🌲تاریخ و زندگی🌲

هویت‌های سیاسی و کودتای ۲۸ مرداد (بخش دوم و پایانی):
اما در مقابل این دسته حامیان کودتا، دسته مخالفان واقعه و قائلین به وقوع کودتا قرار دارند که البته اگرچه جملگی بر کودتای سازماندهی شده توسط عوامل وابسته به استبداد و استعمار اتفاق نظر دارند، اما طیفی کاملا یک‌دست نیستند و در درون خود نیز واجد تمایزاتی هستند. به طور کلی در این دسته می‌توان دو جریان عمده سیاسی را برشمرد:
۱. نیروهای دموکرات اعم از ملی‌گرایان، جمهوری‌خواهان، لیبرال‌ها، سوسیالیست‌ها، ملی‌مذهبی‌ها و… که در مواجهه با محتوی ضد دموکراتیک کودتا و نقد و نفی آن، به هویت دموکراتیک خود شکل می‌دهند. این نیروها که می‌توانند واجد رویکرد‌های تاریخی در طیف گسترده‌ای از جانبداری تا انتقاد از دولت ملی دکتر مصدق باشند، در هرحال کودتای ۲۸ مرداد را به عنوان عامل به محاق بردن دموکراسی نوپای ایران که زمینه‌ساز سلطه استبدادی بر کشور شد را محکوم می‌کنند. اغلب این نیروها علاوه بر محکوم کردن وجه استبدادی کودتا، وجه ضد ملی آن را هم که با هدایت و برنامه‌ریزی آشکار دولت‌های خارجی بریتانیا و ایالات متحده بوده است را مورد نفی و نقد قرار می‌دهند و بدین سان هویتی ملی (و نه لزوما در مورد همه ملی‌گرا)، برای نیروی سیاسی خود رقم می‌زنند. اما در عین‌حال هیچ یک از این نیروها، مخالفت با کشورهای خارجی دخیل در کودتا را تا سرحد ستیزه‌جویی مبدل به مشخصه هویتی خود نمی‌کنند. به ویژه که امروزه بسیاری از مقامات و سازمان‌های رسمی این کشورها با انتشار اسناد مربوط به کودتای ۲۸ مرداد، مسئولیت خود را در این رابطه پذیرفته و بعضا به طور صریح یا ضمنی از بابت آن ابراز تاسف هم کرده‌اند. بنابراین موضوع نقد مداخله خارجی در کودتای ۲۸ مرداد برای این نیروها، یک اصل ملی و خاطره تاریخی است، نه مبنایی برای شکل‌دهی به دکترین سیاست خارجی.
۲. نیروی دوم کمابیش محدود به چپ‌گرایان افراطی و مشخصا کمونیستهاست که به لحاظ ماهوی فاقد حساسیت ویژه‌ای در مورد آزادی‌های دموکراتیک هستند و تنها در زمانی که خود در معرض سرکوب واقع می‌شوند، به سرکوبی که دامنگیرشان شده هم معترض می‌شوند. این سرکوب البته در پی کودتای ۲۸ مرداد با ابعاد بی‌رحمانه‌تری هم دامنگیر کمونیست‌های ایرانی شد، اما کمونیست‌ها نهایتا به دلیل باور به نوع دیگری از دیکتاتوری و سرکوب، نمی‌توانند بر این مبنا و به عنوان مبارزان راه آزادی هویت‌یابی سیاسی کنند، ولو آنکه خود چنین ادعایی داشته باشند. اما آنچه که در عمل بیشتر از طرف کمونیست‌ها برجسته‌سازی می‌شود، مداخله امپریالیستی آمریکا در کودتای ۲۸ مرداد است که به دلیل تقابل ایدئولوژیک میان‌‌شان، زمینه‌ساز هویت یابی سیاسی کمونیست‌ها از این واقعه نیز می‌شود.
نهایتا جدای از همه جریان‌های تاریخ‌مند مورد بررسی در این مختصر، یک جریان غیرتاریخی و سیال هم مشخصا پس از استقرار جمهوری اسلامی پدید آمده است. روایت رسمی جمهوری اسلامی و موضع طرفداران آن که دنباله اسلام‌گرایان سیاسی (و نه سنتی) هستند که اسلاف‌شان چون آیت‌الله کاشانی و فدائیان اسلام در هنگام واقعه از طرفداران کودتا و قائل به ادعای قیام ملی بودند، اما بعد از انشعاب‌شان از حکومت کودتا و مقابله با آن در طی یک دهه بعد از آن رخداد، و سپس مواجهه ایدئولوژیک با آمریکا در پی به قدرت رسیدن، مدعی و مخالف وقوع کودتای ۲۸ مرداد شده‌اند!
@Tirdadbonakdar

