ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه @IranArianaShahnameh

🔥- کلید واژه: ایزد و اَمشاسپَند
#ایزد در اَوِستا "یَزَت" و در سانسکریت "یجت" آمده است و به معنی: ستایش شدنب و آنچه نیایش پذیر است. #امشاسپند نیز ایزد است ولی "هر ایزدی امشاسپند نیست". بنابراین #امشاسپند ، ایزد والای باورهای زرتشتی است. می توان گفت #اهورامزدا برترین ایزد و والاترین امشاسپند است.

واژه‌ شناسی
امشاسپند از amәša-spәnta است.
این واژه از amǝša به معنی «بی مرگ» و spәnta به معنای سپند «مقدس» ساخته شده است. amǝša نیز از a پیشوند نفی و mǝša به معنی «مرگ» ساخته شده است.
در پایان همه ی واژه را می‌توان «بی مرگِ سپند و مقدس» برگردان کرد.
🔥امشاسپند بزرگترین ایزد زردشتی یا به تعبیری جلوه و فروزه‌ اصلی اهوره مزدا است. نقش و کارکرد آن‌٬ فروزه یا جلوه داری از اورمزد٬ پرستاری جلوه های نیکی و پاسداری از آن ها و برقراری اراده اورمزد بر هر دو جهان مینوی و گیتی است.
امشاسپندان شش تا هستند٬ اما در برخی نوشته ها گاه سپنته مینو و گاه #سروش به عنوان هفتمین امشاسپند در نظر گرفته می‌شود:

۱- وهومنه (Vohu Manah) یا #بهمن
۲- اشه وهیشته (Asha Vahishta) یا #اردیبهشت
۳- خشَثَره وَییریه (Khshathra Vairya) یا #شهریور
۴- سپنته آرمیتی (Spenta Armaiti) یا اسپند ( #اسفند )
۵- هـَئوروَتات (Haurvatat) یا #خرداد
۶- امرتات (Ameretat) یا #امرداد

امشاسپندان نیز ویژگی‌ها و آرمان‌های اساسی در #گاتها هستند که می‌بایست بدست مردمان باورمند به دین #مزدیسنا انجام شوند تا به رستگاری برسند. در بند زیر به خوبی این روند آشکار است:
«مزدا اهوره با شهریاری مینوی (شهریور) و آرمیتی (سپندارمذ) خویش،کسی را که با بهترین منش (بهمن) و گفتار و کردار به سپند‌مینو و اشه (اردیبهشت) بپیوندد،رسایی (خرداد) و جاودانگی (امرداد) خواهد بخشید.»
یسنا چهل و هفت - بند یک
@IranArianaShahnameh
در #فروردین یشت ، اهورامزدا در ترکیب همه #امشاسپندان جلوه می‌یابد:
که هر هفت (امشاسپند) یکسان اندیشند؛ که هر هفت یکسان سخن گویند؛ که هر هفت، کرداری یکسان دارند؛ که در اندیشه و گفتار و کردار یکسانند و همه را یک پدر و یک سرور است : "اَهوره مَزدا".

https://www.instagram.com/p/BWo45TwlWwODnKv19KSn6dgCrAGJK6Hjgoz2jk0/

#روزه_آئین_مزدیسنا
در مزدیسنا، نخوردنِ گوشت و نیالودنِ دست به خونِ جانورانِ حلال گوشت در #چهار روز در هر #ماه است.
همچنین پیروان مزدیسنا در زمانِ روزه گرفتن ، در نوشیدنِ #آب آزاد هستند.
زیاد روزه گرفتن در مزدیسنا، چون شوند(دلیل ) سستی تن و بدن و کاهش کار و کوشش سودمند روزانه می شود ناپسند می باشد.
پس زیاده روی در این موارد در #کیش_زرتشت نکوهیده شده و بارها و بارها به پرهیز از بی کاری و تن پروری همه گونه سفارش شده است.
در وندیداد، فرگرد سوم بند 33 آورده شده:
« آن کس که سیر (خوراک) غذا می خورد، توانایی می یابد که نیایش بکند، کشاورزی کند و فرزندان پدید آورد.
جاندار از خوردن، زنده می ماند و از نخوردن می میرد».
چهار روز روزه "نبر"
#روزه در دین #زرتشت #چهار روز در هر ماه است. به گونه ای دیگر، پیروان مزدیسنا نزدیک بهِ چهل و هشت روز در #سال روزه می گیرند
ولی نه اینکه در یک ماه و هر روز باشد...
#زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در #خوردن_گوشت جانوران، روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه از خوردن گوشت پرهیز می کنند.
این چهار روز وابسته به چهار #امشاسپندِ وهمن، ماه، گوش و رام می باشد.
در گاهشمار(تقویم) زرتشتیان همچون دیگر ایرانیان باستان هر سی روز ماه نام ویژه ای دارد.
یکی از این روزها «#وهومن» است که به نام #بهمن درآمد و به چم و معنای #منش_نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآنها حرام و نشدنی است و به آن نبر(Nabor) می گویند.
"#نبُر" واژه ای دستوری است.
یعنی نبریدن و نگاه از آن نکشتنِ حیوان ها و سر آنها را نبریدن بوده است.
در گذشته، برخی از زرتشتیان در سراسر ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
دیدگاهِ از واژه "افراطی" این دسته برای گرامیداشت به وهومن بوده است که بیرون از دین و تندروی بوده است.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که، منش نیک یعنی سپیدی. همچنین برای دانستنی های بیشتر می گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان جایگاه ویژه ای دارد. چراکه با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را درمیابد و رعایت می کند. یعنی با پندار نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
#روزه_معنوی_زرتشتیان
زرتشتیان در همه ی اوستا و به ویژه در گاتها بسیار به روزه معنوی خوانده شده اند و زمان آن در همهء طول سال است. در اوستا برایند روزه به روزه باطنی نسبت داده می شود. اگرچه امساک و زیر فشار گذاشتن پیکر و جسم برای تمرکز بیشتر بر کارها و مناسک و روش دینی نزد موبدان فرایندی ستودنی است اما نه برای مردمِ عادی.
زرتشتیان باید در سه بخش معنویِ شنوایی، اندیشه و سهش( احساس) همیشه روزه داشته باشند.
به آن معنا که از راه این سه حس از نیکی و "امر نیک" دور نشوند و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشاز از نیکی باشد. همچنین در اوستا بر روزه بزرگتری پافشاری شده است و آن نگهبانی ازِ هفت پارچه و عضو بدن، آمیخته بر دو چشم، دو دست، دو پا و زبان در سراسر زندگی از هر گونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این فرایند نیز با نام "روزه" یاد می شود
ویرایش: #آرش_ماد_اندیمشکی_مغان
ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه
@IranArianaShahnameh:
ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه
@IranArianaShahnameh
https://telegram.me/IranArianaShahnameh

