آمین

▪️
آنجا رَوم (فریب)

خواننده: #رویا
آهنگساز: #حبیب_الله_بدیعی
اجرا: ارکستر #گلها
( گلهای رنگارنگ شماره ۴۲۲)

#تک_ترانه
@aminhaghrah

[ گریه را به مستی... ]
خواننده: #عبدالوهاب_شهیدی
ترانه و آهنگ: #عارف قزوینی
تنطیم: #جواد_معروفی
دستگاه: شور
اجرا: ارکستر #گلها

#تک_ترانه
@aminhaghrah

‍ ◾گلهای رنگارنگ برنامه شماره ۲۴۵
آواز: غلامحسین #بنان
آهنگ همایون: روح الله #خالقی
اشعار : #رهی_معیری. #عراقی. #سعدی. #شیدا
سلو: لطف الله #مجد. پرویز #یاحقی
پیانو: مرتضی‌خان #محجوبی
گویندگان: #روشنک. #سلطانی

#تک_ترانه
#موسیقی
#گلها
@aminhaghrah

‍ ‍ 🔻
خواهم اي گل خار گردم تا به دامانت نشينم
يا اگر خواهي به چشم دشمن جانت نشينم...

آن‌ها که اهل موسیقی ایرانی‌اند و با مجموعه‌ی #گلها و صدای جادویی #بنان آشنا، حتمن این غزل جانانه را شنیده‌اند. اما شاید خیلی‌ها ندانند که سراینده‌ی این غزلِ شورانگیز، مرد شوریده‌ی #انزلی ‌چی «محمد بی‌ریای گیلانی» معروف به #شیدا ست.

▫️بی ریای گیلانی (شیدا) درسال ۱۲۹۸ در بندر انزلی دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۷۳ در نیشابور چشم از جهان فرو بست. او در زمان حیات هم شاعر قدری بود، هم نوازنده ی ویولن قابلی و هم بانکدار کاردانی.
( اهالی اقتصاد او را از پایه گذاران بانک ملت در ایران می دانند)

حالا دستخط زیبای او از نامه‌های به مهر آمیخته‌اش به بزرگان موسیقی انزلی رو به رویم است و بنانِ جان با صدای مخملی‌ش روی پیانوی شیداییِ محجوبی می‌خواند:

خواهم اي گل خار گردم تا به دامانت نشينم
يا اگر خواهي به چشم دشمن جانت نشينم
گر بريزي خون من با غمزه گردم لعل احمر
همچو گردنبند بالاي گر¬يبانت نشينم
ور نماند غير مشتي استخوان از پيكر من
شانه گردم در خم زلف پريشانت نشينم
استخوانم نيز خاكستر كند گر سوز هجران
چون غبار آرزو بر طاق ايوانت نشينم
ميدهي خاكسترم را گر به باد نامرادي
سايه گردم زير پاي شمع رخشانت نشينم
سايه ام گر محو گردد پيش خورشيد جمالت
خواب نوشين سحر گردم به مژگانت نشينم

#موسیقی
#پرتره
@aminhaghrah

[ گریه را به مستی... ]
خواننده: #عبدالوهاب_شهیدی
ترانه و آهنگ: #عارف قزوینی
تنطیم: #جواد_معروفی
دستگاه: شور
اجرا: ارکستر #گلها

#تک_ترانه
@aminhaghrah

[ دامن کشان/ ساری گلین]
یک شاخه گل: ۲۷۷
دستگاه: اصفهان
نوازندگان: ارکستر #گلها
ترانه سرا: #ارجمند_تهرانی
گوینده: #آذر_پژوهش
خواننده: #ویگن
آهنگساز: #خاچاطور_آویستیان
#تک_ترانه
@aminhaghrah

🔻«پاییز آمد» سرود محبوب خیلی ها بود و هست از دهه ی پنجاه. از روزهای شورانگیز مبارزه و بیم و امید. مبداء این ترانه اما هیچ سیاسی نبود، که عاشقانه بود؛ ساری گلین...
«ساری گلین» فولکلورِ گستره ی وسیعی از جغرافیای حوالیِ ماست؛ ارمنستان، آذربایجان، ترکیه و ایران. اینجا بسیاری از گذشته تا امروز از ساری گلین خوانده اند. یکی از خوبترین های مشترک ما و ارمنی ها نسخه ایست که ویگن خوانده به فارسی و ارمنی. در یک شاخه گُل، همراه با ارکستر جاودانه ی گلها.
برای شبانه ی آمین همین را می شنویم:

دامن کشان. ساقی می خواران
از کنار یاران. مست و گیسو افشان
می گریزد
در جام می، از شرنگ دوری
وز غم مهجوری
چون شرابی جوشان
مـِی بریزد
دارم قلبی لرزان به رهش. دیده شد نگران
ساقی می خواران. از کنار یاران
مست و گیسو افشان
می گریزد
دارم چشمی گریان به رهش
روز و شب بشمارم
تا بیاید
آزرده دل، از جفای یاری
بی وفا دلداری، ماه افسونکاری
شب نخفتم
با یادش تا، دامن از کف دادم
شد جهان از یادم، راز عشقش در دل
تا نهفتم
ز چشمانش ریزد به دلم، شور عشق و امید
دامن از کف دادم، شد جهان از یادم،
راز عشقش در دل،
تا نهفتم
دارم چشمی گریان به رهش
روز و شب بشمارم
تا بیاید...
#گلها #ویگن #یک_شاخه_گل #ترانه #موسیقی_ارمنی
@aminhaghrah

🔽 11آبان سالگرد خاموشیِ خالق گلهاست!
داوود پیرنیا (1350- 1279) تهرانی زاده بود. مادرش دختر «علاء الدوله» از رجال بزرگ قاجار بود و پدرش حسن پیرنیا از روشنفکران صاحب نفوذ آن زمان. آقازاده گی این بار به کار فرهنگ و هنر ایران آمد! پیرنیا در سوئیس حقوق خواند و بعد از بازگشت، کانون وکلای کشور را بنیان گذاشت و اداره ی آمار ایران را تاسیس کرد.
هنگامه ی نخست وزیری قوام (1325) مدیر كل بازرسی نخست وزیر شد و پس از چند ماه معاون.
او وقتی در سوئیس تحصیل حقوق می کرد، نواختن پیانو را فرا گرفته بود و با قواعد موسیقی كلاسیك آشنایی داشت. همین بهانه شد که با سقوط دولت قوام مشاغل دولتی را رها کند و با ثروتی که از پدر رسیده بود به کارِ دل ش بپردازد. محصول ش شد تحقیقات بسیار از موسیقی مقامی و فولکلور و هم بعدتر گنجینه ای تمام ناشدنی از آوازها و ترانه ها و نواهای ایرانی در شمایل مجموعه ای به نام «گلها»
پیرنیا با تلاش فراوان توانست با جلب نظر مقامات سازمان برنامه و بودجه، جذب اعتباری اختصاصی کند و اركستری را با شركت نوازندگان ، خوانندگان و آهنگسازان صاحب نام آن دوره (همچون ابوالحسن صبا و غلامحسین بنان) تدارک ببیند كه برنامه گلهای رنگارنگ در سال 1334 محصول همان بود.
روزهای آغازین، محتوای برنامه ی گلها بیشتر خواندن شعر با همراهی یك ساز بود. بعدها به ساز و آواز و تصنیف همراهِ ارکستر بدل شد و ثبت و ضبط گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز و یک شاخه گل و گلهای صحرایی و گلهای تازه را در بیش از دو دهه برای شیفتگان فرهنگ ایرانی سبب شد.

شاید خیلی ها اولین تصنیف خوانِ گلها را نشناسند. پیرنیا این مسئولیت را به عبدالعلی وزیری (1368-1290) پسرعموی علی نقیِ وزیری سپرد. آهنگ های خلاقانه ی کلنل (وزیری) برای شنیدن در آن روزها سخت بود، صدای برادر زاده آن چنان شیرین و سهل شان می کرد که همه گیر می شد. داشتم می گشتم که به این بهانه از گلها کدام شب ترانه ی «آمین» باشد. دیدم هیچ چیز بهتر از این تصنیف جانانه و لطیفِ وزیری ها نیست. عاشقانه ترین عاشقانه ها...

🔹نمیدونی
نمی دونی، نمی دونی
وقتی چشمات پر خوابه
به چه رنگه، به چه حاله
مثل یک جام شرابه
نمی دونی، نمی دونی
چه عمیقه، چه سخنگو
مثل اشعار مسیحایی حافظ،
یه کتابه یه کتابه
مثل یک جام شرابه
نمی دونی، نمی دونی که چه رنگه،
چه قشنگه،
رنگ آفتاب بهاره،
مثل یک جام بلوره شایدم چشمه‌ی نوره
مثل یک جام شرابه
نمی دونی که دل من توی اون چشمای شوخت،
روی اون برکه ی آروم یه حبابه یه حبابه
مثل یک جام شرابه
نمی دونی و به جز من دگری هم نمی دونه
که یه دنیا توی اون چشم سیاهه
هرکی گفته، هرکی می گه
همه حرفه تو رو می خواد بفریبه
جز دل من که پر از عشق و جنونه
حرف اون چشم سیاهو
دل دیگه نمی دونه
چشم دیگه نمی خونه
جز دل من که پر از عشق و جنونه
حرف اون چشم سیاهو
دل دیگه نمی دونه چشم دیگه نمی خونه
نمی دونی، نمی دونی
وقتی چشمات پر خوابه
به چه رنگه، به چه حاله
مثل یک جام شرابه

[نمیدونی/ چشات]
خواننده: عبدالعلی وزیری
ترانه سرا: هما میر افشار
آهنگساز: علینقی وزیری
(در مایه ی دشتی)
#داوود_پیرنیا #گلها #وزیری #ترانه
@aminhaghrah