https://t.center/tirdadbonakdar/973

هویت‌های سیاسی و کودتای ۲۸ مرداد (بخش اول):
علی رغم گذشت بیش از هفتاد سال از کودتای ۲۸ مرداد، این واقعه هنوز در سپهر سیاست ایران تاریخی نشده است. به این دلیل مشخص که این واقعه در عمل نقطه پایان دموکراسی و حکومت ملی و قانونی در کشور ما بود. چنین نقطه عطفی موجب این شده است که همچنان همه نیروهای سیاسی ناگزیر باشند تا هویت‌ خودشان را در نسبت با واقعه ۲۸ مرداد تعریف کنند.
این هویت‌یابی ناگزیر شامل دو دسته عمده می‌شود:
نخست حامیان واقعه که منکر وقوع کودتا هستند و دوم مخالفین واقعه که قائل به کودتا هستند.
علاوه بر این دو دسته عمده دارای مواضع تاریخیِ سیاسی شده، یک دسته سیال هم هست که فاقد موضع اصیل تاریخی است که در پایان به آن اشاره می‌کنیم.
دسته نخست کودتاچیان و سپس طرفداران رژیم پهلوی بودند که در بدو امر مدعی وقوع قیام ملی شدند که تبلیغات رسمی رژیم کودتا بود. این موضع به دلیل نیاز رژیم کودتایی به کسب هویت مردمی مغایر با ماهیتش بود و به نوعی از اولین مواردی هم بود که رژیم‌های اقتدارگرای کودتایی، ادعای مبتنی بودن بر انقلاب و قیام عمومی را داشتند و بیشتر موارد دیگر آن در رژیم‌های چپ‌گرای جمهوری‌های عربی به منصه ظهور رسید. ادعاهایی که بی‌پایه بودنش از هردو سوی چپ و راست، تا پیش از سقوط حکومت پهلوی به طور جهان‌شمولی برملا شده بود.
اما بعد از سقوط رژیم پهلوی و سپس انتشار اسناد برنامه‌ریزی خارجی و تطمیع و تجهیز اوباش شهری برای انجام عملیات کودتا در معیت نظامیان توطئه‌گر، این ادعا بیش از پیش بی‌اعتبار شد. آخرین تلاش برای احیای این ادعا کتاب علی میرفطروس بود که نهایتا در مواجهه با اسناد معتبر تاریخی و بیش از همه با همت زنده‌یاد دکتر محمد امینی، با شکست مفتضحانه‌ای مواجه شد.
پس از آن طرفداران کودتا به ادله شکلی حقوقی استناد کردند و با تاکید بر اصل ۴۶ قانون اساسی مشروطیت که اختیار عزل و نصب وزرا را به پادشاه داده و مسکوت گذاردن اصول ۴۴ و ۴۵ و ۵۷ این قانون که به ترتیب پادشاه را فاقد مسئولیت اجرایی و وزیران را واجد این مسئولیت و اختیارات شاه را محدود به قانون مشروطیت دانسته است، و همچنین نفی و نادیده‌انگاری برنامه‌ریزی خارجی برای کودتا بنا بر اسناد متقن منتشره و مسائل ذیل این توطئه برنامه‌ریزی شده چون فرمان عزل و نصب مخدوش و سفید امضا و نحوه ابلاغ غیرمتعارف آن در نیمه شب با قوه قهریه به نخست‌وزیر، تلاش می‌کنند که موضوع را صرفا به یک مجادله حقوقی فروبکاهند که البته چون برای همین هم ادله‌ کافی فراهم نمیاید، به ادعاهای نادرستی چون دوره فترتی متوسل می‌شوند که البته در واقعیت ایجاد نشده بود. این تاکیدات اخیر در گستره‌ای از نوپهلوی‌گرایان تا طیف‌های عمدتا راست اقتدارگرای نوظهوری که لزوما همگی هم سلطنت‌طلب نیستند، دنبال می‌شود و دیگر برخلاف سلطنت‌طلبان سنتی چندان روی ادعای قیام ملی مانور نمی‌دهند. این جریان‌ها در عوض می‌کوشند که دولت ملی دکتر مصدق را به قانون‌شکنی و پوپولیسم و از این قبیل متهم کنند تا وجهه‌ای ضدتوسعه به آن بدهند. در حالی که عملکرد کودتاچیان در قانون شکنی آنچنان اظهر‌من‌الشمس است که ادعاهای این‌ها را به لحاظ تاریخی بی‌اعتبار کند. تا جایی که حتی تلاش سپهبد زاهدی عامل اصلی کودتا برای مهار شاه در چارچوب قانون، به شکست و حذف او از عرصه قدرت در دوسال بعد منتهی شد.
اما هدف این طیف نیز نهایتا تاریخی نیست و تلاش دارند که از همان ادعای سست‌بنیان قانون‌شکنی و به تبع آن ضدتوسعه قلمداد کردن دولت ملی دکتر مصدق، برای خود هویتی توسعه‌گرا جعل کنند، در حالی که اغلب صراحتا با توسعه سیاسی به عنوان لازمه توسعه موزون و پایدار و هدف غایی آن یعنی دموکراسی، زاویه و مخالفت ضمنی و صریح دارند.
علاوه بر این، این گروه‌ها در سیاست خارجی هم با سیاست موازنه منفی دکتر مصدق مخالفت دارند و عمدتا با خوشبینی‌های رومانتیک به سیاست بین‌المللی، طرفدار ادغام و ذوب همه‌جانبه کشور در نظام بین‌المللی و امتناع از اتخاذ هرگونه سیاست مستقل ملی (که بر خلاف تصور آن‌ها اغلب کشورها در نظام بین‌المللی همچنان مبتنی بر دولت-ملت‌ها دارند) هستند و از این بابت مشکل و مخالفتی هم با کودتا و مداخله خارجی برای سرنگونی حکومت ملی ندارند، اگرچه کمتر این وجه هویتی خود را به صراحت بیان می‌کنند.
ادامه دارد…
@Tirdadbonakdar

