که در این جوامع ملغمه‌ای از اشکال ناموزون و مرکبِ توسعه‌ی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ایدئولوژیک پدید آمده که کیفیتی انفجاری دارد و واجد این پتانسیل است که جریان‌هایی از تحولات بسیار ژرف‌تر را آزاد سازد. خط سیر قیام‌ها و مبارزات اجتماعی‌ در الجزایر و سودان مؤید آن است که ایجاد وحدت بین شاغلان و بیکاران، بین کسانی که نسبتاً دارای امتیازاتی هستند (از نظر دستمزد، یا سطح تحصیلات، و یا موقعیت حرفه‌ای)، و افراد به‌حاشیه رانده‌شده و به‌لحاظ اجتماعیْ مطرود، برای اقدام و پیکار مشترک، امکان‌پذیر است. اما آزادشدن همه‌ی این پتانسیل‌ها به‌خودی خود نمی‌تواند ضامن پیروزی نهایی باشد، اگر برپایه‌ی این نیروی آزادشده شالوده‌ی نهاد دولت درهم‌شکسته نشود. در اینجا نویسنده معتقد است که رهبری مبارزه به‌منظور درهم‌شکستن دولت نیازمند وجود یک حزب انقلابی یا سازمانی از انقلابون حرفه‌ای‌ست، که البته جایگزینی برای سازمان‌های توده‌ای طبقه‌ی کارگر و فقرا، که موتور جنبش انقلابی هستند، نخواهد بود. شاید تا همین‌‌جا مخاطب این متن هم تصدیق نماید که همه‌ی این مباحث و پرسش‌ها اهمیتی حیاتی برای پیشبرد مبارزه‌ي انقلابی در ایران در مقطع کنونی قیام ژینا دارند. امیدواریم تجارب مبارزات انقلابی در سودان و دیگر جوامع هم‌زنجیر، به توشه‌ی آگاهی ستمدیدگانِ جغرافیای ایران در مسیر انقلاب راه یابند. 

کارگاه دیالکتیک - بهمن ۱۴۰۱

* * *

لینک دسترسی به متن:

https://kaargaah.net/?p=1317

نسخه‌ی ورد
نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف.

http://pdf.kaargaah.net/157_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text5_Alexander.pdf

---------------------------------------

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#ماتم_نگیریم_سازماندهی_کنیم
#انقلاب_ادامه_دارد

-------------------------------------
کانال تلگرام‌ کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

«دیر یا زود، دیکتاتورها سقوط می‌کنند»

مصاحبه با یک شاهد عینی قیام سودان


{درس‌های انقلاب سودان - متن چهارم}


مصاحبه‌ی اما ویلده بوتا با محمد مصطفی دیاب
۲۴ مه ۲۰۱۹  (خرداد ۱۳۹۸)


ترجمه: کارگاه دیالکتیک | آذر ۱۴۰۱

نسخه‌ی کامل مصاحبه

متن اول | متن دوم | متن سوم


----------------------

درآمدی بر متن چهارم:‌

گفتگوی حاضر روایت انقلاب سودان را از جایی پی می‌گیرد که پس از سقوط عمر البشیر، دستگاه نظامی-امنیتیْ کنترل سیاسی را به‌دست گرفته و می‌کوشد خیزش انقلابی را به یک گذار سیاسیِ ضدانقلابی هدایت کند. در این روایت کوتاه، به‌طور فشرده می‌خوانیم که: چگونه بافت قدرت سیاسی و ساختار اقتصادی در سودان با منافع قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی پیوند داشته/دارد؛ اینکه شالوده‌ی نظامی-امنیتیِ دولت سودان چگونه با سلب‌ مالکیت آمرانه از مردم (و حراج همه‌چیز)، در جهت تحکیم منافع اقتصادی طبقه‌ي حاکم عمل می‌کرده/می‌کند؛ اینکه دولت سودان چگونه با دامن‌زدن به تفاوت‌های اتنیکی-مذهبیْ خیزش‌ها و مقاومت‌های مکرر توده‌ای را از درون تضعیف و مضمحل می‌کرد؛ اینکه زنان، دانشجویان و اتحادیه‌های کارگری، به‌عنوان نیروی پیش‌ران خیزش انقلابی اخیر، چگونه سازوکارهای معمول دستکاری سیاسی و سیادت دولت را مختل کردند؛ اینکه ایستادگی معترضان در برابر تلاش ضدانقلابی دستگاه نظامی-امنیتی سودان (برای مصادره‌ي انقلاب) چه مسیری را طی کرد؛ و اینکه آموزش سیاسی در متن خیزش انقلابی چه نقشی در ارتقای آگاهی عمومی و رشد همبستگی مبارزاتی ستمدیدگان دارد. با نظر به فراز و نشیب‌های خیزش انقلابی در ایران، شاید مهم‌ترین سویه‌ی تجربه‌ی انقلاب سودان که در این گفتگو برجسته می‌شود، ضرورت تداوم خیزش و حفظ عزم همبسته‌ی ستمدیدگان است. انقلاب سودان با درس‌آموزی از خیزش بهار عربی، ضمن احیای شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» [مردم سقوط نظام را می‌خواهند]، نشان داد که نیاز و قابلیت ستمدیدگان برای سرنگون‌سازی مناسبات سلطه و ستم مهم‌ترین عامل پیوند و همبستگی فراملی آنهاست. درست همان‌طور که خیزش ژینا با فراگیرسازی شعار «ژن، ژیان، ئازادی»، بخشی از سویه‌های رهایی‌بخش جنبش روژآوا را درونی‌ ساخته و امتداد داده است. / آذر ۱۴۰۱


