مُستشار

🌀 «چه می‌شد اگر» یا همان «حسرت شخصی و نسلی حامد قدوسی»

‏اونایی که دو سه دهه قبل رو یادشون هست، یه تصویری از این‌که چه مدلی از #توسعه می‌تونست #ایران ما رو به مسیر کشورهای با درآمد متوسط بندازه، دارن: تبدیل شدن به قطب خدمات تخصص‌محور در منطقه که نماد داخلی‌‌ش شرکت #مپنا و در قدم‌های بعدی #کیسون و ناموران و همکاران سیستم و... بود.

‏در یه وضعیت آرام و دارای روابط نرمال با دنیا، ایران به اتکای این شرکت‌‌ها و توان فنی داخلی‌ش می‌‌تونست شریک و هاب منطقه‌ای یا حداقل یه دفتر بزرگ و فعال شلومبرجر و BHP و مک‌کینزی و IHS و SAP و کاترپیلار و شاید در قدم بعدی گوگل و مایکروسافت و... باشه. برخی از این‌هایی که اسم ‏بردم یه دوره‌ای واقعاً​ قدم‌های اولیه‌ای به سمت تأسیس چنین مراکزی برداشته بودن.

متوجه هستم که چندین «اگر» خیلی بزرگ از «جهات مختلف» پشت این تصویر بود که نشد، ولی بد نیست یه بار یادآوری کنیم که احتمالاً​ این یکی از معدود مدل‌های بلندمدتی بود که شاید ما رو به کره جنوبیِ منطقه تبدیل می‌کرد.

‏از این تصویر زیبا و محقق‌نشده، احتمالاً​ فقط چند صفحه‌ کلیات، ذیل عنوان «رسیدن به رتبهٔ اول صادرات خدمات فنی‌مهندسی منطقه!» توی برنامه‌های بوروکراتیک توسعه و شاید چند پروژه توی ونزوئلا باقی مونده باشه.

پنهان نمی‌کنم که حسرت شخصی و «نسلی» بزرگی دارم از این که چنین مسیری محقق نشد.

🖋 رشته‌توئیت حامد قدوسی

💡 دهمین نمایشگاه بین‌المللی نوآوری و فناوری از دیروز در پارک علم و فناوری پردیس آغاز به کار کرده و تا جمعه ادامه دارد. سخنرانی‌ها و بحث‌های مفیدی طبق این برنامه در جریان است که از وب‌سایت آپارات و صفحهٔ اینستاگرامی رویداد به صورت زنده در حال پخش است.

🍀 پیوستن به این رویداد #نوآوری و دنبال کردن آن را پیشنهاد می‌کنم.

🌀 #سالی_که_گذشت بیشتر سال بُهت بود و نظاره‌گری و سکوت؛ و اینجا خلوت‌تر از پیش. امیدوارم سال پیش‌رو سالی پُربارتر و پُربرکت‌تر باشد، برای همگان.

- در سالی که گذشت تجربهٔ همکاری‌ام با گروه #مپنا پایان پذیرفت. پس از پنج سال حضور در این گروه و تلاش برای بهبود وضعیت مدیریتی آن، در ابتدای سال طرحی برای توسعهٔ بازار شرکت مشاوره مدیریت مپنا در بیرون از گروه مپنا ارائه کردم که هرچند با موافقت مدیرعامل همراه شد، اما پس از مدتی شواهدی از سوی اعضای هیئت‌مدیره برای این تغییر نیافتم و در نهایت در مرداد به این جمع‌بندی رسیدم که گویی #استراتژی شرکت «حفظ وضع موجود» است و این تلاش‌ها آن‌چنان ثمری در پی نخواهد داشت؛ بنابراین از ادامه‌اش انصراف دادم.

- در شهریور، با همراهیِ انرژی‌بخش مرضیه حیدری، سومین مدرسه تابستانهٔ مسئولیت اجتماعی شرکتی را طراحی و برگزار کردم. به لطف معرفی دوستان، ۱۵ فرد فعال و دغدغه‌مند توانستند در این دوره شرکت کنند و با مفاهیم #مسئولیت‌پذیری_شرکتی آشنا شوند.

