قلم بیداری

♻️کاش هر روز، روز تحلیف بود

✍رضارضائی ۱۴۰۳/۵/۶

چرا در قانون اساسی فقط برای رئیس‌جمهور،  برگزاری مراسم #تحلیف مصوب شده؟

مقدمه: چون طبق قانون اساسی، رئیس‌جمهور باید سوگندنامه‌ای را قرائت و آن را امضا کند و به آن تعهد شرعی، عرفی، اخلاقی، اجتماعی و کاری داشته باشد، خیلی خوب می‌شد که این تحلیف را می‌توانستیم توسعه بدهیم.
یکم: کاش می‌شد که رئیس‌جمهور هر روز در ابتدای شروع کار قسم یاد می‌کرد که در آن روز فقط رضای خدا و خدمت به مردم کشور را سرلوحه قرار داده و به‌هیچ‌وجه مصالح ملک و ملت را فدای مصلحت صاحبان قدرت و تأییدکنندگان یا صاحب فرمان نکند؛
دوم: کاش می‌شد که در مجلس نیز پس از اخذ رأی اعتماد به هر وزیر، برای او نیز مراسم تحلیف برگزار و متن کتبی امضا شده ی آن سوگندنامه‌ هم از وی اخذ می‌شد؛
سوم: کاش برای انتصاب هر معاون و مشاور و مدیرکل و استاندار و شهردار و هر صاحب دستوری، مراسم تحلیف برگزار می‌شد؛
چهارم: کاش علاوه بر دریافت سوگندنامه، تضمین‌های حقوقی، مالی، جانی و حیثیتی هم اخذ می‌شد؛
پنجم: کاش هم‌زمان با مراسم تحلیف رئیس‌جمهور، مراسم تحلیف کل مردم کشور هم انجام می‌شد و همه با هم سوگند یاد می‌کردند که تا پای جان، مطالبات قانونی، شرعی و انسانی مبتنی بر حقوق شهروندی خود را به گونه ای وقفه ناپذیر از مسئولین خواستار شوند و تا تحقق آن در صحنه بمانند؛
ششم: کاش در تحلیف، علاوه بر سوگندیادکردن برای ادای تکالیف، سوگندنامه‌ای برای پرهیز از نفی تکالیف، تفسیر به رأی تکالیف، عدم پاسخگویی، پارتی‌بازی، رانت خواری، زمینه چینی فساد و غارت، نابودی محیط‌زیست و ... را نیز می‌داشتیم؛
هفتم: کاش برای #انتصابیون هم مراسم تحلیف می داشتیم؛
هشتم: کاش برای اقلیت‌های دینی و قومی، زنان، جوانان، اصناف و فرودستان و گرفتاران و بیچارگان نیز مراسم تحلیف می داشتیم که تا پای جان برای استیفای حقوق خود در جنبش مردمی حضور فعال داشته و اجازه‌ی سلطه‌گری و استبداد را به هیچ فرد و جناحی ندهند؛
نهم: کاش علاوه بر دعوت از شخصیت های  سیاسی خارجی برای شرکت در  مراسم تحلیف رئیس جمهور، از #سازمان های_مردم_نهاد رسمی و غیر رسمی که در جنبش جهانی ضد #استعمار، ضد #استثمار، ضد #فقر، ضد #استبداد، ضد #خشونت، ضد #جنگ، ضد تبعیض، ضد کودک و همسر آزاری و حفاظت از #محیط_زیست و #صلح_جهانی فعالیت می کنند نیز دعوت می شد.

به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱- نه تنها باید از مراسم تحلیف رئیس جمهور اقلیتی، اکثریتی، انتصابی، انتخابی، موقت، چهارساله، استخری، هلیکوپتری، محدود و محصور استقبال کرد، بلکه باید خواستار بسط و توسعه‌ی آن به تمامی رده‌های حاکمیتی و کارگزاران شد؛
۲- باید تضامین بیشتری از رئیس و وکیل و وزیر و معاون و مشاور گرفت؛
۳- باید شاهدان مراسم تحلیف را از حاکمیتی به مردمی تبدیل کرد ( بند ۹ بالا)؛
۴- باید هر روز، روز تحلیف برای همه باشد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️مطالبه‌گری به‌موقع/ بی‌موقع