https://t.center/tirdadbonakdar/971

تاریخ روابط ايران و کانادا: جست و جو در آرشیوهای ايران
جواد عباسی
پنج شنبه ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳ / ۲۴ آبان ۱۴۰۳
ساعت ۱۲ به وقت تورنتو / ۲۰:۳۰ به وقت ایران

دانشگاه تورنتو
حضوری- مجازی
ثبت نام:
https://utoronto.zoom.us/meeting/register/tZItceqgpz8vHdbwWd0vl0tchhUgpJt3iPZz#/registration

شناسایی محل نبرد قادسیه بین ساسانیان ایران و لشکر عمر؛ تصاویر جاسوسی آمریکا به کمک باستان شناسان آمد

گروهی از باستان‌شناسان بر این باور هستند که براساس تصاویر ماهواره‌های جاسوسی آمریکا در دهه ۱۹۷۰ توانسته‌اند محل نبرد قادسیه بین سپاه ساسانیان ایران و لشکر اعراب به رهبری عمر، خلیفه وقت مسلمانان را شناسایی کنند.

تصاویر ماهواره‌های جاسوسی آمریکا در دهه ۱۹۷۰ ثبت شده بود و اکنون پس از گذشت نیم قرن از حالت محرمانه خارج شده است.
نبرد قادسیه در سال ۶۳۶ میلادی در بین‌النهرین در عراق امروزی روی داد و با شکست لشکر ایرانیان به پایان رسید.

به گفته باستان‌شناسان بریتانیایی و عراقی منطقه‌ای در حدود ۳۰ کیلومتری جنوب کوفه در استان نجف شباهت زیادی با محل نبرد قادسیه براساس آنچه در متون تاریخی توصیف شده است دارد.

به گفته باستان‌شناسان خندق‌های به جامانده از دوران نبرد قادسیه در تصاویر ماهواره‌ای دهه ۱۹۷۰ به مراتب واضح‌تر از تصاویری است که امروزه به ثبت می‌رسند

🌐 کانال تلگرام #ایرانیان_انگلستان
🆑IRAN🇬🇧 @Iranian_UK

جلسه نقد و بررسی کتاب:

تاریخ خشکسالی در خراسان رضوی

جواد عباسی
جمشید قشنگ
دکتر کامران داوری
دکتر یوسف متولی حقیقی

مکان: ساختمان مرکزی اتاق بازرگانی مشهد، طبقه ۳، سالن جلسات

تاریخ: یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۷

چرا باید علوم انسانی بخوانیم؟
سارا شریعتی پاسخ می‌دهد

#فرهیختگان راهی به رهایی

🏛️بنیاد فرهنگی ایران و انیران باستان برگزار می‌کند:

«از قیل و قال مدرسه: گفت و گویی صمیمانه با پژوهشگران جهان باستان»

زندگی،‌ زمانه و کارنامهٔ استاد محمود موسوی؛ باستان‌شناس پیشکسوت و نخستین مدیر پژوهش‌های باستان‌شناسی سازمان میراث فرهنگی کشور

مهمان هفتمین نشست:
علی موسوی؛ استاد تاریخ هنر و باستان‌شناسی ایران در دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس

میزبانان:
مهرداد ملکزاده؛ عضو هیأت‌علمی پژوهشکدهٔ باستان‌شناسی.