- در مهر و آبان به دعوت مرتضی کاظمی برای ساختاردهی به مجموعه شرکت‌های محمدجواد مقدم در قالب یک هلدینگ تلاش‌هایی انجام دادیم و توانستیم طرح اولیه‌ای برای ساختار این #هلدینگ ارائه دهیم.

- با معرفی دکتر افشین دبیری و به درخواست رئیس هیئت‌مدیرهٔ #رایتل سلسله کارگاه‌های #تفکر (شامل تفکر نقاد، تفکر سیستمی و تفکر خلاق) را با همراهی جلیل ندایی‌پور برای مدیران این مجموعه طراحی و برگزار کردیم.

- آبان و آذر به دعوت مهدیار قاجار و مهدی نادری در اندیشکدهٔ سیاست‌گذاری اقتصادی تهران با همکاری کبریت‌مدیا ویدئویی ساختیم دربارهٔ ناترازی بودجه و #تورم. موضوعی که به گمان من از مهم‌ترین موضوعات روز ایران است و باید به‌جد به آن پرداخته شود وگرنه روز به روز تورم هم به #فقر در جامعه دامن خواهد زد و هم از رفاه اقتصادی ما خواهد کاست.

- همراهی با محمدحسین نقوی عزیز در پروژهٔ توسعهٔ مدیران #فولاد_هرمزگان تجربهٔ دیگری بود که امسال به کوله‌بارم افزوده شد؛ ۱۵ جلسهٔ توسعه‌ای با مدل کوچینگ آورسلوز که صبح‌های شنبه و دوشنبه‌ام به آن اختصاص داشت و تجربهٔ یادگیری دوطرفه و لذت‌بخشی بود.

- از ابتدای زمستان اما هیجان‌انگیزترین تجربهٔ سال ۹۹ کلید خورد و به دعوت دکتر علی بابایی توفیق یافتم تا مدیر برنامهٔ #ترنج یا همان «تربیت رهبران نوآور جوان» شوم. همراهی و هم‌گامی با ۳۵ دانشجوی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای رشد و توسعهٔ مهارت‌های #رهبری آنها.

- فعالیت دیگری که از ابتدای سال آغاز شده بود و پس از فرازونشیب‌هایی در ماه‌های پایانی هم ادامه یافت، همراهی با سعید زرآبادی‌پور، مدیر پرتلاش و کاربلد امور هیئت‌مدیره‌های گروه #گسترش_انرژی_پاسارگاد بود. در این گروه ابتدا مدل ارزیابی هیئت‌مدیره‌ها را طراحی کردیم. سپس چارچوبی را برای توسعهٔ اعضای هیئت‌مدیره و مدیران عامل شرکت‌های گروه طرح‌ریزی کردیم و امیدوارم که این فعالیت‌ها در سال و سال‌های آینده به ثمر نشینند.

🍀 اینها مهم‌ترین فعالیت‌های حرفه‌ای من در سال ۱۳۹۹ بود؛ فعالیت‌هایی که در همهٔ آنها عضوی از تیمی بزرگ‌تر بودم و سعی کردم «عضو مؤثرِ تیم بودن» را بیش از پیش تمرین کنم. از همهٔ دوستان و همراهانی که بستر این تجربه‌ها را فراهم و به همکاری با من اعتماد کردند، سپاسگزارم و امیدوارم آنها هم تجربه‌های شیرینی از این همراهی‌ها داشته بوده باشند.

💡مهارت #حل_مسئله

فردی هر شب توسط دوربین مداربسته خود هشدار امنیتی نزدیک شدن شی‌ای به خانه خود را می‌گیرد؛ او با بررسی تصاویر دوربین درمی‌یابد که یک کودک هر بار در مسیر دوچرخه‌سواری خود وارد محوطه شده و منشاء اعلام هشدار می‌شود. صاحب‌خانه می‌توانست با تذکر به کودک یا والدین‌اش مانع بروز این اتفاق شود اما او راه دیگری را انتخاب می‌کند.