✍رضارضائی ۱۴۰۳/۴/۱۷

#مطالبه‌گری مؤثر تابع زمان، مکان، شرایط، موقعیت و حتی فرهنگ و ادبیات خاص است؟

یکم: بی شک یک مطالبه‌گری مؤثر باید در زمان، مکان، شرایط و موقعیت مناسب، باقدرت مناسب از شخص مناسب انجام شود مثلاً نمی‌توان از رئیس‌جمهور منتخب در مورد رفع فیلترینگ در همین امروز مطالبه کرد؛ اما در مقابل آن دقیقاً همین امروز و در همین ایران عزیز و با اتکا به قدرت پنجاه‌درصدی‌ها، شصت‌درصدی‌ها و هشتاد درصدی‌ها می‌توان از قوه‌ی قضائیه، آزادی زندانیان سیاسی و مطبوعاتی و رسانه ای مثل استاد برومند و وکیل شجاع جناب آقای دکتر محسن برهانی را در راستای پاسداشت آزادی بیان مطالبه کرد.

دوم: بی شک اگر مطالبه بی‌موقع انجام شود، چه‌بسا که موجب بروز و ظهور مقاومت سیستمی یا مقاومت فردی شود. مثلاً اگر امروز از #رئیس‌جمهور منتخب مطالبه‌ی تشکیل ستاد مبارزه با فساد در سازمان‌ها را بکنیم، این مطالبه‌گری نه به‌موقع و نه در شرایط و موقعیت مناسب است و نه ادبیات آن صحیح است چرا که #مافیای_قدرت و #فساد منتظر است تا خیلی زود با رئیس‌جمهور منتخب در بیفتد و به‌قول‌معروف < < گربه را در حجله بکشد> >.

سوم: بی شک اگر در همین اول کار و با زبان صریح و قدرت رأی‌دهندگان و تحریم‌کنندگان انتخابات، اگر از رئیس‌جمهور محترم مطالبه‌ی دورکردن مشاوران قلابی، لابی‌گران پست و منصب، آمار دهندگان کذاب و تحلیل‌گران روشنفکرنما را داشته باشیم، مطالبه‌ی به‌موقع، به جا، مؤثر و با ادبیات دوستانه و صمیمانه حاکی از ارتباط خوب دولت – ملت است.

چهارم: بی شک اگر وقت گذشت و رئیس‌جمهور منتخب ستاد مردمی احراز و انتصاب وزرا، معاونین، استانداران را تشکیل نداد و خدای‌ناکرده به سهم‌خواهی‌ها توجه کرده و پشتوانه‌ی مردمی بخصوص جوانان را از دست داد و قدرت عظیم ۵۰ درصدی‌ها، ۶۰ درصدی‌های فکور و ۸۰ درصدی‌های اندیشمند را از دست داد و آنها را در مقابل خود دید، آن موقع می‌توان گفت که مطالبه‌گری به‌موقع انجام نشده است.

پنجم: بی شک لیست‌کردن مطالبات از رئیس جمهوری که هنوز بر کرسی پاستور جلوس نکرده یک مطالبه گری بی موقع است اما شاید بر اساس عهد و پیمان دوران انتخابات و درخواست ایشان مبنی بر اینکه ملت باید همیشه مطالبه گر باشد، ارائه‌ی لیست‌های مطالبات در هر زمان و مکان و مربوط به هر وضعیت و شرایط با ادبیات مشارکت جویی در حل مشکلات، یک مطالبه گری درستی است.

نتیجه: با توجه به آنکه از بد شانسی جناب دکتر پزشکیان، منتخب محترم مردم که رئیس جمهور همه‌ی مردم ایران (چه آنهایی که به ایشان یا به رقیبشان رای دادند و چه آنها که انتخابات را تحریم کردند) هستند، همه‌ی گروه‌های فوق تبدیل به مطالبه گران شده و دیگر نامی از #اصلاح طلب و #اصولگرا و #تحریمیان نیست و حالا با گروه همدل، هم فکر، امیدوار و مشارکت جویی به نام << مطالبه گران قدرت مند >> مواجه است که باید قدر این مطالبه گری قدرمندانه را دانسته و با قدرت جلوی #ظلم، #ستم، #استبداد و فرمان‌های فراقانونی بایستد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️آهای دنیا! من می‌جنگم.