#روزه_آئین_مزدیسنا
در مزدیسنا، نخوردنِ گوشت و نیالودنِ دست به خونِ جانورانِ حلال گوشت در #چهار روز در هر #ماه است.
همچنین پیروان مزدیسنا در زمانِ روزه گرفتن ، در نوشیدنِ #آب آزاد هستند.
زیاد روزه گرفتن در مزدیسنا، چون شوند(دلیل ) سستی تن و بدن و کاهش کار و کوشش سودمند روزانه می شود ناپسند می باشد.
پس زیاده روی در این موارد در #کیش_زرتشت نکوهیده شده و بارها و بارها به پرهیز از بی کاری و تن پروری همه گونه سفارش شده است.
در وندیداد، فرگرد سوم بند 33 آورده شده:
« آن کس که سیر (خوراک) غذا می خورد، توانایی می یابد که نیایش بکند، کشاورزی کند و فرزندان پدید آورد.
جاندار از خوردن، زنده می ماند و از نخوردن می میرد».
چهار روز روزه "نبر"
#روزه در دین #زرتشت #چهار روز در هر ماه است. به گونه ای دیگر، پیروان مزدیسنا نزدیک بهِ چهل و هشت روز در #سال روزه می گیرند
ولی نه اینکه در یک ماه و هر روز باشد...
#زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در #خوردن_گوشت جانوران، روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه از خوردن گوشت پرهیز می کنند.
این چهار روز وابسته به چهار #امشاسپندِ وهمن، ماه، گوش و رام می باشد.
در گاهشمار(تقویم) زرتشتیان همچون دیگر ایرانیان باستان هر سی روز ماه نام ویژه ای دارد.
یکی از این روزها «#وهومن» است که به نام #بهمن درآمد و به چم و معنای #منش_نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآنها حرام و نشدنی است و به آن نبر(Nabor) می گویند.
"#نبُر" واژه ای دستوری است.
یعنی نبریدن و نگاه از آن نکشتنِ حیوان ها و سر آنها را نبریدن بوده است.
در گذشته، برخی از زرتشتیان در سراسر ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
دیدگاهِ از واژه "افراطی" این دسته برای گرامیداشت به وهومن بوده است که بیرون از دین و تندروی بوده است.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که، منش نیک یعنی سپیدی. همچنین برای دانستنی های بیشتر می گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان جایگاه ویژه ای دارد. چراکه با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را درمیابد و رعایت می کند. یعنی با پندار نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
#روزه_معنوی_زرتشتیان
زرتشتیان در همه ی اوستا و به ویژه در گاتها بسیار به روزه معنوی خوانده شده اند و زمان آن در همهء طول سال است. در اوستا برایند روزه به روزه باطنی نسبت داده می شود. اگرچه امساک و زیر فشار گذاشتن پیکر و جسم برای تمرکز بیشتر بر کارها و مناسک و روش دینی نزد موبدان فرایندی ستودنی است اما نه برای مردمِ عادی.
زرتشتیان باید در سه بخش معنویِ شنوایی، اندیشه و سهش( احساس) همیشه روزه داشته باشند.
به آن معنا که از راه این سه حس از نیکی و "امر نیک" دور نشوند و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشاز از نیکی باشد. همچنین در اوستا بر روزه بزرگتری پافشاری شده است و آن نگهبانی ازِ هفت پارچه و عضو بدن، آمیخته بر دو چشم، دو دست، دو پا و زبان در سراسر زندگی از هر گونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این فرایند نیز با نام "روزه" یاد می شود
ویرایش: #آرش_ماد_اندیمشکی_مغان
ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه
@IranArianaShahnameh:
ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه
@IranArianaShahnameh
https://telegram.me/IranArianaShahnameh