----------------------

مقدمه‌ی مصاحبه‌گر:

روند انقلابی در خاورمیانه و شمال آفریقا همچنان ادامه دارد. زیرا قیام‌های سودان و الجزایر، موج ضدانقلابی‌ای که پس از بهار عربیِ ۲۰۱۱ سراسر منطقه را در نوردیده، به چالش کشیده شده‌اند. در الجزایر، یک جنبش اعتراضی پایدار، عبدالعزیز بوتفلیقه، رهبر اقتدارگرا را در 2 آوریل سال جاری سرنگون کرد. حدود یک هفته بعد، تداوم مقاومتِ مردمی در سودان، دیکتاتور حاکم - عمر البشیر - را از قدرت ساقط کرد. در هر دو کشور، ارتش همچنان در قدرت باقی‌مانده است، اگرچه سران رژیم‌های قبلی رفته‌اند. قیام سودان از سطح بالایی از سازمان‌دهی برخوردار است و با رهبری چشم‌گیر دانشجویان، زنان و اتحادیه‌های کارگری همراه بوده است. از زمان سقوط البشیر، «شورای نظامی گذار4» تلاش می‌کند تا با حمایت کامل قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، قدرت خویش را تحکیم نماید. اما معترضان همچنان متعهدند که قیام را تا تغییر کامل رژیم قدیمی ادامه دهند. مبارزه‌ی آنها چراغ امید و مایه‌ی الهامِ برای همه کسانی‌ست که برای آزادی پیکار می‌کنند.
محمد مصطفی دیاب یک پزشک و فعال سیاسی سودانی‌ست که در خارطوم متولد شده و پرورش یافته است. دیاب که در حال حاضر در ایالات متحده زندگی می‌کند، در ژانویه [۲۰۱۹] به خانه بازگشت تا در قیام شرکت کند. با او درباره‌ی جنبش اعتراضی سودان و آینده‌ی آن گفتگو کرده‌ایم. برای وضوح بیشتر و کوتاه‌سازی، متن اصلی مصاحبه کمی ویرایش شده است.

----------------------

لینک نسخه‌ی کامل متن:

http://pdf.kaargaah.net/TeleKar-155c_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text4_Botta.pdf

نسخه‌ی ورد

----------------------

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#تسقط_بس
----------------------

@kdialectic

قیام سودان: سقوط یک دیکتاتور

{درس‌های انقلاب سودان - متن سوم}


نویسندگان: مای حسن، احمد کُدودا

اکتبر ۲۰۱۹ (آبان ۱۳۹۸)

