کوهساران مرا پر کن، ای طنین فراموشی! #نفرین#به#زیبایی- تو ناگهان زیبا هستی. #موج#تو#اقلیم#مرا#گرفت. ترا یافتم، آسمان ها را پی بردم. ترا یافتم، درها را گشودم، شاخه را خواندم. مژگان تو لرزید: رویا در هم شد. تپیدی: شیره گل بگردش آمد. بیدار شدی: جهان سر برداشت، جوی از جا جهید. براه افتادی: سیم جاده غرق نوا شد. در کف تست رشته دگرگونی. از بیم زیبایی می گریزم، و چه بیهوده: #فضا#را#گرفته_ای. در غم گداختم، ای تابان! جلوه ای، ای برون از دید! از بیکران تو می ترسم ، #ای_دوست! #موج#نوازشی. #سهراب_سپهری