رضا رضائی ۱۴۰۳/۱/۲۶

آیا وجود شرایط جنگی باعث تعطیل‌شدن مقاومت مدنی یا مبارزه‌ی خشونت پرهیز داخلی می‌شود؟
الف) بی شک ماجرای جنگ تحمیلی، علل شروع و ادامه آن، خسارات ناشی از آن، به‌قدرت‌رسیدن نیروهای نظامی و تبدیل کشور به یک پادگان بزرگ را در نظر داریم.
ب) بی شک تعجیل و شتاب در برادرجان شدن با کشوری که کشور ما را ویرانه کرد را در گوشه‌ی ذهن داریم.
ج) بی شک سوء استفاده‌ی اصحاب قدرت از شرایط جنگی و صبر و مدارا و همراهی مردم با نیروهای نظامی و رزمنده‌ی در صحنه‌ی نبرد را با نورافکن در تاریخانه‌ی پنهان‌کاری و دروغ و دغل دنبال می‌کنیم.
د) بی شک تمامی افکار، عوامل و افراد جنگ‌طلبی که طی ۴۵ سال بستر جنگ افروزی با همسایگان و یا غیر همسایگان( اسرائیل و آمریکا) را فراهم آورده و کشور را بارهای بار در معرض جنگ خانمانسوز و منابع سوز قرار دادند در خاطر و در پیش چشم داریم.
ه) بی شک راه و مسیر #مبارزه_مدنی_خشونت_پرهیز با #ناکارآمدی، #فساد، #رانت و #استبداد را همچنان ادامه می‌دهیم و حتی در زمان بحران‌هایی مثل جنگ یا شبه جنگ، آن را تعطیل نکرده و پیگیر تحقق مطالبه‌ی تشکیل شورای انتقال قدرت نیز هستیم.
و) بی شک توان مبارزه در دو جبهه (داخلی و خارجی) یا بیشتر (جهل و خرافات) را داریم و با مجاهدت آن را تا رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب دنبال می‌کنیم.
اما آهای دنیا!
بدانید که اجازه نخواهیم داد با جنگ تحمیلی، کوچک‌ترین تهدیدی برای تمامیت ارضی و حتی یک وجب از خاک مام میهن به وجود بیاورید و یا یک قطره‌ی خون از دماغ دلیرمردان نیروهای مسلح ما جاری کنید.
آهای دنیا!
بدانید ما مشکلات داخلی مان را خودمان به‌زودی حل می‌کنیم و پس از آن مشکلات خارجی را با صلح و صفا رفع‌ورجوع می‌کنیم و به هیچ کشوری اجازه‌ی دخالت نمی دهیم.
پس آهای دنیا!
بدانید که من بازهم برای وطنم می‌جنگم؛ اما این بار آگاهانه‌تر و عاقلانه‌تر.
آهای جنگ‌افروزان و کاسبان تحریم و جنگ!
حساب شما با دلیر مردان نبرد حق علیه باطل و با مجاهدان فی سبیل اله و دلیرمردانی که آگاهانه جنگ ایران و اسرائیل را فقط در جبهه‌ی نظامی انجام داده و مردم بی گناه را درگیر نکردند و پیروزی(حتی نسبی) و شادی را برای مردم به ارمغان آوردند، جدا است و بدانید که ما هنوز مرد جنگ و دوران سختیم اما دادگاه صحرایی ما کهنه سربازان دفاع مقدس منتظر شما است.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️العفو، العفو

رضارضائی. ۱۴۰۳/۱/۱۲

برای کدامین گناهان طلب بخشش کنیم؟

الهی! العفو، العفو
برای زمان مسخ‌شدنمان موقع انقلاب و عدم درک صحیح ماهیت انقلابی‌نماهای اعدام چی، مصادره چی، دروغگوی دغل‌کار.