ترجمه: کارگاه دیالکتیک | آبان ۱۴۰۱

نسخه‌ی کامل مقاله

متن اول | متن دوم

---

درآمدی بر متن سوم:‌ متن حاضر روایت انقلاب سودان را از جایی پی می‌گیرد که در مسیر اوج‌گیری خیزش انقلابی، عمر البشیر با پیش‌دستی دستگاه نظامی–امنیتی از قدرت ساقط شده و نخبگان نظامی–امنیتی می‌کوشند خیز انقلاب را به یک گذار سیاسی آمرانه تنزل دهند. مقاله‌ی حاضر در کنار بررسی فشرده‌ی فراز و فرودهای روند انقلاب (و ابتکارات و چالش‌های انقلابیون)، می‌کوشد دلایل سقوط دیکتاتور سودان و نیز علل همراهی دستگاه نظامی–امنیتی‌ دست‌پرورده‌‌ی او در سقوط نهایی‌اش را واکاوی کند. در این راستا، مولفانْ ساختار پیچیده‌ی قدرت سیاسی در سودان و سازوکارهای استحکام دولت استبدادیِ آن را تشریح می‌کنند. از این نظر، متن حاضر – پیش از هر چیز – مصالح مفیدی برای بازخوانی مساله‌ی دولت و ساختار دیکتاتوری در جغرافیای سیاسی ایران عرضه می‌کند. آشنایی با جایگاه دستگاه نظامی–امنیتی در ساختار دولت و تحولات سیاسی سودان، بی‌گمان بر جایگاه دستگاه سرکوب در ساختار دولت اسلامی ایران و کارکردهای ضد–انقلابیِ امروز و فردای آن روشنی می‌اندازد. در عین حال، این متن از خلال تحلیل شالوده‌ی نظامی–امنیتیِ قدرت سیاسی در سودان، خواه ناخواه شکوه عزم مردم انقلابی را عیان می‌سازد؛ شکوهی که یکی دیگر از اشتراکات انقلاب سودان با خیزش انقلابی ژیناست.

* * *

فرازی از متن:

ارزیابی چشم‌انداز دموکراتیزه‌شدن سودان مستلزم بررسی چشم‌انداز سیاسیِ به‌جا مانده در پی سرنگونیِ بشیر است، و درک اینکه چگونه عناصری از رژیم فردمحور او از سقوط خود او جان سالم به در بردند. بشیر در مواجهه با یک بحران اقتصادی که توانایی او را برای سامان‌دادن اوضاع محدود می‌کرد، خرید وفاداری دستگاه امنیتی را بر حمایت از حزب حاکم و جمعیت شهری اولویت داد. در همین راستا، او برای حفظ رژیم خود، دسترسی نیروهای امنیتی به جریان‌های مستقلِ سودآوری را تضمین کرد. با این حال، تحت فشار فزآینده‌ی ترکیبی از فشارهای اقتصادی و ناآرامی‌های اجتماعی، ارگان‌های امنیتی سودان تصمیم گرفتند برای حفظ و تداوم این جریان‌های سودآوری، علیه خود بشیر اقدام کنند.

نظام‌های دیکتاتوری‌ در سرتاسر جهان هرچه بیشتر به‌سمت شخصی‌سازیِ قدرت گرایش یافته‌اند. رهبران از منابع دولتی برای خرید وفاداری استفاده می‌کنند. از این‌طریق، قدرت سیاسی خود را افزایش داده و امکانات نظارت بر قدرت خویش را تضعیف می‌کنند. اما کودتای سودان و پیامدهایش نشان می‌دهند که رژیم‌های شخص‌گرا ممکن است تحت فشار شرایط، به‌سرعت به‌گونه‌ای تکامل پیدا کنند که مراکز قدرت جایگزین تقویت و پدیدار گردند. این امر تا حدی بدین دلیل است که روش‌های مختلف حمایت از بازیگران سیاسی تأثیرات متفاوتی بر نهادینه‌سازی آن بازیگران دارد. عواقب شخصی‌سازی قدرت، مبهم‌تر از آن چیزی است که معمولاً تصور می‌شود.

بشیر که خود با کمک ارتش به قدرت رسیده بود، به خطراتی که دستگاه امنیتی می‌توانست برای او ایجاد کند واقف بود. او دو راهبرد اصلی را برای کاهش این تهدید دنبال کرد، تا ضمن تضعیف استقلال ارگان‌های امنیتی، سرنوشت آنها را به سرنوشت خویش گره بزند. او شاخه‌های مختلف دستگاه امنیتی سودان را به‌لحاظ منافع اقتصادی به‌خوبی تأمین کرد. و‌همزمان، تلاش کرد با تکه‌تکه‌سازیِ دستگاه‌های امنیت داخلی، رژیم خود را علیه کوتاهایِ محتمل مقاوم‌سازی کند؛ راهبردی که مستلزم ایجاد ارگان‌های امنیتی مختلف به‌عنوان وزنه‌های تعادل در برابر یکدیگر، دادن مسئولیت‌های هم‌پوشان به آن‌ها، و کاهش خطوط ارتباطی و هماهنگی میان آن‌ها بود. هدف اصلی آن بود که سازمان‌دهی کودتا را برای هر یک از شاخه‌های دستگاه امنیتی دشوارتر سازد. 