در واقع اون با به کارگیری تفکر خلاقانه و گونه‌ای «بازی‌وارسازی» (گیمیفیکیشن) یا بازی‌انگاری یک مسئله یا مشکل را تبدیل به موضوعی برای رشد و تعامل اجتماعی با کودک و دیگرشهروندان می‌کند.

منبع

#خلاقیت #خرد #بازیوارسازی
#باهمزی #باحال_باشیم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🍀 سومین مدرسه تابستانهٔ مسئولیت اجتماعی شرکتی به صورت آنلاین در شهریور ۹۹ (روزهای دوشنبه از ساعت ۱۷ تا ۲۰ - پنج جلسهٔ سه‌ساعته) برگزار می‌شود.

📑 در این دوره مفاهیم پایه‌ای مسئولیت اجتماعی شرکتی به همراه مدل‌های مطرح در این حوزه مرور می‌شوند و تجربیات برتر بنگاه‌های بین‌المللی و اقدامات مسئولانهٔ شرکت‌های ایرانی بررسی خواهند شد.

🤝 تمرکز اصلی این دوره بر طراحی تعاملات بُرد بُرد بین شرکت‌ها و سمن‌ها (خیریه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد) خواهد بود. علاوه بر این، کلیات گزارش‌دهی اقدامات مسئولانه (CSR Reporting) و اهمیت آن تشریح می‌شود.

👨‍🏫 مدرس اصلی و تسهیل‌گر این دوره حسین توحیدی است و مانند دورهٔ دوم مدرسه، در هر جلسه یک استاد مدعو بخشی از ارائه را بر عهده دارد.

🔸️ این دوره برای مدیران شرکت‌ها و سمن‌ها طراحی شده، با این حال کارشناسانی هم که در سازمان‌ها متولی مقولهٔ مسئولیت اجتماعی هستند، می‌توانند از محتوای ارائه‌شده در آن بهره بگیرند.

اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام: ۰۹۳۸۴۰۴۴۸۰۰

✅ @RESchool

یکی از اشتباه‌های رایج جابجا استفاده شدنِ #سیستماتیک به جای #سیستمی است.

سیستماتیک یعنی منظم، روش‌مند، طبق برنامه. در حالی که سیستمی یعنی گسترده‌شده در کل سیستم، مرتبط با سیستم و البته فراگیر.

برای مثال وقتی می‌گوییم فساد سیستماتیک، احتمالاً منظورمان فساد منظم و برنامه‌ریزی‌شده نیست؛ یا وقتی خطایی را سیستماتیک می‌دانیم، منظورمان خطایی نیست که برایش برنامه‌ریزی شده باشد.

مروری بر ویژگی‌های یک متفکر سیستمی
هشت خرداد ساعت هشت
در اینستاگرام

شاخصی برای پیشرفت

محمد فاضلی – عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

✅ نوشته‌های گذشته را مرور می‌کردم و به احتمالاً کوتاه‌ترین نوشته‌ام در کانال دغدغه ایران (به تاریخ آبان نود و شش) برخوردم: «این فقط ما نیستیم که مسأله‌ها را حل می‌کنیم، مسأله‌هایی که حل نشوند ما را در خود حل می‌کنند. حل کردن مسأله‌ها یا حل شدن در مسأله‌ها، مسأله این است. متغیر کلیدی، زمان است. زمان گاه برای حل کردن، و گاه برای حل شدن سپری می‌شود. آستانه بحرانی زمان چنان است که پیش از آن زمان در دست شماست، و پس از آن شما در دستان زمان؛ دروغ بزرگ آن است که ماهی را هر وقت از آب بگیرید، تازه است.»