الهی! العفو، العفو
به دلیل خام شدنمان موقع اضافه‌شدن پسوند "اسلامی" به‌نظام جمهوری و رأی‌دادن دوگزینه‌ای "آری یا خیر" که قدرت انتخاب گزینه‌های دیگر را گرفت و ما ساده‌انگارانه به چیزی رأی دادیم که نسل‌های بعد از بابت آن دچار مشکل و گرفتاری شدند.

الهی! العفو، العفو
به‌خاطر سکوتمان در تصویب #قانون_اساسی که بخشی از آن قابل‌اجرا نبود، برخی موجب #فساد و #استبداد می‌شد و ما همچنان ساکت ماندیم.

الهی! العفو، العفو
به‌خاطر سپردن امورات کشور به نااهلان و نابخردان ضد جمهور.

الهی! العفو، العفو
به‌خاطر تندروی‌هایمان که به اسم انقلابی‌گری با تمام دنیا در افتادیم و جنگی را نابخردانه متحمل شدیم با هزاران شهید و جانباز و آزاده و میلیاردها تومان خسارت مادی و بی‌نهایت آسیب روحی و روانی به مردم.

الهی! العفو، العفو
به‌خاطر عدم بلوغ سیاسی‌اجتماعی طی چندین دهه که نتوانستیم چپ و راست، مجاهد و منافق و چریک، لیبرال و محافظه کار و بازاری، #موتلفه و #حجتیه ای و سپس #اصول‌گرا و #اصلاح‌طلب و دست آخر #نوحجتیه و جریان منحرف، مشکوک، ملکوک، بی رگ و ریشه و ایران برانداز #پایداری_چی و #پاجوش های آن را بشناسیم و گرفتار فساد تو در تو شدیم.

الهی! العفو، العفو
به دلیل سپردن عقل و اندیشه و خردمان به دست بوق‌های تبلیغاتی مبلغ نماهای دین و مروج نماهای عدل علی (ع) و مبشر نماهای ظلم‌ستیزی حسین (ع).

الهی! العفو، العفو
از بابت اینکه بااین‌همه فقر و فلاکت و فساد و فریب و گرفتاری، دچار گناهان ناخواسته شده و شب‌های قدر مزاحمت می‌شویم.

الهی! العفو، العفو
به‌خاطر اینکه تو ما را به تلاش و کوشش برای تغییر، تحول، تفکر و تفقه دعوت کردی؛ اما ما نشستیم و با دست به دامان فلان‌کس و فلان قدیس نما شدن و به فلان مکان دخیل بستن، از تو و خود نور تو در آن تابیده مان غافل شدیم.

بار الهی!
در این روزها و شب‌های قدر، قدر تو و یاری تو برای شناخت فساد که دیگر سیستماتیک شده و می‌رود تا چون موریانه همه‌ی تاروپود نظام را در نوردد و ضربه‌ی نهایی را وارد کند را می‌دانیم و فقط از تو یاری می‌خواهیم که نهضت بیداری و خیزش خردورزی را که در راستای دین تو و آئین انسانیت است یاری فرمایی و ما را از خرافات و جهل برهانی.
قربانت ای خدای حامی مبارزان راه آزادی و برابری.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/darvishane49