اسماعیل سنگاری؛ عضو هیأت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان

لینک نشست:
🔗https://www.skyroom.online/ch/history_of_ancient/meet

جمعه ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۳
ساعت ۲۰:۰۰

✓لطفاً برای ورود به نشست از گزینۀ «ورود به‌عنوان مهمان» استفاده کنید.

🔗ancienteranandaneran.com/

مسخِ تاریخ
بخش ۳

«تاریخِ ایران» تاریخِ پُر پیچ و خم درازی است، بگیریم سه هزار سال، از جهتی پنج هزار سال (با عیلام)، در هر حال این کشور یکی از کهن‌ترین کشورهایی است که ادامه‌ی تاریخی دارند. آیا می‌شود به همین سادگی بر تمام این واقعیّات قلمِ بطلان کشید؟ مگر سراسر دنیا بهشت بوده که در ایران ناهمواری‌هایی وجود داشته؟ هم‌زمان با ایران آشوری‌ها چه می‌کردند؟ اقوامِ وحشیِ شرق و شمال را نمی‌گویم، یونانی‌ها و رومی‌های «متمدّن» را بگیرید، با برده‌داری، استعمارگری و «گلادیاتور بازی‌هایشان»! وایکینگ‌های اسکاندیناو چه رفتاری داشتند؟ در «مجلّه‌ی هستی» مقاله‌ای از یک متخصّصِ تاریخِ روم آوردیم که گفته بود: «ژولیوسِ قیصر» یک قلم، دوازده میلیون از مردم «گُل» را کشته بود. یکی از دوستان در تخت جمشید از یک ایران‌شناسِ آلمانی پرسیده بود: «زمانی که این بناها را می‌ساختند، شما چه می‌کردید؟» او سر به گوشش برده و جواب داده بود: «ما همدیگر را می‌خوردیم!».
آیا شنیده‌اید که در تمدّنِ ایران، غلامان و کنیزان را به همراهِ نعشِ "صاحبِ" خود زنده به گور بکنند، یا به عنوان قربانی در رود بیفکنند، آن‌گونه که در چین و چندین کشور دیگر می‌کردند؟ آیا شنیده‌اید که در ایران زنی را به همراه جنازه‌ی شوهرش در آتش بیندازند، آن‌گونه که در هند می‌شد؛ یا دختر بچّه را زنده زنده به خاک بسپارند، آن‌گونه که رسم چین و عربستان جاهلی بود؟ آیا در ایران باستان برده‌داری به رسم یونان و روم رواج داشته است، و صدها هزار مردم را به ساختن اهرام (چون در مصر) و ساختن دیوار چین (چون در چین) به بیگاری واداشته‌اند؟ البتّه ایرانی‌ها بی‌گناه نبوده‌اند، زیرا هیچ ملّتی بی‌گناه زندگی نکرده است. هر قومی در حدّ خود، جنگ، شقاوت و نابکاری داشته. این به آن سبب است که فلزّ بشر یک‌دست نیست، منتها چون همه چیز نسبی است، ملّت‌ها و حکومت‌های بهتر و بدتر داشته‌ایم، و وظیفه‌ی تاریخ آن است که این بهتر_بدترها را سبک سنگین کند. ارزشِ یک ملّت در مقایسه با دیگران، در فزون‌تر بودنِ کارهای خوبش نسبت به بَدَش سنجیده می‌شود. انصاف را زیر پا نگذاریم، ما در اعتباری که هنوز داریم، نانِ تمدّنِ باستانیِ خود را می‌خوریم.
در جریان جنگ عراق «خاویرپرز دوکویار» دبیر کلّ سازمان ملل، که به ایران آمد، پای که بر زمین «مهرآباد» گذارد، نخستین حرفی که بر زبان آورد ابراز احترام نسبت به فرهنگ و تمدّن ایران بود، و خانم «مادلن آلبرایت» وزیر خارجه‌ی پیشین آمریکا نیز چند سال پیش هنگامی که خواست از جریان کودتای ۲۸ مرداد عذرخواهی کند از سهم ایران در تمدّن جهان حرف زد. منظور آن است که آنچه در زندگی این کشور گذشته نه از چشمِ خارجیان پنهان است، و نه از چشمِ مردمِ خودِ ایران. ولی ما خود از یک طرف دم از «گفتگوی تمدّن‌ها» می‌زنیم و از سوی دیگر در رسانه‌های رسمی آن را به باد افترا می‌گیریم!