✅ دو روز پیش هم در گفت‌وگویی با یکی از روزنامه‌ها گفتم: هیچ کشوری هیچ‌گاه در یک جا (نقطه بقا) باقی نمی‌ماند، کشورها در حال قهقرا (به عقب برگشتن) یا ارتقا (پیش رفتن) هستند. ایستادن در یک نقطه وجود ندارد. اگر حتی مطلقاً در یک نقطه بمانید، دیگر کشورها هستند که پیش می‌روند و شما به‌طور نسبی از آن‌ها عقب می‌مانید، یا دیگران حرکت قهقرایی دارند و شما به‌طور نسبی جلو می‌افتید. هیچ‌گاه کشوری در یک نقطه باقی نمی‌ماند، قهقرا یا ارتقا.

✅ این دو توضیح را که کنار هم بگذارید، نتیجه‌گیری مهمی امکان‌پذیر می‌شود:

🔹 الف. اگر با گذشت زمان مسأله‌ها حل نمی‌شوند، پایدار مانده‌اند و بر شدت‌شان افزوده می‌شود، شما در مسائل حل می‌شوید و مسیرتان قهقرایی است. حال اکثریت هم خوب نیست.

🔹 ب. اگر زمان به نفع حل مسأله‌ها سپری می‌شود و احساس می‌کنید تشدید نمی‌شوند و ظرفیت سیستم برای حل مسأله‌ها افزایش می‌یابد، مسیرتان ارتقایی است. حال اکثریت هم خوب است.

⭕️ نتیجه‌گیری

✅ می‌توان برای سنجش وضعیت سیستم‌ها و کشورها، از این شاخص‌ استفاده کرد: نرخ حل شدن مسأله‌ها (یا پایداری و تشدیدشان) به زمان سپری‌شده. این زمان هم می‌تواند نسبی‌ شده و در مقایسه با زمان سپری‌شده برای حل (یا تعدیل) مسأله در سایر کشورها محاسبه شود.

✅ مقدار این شاخص، سنجش‌گر مناسبی برای تخمین زدن مسیر قهقرا یا ارتقا، و برآورد حال عموم مردم است. این می‌تواند شاخصی برای سنجش پیشرفت باشد.

(اگر می‌پسندید به اشتراک بگذارید.)

 @fazeli_mohammad

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
یا از پس صد هزار سال از دلِ خاک
چون سبزه اُمید بردمیدن بودی

۲۸ اردیبهشت، روز بزرگداشت #خیام

زمانی که همه در آمریکا دنبال طلا بودند، لوی اشتراوس فهمید که وقتی پاهای طلایابان زیادی در آب می ماند، شلوارهایشان می پوسد
لذا با ایده استفاده از پارچه ضخیم خیمه‌ها، شلوارهای لیوایز را تولید کرد.
نمی دونم چقدر طلایابان آمریکایی موفق شدن، اما لیوایز موفقیت زیادی کسب کرد و Levi's را امروز همه می شناسیم

🤔 «در خانه بمانیم؟» یا «به کار بازگردیم؟»

✅ پاسخ به این ۱۰ سؤال کمک می‌کند تا ببینید تصمیم مناسب برای شما چیست.

🚀 اگر برایتان مفید بود، آن را برای دوستان و آشنایان‌تان هم بفرستید.

🎯 اگر با #هدف و هدف‌گذاری مشکلی ندارید، از این مطلب بگذرید!

[ این روزها که بحث هدف‌گذاری برای سال جدید داغ است، من در تیم علی سخاوتی‌ام و با او هم‌نظر. امروز پس از مدت‌ها گشتم و مطلبش را یافتم. علی، «تِم‌محوری» را به‌جای «هدف‌گذاری» پیشنهاد می‌کند. ]

آن قسمت‌هایی از زندگی‌ام باعث پشیمانی و خجالتم می‌شوند که در آن‌ها یک یا چند هدف را دنبال می‌کرده‌ام. البته بدترینِ این قسمت‌ها دورانی بوده که هدف من «هدف‌گذاری» بوده است. هدف‌گذاری از آن مفاهیمی است که تقریباً همه آن را یک چیز خوب و لازم و مفید می‌دانند. هزاران کتاب و مقاله و فیلم و کارگاه و کلاس آموزشی برای هدف‌گذاری وجود دارد. شما باید یاد بگیرید که چگونه اهداف خوب یا درستی برای خودتان تعیین کنید. یاد بگیرید که اهداف خوب را از اهداف بد تمیز بدهید. زندگی آدم‌های موفقی را که هدف‌گذاران خوبی بوده‌اند، مطالعه کنید. اهداف‌تان را با جزئیات بنویسید. برنامهٔ اجراییِ زمان‌دار برای رسیدن به آنها تنظیم کنید. پیشرفت خود را در رسیدن به اهداف‌تان اندازه بگیرید و مسیر خود را اصلاح کنید و الی آخر.

