مسخِ تاریخ
بخش ۲
کینهورزی نسبت به ایران و تاریخش معلوم نیست که از کجا آب میخورد، چه آرزو و چشمداشتی را ارضاء میکند؟ البتّه کسی این توقّع را ندارد که چون ما وابسته به این کشور هستیم چشمِ خود را به روی عیبهایش ببندیم.
هیچ قوم کهنسالی از جمله ایران، عاری از کمبود یا مشکلاتی نبوده، و اگر بود آن همه اُفت و خیز پیش نمیآمد. امّا ایران ویژگیِ خاصّ خود را داشته و آن این است که به سبب داشتن بعضی امتیازها، جلبِ حسود و دشمن میکرده. بدین گونه کمتر کشوری در جهان به اندازهی او، از یکسو موردِ ستایش و از سوی دیگر موردِ طعن قرار گرفته است، ولی هیچگاه یک چنین کوششی در «مسخِ تاریخ» آنگونه که در دورانِ معاصر ناظر بودهایم، دیده نشده است. وقتی تلویزیونِ رسمیِ کشور هم این دید را مورد تشویق قرار دهد، آنگاه این سؤال پیش میآید که کجای کار هستیم؟
در واقع این نشانهی اهمّیّت و ریشهدار بودنِ تاریخ و فرهنگ ایران است، نشانهی آن است که از آن حساب برده میشود. واقعیّت آن است که تاریخ و فرهنگ ایران از همان آغاز رو به گشایش داشتهاند نه بستگی، رو به انعطاف داشتهاند نه تحجّر، رو به جهانی بودن داشتهاند نه موضعی؛ و این حقد و رشک بر میانگیخت. مقایسه شود بزرگمنشیِ هخامنشی با تمدّنهای همزمانش مانند بابِل و آشور، حتّی با یونان. زبان فارسی و فرهنگ ایران بعد از اسلام نیز، از جهت دیگر همان روش را دنبال میکنند.
شاهنامه، کتابِ جهانی است، انگیزهها و هدفهایش مقایسه شود با انگیزهها و هدفهای معروفترین حماسهی عالم، يعنى «ايلياد هومر». البتّه ایران احتیاج به دفاع ندارد. او بهقدر کافی طیّ این ۲۵۰۰ سال مورد داوری قرار گرفته است و به یقین نتیجهای که بدگویان از این حرفها انتظار دارند، به دست نخواهد آمد.
#هشدار_روزگار
💎کانال دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
https://t.center/sarv_e_sokhangoo