تاریخ و فرهنگ دره شهر

با خاطرات کودکی

امروز در گذر خاطرات کودکیم بودم که یه خاطره خوب یادم افتاد،،
واقعا این جمله که چقدر زود دیر میشود را میتوانم حس کنم،،
دیر میشود و ما حالا حسرت نبودن عزیزانم که دیگر در بین ما نیستن رامیخوریم،
♻️♻️♻️♻️
من معلول هستم و بدون عصا تقریبا بجز مسافت های خیلی کوتا10متر راه رفتن واسم خیلی مشکل هست، 12سالم بود سال1375بود اواخر دی ماه با چندتا از دوستانم به منطقه #چم که خیلی مکانی زیبا بود از سرسبزی آن برهه از فصل سال و رد شدن رودخانه کشکان چم انداز زیبای رو داشت جدا از تفریح ما بادوستانمون به دنبال #قارچ سفید محلی که بیشتر که چه عرض کنم فقط در منطقه #چم رویش میکرد، قارچی بسیار خوشمزه😋، جدا از این بحث باید میرفتیم زحمت پیدا کردن هم داشت تا دلتون بخواد، اما یکی از دوستانم گفت بهتره داخل زمین ها کنار رودخانه بریم من قبول نکردم ولی اونها رفتن، هنوز نیم ساعتی طول نکشید که صاحب زمین که اونجا بود پیداش شد و همه دوستان زحمت کشیدن و پا به فرار گذاشتن و منو واسه خوردن کتک از صاحب زمین ول کردن😅، من موندم و صاحب زمین اومد و منو دید گفتم سلام عمو هنوز سلامم تموم نشد جواب داد سلام گل تشکر☺️، عموی دوستداشتنی و محترم، زنده یاد #میرنامدارکلانتری بود عمو کنارم نشست و گفت اون قسمت ها رو بگرد الان قارچ پیدا میکنی، من که خسته بودم گفتم عمو نمیخوام، گفت حالا که نمیخوای پس یه چیزی بهت یاد میدم از قارچ خیلی بهتر، منم مشتاق بودم گفتم بفرما عمو:به زبان شیرین #لکی گفت *اَر مِزو بِزونه بِزو چَه مَزونه، اَسگه مِزو قَدر بِزونهَ مَزونه*
اون موقع زیاد درک نکردم اما حالا میدونم که بزرگان چقدر حکیمانه ماهارو نصیحت میکردن،


#میریاسرکلانتری ، چم مهر

✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾

خالو ریویار
#لکی_اسدآزادبخت
تاریخ و فرهنگ دره شهر
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

#ارسالی
سلام دوستان عدد 3 را به شماره
پیامک
300009999
بفرستید و به گزینه ترانه #لکی آقای شوهانی رای بدید
شبکه شما, برنامه ترانه باران
@CEYMARIAN

صرف شش صیغه فعل رفتن در زبان #لری :

اول شخص مفرد : رتم (رفتم )
دوم شخص مفرد : رتی ( رفتی )
سوم شخص مفرد : رت ( رفت )

اول شخص جمع : رتیم ( رفتیم )
دوم شخص جمع : رتیت ( رفتید)
سوم شخص جمع رتن ( رفتند )

صرف شش صیغه ی فعل رفتن در زبان #لکی

اول شخص مفرد : مچم ( می روم )
دوم شخص مفرد : مچی ( می روی )
سوم شخص مفرد : مچو ( می رود )

اول شخص جمع : مچیم ( می رویم)
دوم شخص جمع : مچینو ( می روید )
سوم شخص جمع : مچن ( می روند )

فرهنگ بومی ، میراث کهن ، حلقه ی اتصال ما
#رشیدآزادبخش
تاریخ و فرهنگ دره شهر
@CEYMARIAN

مطلب زیر با موضوع پیرجافر سیمره ای در آخرین شماره هفته نامه ی فرهنگی - سیاسی - اجتماعی پیک ایلام
به چاپ رسیده است:

پیر جافر دره شهری

احمد لطفی
@CEYMARIAN

نگارنده تاریخ تولد و مرگ پیر جافر سیمره ای را دقیق نمیداند، ولی آن طور که دکتر احمد زینی وند در کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر نوشته است، ایشان یکی از شاعران عصر صفوی است و گویا به زبان فارسی و لهجه ادبی محلی یعنی [ #لکی_فهلوی] شعر می سروده است. آنطور که معمرین و روایات سینه به سینه به ما رسیده است، ایشان قبر و رودگاهش در شرق #تنگه #سراب دره شهر، بوده است و افراد بومی به زیارت قبرش می رفتند.
همین احترام گذاشتن مردم به آن قبر و سنگ چین روی قبر حکایت از آن دارد که این شخص فردی #عارف و #پیر_طریقت بوده است و حدوداً در قرن ده و یازده هجری زندگی می کرده است. وی #شاعری توانمند هم بوده و دوستانی که به نسخه خطی دسترسی دارند بهتر می توانند ایشان را معرفی کنند. آنچه مسلم است #سیمره و دارا شهر و #مهرگان_کده، #مهد_تمدن و #فرهنگ بوده است...
محققان ناچارند به مراکز اسناد و مدارکی که در #کرمانشاه و #همدان و #خرم آباد و شهرهای #عراق که آن روزگار بیشتر در زیر چتر حکمرانان صفوی بوده اند، مراجعه نمایند. بنابراین محققین باید به طور ویژه، مدارک و اسنادی هم که در مناطقی از عراق مانند #خانقین و #کوت و #عماره و ... باشد، مورد توجه قرار دهند تا با استفاده از آنها بتوان توضیحات بیشتری را اضافه کرد.
@ceymarian
از این پیر طریقت، یک بیت شعر نقل می شود که این یک بیت حالت رقت انگیز و غمنامه ی یک مادر جوان یا میانسال فرزند مرده را نشان می دهد و از طرفی دل پر عاطفه و نازک شاعر را بسیار متاثر می نماید این بیت شعر عبارت است از:
@CEYMARIAN
او رو دیم له دشت حوری ملاوان
و شین و گرین درینم تاوان
ترجمه: آن روز در دشت یا قبرستانی که در دشت واقع بود زنی زیبا روی و حوری وش را دیدم که با آه و ناله و شیون و زاری گریه می کرد از مویه ها و ناله های آن زیبا روی فرزند مرده تمام وجودم دلتنگ و متاثر گردید و به گفته «دکتر احمد زینی وند»: «آن روز در دشت زیبا رویی دیدم، ناله می کرد و با ناله اش حالم را دگرگون کرد.»
مخلص کلام این که پیر جافر با این بیت عواطف زنان لک و لر و حتی کل ایران را در دوره صفوی نشان می دهد و مرگ فرزندان برای والدین و افراد جامعه و خصوصاً مادران چقدر سوزناک و دردناک بوده است بطوری که گذشته از مصیبت دیده، سایرین نیز دچار درد و رنج و تالم می شوند.
@CEYMARIAN
احمد لطفی، مدرس دانشگاه
تاریخ و فرهنگ دره شهر
http://telegram.me/ceymarian