حالا من به شما می‌گویم که همهٔ این‌ها احمقانه‌ترین کاری است که با زندگی خودتان می‌توانید بکنید. نه داشتنِ هدف خوب است و نه هدف‌گذاری.‌ شما نیازی به هدف ندارید. چرا؟ چون:

۱. داشتنِ هدف به این معنی است که تا به آن‌جا نرسید احساس خوشبختی نمی‌کنید. خُب! بعد از آنکه به آن‌جا رسیدید چه؟ آیا داشتن هدف باعث رشد و پیشرفت آدم می‌شود؟ خیر. داشتن هدف، باعث رشد و پیشرفت آدم نمی‌شود؛ بلکه سعی‌وخطا و دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با مرزهای امکان، آدمی را رشد می‌دهد. تکاملِ جهان هستی ظاهراً این‌گونه و بدون داشتن یک هدفِ مشخص و ازپیش‌تعیین‌شده صورت گرفته است.

۲. در هر هدف، دو توهم نهفته است. یکی اینکه شما به تعداد زیادی عامل ناشناخته که بین شما و آن هدف قرار دارند، شناخت و تسلط دارید یا می‌توانید تسلط پیدا کنید. دوم اینکه «آن هدف»، «آن» چیزی است که شما را به «آن‌جا» می‌رساند.

۳. هدف چیزی است که فقط یک بار به آن دست پیدا می‌کنید. مثل استخدام در فلان شرکت. کسب ده میلیارد تومان. ازدواج با فلان دختر یا پسر. خُب! بعدش چه؟ بلافاصله پس از رسیدن به هدف، ترس و نگرانیِ از دست دادنش به سراغ شما می‌آید یا از آن ملول می‌شوید.

۴. داشتن هدف بیشتر اوقات منجر به افسردگی می‌شود؛ وقتی که به آن نمی‌رسید.

آیا من پیشنهاد می‌کنم که بی‌هدف و باری‌به‌هرجهت زندگی کنید؟

خیر. به جای هدف بهتر است یک تِم (theme) یا مایه یا دستگاه یا حال‌وهوا برای زندگی خود داشته باشید. مثلاً «من می‌خواهم بیشتر بنویسم» به جای اینکه «من می‌خواهم یک رمانِ پُرفروش چاپ کنم». یا «من می‌خواهم سالم‌تر زندگی کنم» به جای اینکه «من می‌خواهم سیکس‌پک داشته باشم». یا «من می‌خواهم بیشتر یاد بگیرم» به جای اینکه «من می‌خواهم دکترا بگیرم». یا «من می‌خواهم بیشتر ببینم» به جای اینکه «من می‌خواهم به صدوپنجاه کشور جهان سفر کنم». یا حتی اینکه «من می‌خواهم با دیگران مهربان‌تر باشم» و الی آخر. این‌طوری می‌توانید روزها و شب‌های خود را با این حال‌وهوا زندگی کنید. نه هدفی هست برای رسیدن و نه چیزی برای از دست دادن.

هدف دانه‌ای است که حتی اگر رشد کند، تبدیل به مشکل می‌شود. تِم، آب و خاک و رنگ و بوی #زندگی شماست. پرواز، تم زندگی پرنده است نه هدفش. جستجو و اکتشاف و تکامل، تم زندگی اجداد ما بوده است، نه هدف‌شان. عشق و محبت و بخشش، تم زندگی یک مادر است نه هدف او. شکفتن و خشکیدن و دوباره شکفتن، تم زندگی گُل است، نه هدفش. و خلق ارزش و خرید و فروش، تم زندگی یک کاسب است، نه هدف او.