                 #هشدار_روزگار

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
https://t.center/sarv_e_sokhangoo

مسخِ تاریخ
بخش ۲

کینه‌ورزی نسبت به ایران و تاریخش معلوم نیست که از کجا آب می‌خورد، چه آرزو و چشم‌داشتی را ارضاء می‌کند؟ البتّه کسی این توقّع را ندارد که چون ما وابسته به این کشور هستیم چشمِ خود را به روی عیب‌هایش ببندیم. هیچ قوم کهنسالی از جمله ایران، عاری از کمبود یا مشکلاتی نبوده، و اگر بود آن همه اُفت و خیز پیش نمی‌آمد. امّا ایران ویژگیِ خاصّ خود را داشته و آن این است که به سبب داشتن بعضی امتیازها، جلبِ حسود و دشمن می‌کرده. بدین گونه کمتر کشوری در جهان به اندازه‌ی او، از یک‌سو موردِ ستایش و از سوی دیگر موردِ طعن قرار گرفته است، ولی هیچ‌گاه یک چنین کوششی در «مسخِ تاریخ» آنگونه که در دورانِ معاصر ناظر بوده‌ایم، دیده نشده است. وقتی تلویزیونِ رسمیِ کشور هم این دید را مورد تشویق قرار دهد، آنگاه این سؤال پیش می‌آید که کجای کار هستیم؟
در واقع این نشانه‌ی اهمّیّت و ریشه‌دار بودنِ تاریخ و فرهنگ ایران است، نشانه‌ی آن است که از آن حساب برده می‌شود. واقعیّت آن است که تاریخ و فرهنگ ایران از همان آغاز رو به گشایش داشته‌اند نه بستگی، رو به انعطاف داشته‌اند نه تحجّر، رو به جهانی بودن داشته‌اند نه موضعی؛ و این حقد و رشک بر می‌انگیخت. مقایسه شود بزرگمنشیِ هخامنشی با تمدّن‌های هم‌زمانش مانند بابِل و آشور، حتّی با یونان. زبان فارسی و فرهنگ ایران بعد از اسلام نیز، از جهت دیگر همان روش را دنبال می‌کنند. شاهنامه، کتابِ جهانی است، انگیزه‌ها و هدف‌هایش مقایسه شود با انگیزه‌ها و هدف‌های معروف‌ترین حماسه‌ی عالم، يعنى «ايلياد هومر». البتّه ایران احتیاج به دفاع ندارد. او به‌قدر کافی طیّ این ۲۵۰۰ سال مورد داوری قرار گرفته است و به یقین نتیجه‌ای که بد‌گویان از این حرف‌ها انتظار دارند، به دست نخواهد آمد.

                 #هشدار_روزگار

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
https://t.center/sarv_e_sokhangoo