رژیم سودان برای ایجاد یک دستگاه دولتی که پشتیبانِ استقرار نظام اسلامی باشد، سیاستی را به اجرا گذاشت که به آن «تمکین» می‌گویند. «تمکین» شامل پاک‌سازی موسساتی مانند قوه‌ی قضائیه، ادارات دولتی و دانشگاه‌ها از بوروکرات‌های حرفه‌ای و جایگزین‌کردن آنها با اسلام‌گرایان معتقد بود. بعدها در ادامه‌ی زمام‌داری بشیر، تعهد به آرمان اسلام‌گرایی برای تضمین یک شغل دولتی کافی نبود (چون بسیاری از افراد، فرصت‌طلبانه به جنبش‌اسلام‌گرا پیوسته بودند). فرد داوطلب همچنین نیازمند «ارتباط» با یکی از اعضای ارشد نخبگان حاکم بود؛ کسانی که خود جایگاه‌شان را مدیون ارتباط با بشیر بودند.

----

لینک دسترسی:

https://kaargaah.net/?p=1304

نسخه‌ی ورد

----

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام

---

@kdialectic

خیزش سودان: این یک انقلاب مردمی‌ست!


نویسنده: محمد النعیم

فوریه ۲۰۱۹ (بهمن ۱۳۹۷)

{درس‌های انقلاب سودان - متن دوم}

ترجمه: کارگاه دیالکتیک

آبان ۱۴۰۱


------------

توضیحی بر متن دوم:‌ برای گشودن این پرونده از زمانی شروع می‌کنیم که خیزش اعتراضیِ توده‌ای در حال اوج‌گیری‌ست و افق‌ انقلابی‌اش هر دم نمایان‌تر می‌شود؛ اما هنوز نخستین ثمره‌ی سیاسی آن، یعنی سرنگونی شخص دیکتاتور، عمر البشیر،‌ محقق نشده است (گزارش حاضر در فوریه‌ی ۲۰۱۹ منتشر گردید،‌ و بشیر در آوریل از قدرت ساقط شد). شباهت‌ها با موقعیت ایران خیره‌کننده‌اند: خواه مضمون تضادهای اجتماعی و ستم‌های انباشته؛خواه مسیر تکوین خیزش توده‌ای؛ و خواه شیوه‌های حکمرانی و کارکرد مهیب دستگاه سرکوب. ... باشد که خیزش انقلابی ژینا را در پرتو بازخوانی تجربه‌ی انقلاب سودان غنی‌تر کنیم.)

* * *

فرازی از متن:

اگر بیمارستان مأمن مجروحان نیست، پس چیست؟ دو بار تلاش برای کسب اطمینان از مرگ یک معترض، بر چه نفرتی دلالت دارد و چه نوع شرارتی را ارضا می‌کند؟ در ۹ ژانویه‌ی ۲۰۱۹، طی بزرگ‌ترین تظاهرات ضددولتی که تا آن روز - در سودان - رخ داده بود، پلیس ضدشورش، نیروهای لباس‌شخصی وفادارِ عمر البشیر، و نیروهای امنیتی به بیمارستان آموزشی اُمدورمان، که معترضان زخمی به آنجا منتقل شده بودند، گاز اشک‌آور و گلوله‌های واقعی شلیک کردند. از آنجایی که ابرهای مواد شیمیایی می‌توانست باعث خفگی مجروحان گردد، کارکنان بیمارستان مجبور شدند در ابتکاری فی‌البداهه مخازن اکسیژن را در اتاق‌ها خالی کنند تا اثر گاز سولفیدکربن را از بین ببرند. این تصویری نمونه‌وار از واقعیتی‌ست که مردم سودان پس از یک ماه اعتراض برای برکناری البشیر با آن روبرو هستند.