♻️سیل بُرد

رضا رضائی. ۱۴۰۳/۱/۸

سیل فقط خانه و زندگی مردم را بُرد؟
ای خدا! باران نبار.
هر ساله اخبار سیل و رانش زمین و آب‌گرفتگی معابر، شسته شدن زمین‌های حاصلخیز، ازبین‌رفتن زیرساخت‌های مواصلاتی و مخابراتی و برق و آب را داشته و بازهم خواهیم داشت.
ای خدا! باران ببار.
از سوی دیگر هر بار که باران شدید می‌بارد و سیل می‌شود، آبروی حکومت و کارگزاران را می‌برد چرا که طی این سال‌ها هنوز نتوانسته‌اند سیل‌بند بزنند، مسیل رودخانه‌ها را پاک‌سازی کنند، برای باران‌های موسمی مسیرهایی به آبخوان‌ها و سفره‌های زیر زمینی درست کنند.
سیل برد، اما نه زندگی مردم را بلکه حیثیت و مقبولیت یک حکومت را. سیل برد؛ اما نه خانه و کاشانه‌ی مردم را بلکه قصر اقتدار و کارآمدی کارگزاران حکومت را، سیل برد؛ اما نه زیرساخت‌ها را بلکه زیرساخت‌های مشروعیت یک حکومت را.
ای خدا! بعضی جاها باران ببار. بعضی جاها نبار.
امروز فیلمی منتشر شد که پدری با فرزندش در خیابان‌های اهواز با قایق عبور می‌کرد که باید از غصه دق کرد و در اصفهان نیز آب زاینده‌رود رسید به پل خواجو و لبان مردم اصفهان به خنده باز شد که باید برای سال‌ها خندان نبودن آن مردم از غصه دق کرد.
ای خدا! باران رسوا کن ببار.
ویرانی‌های حاصل از سیل گواهی می‌دهد که سرمایه‌ها و اموالی که باید صرف بهینه‌سازی خانه‌ها و جاده‌ها و زیرساخت‌ها و... می‌شد که نشد و رسوایی به بار آورد.
ای خدا! باران مشروعیت زدا ببار.
درد و رنج مردم گواهی می‌دهد که سرمایه‌های ملی توسط #کارگزاران_بی‌لیاقت، اطرافیان بی‌کفایت و #مشاوران_دروغگو و دغل‌کار، غارت شد، به یغما رفت و حیف‌ومیل شد تا نامشروع و غیرمردمی بودن حکومت را به رخ بکشد.
سیل برد، اما این بار تمام راه‌حل‌های اصلاحی را که به دنبال مشروعیت‌بخشی و مقبول نشان‌دادن اقلیت خود اکثریت پندار حاکم و حامیان آنها بود را برد.
ای خدا! باران آگاهی ببار.
و حالا نگارنده به همراه دل‌های مؤمنان روزه‌دار از ذات اقدس الهی مسئلت دارد که برکت قطرات بارانش را سیلی بسازد از #آگاهی و #خرد مردم تا کاخ #ظلم و #ستم و #استبداد را بشوید و ببرد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/darvishane49

♻️نوروز بر مبارزان مبارک

رضا رضائی. ۰۳/۱/۱

جشن #نوروز در خانه‌ی #مبارزان چگونه است؟
سال‌ها است که بسیاری از مبارزان در حصر و زندان و یا خانه‌ی اختر هستند، عده‌ای از مبارزان به دیار باقی شتافته، عده‌ای با تن مجروح و چشم کور شده روزگار می‌گذرانند، عده ای هم با سربلندی جزو تازه حبس شدگان هستند و متاسفانه عده‌ای هم سرخورده و ناامید شده و سردرگریبان‌اند که همگی شاهدانی هستند بر شری که چون بختک شوم بر ملک و ملت آوار شده است.
فرارسیدن جشن نوروز باستانی و بهار طبیعت برای فارسی‌زبانان و بسیاری از مردم جهان، پر از شادی و نشاط و دیدوبازدید و عیدی است؛ اما نباید فراموش کرد که عده‌ی زیادی سفره‌ی هفت‌سین را بدون عزیزان یا با یاد آنها پهن می‌کنند و دعای "حوّل حالَنا الی اَحسنِ الحال" را به یاد مردم گرفتار در رنج، #فقر، #استبداد و #فساد قرائت می‌کنند.
به اعتقاد نگارنده، شادباش گویان، تبریک گویان و دعاگویان، حتماً از یاد نخواهند برد که لحظه‌ی تحویل سال در خانه‌ی مبارزان راه #آزادی‌، سربلندی و #امنیت_وطن، بسیار متفاوت است.
خانواده هایی که نه‌تنها باید در مقابل شجاعت و صبوری آنها سر تعظیم فرود آورد، بلکه باید تمام روایت زندگی و دلاوری های مبارزان آنها را مثل شاهنامه‌خوانی و حافظ خوانی، نقل مجالس کرده و بدین ترتیب از اسطوره‌ها و قهرمانان مبارز یاد کرد و برای نجات کشور نیز همگان در زمان تحویل سال این دعا را زمزمه کنیم که : اَللّهُمَ اَصلِح کُلّ فاسدِ مِن اُمُور المُسلِمین.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
نوروز مبارزان مبارک
نوروز بر کوشندگان شرف و آزادی و کرامت فرخنده باد!
https://t.center/darvishane49