شما در کدام دسته‌اید؟ هدف‌گذار یا تم‌محور؟!

@mostashaar

در ایران مهم‌ترین تعطیلات عید نوروز است. از آنجا که #نوروز جشنی غیرمذهبی است، توسط تمام ایرانی‌ها جشن گرفته می‌شود؛ چیزی شبیه جشن شکرگزاری در آمریکا.

تدارک برای نوروز از چند هفته زودتر شروع می‌شود. همه خانه‌تکانی می‌کنند، لباس نو می‌خرند یا می‌دوزند، و شیرینی‌های سنتی می‌پزند. یک مجموعهٔ آیینی به نام هفت‌سین، که تشکیل شده از هفت نماد که با حرف «سین» شروع می‌شوند، چیده می‌شود کنار اشیاء نمادین دیگری مثل آینه، تخم‌مرغ‌های رنگ‌شده و ماهی قرمز توی تنگ. این اشیاء نماد سلامتی، شروع دوباره، سعادت، باروری، و آرزوهای رایج بشری است که برای همهٔ مردم دنیا در شروع سال جدید مشترک است.

به مناسبت نوروز اکثر کارها تعطیل و خیابان‌ها خلوت می‌شود. طی دوازده روزِ بعد از تحویل سال، مردم به دیدن اقوام و دوستان می‌روند که از بزرگ فامیل شروع می‌شود. در هر خانه شیرینی‌های خانگی تعارف می‌شود، همراه با آرزوهایی برای سال نو. بچه‌ها به عنوان #عیدی پول می‌گیرند که به صورت اسکناس‌های​ کاملاً نو است.

📚 بخشی از #کتاب «عطر سنبل، عطر کاج»، نوشتهٔ فیروزه جزایری دوما، دختری که در کودکی از آبادان به آمریکا مهاجرت کرده است.

@mostashaar

متمِم یعنی «محل توسعهٔ مهارت‌های من». این طرح که شش سال از فعالیتش می‌گذرد، اکنون با همکاری یک تیم تخصصیِ تولید و مدیریت محتوا، به سرپرستی محمدرضا شعبانعلی، فعالیت می‌کند.

متمم (www.motamem.org)، به‌عنوان منتقد فرهنگ آموزشی حاکم بر کشور، توسعهٔ دانش و مهارت فردی را نه صرفاً به‌عنوان ابزاری برای رشد و پیشرفت و موفقیت فردی، بلکه به‌عنوان راهکار عملیِ رشد و پیشرفت و توسعهٔ جامعه می‌بیند.

متمم آموزش‌هایش را در دو حوزهٔ «توسعهٔ فردی» و «کسب‌وکار» ارائه می‌کند.

من عضویت و حضور مستمر در این بستر آموزشی را به شمایی که به دنبال #یادگیری مؤثر و توسعهٔ مهارت‌های خود هستید، #پیشنهاد می‌کنم.

@mostashaar

👆 اینکه یه کسب‌وکار حاضر بشه از فروش آخر سال و سودش بگذره، واقعاً تحسین‌برانگیزه و باید برای مدیرش کلاه از سر برداشت.

📚 انتشارات #آریاناقلم برای حفظ سلامتی کارمندان خود و همراهی در قطع زنجیرهٔ شیوع #کرونا، فروش اینترنتی پایان سالش را متوقف و دفتر انتشاراتش را تعطیل کرد. سمیه محمدی، مدیرعامل این #بنگاه_مسئولیت‌پذیر، در اینستاگرامش نوشت: «خیلی‌ها فکر می‌کنند با خرید اینترنتی دارند کمک می‌کنند، اما دوستان بدانید برای هر خرید شما چندین نفر درگیرند و زنجیره‌ای از انسان‌ها به هم مرتبط هستند. همهٔ ما کتاب‌های زیادِ نخوانده‌ای در کتابخانه داریم. برویم سراغ آنها و اگر هم نداریم، مرور کتاب‌های خوبِ قبلی بسیار مفید خواهد بود.»

✅ @RESchool