‍ مسخِ تاریخ
بخش ۱

بعضی گفتارها و کردارها می‌نمایند که روحیّه‌ی «طالبانی» به آنچه در افغانستان گذشت ختم نمی‌شود. طیف‌ها و شاخه‌هایی دارد. قرن بیستم، قرنِ تکان دهنده‌ای بوده است. در کنار جهش علم که با استواری جلو می‌رفت، اندیشه‌ی اجتماعیِ بشر، جا به جا گسل‌هایی از خود بروز داد، و این می‌نماید که میانِ نیمه‌ی علم‌سازِ مغزِ بشر و نیمه‌ی فرهنگ‌اندیشِ آن، هاویه‌ای می‌تواند باشد.
معیارهای گذشته به هم ریخت، به گونه‌ای که پیش از آن کسی نظیرش را به یاد نداشت. این، می‌توانست قابلِ پذیرش باشد، به شرط آنکه بر نوعی منطق حرکت می‌کرد. هیچ چیز نباید در مقابلِ کنجکاویِ بشر مانع پدید آورد، هیچ چیز مقدّس نیست، مگر «حقیقت». امّا اگر گفته شود که بی‌سوادی از سواد بهتر است، خشک‌سالی از تَـرسالی، ادّعا از دلیل، و ناشیگری از مهارت، این دیگر سر به وارونگی و ویرانی می‌زند.
البته از زمانی که «گوتِنبِرگ» چاپ را اختراع کرد و از زمانی که «رسانه‌ها» به نحو انبوه وارد زندگی بشر شدند، هر کسی توانست به خود حق بدهد که هرچه دلش خواست بگوید؛ به خصوص اگر شاخه‌ای از حکومت یا عوام در جهتِ تأییدِ او علامت‌های تشویق‌آمیزی از خود نشان دادند! یکی از چیزهایی که این سی چهل ساله در کشور ما باب شده _و می‌شود گفت که در نوع خود بی‌نظیر است_ کوشش در مسخِ تاریخ و تخطئه‌ی فرهنگِ ایران است، دیواری کوتاه‌تر از دیوارِ ایران و فرهنگش پیدا نکرده‌اند. هرکس هر عُقده‌ای داشت، هر خلاء و کمبودی در خود سراغ گرفت و یا به هر بهره‌وریِ زودیابی طمع بست، می‌رود به سر وقتِ تاریخ و فرهنگ! این کار تهوّر می‌خواهد، تاریخ ایران چیزی نیست که امروز بشود دست کرد و آن را از کیسه‌ی شامورتیِ خود بیرون کشید. در مورد ایرانِ باستان، سنگ نوشته‌ها و لوحه‌هایی در دست است، یا نوشته‌هایی از یونانیانِ آن زمان. یونانیان با آنکه از کشورِ رقیب بودند و با ایرانیان نظرِ خوشی نداشتند، باز از خلال گواهی‌های ایشان می‌شود چیزهایی آموخت. گذشته از این، طیّ این زمانِ دراز ده‌ها و ده‌ها دانشمند (که بعضی از آنان نیز مایل به حفظِ محابا درباره‌ی ایران نبودند) درباره‌ی ایران تحقیق کرده و مطلب انتشار داده‌اند. آیا همه‌ی آنان دروغ گفته یا اشتباه کرده‌اند، و فقط چند مدّعیِ محال‌اندیش به این کشف‌های حیرت‌انگیز دست یافته‌اند؟

                  #هشدار_روزگار

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo

پیروزی ترامپ: پیام‌ها و پیامدها
جواد عبّاسی
15 آبان 1403

بالاخره ماراتن انتخابات امریکا با پیروزی دونالد ترامپ و راه‌یابی دوباره او به کاخ سفید به فرجام رسید. روند این انتخابات و دلایل پیروزی ترامپ موضوع انبوهی از نوشته‌ها و گفته‌ها در ماه‌های گذشته بوده و پس از این نیز خواهد بود و از زوایای گوناگون، از اوضاع داخلی و وضعیّت زندگی مردم امریکا گرفته تا سیاست‌های جهانی این کشور قابل تأمل و تحلیل است. اگر منش و شعارهای انتخاباتی ترامپ را مبنای پیروزی او در نظر بگیریم، مواردی چون صراحت در گفتار، تأکید بر نگاه به درون (نخست امریکا / America First) و بهبود اقتصاد و زندگی مردم، مهار مهاجرت، پرهیز از درگیری در بحران‌ها و حتی برخی پیمان‌های جهانی و منطقه‌ای (از بازنگری در مورد نقش امریکا در جنگ اوکراین تا محدودیت در همکاری با ناتو و موضوع تغییرات اقلیمی) و موارد دیگری چون اهمیت دادن به خانواده (که در موضوعاتی مانند همجنس‌گرایی و سقط جنین نمود می‌یابد)، قابل توجه هستند. جدای از میزان عملی شدن این شعارها و وعده‌ها، می‌توان تأمین بیشتر منافع ملّی، رفاه مردم و کاهش دخالت در امور جهانی را از محورهای مهم شعارهای منجر به پیروزی او در نظر گرفت.
در پیوند با ایران نیز باردیگر دوگانه‌های تناقض‌نمایی که با احمدی‌نژاد- اوباما آغاز و با روحانی -ترامپ و رئیسی - بایدن ادامه یافته بود، اکنون به ایستگاه پزشکیان – ترامپ رسیده است. پرسش مهم این است که دو طرف از دوگانه‌های دو دهه اخیر چه درس‌هایی گرفته‌اند؟ در مورد ترامپ با توجه به گفته‌های متناقض او (در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که آیا ترجیح می‌دهد ایران به دوران شاه برگردد یا خیر، گفت: ما نمی‌توانیم به طور کامل در همه امور دخالت کنیم. باید صادق باشیم، ما حتی نمی‌توانیم به صورت کامل خودمان را اداره کنیم. فقط می‌خواهم ایران به بمب هسته‌ای دست پیدا نکند و خیلی موفق باشد!) و نیز اولویت‌های دیگر او همچون رقابت با چین، جنگ اوکراین و سرنوشت رویارویی ایران و اسرائیل، نمی‌توان گفت دقیقاً چه مسیری را در پیش خواهد گرفت، اما تا آنجا که به حکومت ایران مربوط می‌شود، با توجه به تجربه پیشین ریاست جمهوری ترامپ (تشدید تحریم‌ها، مصالحه با طالبان، نزدیک‌تر کردن اعراب و اسرائیل، انتقال سفارت به بیت‌المقدس)، به نظر نمی‌رسد راهی بهتر از بازنگری قابل‌توجه در سیاست خارجی و منطقه‌ای خود و مهم‌تر از آن همراه شدن محسوس و فوری با خواسته‌های اکثریت مردم پیش روی آن باشد. تا آنجا هم که به دلخوشی برخی به منجی‌گری ترامپ برای ایران باز می‌گردد، اگر منجی‌انگاشته آنها بتواند با همکاری متحدش ایلان ماسک دسترسی مردم ایران به اینترنت آزاد و آسان را به سرانجام برساند، بر هر اقدام دیگری (از قبیل تشدید تحریم یا جنگ) اولویّت دارد.
# ترامپ
# امریکا
# ایران
https://t.center/historyandlife