♻️#میلاد علی (ع) #روز پدر نیست

رضا رضائی. ۵ بهمن ماه ۰۲

چگونه روز مبارک میلاد اسوه‌ی عدل، ظلم‌ستیزی و حمایت از مظلومین و مستضعفان را روز پدر یا روز مرد بنامیم درحالی‌که پدر کمرش شکسته و مرد چشمش پر از خون و آهش جگرها را سوزانده؟
در مناقب و صفات آقا امیرالمومنین علی علیه سلام شبهه نمی کنیم. در اینکه این روز را عید می‌گیریم به یاد زادروز آن جلوه‌ی حق‌گستری و عدالت‌پروری نیز شبهه نمی‌کنیم، در شادمانی مسلمان و غیرمسلمان نیز شک و شبهه‌ای نداریم.
ولی با یک نگاه ساده به حال و وضعیت مردان در جامعه‌ی امروز ایران، این شبهه را مطرح می‌کنیم که امروز برای مردان ایران‌زمین روز مبارکی نیست چرا که نه از ظلم‌ستیزی و عدالت‌گستری و حکومت قسط و برابری علی خبری هست و نه زمینه‌ی تحقق صفات آن اسوه‌ی همیشه جاودان برای هیچ مردی فراهم است.
پدران امروز در چمبره‌ی فشار گرانی، کمرشان شکسته، در حلقه‌ی خفقان سیاسی، صدا در گلویشان خفه شده، در کوران جوان‌کشی و اعدام جوانان وطن، آه و ناله‌ی آنها افلاکیان را به گریه و زاری کشانده، در هجمه‌ی نااهلان به مناصب قدرت و چپاول این مرز پرگوهر، یکه و تنها مانده و به‌جای شمشیر ظالم کش، علم و کتل عزا به دوش دارند.
این روز بر کدام پدر مبارک است در حالیکه شرمنده‌ی سفره‌ی خالی خانواده است؟
شاید در سرزمینی دیگر و در حکومتی دیگر که پدر شأن و منزلت دارد، آینده‌ی پس از بازنشستگی‌اش تأمین است، اعضاء خانواده‌اش را در گرد خود دارد و هر روز یکی از آنها کم نمی‌شود و در مسند صاحب‌تجربه‌ی بدون شرمندگی جلوس کرده، این روز مبارک باشد؛ اما نه در ایران.
از وقتی که دین و سیاست، دین و حکمرانی، دین و اقتصاد، دین و ورزش، دین و هزار کوفت دیگر قاطی شد و دین جایگاه انسان سازی علی وار را از دست داد، هرگز نمی‌توان این روز را روز پدر نامید و به پدر گرفتار سردرگریبان فروبرده‌ی بی‌پناه و مستأصل تبریک گفت، که اگر بگوییم، او را شرمنده‌تر کرده‌ایم.
چرا که هم جایگاه پدری را ازدست‌داده و هم غافل شده‌ایم از مردان واقعی که در این دوران سخت، راه مبارزه و پرچم عدالت‌خواهی را برافراشته و به دنبال ساختن ایرانی بدون #استبداد، بدون سلطه‌ی نظامیان، بدون #سیستم_فساد_هوشمند، بدون #اعدام مبارزین، بدون اجبارهای فردی و اجتماعی، بدون تبعیض جنسیتی و قومی، بدون قبیله سالاری، بدون رانت و دزدی، بدون #نخبه‌کشی، بدون حکومت بی‌شعورها یعنی ایرانی بهتر از امروز هستند.
و اما چه کنیم که سال‌هاست این روز مبارک را در ذهن و قلب خود به نام پدر حک کرده‌ایم پس به‌رسم هرساله، این روز را به پدران آسمانی، به #پدران_مبارز و تعالی خواه به #زنان_آزاده که مردانه در راه آزادی و آبادی به صحنه آمده‌اند و به تمام جوانان پسر و دختری که راه علی را در پیش گرفته‌اند، تبریک و تهنیت گفته و برای همه آرزوی دیدن عدالت و برابری در ایران عزیز را داریم.

پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
https://t.center/darvishane49

♻️تعریف و ویژگی های استبداد از نظر آیت الله خامنه ای

▫️عجب داستان آشنایی است!

https://t.center/darvishane49
#استبداد

♻️چرا یک ملت دچار وادادگی شده و نسبت به انحطاط و ویرانی بی‌تفاوت می‌شود؟

✍ مرتضی قلبی


🔻" شنیدم یکی از مغولان مردی را گرفت و می‌خواست او را بکشد ولی حربه ای برای این کار نداشت، بدو گفت : سرت را بر زمین بگذار و تکان نخور تا من برگردم. آن مرد سر بر زمین گذاشت، سرباز مغول رفت و شمشیری آورد و سر او را برید؟ "
(ابن اثیر، عزالدین بن علی، الکمال التواریخ ۱۳۵۵، ترجمه ابوالقاسم حالت، موسسه مطبوعاتی علمی)

🔻🔻" در این هنگام اوراق قرآن در میان کثافات، لگد کوب قدم های مغولان گردید. در چنین حالتی امام جلال الدین علی بن حسن اوردنی که پیشوا و پیش کسوت سادات ماوراالنهر بود و در زهد و پاکدامنی انگشت نما، رو به امام دانشمند رکن الدین امام زاده که از فضلای علمای عالم بود کرد و گفت: مولانا این چه وضعیتی است که مشاهده می کنم؟ پروردگار را به بیداری است یا به خواب؟! مولانا امام زاده گفت: خاموش ! باد بی نیازی خداوند است که می وزد، سامان سخن گفتن نیست"
(تاریخ جهانگشای، عطا ملک جوینی، تصحیح منصور ثروت، ۱۳۶۲، انتشارات امیرکبیر).

🔹از این دست روایت ها از دوران سلطه مغولها در کتب تاریخ بسیار در دست داریم. این وادادگی و انفعال در سطوح مختلف از عوام مردم تا علما و روحانیت و تجار و پیشه وران رخنه کرده بود.
بی‌تفاوتی ملت ها در برابر فساد، استبداد، سرکوب، و ناکارآمدی حکومتی یک پدیده پیچیده است و می‌تواند به عوامل مختلف بازگردد.
با یک پزوهش جامعه شناختی، بی مقدمه و کوتاه سخن می‌توان به مواردی اشاره کرد:

۱- ناامیدی و عدم اعتماد به تغییر
اگر افراد ناامید به توانایی تحول و تغییر در سیاست حاکم باشند یا اعتماد به امکان تغییرات اجتماعی نداشته باشند، ممکن است بی‌تفاوتی را انتخاب کنند.

۲- کنترل رسانه‌ ها و سانسور
کنترل رسانه‌ها توسط حکومت یا نهادهایی که به آن‌ها وابسته‌اند، مانع از اطلاع رسانی افراد مطلع و درج اخبار صحیح و تحلیل های کارشناسی می شوند.

۳- تضعیف حقوق مدنی و سیاسی
کاهش حقوق مدنی و سیاسی و محدودیت در حریم شخصی افراد می‌تواند مانع از عکس‌العمل قوی در برابر فساد و استبداد شود.

۴- ترس از پیامدها
ترس از سرکوب، تعقیب قانونی یا خشونت می‌تواند مردم را از مقابله با حکومت منصرف کند.

۵- احساس ناتوانی
اگر مردم احساس کنند که نمی‌توانند تغییری ایجاد کنند یا صدایشان شنیده نمی‌شود، ممکن است بی‌تفاوت بمانند.

۶- منافع شخصی یا گروهی
برخی افراد یا گروه‌ها ممکن است از وضع موجود سود ببرند و تمایلی به تغییر نداشته باشند و یا حتی در مقابل تغییرات مقاومت کنند.

۷- فرهنگ سیاسی و اجتماعی
در جوامعی که مشارکت مدنی و اعتراض ضعیف است، مردم ممکن است کمتر تمایل به مخالفت با دولت داشته باشند.