نکته‌ی قابل توجه این است که این اعتراضات پیش از آنکه در پایتخت زبانه بکشند، از مناطق پیرامونی کشور آغاز شدند - زیرا وقتی مردم پایتخت با فشار معیشتی مواجه گردند، مردمانی که در مناطق «حاشیه‌»ای زیست می‌کنند، با بحران غذایی مواجه می‌شوند. شبکه‌های هشدار زودهنگام قحطی پیش‌بینی کرده‌اند که قیمت مواد غذایی که تاکنون بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ درصد نسبت به سطح میانگین افزایش داشته، به‌زودی افزایشی بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ درصد خواهد داشت. به‌گفته‌ی متخصصان، در سال ۲۰۱۹ ناامنی غذایی در اکثر شهرهای حاشیه‌ای سودان وضعیتی بحرانی خواهد یافت. سوء‌مدیریت و فسادْ بیداد می‌کند. بخش بزرگی از بودجه‌ی سالانه‌ی کشور سودان صرف تدارک سبک زندگی بسیار مجلل برای نخبگان رژیم می‌گردد.

با این‌که وضعیت کنونی برای مردم سودان لحظه‌ای از یک تراژدی‌ست، همزمان لحظه‌ی پیروزی هم هست. از زمان شروع اعتراضات، روزی نبوده که در برخی از نقاط کشور تظاهراتی برگزار نشود. سندیکای پزشکان سودان وارد یک اعتصاب نامحدود شده؛ استاتید و کارکنان دانشگاه‌های سودان در کنار معترضان قرار گرفته‌اند؛ هواداران تیم فوتبال محبوب «هلال» (Hilal) پل‌ها را مسدود کرده‌اند؛ و مردم عادی خود را در حال انجام کارهایی می‌بینند که پیش‌تر برای‌شان غیرقابل تصور بود: فلج‌کردن سیستمی که تقریباً سی سال پایدار بوده و سرسختانه دوام آورده است.

دولت سودان همچنین از دکترین «پیمان شر» پیروی می‌کند: در ازای تأمین منافع برای برخی افراد یا برخی کشورها و مؤسسات قدرتمند، به‌دنبال کسب حمایت و مشروعیت [از جانب آنان] است. اصلاحات نئولیبرالی برای جلب رضایت صندوق بین‌المللی پول؛ تجملات و امتیازات ویژه برای طبقه‌ی سرمایه‌دار محلی؛ عرضه‌ی زمین با نرخ توافقی برای کشورهایی مثل ترکیه، کویت و قطر؛ ارسال سرباز برای ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی در یمن؛ و پیشنهادات نویدبخش برای روسیه. دولت همه‌ی این کارها را به این امید انجام می‌دهد که این قدرت‌ها نیز به‌نوبه‌ی خود به مفاد معامله‌ عمل کنند و از دولت در برابر ناآرامی‌ها و خیزش‌های مردمی محافظت نمایند. ما تاکنون بارها دیده‌ایم که چگونه این سازوکار نتیجه داده است. ...

با این‌که رژیم سودان دارای تسلیحات، حمایت «جامعه‌ی بین‌المللی» و نیروهای مسلح است، مردم سودان ثابت‌قدم مانده‌اند. تحلیل‌گرانْ مدتی مدید متحیر بودند که چگونه رژیم تا این حد سرسختانه دوام آورده است. هرچند ممکن است چنین به‌نظر برسد، اما مردمان سودان نشان داده‌اند که استحکام رژیم تنها نمایی ظاهری‌ست که کارکردش وابسته به آن است که مردم تا چه حد به آن باور دارند.

----------------

دسترسی به متن در فرمت پی. دی. اف.:

https://pdf.kaargaah.net/TeleKar-154d_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text2_Elnaiem.pdf

نسخه‌ی ورد

-------------

#انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#درس‌های_انقلاب_سودان

--------

کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:

@kdialectic

«آنها ما را به‌نام دین سوزاندند، کشتند و زندانی کردند»