⁣
⁣
🔵🔴استاد #ژاله_آموزگار:⁣
⁣
ما یک فرهنگ مداوم داریم.

ما همانی هستیم که کاخ #پاسارگاد و ستونهای تخت جمشید به دست ما بنا شده است و ما در صحنه بیستون تاریخ نگاشته ایم و در ضمن همانی هستیم که زیباترین کاشیها را در مسجد شیخ لطف الله به کار گرفته ایم و معماران ما اصفهان را نصف جهان کرده اند.

این تداوم فرهنگی است نه گسستگی, ما همیشه بوده ایم گاهی اجبارا خاموش شده ایم ولی نمرده ایم .

به موقع سر برافراشته ایم, گل کاشته ایم .

ما با زنده نگاه داشتن آیین هایمان نگذاشتیم ریشه هایمان خشک شود.


ما مانند ایزد رپیتون هستیم که در سرمای زمستانی به زیر زمین میرود ریشه گیاهان و آبهای زیرزمینی را گرم نگاه میدارد ما هم در بدترین شرایط ریزه کاریهای فرهنگمان را در آعوش فشرده ایم از جانمان شیرش داده ایم تا همچنان ببالد و ببالد.⁣/رادیو شاهنامه

@bestdiplomacy
⁣
⁣
⁣
⁣
⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣
⁣⁣⁣⁣

انجمن ایرانی تاریخ  برگزار می کند:

⭕ نشست آموزش تاریخ و نوجوانان

باحضور:
👤 شهرام اقبال زاده ( مترجم و منتقد ادبی فعال در حوزه کودک و نوجوان)
نقش رمان تاریخی در آموزش نوجوانان

👤 دکتر محمدرضا روزبهانی (عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان)
چگونه میتوان از ادبیات نمایشی تاریخی (نمایشنامه تاریخی) برای آموزش تاریخ استفاده کرد؟

شنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۳ 
🕕 ساعت ۱۸ تا ۲۰
خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن خیام
✨این نشست حضوری است و برای شرکت کنندگان   گواهی صادر می شود ✨

🔈🔈🔈🔈🔈🔈🔈🔈🔈🔈🔈

📻  رادیو کواژین تقدیم می کند...
" منصوره خانوم در گذر زمان "
گفتگو با دکتر منصوره اتحادیه ، نویسنده ، پژوهشگر ، استاد دانشگاه و مدیر نشر تاریخ ایران ...

قسمت 1️⃣

🎤🎧 گفتگو و میکس:پگاه امیری

🎥 📸 : مژگان السادات  روحانی


🔗🔗🔗🔗🔗🔗🔗🔗🔗🔗🔗


🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴



🖇این گفتگو را به هیچ وجه از دست ندهید.


🖊🖋برای نشر آگاهی ما را به دوستان تان معرفی کنید.

🎙https://t.center/radiokuajin

https://www.instagram.com/radiokuajin/

https://t.center/nashretaarikh

کوروش دوم، بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی، بی‌گمان از برجسته‌ترین و سرنوشت‌سازترین چهره‌های تاریخی جهان باستان به شمار می‌رود و این خود انگیزه‌ای بر بررسی هرچه بیشتر پیرامون زندگی و کارنامۀ او است.
از ویژگی‌های اثر پیشِ رو نیز که آن را از دیگر آثارِ منتشرشده، پیرامون این شخصیتِ تاریخ‌ساز، جدا می‌سازد، بررسی ابعاد و دیدگاه‌های گوناگون زندگی او بر پایۀ مدارک تاریخی، منابع نوشتاری (به‌ویژه منابع اکدی) و شواهد باستان‌شناختی است که با تمرکز بر پایتخت او (پاسارگاد) انجام شده است.
***
مت واترز، نویسندۀ کتاب، استاد تاریخ کلاسیک و باستان دانشگاه ویسکانسین آمریکا است. او دکترای خود را در رشته تاریخ باستان از دانشگاه پنسیلوانیا دریافت کرده و خطِ اصلی پژوهشی‌اش تاریخ هخامنشی و تاریخ‌نگاری یونانی است. آثار جدیدِ منتشرشدۀ او بیشتر مقالاتی پیرامون تاریخ هزارۀ نخست پیش از میلاد، به‌ویژه پیوندهای پارسی- یونانی در این دوره است.

@nashretaarikh

📘 زندگی نامه کوروش بزرگ، شاه جهان (مدارک تاریخی، منابع نوشتاری، شواهد باستان‌شناسی)

✍️ مَت واترز
ترجمۀ علی‌اصغر سلحشور

✔️ چاپ اول: ۱۴۰۲، نشر تاریخ ایران
✔️ قطع رقعی، جلد شومیز، ۳۴۰ص
بها: ۲۹۰۰۰۰تومان

@nashretaarikh

کوروش تاریخی و آرمان‌های امروزین ایرانیان

جواد عبّاسی
هشتم آبان 1403
چند سالی است روز هفتم آبان به عنوان روز کوروش مورد توجه گسترده ایرانیان قرار گرفته است و به این مناسبت موجی از شادباش‌گویی و گزارش و تحلیل تاریخی پیرامون شخصیت و کارنامه کوروش فضای عمومی، رسانه‌ای و مجازی را فرا می‌گیرد. برخی می‌کوشند از کوروش یک شخصیّت قدسی و بی‌کم و کاست برسازند و برخی نیز از در مخالفت با این نگرش در می‌آیند و می‌کوشند متفاوت بودن خود را نشان دهند. در مورد شخصیّت و کارنامه کوروش بدون ورود به جزئیات و به دور از نگاه صفر وصدی، به نظر می‌رسد همین‌که کوروش در جهانی که پیش از آن با افرادی چون آشوربانی‌پال و بخت‌النّصر شناخته می‌شد، چهره یک فرمانروای متفاوت و خردمند و نماد شکوه و عظمت ایران را از خود به یادگار گذاشته، برای بزرگ‌داشت او کفایت می‌کند و به همین جهت نیازی به تقدّس بخشیدن به او نیست. از جنبه تاریخ‌نگارانه موضوع که بگذریم، و مهم‌تر از آن، دلیل توجه گسترده و ملّی مردم ایران به او و این روز است (که اخیراً سال‌روز تأسیس حکومت ساسانی- نخستین روز آبان‌ماه – نیز، به آن افزوده شده است). واقعیّت این است که ایرانیان در این مناسبت‌ها گمشده‌های امروزین و آرمان‌های خود همچون حکومت مبتنی بر خرد و کارآمدی، رواداری فرهنگی، سیاسی و قومی و شکوه و اقتدار جهانی ایران را بازتاب می‌دهند. از این جهت شایسته است هر ایرانی به جای نگاه صفر و صدی به شخصیّت‌ها و رویدادهای تاریخی و مجادله بر سر آنها، به مسئولیت خود در مسیر قرار گرفتن دوباره ایران در جایگاه کوروشی خود بیندیشد.
# روز کوروش
# ایران
# آرمان‌های ملّی
https://t.center/historyandlife

#کورش_بزرگ

هرسال آبان‌ماه ما ایرانیان یاد کورش می‌افتیم. بی‌گفت‌و‌گو اینگونه شخصیت‌ها برای هر ملتی سرمایه‌ای بزرگ و ماندنی‌اند. ما ایرانیان به داشتن چنین سرمایه‌هایی به خود می‌بالیم؛ اما، با توجه به اوضاع و احوال کنونی، این پرسش همواره ذهن من را درگیر می‌کند که از داشتن این سرمایه‌ها باید ببالیم یا بنالیم؟ شما را نمی‌دانم. پاسخی که من دارم این است: هم جای بالیدن است و هم جای نالیدن.
#داریوش_رحمانیان
هفتم آبان هزار و چهارصد و دو
https://t.center/hichestandr