۸- مصادره ارزش های دینی و بهره برداری از انگ زنی
نظام حکمرانی خود را نماینده خدا معرفی کند و مخالفین خود را دشمنان خدا و دین معرفی کند و با انگ های کافر و ملحد و جاسوس و برانداز و نفوذی دشمن منتقدین را متهم به مقابله با دین و منافع ملی معرفی کند، عامل مهمی در بی تفاوتی منتقدین اندیشمند می باشد.

۹- آسان بودن راه فرار و مهاجرت
هرگاه امکان مهاجرت به سرزمین های دیگر و شرایط زیست آسان تر ممکن باشد ، به بی تفاوتی افراد کمک می کند.

۱۰- کنترل اطلاعات و تبلیغات
دولت‌ها ممکن است از طریق کنترل رسانه‌ها و انتشار اطلاعات نادرست، مردم را در مورد واقعیت‌های موجود فریب دهند یا آنها را ناآگاه نگه دارند.

این موارد تنها چند دلیل از مجموعه‌ای گسترده است که می‌تواند بی‌تفاوتی جامعه را در مواجهه با مسائل سیاسی و اجتماعی توضیح دهد.


#وادادگی
#بی‌تفاوتی_ملت‌ها
#استبداد
#ناکارآمدی_حکومتی

https://t.center/darvishane49

♻️قبرستان آرزوها

رضا رضائی✍

چند آرزوی دیگر را باید به خاک بسپاریم تا نهال امید و آرزو به بار بنشیند؟
آخرین باری که برای خاک‌سپاری یکی دیگر از آرزوهایم به قبرستان رفتم، تابلوی سر در آنجا بیشتر نظرم را جلب کرد. نوشته بود آرامستان آرزوها، سال تأسیس 1357.
با یک حساب سرانگشتی از تعداد 35 میلیون نفر ایرانی سال 57 تا 85 میلیونی کنونی و نرخ مرگ و میر و زاد و ولد، می شود حدس زد که در کل کشور، اگر هر نفر فقط یک آرزوی خود را خاک کرده باشد یا فقط یک آرزو را به گور برده باشد و با محاسبه‌ی 45 سال و هر نفر یک آرزو، حدوداً 2 تا 3 میلیارد نفر آرزو را خاک کردیم.
بر روی قبرها اسامی جالب و تأمل‌برانگیزی بود به این شرح:
مرحوم جمهور، مرحومه جمهوریت، مرحوم عدالت، مرحوم آزادی، مرحوم استقلال، مرحوم مجلس مؤسسان، مرحوم قانون اساسی، مرحومه‌ی مغفوره دموکراسی، شادروان آزادی بیان، مرحوم مطبوعات آزاد، درگذشتگان آموزش و بهداشت رایگان، مرحوم صلح، شادروان تغذیه‌ی رایگان مدارس، مرحوم فرهنگ، مرحوم ازدواج جوانان، مرحوم شغل دلخواه، مرحوم انتخابات آزاد، مرحوم نخبه‌گرایی، شهید سروناز ایران آزاد و آباد و...
به‌راستی چه شده که چیزهای معمول یک زندگی معمولی برای بخش زیادی از مردمان این کره‌ی خاکی، برای ما آرزوی دست‌نیافتنی یا آرزوی به گور برده شده است؟ اگر تمام عوامل دخیل در وضعیت موجود را برشماریم و مثلاً بگوییم، دروغگویی انقلابیون، خشونت‌ورزی حاکمان، #ناکارآمدی_مسئولین، #فساد_سیستماتیک، #استبداد، #دیکتاتوری، عقده‌های قشری، بی‌تجربگی، نابخردی، شتاب‌زدگی یا #دشمن_خارجی و...
بازهم به نظر می‌رسد که این همه آرزوی بربادرفته و به گور رفته فقط حاصل حاکمیت تفکر #انحراف دینی، ارزشی، انسانی، #شهروندی، از یک سو و استقرار گرایش #تمامیت‌خواهی و #انحصارطلبی از سوی دیگر است.
بازهم به نظر می‌رسد که تنها راه پیش روی ملت برای رسیدن به آرزوهای جوانان و تعطیل کردن آرامستان های آرزوها، #عبور است و عبور است و عبور.
پاینده باد ایران آزاد و آباد

https://t.center/darvishane49