{درس‌های انقلاب سودان

متن یکم: به‌جای مقدمه}


نویسنده: عباس ئاسمان


-----------------------------------------


توضیح کارگاه: 
در کشور سودان از دسامبر ۲۰۱۸ رشته‌ای از اعتراضات توده‌ای درگرفت که به‌سرعت به تمام سطوح جامعه رخنه کرد و پایه‌های دیکتاتوری نظامی-اسلامیِ سی‌ساله‌ی عمرالبشیر را متزلزل ساخت [بشیر پس از آن‌که در سال ۱۹۸۹ طی کودتایی نظامی با حمایت جبهه‌ی قومی-اسلامیِ حسن ترابی به‌قدرت رسید، بلافاصله تمام احزاب سیاسی را ممنوع ساخت و نشریات را تعطیل کرد. او با انحلال مجلس و تحت عنوان رئیس «شورای رهبری انقلاب نجات ملی» تمام قدرت قانون‌گذاری و اجرایی و نیز فرماندهی نیروهای مسلح را در اختیار گرفت. در این جایگاه، او «قوانین شریعت» را به‌عنوان تنها قانون سودانْ اجباری کرد و دستگاه سرکوب خود را با گسترش هرچه‌بیشتر نیروها و سازوکارهای امنیتی بنا کرد]. اعتراضات به تشدید ستم اقتصادی و طرح مطالبات معیشتی به‌زودی با سایر تضادها و ستم‌های انباشته پیوند یافت. با گسترش دامنه‌ و تنوع مطالبات مردمی، نه‌فقط خیزشْ عمق و وسعت بیشتری یافت، بلکه سوژه‌های سیاسی جدیدی خلق شدند؛ ازجمله زنان آگاه و مبارزی که سهم موثری در رشد و تداوم فرآیند انقلابیِ سودان ایفا کرده‌اند. در پی تداوم وسیع‌تر و سازمان‌یافته‌تر اعتراضات، ارتش سودان طی کودتاییْ در آوریل ۲۰۱۹ عمرالبشیر را از قدرت ساقط کرد و نشان داد که قدرت اصلی در نهاد ارتش جای داشته است، نه در شخص بشیر. اما با عزل بشیر، انقلاب سودان خاتمه نیافت و کشاکش بین ارتش و انقلابیون به‌رغم فراز و فرودهای سیاسی و سرکوب‌های خونین و مکرر، هنوز هم ادامه دارد. 

از آنجا که تاریخ متاخر سودان به‌لحاظ صورت‌بندی‌های سیاسی و اجتماعی و ساختار قدرت شباهت‌های چشم‌گیری با وضعیت تاریخیِ ایران دارد، تجارب انقلاب سودان حاوی درس‌های زیادی برای خیزش انقلابی ما خواهد بود. در این رشته متون، که هر یک به‌طور مستقل هم قابل استفاده است، به‌سهم خود می‌کوشیم بخشی از این تجارب را روایت کنیم. درعین حال، باور داریم که فرآیند رهایی جوامع تحت ستم در متن نظام جهانی سلطه، در گرو پیوندهای انتزناسیونالیستی و مبارزات مشترکِ آنهاست. / آبان ۱۴۰۱

-----------------------------------------

دسترسی به متن در فرمت پی. دی. اف.:


https://pdf.kaargaah.net/TeleKar-154b_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text1_Preface.pdf

نسخه‌ی ورد

-----------------------------------------

#انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#درس‌های_انقلاب_سودان

-----------------------------------------

کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:

@kdialectic

آزادی (حریه)
ترانه‌ای از «رامی عصام*» در همبستگی با خیزش «ژن، ژیان، ئازادی»

زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی ستمدیدگان خاورمیانه!


* «رامی عصام» (Ramy Essam) خواننده‌ی مصری، به‌دلیل ترانه‌هایش در همراهی با خیزش انقلابی مصر در میدان التحریر (۲۰۱۱) شهرت دارد.


پی‌نوشت:
بازنشر این ترانه به‌دلیل دلالت‌های آن درخصوص همبستگی انترناسیونالیستی‌ ملت‌های جغرافیای خاورمیانه است، نه تایید تمامی المان‌های به‌کاررفته در مضمون ترانه. مشخصا واقفیم که عبارت «ایران را پس می‌گیریم» می‌تواند درون‌مایه‌ای ناسیونالیستی را تداعی کند یا در چنین جهتی به‌کار گرفته شود.

-----------------------------------------

#Ramy_Essam
#Mahsa_Amini
#jin_jiyan_azadi
#international_solidarity

#قیام_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#رامی_عصام

-----------------------------------------

کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:

@kdialectic

رنج‌ها و مبارزات‌مان یکی‌ست، همچنان که زنجیرها و دشمنان‌مان: نظام سلطه‌ی جهانی و تاروپود ملی و منطقه‌ای آن.

زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی ستمدیدگان !

* * *

سخنرانی #وفا_مصطفی در هفتمین روز تحصن اعتراضی گروه «فمینیستا» مقابل دفتر حزب سبز در برلین - ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲

-----------------------------------------

#wafa_mustafa
#mahsa_amini
#jin_jiyan_azadi
#international_solidarity
#feminista_berlin

#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی
#همبستگی_ستمدیدگان
#قیام_ژینا

-----------------------------------------

کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic