زن و جامعه (زن کارگر)

#مقالات
زنان و بلوای نان


▪️ در دهه گذشته کالاهای ضروری سبد معیشت مردم بارها افزایش قیمت داشته است. اخیرا نیز این افزایش بی رویه بار سنگین خود را بر ضروری ترین کالاها از جمله قوت اصلی سفره مردم یعنی نان تحمیل کرده است. این گرانی و افزایش قیمت ها و ناتوانی شدید مردم در تامین مایحتاج خود همچون چند تجربه سال های گذشته، منجر به بروز نارضایتی ها و اعتراضاتی در شهرهای مختلف چند استان شده است که اگر متولیان حکمرانی کشور نتوانند پاسخ درخوری به این اعتراضات بدهند، نارضایتی فراگیر و همه جامعه را درگیر خواهد کرد.

🔹 از خلال گزارش های ارایه شده، حضور جدی، پر رنگ و مصمم زنان در چند اعتراض اخیر همچون آبان ماه سال ۹۸ بسیار مشهود است. به گونه ای که این حضور فعال نظر بسیاری از تحلیل گران را به خود جلب کرده و به آن ارج گذاشته و موضوع گفتگو شده است. البته مرور این حضور و این تحلیل ها موضوع این یادداشت مختصر نیست. نوشتار حاضر بنا دارد بسیار مختصر یکی از تجربه های گذشته حضور زنان تهرانی در یکی از بلواهای مربوط به نان یعنی بلوای نان ۱۳۰۴ که با محوریت آنها تحقق پیدا کرده است، را روایت کند.

▪️ مساله کمبود نان و گرانی ارزاق که در منابع از آن به عنوان «بلوای نان» تعبیر شده است، در تمام دوره تاریخ معاصر کشور از چالش های پر اهمیت و جدی پیش روی جامعه بوده است. بلوای تابستان ۱۲۷۷ قمری از نخستین بلواهای فراگیر بوده که در واکنش به کمبود و گرانی نان رخ داده است. با این حال با پایان این بلوا گرفتاری های مردم در این خصوص رفع نشد و یک دهه بعد بلوای نان سال ۱۲۸۸ قمری را بر گرده مردم تحمیل کرد. بلوایی که در آن به روایت کتاب خاطرات احتشام السلطنه مردم به ناچار به «مردار خواری» و «آدم خواری» روی آورده بودند. در این کتاب گزارش شده است که «مردم در کنار خندق بر سر یک لاشه اسب یا قاطر ریخته و با چاقو آن را می بریدند و از دست یکدیگر می کشیدند. مردم پس از خوردن سگ و گربه و هر چه خوردنی بود ناچار به خوردن اطفال پرداختند.» برخی از منابع به حضور زنان در این بلواها اشاره داشتند اگرچه این حضور به پر رنگی بلوای نان ۱۳۰۴ نبوده است.

🔹مشکلات نان همچنان ادامه داشت و با بروز بلواهای مختلف و حتی با تغییر نظام سیاسی از استبدادی به مشروطه نیز لاینحل باقی ماند. اوضاع آشفته پسامشروطه، هرج و مرج سیاسی و اجتماعی، وقوع جنگ جهانی اول و دخالت بی رویه کشورهای روسیه و انگلیس در امور داخلی کشور این مشکلات و مسائل مربوط به کمبود نان و گرانی آن را تشدید کرد. این تشدید بارها شرایط وخیم تری را برای مردم ستم دیده و گرفتار به بار آورد. از همین رو رویداد بلوای نان ۱۳۰۴ با محوریت زنان با این پشتوانه تاریخی رخ داده است.

▪️ بنا به آنچه گفته شد، با توجه به تحولات تاریخی دوره پسا مشروطه امیدی به رفع مسائل مربوطه به نان نمی رفت. متولیان حکمرانی نیز ناتوان از حل این مشکلات بودند. در نتیجه این وضع در سال منتهی به بلوای نان ۱۳۰۴ تشدید شد. کاهش بارندگی در سال ۱۳۰۳ نیز موجب شد تا وضع غله در سال ۱۳۰۴ چندان مناسب نباشد. شاه مملکت نیز به فرنگ رفته بود و از بازگشت به کشور بیم داشت. کابینه سردار سپه نیز که کوشش داشت تا زمینه انحلال سلطنت قاجاری و تشکیل حکومت را فراهم کند، در خصوص رفع مشکلات مربوط به نان اقدام مفیدی انجام نداد. از همین رو جمعی از زنان جنوب شهر تهران در واکنش به وضع نامساعد و رقت بار نان اعتراضی را در مهر ماه ۱۳۰۴ تدارک دیدند. سرتیب میر حسین یک رنگیان که خود از شاهدان واقعه بود، در خصوص این حضور زنان نوشته است: «... جمعی از زنان ماجراجوی جنوب شهر، صبح آن روز در اطراف «پاقاپق» و چاله میدان و کوچه شترداران، با فریاد ما نان می خواهیم، زن های دلاور نواحی جنوب شهر را به دور خود جمع کرده، روبندهای سفید را دور گردن حلقه نموده، هر یک، نیم سوز و قطعه چوبی در دست گرفته و های و هو کنان به داخل مجلس هجوم آوردند... هر چه به دستشان رسید شکستند و هر نماینده ای را که در برابر خود دیدند از ضربه نیم سوز محروم نساخته و اصلا مجال صحبت هم به او ندادند...»

🔹 ماجرای گفته شده نیز همچون تجربه های دیگر بلوای نان سرکوب شد. مدرس مردم را به آرامش دعوت کرد. سردار سپه نیز که سودای رکاب شاهی داشت، شبانه زنان اشغال کننده مجلس را دستگیر و عده ای از آنها را به قزوین و قم تبعید کرد. اینگونه به غائله پایان داد و با خارج کردن غلاتی که در انبارها احتکار کرده بود برای خود اعتباری برای تخت شاهی خرید....

🖍فاطمه گوارایی
👇
https://bit.ly/3a31ojb

#زنان_و_بلوای_نان
#خیزش_نان_آزادی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

تصویر : شورش زنان اصفهان علیه فقر وکمیابی نان

#مقالات
زنان و بلوای نان


▪️ در دهه گذشته کالاهای ضروری سبد معیشت مردم بارها افزایش قیمت داشته است. اخیرا نیز این افزایش بی رویه بار سنگین خود را بر ضروری ترین کالاها از جمله قوت اصلی سفره مردم یعنی نان تحمیل کرده است. این گرانی و افزایش قیمت ها و ناتوانی شدید مردم در تامین مایحتاج خود همچون چند تجربه سال های گذشته، منجر به بروز نارضایتی ها و اعتراضاتی در شهرهای مختلف چند استان شده است که اگر متولیان حکمرانی کشور نتوانند پاسخ درخوری به این اعتراضات بدهند، نارضایتی فراگیر و همه جامعه را درگیر خواهد کرد.

🔹 از خلال گزارش های ارایه شده، حضور جدی، پر رنگ و مصمم زنان در چند اعتراض اخیر همچون آبان ماه سال ۹۸ بسیار مشهود است. به گونه ای که این حضور فعال نظر بسیاری از تحلیل گران را به خود جلب کرده و به آن ارج گذاشته و موضوع گفتگو شده است. البته مرور این حضور و این تحلیل ها موضوع این یادداشت مختصر نیست. نوشتار حاضر بنا دارد بسیار مختصر یکی از تجربه های گذشته حضور زنان تهرانی در یکی از بلواهای مربوط به نان یعنی بلوای نان ۱۳۰۴ که با محوریت آنها تحقق پیدا کرده است، را روایت کند.

▪️ مساله کمبود نان و گرانی ارزاق که در منابع از آن به عنوان «بلوای نان» تعبیر شده است، در تمام دوره تاریخ معاصر کشور از چالش های پر اهمیت و جدی پیش روی جامعه بوده است. بلوای تابستان ۱۲۷۷ قمری از نخستین بلواهای فراگیر بوده که در واکنش به کمبود و گرانی نان رخ داده است. با این حال با پایان این بلوا گرفتاری های مردم در این خصوص رفع نشد و یک دهه بعد بلوای نان سال ۱۲۸۸ قمری را بر گرده مردم تحمیل کرد. بلوایی که در آن به روایت کتاب خاطرات احتشام السلطنه مردم به ناچار به «مردار خواری» و «آدم خواری» روی آورده بودند. در این کتاب گزارش شده است که «مردم در کنار خندق بر سر یک لاشه اسب یا قاطر ریخته و با چاقو آن را می بریدند و از دست یکدیگر می کشیدند. مردم پس از خوردن سگ و گربه و هر چه خوردنی بود ناچار به خوردن اطفال پرداختند.» برخی از منابع به حضور زنان در این بلواها اشاره داشتند اگرچه این حضور به پر رنگی بلوای نان ۱۳۰۴ نبوده است.

🔹مشکلات نان همچنان ادامه داشت و با بروز بلواهای مختلف و حتی با تغییر نظام سیاسی از استبدادی به مشروطه نیز لاینحل باقی ماند. اوضاع آشفته پسامشروطه، هرج و مرج سیاسی و اجتماعی، وقوع جنگ جهانی اول و دخالت بی رویه کشورهای روسیه و انگلیس در امور داخلی کشور این مشکلات و مسائل مربوط به کمبود نان و گرانی آن را تشدید کرد. این تشدید بارها شرایط وخیم تری را برای مردم ستم دیده و گرفتار به بار آورد. از همین رو رویداد بلوای نان ۱۳۰۴ با محوریت زنان با این پشتوانه تاریخی رخ داده است.

▪️ بنا به آنچه گفته شد، با توجه به تحولات تاریخی دوره پسا مشروطه امیدی به رفع مسائل مربوطه به نان نمی رفت. متولیان حکمرانی نیز ناتوان از حل این مشکلات بودند. در نتیجه این وضع در سال منتهی به بلوای نان ۱۳۰۴ تشدید شد. کاهش بارندگی در سال ۱۳۰۳ نیز موجب شد تا وضع غله در سال ۱۳۰۴ چندان مناسب نباشد. شاه مملکت نیز به فرنگ رفته بود و از بازگشت به کشور بیم داشت. کابینه سردار سپه نیز که کوشش داشت تا زمینه انحلال سلطنت قاجاری و تشکیل حکومت را فراهم کند، در خصوص رفع مشکلات مربوط به نان اقدام مفیدی انجام نداد. از همین رو جمعی از زنان جنوب شهر تهران در واکنش به وضع نامساعد و رقت بار نان اعتراضی را در مهر ماه ۱۳۰۴ تدارک دیدند. سرتیب میر حسین یک رنگیان که خود از شاهدان واقعه بود، در خصوص این حضور زنان نوشته است: «... جمعی از زنان ماجراجوی جنوب شهر، صبح آن روز در اطراف «پاقاپق» و چاله میدان و کوچه شترداران، با فریاد ما نان می خواهیم، زن های دلاور نواحی جنوب شهر را به دور خود جمع کرده، روبندهای سفید را دور گردن حلقه نموده، هر یک، نیم سوز و قطعه چوبی در دست گرفته و های و هو کنان به داخل مجلس هجوم آوردند... هر چه به دستشان رسید شکستند و هر نماینده ای را که در برابر خود دیدند از ضربه نیم سوز محروم نساخته و اصلا مجال صحبت هم به او ندادند...»

🔹 ماجرای گفته شده نیز همچون تجربه های دیگر بلوای نان سرکوب شد. مدرس مردم را به آرامش دعوت کرد. سردار سپه نیز که سودای رکاب شاهی داشت، شبانه زنان اشغال کننده مجلس را دستگیر و عده ای از آنها را به قزوین و قم تبعید کرد. اینگونه به غائله پایان داد و با خارج کردن غلاتی که در انبارها احتکار کرده بود برای خود اعتباری برای تخت شاهی خرید....

🖍فاطمه گوارایی
👇
https://bit.ly/3a31ojb

#زنان_و_بلوای_نان
#خیزش_نان_آزادی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

تصویر : شورش زنان اصفهان علیه فقر وکمیابی نان

#مقالات

زنان کارگر بلوچ و بیگاری در نخلستان‌ها
منبع :دسگوھاراں🖍

در موسم برداشت خرما، زمانی که صاحبان نخلستان‌ها، دلالان و تاجران برای کار بر روی زمین به کارگر نیاز دارند، معادلات به‌ کارگیری‌ نیروی کار متفاوت می‌شود. کارفرمایان ترجیح می‌دهند زنان بیشتری را استخدام کنند و از نیروی کار آنان استفاده کنند. در ادامه منطق چنین روندی را توضیح می‌دهیم.
در ادامه روندی که در دسگوهاران وعده داده بودیم، این بار نیز به مناسبت روز جهانی کارگر و در میان بی‌شمار بیانیه و مقاله تصمیم گرفتیم گزارشی کوتاه از وضعیت زنان کارگر کشاورز در نخلستان‌های بلوچستان بنویسیم. هم‌چنان که در گذشته اعلام کردیم، در این سلسله مقالات و گزارش‌ها بر تجارب‌زیسته و گزارش‌های دریافتی تکیه می‌کنیم تا از خلال آن‌ها به فهم بهتری از اشکال فرودستی و ستم دست یابیم.
خرما یکی از اصلی‌ترین منابع درآمد مردم در جنوب بلوچستان است. بخش زیادی از مردم در طول سال با سرمایه‌گذاری روی درختان نخل هزینه‌های زندگی خود را تامین می‌کنند. البته در مورد کارگران باید خاطر نشان کرد که این منبع درآمدی فصلی و بی‌ثبات است و شش ماه زمان می‌برد تا محصول نهایی به دست کشاورزان برسد. نیمه‌ دیگر سال را اغلب مردم برای تامین مخارج زندگی به شغل‌های سیاه روی می‌آورند.
در موسم برداشت خرما، زمانی که صاحبان نخلستان‌ها، دلالان و تاجران برای کار بر روی زمین به کارگر نیاز دارند، معادلات به‌ کارگیری‌ نیروی کار متفاوت می‌شود. کارفرمایان ترجیح می‌دهند زنان بیشتری را استخدام کنند و از نیروی کار آنان استفاده کنند. در ادامه منطق چنین روندی را توضیح می‌دهیم.

https://tg.pe/bP4

@zan_j

#زنان_کارگر_فصلی
#استثمار_مضاعف
#ستم_جنسیتی
#زن_زندگی_آزدی


#زنان_کارگر_بلوچ
#زنان_کارگر_نخلستان‌ها
#جنین_زند_آجویی
#ژن_ژیان_ئازادی
#قادین_یاشام_آزادلیق
#امرأة_حياة_حرية
#زن_زیویش_أزأیي
#زن_زندگی_آزادی
#زن_زنەی_آزادی

#مقالات
زنان و بلوای نان


▪️ در دهه گذشته کالاهای ضروری سبد معیشت مردم بارها افزایش قیمت داشته است. اخیرا نیز این افزایش بی رویه بار سنگین خود را بر ضروری ترین کالاها از جمله قوت اصلی سفره مردم یعنی نان تحمیل کرده است. این گرانی و افزایش قیمت ها و ناتوانی شدید مردم در تامین مایحتاج خود همچون چند تجربه سال های گذشته، منجر به بروز نارضایتی ها و اعتراضاتی در شهرهای مختلف چند استان شده است که اگر متولیان حکمرانی کشور نتوانند پاسخ درخوری به این اعتراضات بدهند، نارضایتی فراگیر و همه جامعه را درگیر خواهد کرد.

🔹 از خلال گزارش های ارایه شده، حضور جدی، پر رنگ و مصمم زنان در چند اعتراض اخیر همچون آبان ماه سال ۹۸ بسیار مشهود است. به گونه ای که این حضور فعال نظر بسیاری از تحلیل گران را به خود جلب کرده و به آن ارج گذاشته و موضوع گفتگو شده است. البته مرور این حضور و این تحلیل ها موضوع این یادداشت مختصر نیست. نوشتار حاضر بنا دارد بسیار مختصر یکی از تجربه های گذشته حضور زنان تهرانی در یکی از بلواهای مربوط به نان یعنی بلوای نان ۱۳۰۴ که با محوریت آنها تحقق پیدا کرده است، را روایت کند.

▪️ مساله کمبود نان و گرانی ارزاق که در منابع از آن به عنوان «بلوای نان» تعبیر شده است، در تمام دوره تاریخ معاصر کشور از چالش های پر اهمیت و جدی پیش روی جامعه بوده است. بلوای تابستان ۱۲۷۷ قمری از نخستین بلواهای فراگیر بوده که در واکنش به کمبود و گرانی نان رخ داده است. با این حال با پایان این بلوا گرفتاری های مردم در این خصوص رفع نشد و یک دهه بعد بلوای نان سال ۱۲۸۸ قمری را بر گرده مردم تحمیل کرد. بلوایی که در آن به روایت کتاب خاطرات احتشام السلطنه مردم به ناچار به «مردار خواری» و «آدم خواری» روی آورده بودند. در این کتاب گزارش شده است که «مردم در کنار خندق بر سر یک لاشه اسب یا قاطر ریخته و با چاقو آن را می بریدند و از دست یکدیگر می کشیدند. مردم پس از خوردن سگ و گربه و هر چه خوردنی بود ناچار به خوردن اطفال پرداختند.» برخی از منابع به حضور زنان در این بلواها اشاره داشتند اگرچه این حضور به پر رنگی بلوای نان ۱۳۰۴ نبوده است.

🔹مشکلات نان همچنان ادامه داشت و با بروز بلواهای مختلف و حتی با تغییر نظام سیاسی از استبدادی به مشروطه نیز لاینحل باقی ماند. اوضاع آشفته پسامشروطه، هرج و مرج سیاسی و اجتماعی، وقوع جنگ جهانی اول و دخالت بی رویه کشورهای روسیه و انگلیس در امور داخلی کشور این مشکلات و مسائل مربوط به کمبود نان و گرانی آن را تشدید کرد. این تشدید بارها شرایط وخیم تری را برای مردم ستم دیده و گرفتار به بار آورد. از همین رو رویداد بلوای نان ۱۳۰۴ با محوریت زنان با این پشتوانه تاریخی رخ داده است.

▪️ بنا به آنچه گفته شد، با توجه به تحولات تاریخی دوره پسا مشروطه امیدی به رفع مسائل مربوطه به نان نمی رفت. متولیان حکمرانی نیز ناتوان از حل این مشکلات بودند. در نتیجه این وضع در سال منتهی به بلوای نان ۱۳۰۴ تشدید شد. کاهش بارندگی در سال ۱۳۰۳ نیز موجب شد تا وضع غله در سال ۱۳۰۴ چندان مناسب نباشد. شاه مملکت نیز به فرنگ رفته بود و از بازگشت به کشور بیم داشت. کابینه سردار سپه نیز که کوشش داشت تا زمینه انحلال سلطنت قاجاری و تشکیل حکومت را فراهم کند، در خصوص رفع مشکلات مربوط به نان اقدام مفیدی انجام نداد. از همین رو جمعی از زنان جنوب شهر تهران در واکنش به وضع نامساعد و رقت بار نان اعتراضی را در مهر ماه ۱۳۰۴ تدارک دیدند. سرتیب میر حسین یک رنگیان که خود از شاهدان واقعه بود، در خصوص این حضور زنان نوشته است: «... جمعی از زنان ماجراجوی جنوب شهر، صبح آن روز در اطراف «پاقاپق» و چاله میدان و کوچه شترداران، با فریاد ما نان می خواهیم، زن های دلاور نواحی جنوب شهر را به دور خود جمع کرده، روبندهای سفید را دور گردن حلقه نموده، هر یک، نیم سوز و قطعه چوبی در دست گرفته و های و هو کنان به داخل مجلس هجوم آوردند... هر چه به دستشان رسید شکستند و هر نماینده ای را که در برابر خود دیدند از ضربه نیم سوز محروم نساخته و اصلا مجال صحبت هم به او ندادند...»

🔹 ماجرای گفته شده نیز همچون تجربه های دیگر بلوای نان سرکوب شد. مدرس مردم را به آرامش دعوت کرد. سردار سپه نیز که سودای رکاب شاهی داشت، شبانه زنان اشغال کننده مجلس را دستگیر و عده ای از آنها را به قزوین و قم تبعید کرد. اینگونه به غائله پایان داد و با خارج کردن غلاتی که در انبارها احتکار کرده بود برای خود اعتباری برای تخت شاهی خرید....

🖍فاطمه گوارایی
👇
https://bit.ly/3a31ojb

#زنان_و_بلوای_نان
#خیزش_نان_آزادی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

تصویر : شورش زنان اصفهان علیه فقر وکمیابی نان

#مقالات_زنان

زنان و سیاست − دو سویه‌ی "زنان درقدرت" و "زنان برقدرت"

به مناسبت هشت مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن


نویسنده: هاله صفرزاده


از متن: «آنجایی که بحث قدرت مطرح است، حضور زنان در عرصه سیاست، سبب رویارویی آنان شده است: زنانی "در قدرت" و زنانی "بر قدرت"؛ زنانی با‌ دیدگاه‌‌ها و بنیان‌‌های نظری نه فقط متفاوت، بلکه به غایت متضاد. زنانی که "بر قدرت"‌اند، متاثر از جنبش‌‌های عدالت‌خواهانه زمانه‌ی خود با گرایش‌‌های عموما انقلابی و چپ، خواستار تغییرات ساختاری در جامعه‌اند‌ و زنان "در قدرت"، با گرایش‌های متفاوتی از دیدگاه‌های لیبرالی گرفته تا افراطی‌ترین دیدگاه‌های فاشیستی، خواهان حفظ ساختارهای موجودند. فعالیت‌‌های آنان، حتا اگر در راستای بهبود شرایط زندگی زنان هم بوده باشد، فقط رفرم‌هایی را در چارچوب ساختار موجود و قابل تحمل برای حاکمان، شامل می‌شده و بیشتر مجری‌ برنامه‌‌ها و دستورهای حاکمان بوده‌اند و در این راستا‌ چه بسا، بسیاری از آنان حتا به تصویب قوانین ضد زن نیز رای داده باشند.

این دوگانه‌ی "زنان در قدرت" و "زنان بر قدرت"، سیمایی خاص به حضور زنان در عرصه‌‌های سیاسی- اجتماعی جامعه بخشیده و چالش‌‌ها و پرسش‌‌های بسیاری را در پیش روی فعالان جنبش زنان در ایران گشوده است که باید برای آن‌ها پاسخی یافت».

#هشت_مارس #مبارزات_زنان
#همبستگی_علیه_فقر_خشونت_جنگ

ادامه‌ی متن 👇

https://www.radiozamaneh.com/706819/
@zan_j

#مقالات
زنان ایران در سال‌های سختی


December 3, 2021 by فرناز سیفی

زنان ایران در چند سال گذشته، درگیر بحرانی چندوجهی و دردناک بوده‌اند: تحدید و سرکوب سیاسی و تبعیض اجتماعی که هر روز عیان‌تر و شدیدتر می‌شود، ناکارآمدی و بی‌کفایتی و فساد اداری، تحریم‌های اقتصادی سهمگین، و صد البته همه‌گیری کووید-۱۹ که بختک دیگری بر زندگی شد. گرچه اوضاع نابسامان زندگی همه‌ی افراد جامعه را دستخوش تلاطم می‌کند اما همیشه زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیرات منفی خود قرار می‌دهد. زنان اولین گروهی‌اند که از بازار کار حذف می‌شوند، آرزوها و رؤیاهای آن‌ها اولین چیزی است که بر باد می‌رود، خشونت فیزیکی و روانی و کلامی بیشتری بر زندگی آن‌ها آوار می‌شود، اغلب مسئولیت‌های روزمره‌ی آن‌ها سنگین‌تر هم می‌شود و منابع و امکانات‌شان هر روز بیشتر تقلیل می‌رود.
اما صدای زنان ایران، از هر گروه و باور و منش سیاسی و طبقه‌ی اجتماعی و سیاسی، در روایت این رنج غایب یا ضعیف است. در اخبار و گزارش‌ها کمتر می‌شنویم یا می‌خوانیم که شرایط دشوار این چند سال اخیر با زندگی شخصی زن ایرانی در چاردیواری خانه‌اش، نسبت‌اش با اطرافیان‌اش، رؤیاها و آرزوها و برنامه‌هایش، سبد خرید روزانه‌ی او، احساس امنیت روانی و جسمی‌اش، بارِ مسئولیت روی شانه‌های او، حق تحصیل و کار، موقعیت او در محله و جامعه‌، حق او بر بدن خود و … چه کرده و چه رنج مضاعفی را بر زندگی او آوار کرده است.
سیاست و روابط بین‌الملل کماکان درگیر این کلیشه است که «رویه‌ی جنسیتی» ندارد، بنابراین وقتی پای تحریم گسترده‌ی اقتصادی وسط باشد، کمتر چیزی از تأثیر هولناک و پیچیده‌تر تحریم اقتصادی بر زندگی روزمره، سلامت جسمی و روانی می‌خوانیم. در تحلیل تأثیر تورم و فساد اقتصادی نیز، مغفول‌مانده‌ها اغلب زنان‌اند که شمار بیشتری از آن‌ها در مشاغل بازار سیاه با دستمزد ناچیز و بدون حقوق کارگر، اشتغال دارند یا اولین گروهی‌اند که در نتیجه‌ی اوضاع نابسامان اقتصادی، از بازار کار حذف می‌شوند. نابسامانی و فشار اقتصادی، روابط افراد را دستخوش تغییر می‌کند و اغلب به سرعت سلسله‌مراتب تازه‌ و توأم با تبعیض بیشتری را ایجاد می‌کند. تغییراتی که حتی چهار دیواری خانه را بی‌نصیب نمی‌گذارد، اولویت‌بندی‌ها در خانه تغییر می‌کند و زنان در موقعیت فرودست‌ تازه‌ای قرار می‌گیرند...

فرسودگی و خستگی مفرط از کارِ بسیار
زنان بسیاری نوشتند که برای کسب درآمد بیشتر نه تنها باید بیش از گذشته کار کنند و شغل دوم نیمه‌وقت دیگری برای خود دست‌وپا کنند بلکه مسئولیت‌های آن‌ها در خانه نیز به علت همه‌گیری ویروس کرونا و کوچک‌تر شدن سبد خانوار، سنگین‌تر از همیشه شده است. ناهید، ۴۰ ساله از اراک، نوشت: «ناگهان دیدم که در کنار همه‌ی امور خانه که همیشه بر دوش من بود، باید دو بچه‌ی ۱۲ و ۸ ساله را در خانه درس بدهم، سرگرم کنم، مراقب‌شان باشم که مریض نشوند. با این هزینه‌های کمرشکن، شغل دولتی خودم و همسرم دیگر کفاف این همه مخارج را نمی‌داد. در کنارش کارهای کوچک دیگری را پذیرفتم و بعد از ساعت کاری انجام دادم تا درآمد بیشتری داشته باشم. من خسته‌ام، ماه‌هاست که یک دلِ سیر نخوابیدم، دوباره سراغ عادت سیگار کشیدن رفتم که با سختی ترک کرده بودم، احساس خجالت می‌کنم که باز سیگار می‌کشم و از سر گرفتن این عادت را از همسر و بچه‌هایم قایم کرده‌ام. مدام حس می‌کنم که بی‌حال‌ام و بابت کوچک‌ترین چیزی می‌توانم از کوره در بروم. گاهی اوقات وقتی یکی از پسرهایم صدایم می‌زند و «مامان‌گویان» به سراغم می‌آید، دلم می‌خواهد که درِ خانه را باز کنم و فقط بیرون بزنم و بروم. کجایش مهم نیست. هم‌زمان عذاب ‌وجدان می‌گیرم که گاهی حوصله‌ی بچه‌هایم را ندارم. نمی‌دانم تا کی می‌شود چنین وضعی را تحمل کرد و تا کی جان‌ام می‌کشد. هر روز تحلیل می‌روم و آینده از همیشه سیاه‌تر به‌نظر می‌رسد.»
👇

https://telegra.ph/%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%AE%D8%AA%DB%8C-12-03

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#علیه_تبعیض_جنسیتی_طبقاتی
@zan_j

#مقالات_زنان

پداگوژی یادنگاری: روایت‌های جنسیتی از خشونت و بقا

✍🏽 شهرزاد مجاب و نانسی تیبر
برگردان: ارغوان شریفی

#بیدارزنی : این مقاله از طریق یادنگاری‌های زنان زندانی در مراکش، عراق و ایران، به واکاوی پراکسیس فمینیستی فراملیتی ایجاد همبستگی می‌پردازد.

ما این یادنگاری‌ها را در بستر مواجه‌ی زنان بومی با خشونت دولتی در کانادا مرور می‌کنیم. هدف از مرور و تامل به چالش کشیدنِ پنداشت‌هایِ لیبرال‌گرایانه‌ی چندفرهنگرایی، اسکان یافتن و عجین شدن و پیوند دادن فرایند گذار زندگی زنانی است که با جنگ، نظامی‌گری، نژادپرستی، خشونت و فقر دست به گریبانند.
از این رو، پرسش مورد نظر ما این است که چگونه خاطرات را در متن تاریخ بخوانیم و پیوند‌های گمشده‌ی بین استعمار و مهاجرت، نظامی‌گری و لیبرال دموکراسی، نژادپرستی و چندفرهنگی را پیدا کنیم؟
چگونه می‌توانیم یادنگاری‌ها را در متن تاریخ کانادا و موقعیت ژئوپولتیک معاصر پیدا کنیم؟ ما در این مقاله پیرامون ژانر خاطرات در ارتباط با پداگوژی‌های مردمی بحث می‌کنیم، به توصیف خاطراتی می‌پردازیم که مد نظر ما است، در مورد مضامین اصلی آن‌ها که از تحلیل ما به وجود آمده، بحث می‌کنیم و راه‌های تلاقی آن‌ها را بررسی می.کنیم.
این خاطرات به عنوان متن‌های زنده‌ی جامعه، فرهنگ و تاریخ خوانده می‌شوند. به عبارت دیگر، ما امر اجتماعی و تاریخی را از طریق صدای افراد می‌خوانیم. هدف ما واکاوی امکان‌های آموزش یادنگاری و بسط پداگوژی یادنگاری به عنوان گزینه‌ای تحول‌آفرین در آموزش بزرگسالان است.

ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/42934
@bidarzani
@zan_j

#مقالات_زنان
#دیدگاه


با «تشکر»، آقای نامجو! – لیلا دانش



آقای نامجو با صراحت و «صداقت» کم نظیری حرف های دل شووینیسم مردسالار روشنفکر ماب ایرانی را جلوی صحنه گذاشته است. رو شدن و یا صاحب پیدا کردن این حرف ها می تواند مبارزه علیه فرهنگ پدرمردسالار را وارد عرصه ای بمراتب کارآ تر کند. ولی این خودبخود اتفاق نمی افتد.
طنز تلخی است. اگر فقط فایل هفت دقیقه ای عذرخواهی آقای نامجو در رابطه با شکایت هایی که از ایشان برای تعرض جنسی طرح شده دردسترس بود، امروز ایشان بعنوان قهرمان مورد ستایش جامعه مردسالار بود. یک بار هم که شده فرهنگ پدرمرد سالار ایرانی می توانست دست بر کمر زده، سبیل بچرخاند که یک قهرمان در میان ما پیدا شده که بشیوه ای سنت شکنانه  و با «صداقت» به میدان آمده است تا جواب این زنان هوچی نفهم را بدهد. و شاید هم یکبار برای همیشه به همه ثابت کند که کِرم از درخت است! اما خوشبختانه این حرفها با فایل دیگری تکمیل شد ...
که مستقل از اینکه چه کسی و چرا این فایل را علنی کرده، بهیچ روی نمی توان و نباید از آن گذشت...

معضل ایجاد شده را خود اقای نامجو باید جمع و جور کند و اینجا هدف نه قضاوت ایشان و یا زنان شاکی، بلکه صحبت بر سر محتوای حرف های رک و راست آقای نامجو و معنای آن در تداوم مبارزه برای رفع تبعیضات جنسی و جنسیتی است.
*
نکته اول  اینست که زن ستیزی در قالب پدرِ داس بدست و همسرِ چاقوکش، آن روی سکه نوع رمانتیک آن در قالب فرهنگ «ناز و نیاز» است. و این کشف امروز نیست. همیشه داس بدستان و چاقوکشان پشت شان را به فرهنگی در جامعه داده اند که توسط «فرهیختگان» آن جامعه آشکار و پنهان پاسداری شده است. اگر در این میان اختاپوسی بنام حکومت اسلامی هم با قوانین و مقررات ضد زن بالای سر جامعه ایستاده باشد دیگر می شود همین جهنمی که امروز می بینیم. داس بدستان و چاقوکشان و اسید پاشان را در جوامع متمدن (همین تمدن سرمایه دارانه و بهره کشانه) با قوانین جزایی مجازات می کنند. حتی جمهوری اسلامی هم پدرِ داس بدست را به نیمچه مجازاتی رساند. اما مشکل آن نوع دیگر، آن نگاه رمانتیک و خودی و وطنی است که با ژست تولید فرهنگ و با ادا و اسلوب روشنفکرانه بیان می شود. این رویکرد نه فقط «منِ» فرهیخته خود را، بلکه تمام «گنجینه» فرهنگ پدر مرد سالار را اتوماتیک در کنار خود دارد و اغلب بی هیچ پروایی و با اعتماد بنفس کامل منشا رفتاری می شود که در تمام طول تاریخ بشر بعنوان ابراز وجود قدرتمدارانه برای سرکوب معترضین و قربانیان شناخته شده است. در این رویکرد، آنکه زیرضرب می رود نه رفتار زن ستیز یا راسیسم/ سیاه پوست ستیز و یا رفتار کارگر ستیز بلکه خود سوژه ی در معرض اجحاف است. کسی که مورد تعرض واقع شده متهم است که اهمیت و جایگاه کارهای مهم اجتماعی و تاریخی و دوران ساز این عالی جنابان را نمی فهمد. اما سرکوب، سرکوب است. و جامعه روشنفکر ایرانی با چنین رویکردی چه در داخل کشور و چه در تبعید (جایی که از مزایای «دمکراتیک» اش هم برای کار «فرهنگی» استفاده می کند) هنوز گرفتار یک دوزاری کج و معوج تاریخ مصرف گذشته است. و بحث تنها بر سر این مورد حی و حاضر نیست. مساله این است که این رفتار اغلب بر متن حمایت جمع های پیرامونی مقدور می شود که یا در حفظ این ساختارهای قدرت مستقیما سهیم اند و یا منافع حقیر شخصی و گروهی و سازمانی و صنفی شان ایجاب می کند که در نقش پادویی ظاهر شوند: مردانی که مشغول کارهای بزرگ و دوران سازی هستند که زنان قادر به درکش نیستند و زنانی که با دم گرفتن تبصره ها و تذکرهای همان فرهنگ زن ستیز نمی فهمند که گذر این شتر به درب خانه آنها هم خواهد رسید. 
بحث بر سر فرهنگ زن ستیز وقتی موثر خواهد بود که کنکرت باشد. و مقابله با این فرهنگ در صورتی می تواند آموزنده و تغییر دهنده باشد که به روایت های واقعی رجوع کند. نه فقط روایت داس بدستان و چاقوکشان و اسید پاشان بلکه روایت های رمانتیک ناز و نیازی هم. فایل هفده دقیقه ای آقای نامجو بحث را درست در همان جایی گذاشته که باید باشد. فرهنگ ما فرهنگ ناز و نیاز است و با فرهنگ غربی فرق دارد. و این رویکرد، قدرت دارد. در هیات نخبگان فرهنگی، نخبگان ورزش، احزاب و سازمان های سیاسی راست (و حتی چپ)، در هیات نهادهای مدنی حَّب اصلاح طلبی قورت داده، در هیات مجامع روشنفکری واکسینه نشده، در میان شیفتگان رویکرد پسامدرن و واکاوی و ستایش شرق، در میان دلدادگان فرهنگ خودی با همه ملحقاتش…. 👇

https://www.akhbar-rooz.com/%d8%a8%d8%a7-%d8%aa%d8%b4%da%a9%d8%b1%d8%8c-%d8%a2%d9%82%d8%a7%db%8c-%d9%86%d8%a7%d9%85%d8%ac%d9%88-%d9%84%d9%8a%d9%84%d8%a7-%d8%af%d8%a7%d9%86%d8%b4/

#مقالات_زنان

وضعیت زنان کارگر و ضرورت تشکل یابی

✍سحر صبا

📜در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

🔻تشکل یابی
در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

#زنان_کارگر
برای خواندن متن به لینک زیر یا به INSTANT VIEW مراجعه کنید

https://bit.ly/2uxWLZN
@zan_j
از آرشیو زن و جامعه

#مقالات_زنان
"در حالی که ۱۷ درصد از فارغ التحصیلان آموزش عالی در رشته‌های فن آوری ارتباطات و اطلاعات هستند و از این تعداد قریب به ۵۰ درصد را زنان تشکیل می‌دهند، نیروی انسانی زنان و سرمایه‌ی با ارزشی که در این زمینه وجود دارد، مورد بهره‌برداری قرار نمی‌گیرد. در حالی که ۶۵ درصد از دانشجویان آموزش عالی در ایران را زنان تشکیل می‌دهند، حضور زنان در بازار کار کمتر از ۱۳ درصد است. این شکاف قریب به ۵۰ درصدی، یکی از عمیق‌ترین شکاف‌ها در سطح جهان در زمینه‌ی زنان با آموزش عالی و میزان حضورشان در بازار کار است."
✍الهه امانی
#شکاف_جنسیتی_طبقاتی
#تبعیض_جنسیتی
#فقر_زنانه

https://www.peace-mark.org/109-3
@zan_j

#مقالات_زنان

وضعیت زنان کارگر و ضرورت تشکل یابی

✍سحر صبا

📜در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

🔻تشکل یابی
در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

#زنان_کارگر
برای خواندن متن به لینک زیر یا به INSTANT VIEW مراجعه کنید

https://bit.ly/2uxWLZN
@zan_j

https://telegra.ph/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA-03-04-2
#مقالات_زنان

🔻سال ۲۰۱۹ سال اعتراضات و خیزش های توده ای و کارگری در پنج قاره جهان علیه فقر، نابرابری، شرایط سخت اقتصادی و رژیم های سرکوبگر و اقتدارگرا و دیگر نابسامانی ها و ستمگری های نظام سرمایه داری بود. جدا از این نقاط مشترک خیزش ها، نقطه ی مشترک دیگر همگی، نقش برجسته و حضور زنان در خط مقدم این خیزش هاست. از سودان گرفته تا لبنان، ایران، هنگ کنگ، کلمبیا، شیلی، عراق، الجزایر و برخی کشور های دیگر، زنان در پیشاپیش این قیام ها قرار داشتند.

این حضور تا حدودی به این دلیل است که زنان بیش از هر گروه و لایه ی اجتماعی دیگری قربانی مناسبات کاپیتالیستی و سیاست های این سیستم های دیکتاتوری و استبدادی بوده و به ویژه در پی جهانی سازی و نئولیرالیسم لگام گسیخته از عواقب سیاست های ریاضتی دولت ها و قدرت گیری دولت ها و قدرت های مناسب با این روند سرمایه جهانی و راست افراطی، ستم دوگانه طبقاتی و کالایی را بر شانه داشتند....
✍مرضیه_نظری
#روز_جهانی_زن
#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
@zan_j

#مقالات_زنان

وضعیت زنان کارگر و ضرورت تشکل یابی

✍سحر صبا

📜در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

🔻تشکل یابی
در سیستم سرمایه‌داری، زنان کارگر، بخش وسیعی از طبقه کارگر را تشکیل می‌دهند که عمدتاً در بی تشکلی این طبقه پراکنده و بی تشکل هستند، تحت مناسبات نابرابر سرمایه داری و مردسالارانه، کار رایگان خانگی می‌کنند و در مراکز کار و تولید به شدت استثمار می‌شوند. مناسبات سرمایه‌داری و روابط استثمارگرانه ایی که در درون جامعه حاکم می‌باشد زنان را در موقعیت فرودستی قرار داده است. زنان نه تنها به مثابه کارگران ارزان، در این نظام، ناچاراند نیروی کار خود را بفروشند بلکه به عنوان کالایی جنسی هم مورد معامله و بهره‌برداری قرار می‌گیرند. زنان در عین حال که به مثابه بخشی از طبقه کارگر مطالباتی دارند به عنوان بخش فرودست و تحت ستم جنسیتی و طبقاتی هم دارای ویژگی‌هایی هستند. در شرایط کنونی که سرمایه‌داری جهانی با بحرانی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند بخش بزرگی از بار این بحران را بردوش زنان گذاشته و با به خدمت گرفتن هرچه بیشتر این بخش از جامعه در مشاغل غیررسمی و حاشیه ایی، سعی دارد با پایین نگه داشتن دستمزدها از این بحران عبور کند.

#زنان_کارگر
برای خواندن متن به لینک زیر یا به INSTANT VIEW مراجعه کنید

https://bit.ly/2uxWLZN
@zan_j
از آرشیو زن و جامعه

https://bit.ly/2lAIsiT
#مقالات_زنان

#زنان_عرب دیگر نمی‌خواهند که تنها از مسائل زنان حرف بزنند

این چیزی است که به وضوح در کتاب جدید "زنان ما در میدان": مقالاتی از زنان عرب که از دنیای عرب گزارش می‌دهند نمایان است. ویراستار این کتاب زهرا هانکر، نویسنده و روزنامه‌نگار لبنانی است که ۱۹ مقاله از زنان روزنامه‌نگار عرب یا آمریکایی عرب‌تبار را گردآوری کرده است.

🙋🏻‍♀️ بعضی از مقاله‌ها انتقادآمیز، بعضی دیگر غم‌انگیز و پاره‌ای خنده‌دار هستند اما وجه مشترک همه‌ی آنها قدرت عظیم نویسندگی زنان است. حال چه حنا اعلام باشد که در روزهای بعد از اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ وقایع این کشور را در حالی که از ترس بمباران در حرمی پناه گرفته است برای روزنامه‌ی مک‌کلاچی (McClatchy) پوشش می‌دهد؛ یا نور ملس که در وال استریت ژورنال از افول سوریه، زادگاهش می‌نویسد؛ و یا هویدا سعد، گزارشگر لبنانی نیویورک تایمز در بیروت که از طریق همدلی و استفاده‌ی هوشمندانه از شبکه‌های اجتماعی ارتباط خود با منابع خبری در سوریه را حفظ کرد. کار این نویسندگان به غنای درک مخاطب غربی از وقایع منطقه انجامیده است. آنها زنان «ما» در میدان هستند و همگی مقاله‌های ایشان را می‌خوانیم.

@zan_j

#مقالات_زنان

http://www.akhbar-rooz.com/1398/06/15/%d9%86%d9%87-%d8%a8%d9%87-%d8%ae%d8%b4%d9%88%d9%86%d8%aa-%d8%b3%db%8c%d8%b3%d8%aa%d9%85%d8%a7%d8%aa%db%8c%da%a9-%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86%d8%8c-%d9%be%db%8c%d8%b4/
«نه» به خشونت سیستماتیک علیه زنان، پیش به سوی تشکل مستقل زنان زحمتکش-
✍فرزانه راجی



اگر زنان در طبقات و اقشار دیگر، بواسطه ستم‌های خاص و مزید بر مردانِ طبقه و قشر خود، باید تشکل مستقل داشته باشند، زنان زحمتکش نیز باید تشکل مستقل خود را داشته باشند چون ستم‌ و خشونتی فراتر از مرد زحمتکش متحمل می‌شوند.

خاستگاه  عمده ستم و خشونتی که تمامی زنان تحمل می‌کنند ناشی از دو نظام و ساختار است: سرمایه‌داری و مردسالاری. زنان ستم‌ و خشونت اعمال شده از جانب این نظام‌ها  را در ابعادی بسیار وسیعتر و گاه به اشکالی متفاوت از آنچه که مردان تحمل می‌کنند، تجربه می‌کنند. به همین دلیل لازم است که زنان همچون سایر اقشار، طبقات و یا گروه‌هایی که به طور خاص مورد ستم و خشونت قرار می‌گیرند جنبش مستقل خود را برای مبارزه و رهایی از این ستم و خشونت داشته باشند. از سوی دیگر با توجه به این واقعیت که زنان نیز همچون مردان متشکل از طبقات و اقشار متفاوت هستند، جنبش زنان نیز به ناچار از بخش‌های متفاوت و گاه متعارض تشکیل می‌شود. زنان طبقات بورژوا، اقشار و طبقات متوسط و زنان زحمتکش این ستم و خشونت را به اشکال و در ابعاد متفاوت تجربه می‌کنند و به ناچار باید تشکل‌های مستقل خود را درون جنبش زنان داشته باشند.
طرح خواست تشکل مستقل زنان به طور عام و زنان زحمتکش بطور خاص همواره با دو بهانه مورد مخالفت «جنبش کارگری» قرار گرفته است. بخشی از به اصطلاح جنبش کارگری جنبش زنان را اساسا بورژوایی دانسته و با آن مخالفند و اگر کسانی هم در این طیف موافق این جنبش باشند مطالبات این زنان را در چارچوب حقوق «دموکراتیک» بورژوایی دانسته و آن را جنبشی متمایز و مستقل از جنبش کارگران و زحمتکشان و در چارچوب ساختار سرمایه‌داری ارزیابی می‌کنند. اما این فرض به دلایل زیر نادرست است: اولا در مورد این امر که سرمایه‌داری قادر به تامین حقوق زنان است یعنی «بورژوا- دموکراتیک» خواندن مبارزات زنان، امروزه حتی خود فمینیست‌های لیبرال‌ها هم دچار تردید شده‌اند و برای تدوین استراتژی و تئوری خود به آموزه‌های مارکس و انگلس روی آورده‌اند. شگفت‌آور است که در بین چپ و «جنبش کارگری» هنوز کسانی به دموکراتیک بودن بورژوازی باور داشته باشند.
@zan_j
#نان_کار_آزادی
#به_سوی_ایجاد_تشکلهای_مستقل_زنان

#مقالات_زنان

🔴 چرا در ایران زنان درس می‌خوانند، مردان کار می‌کنند؟

📌همین چند روز پیش بود که در تازه‌ترین گزارش مرکز آمار ایران اعلام شد از هر چهار زن دانش‌آموخته دانشگاه در ایران حداقل یک نفر بیکار است. بطوریکه نرخ بیکاری زنان فارغ‌التحصیل دانشگاه ۲۵,۳ درصد است در حالیکه برای مردان این شاخص ۱۲,۴ درصد بوده است. آنطور که در گزارش مرکز آمار ایران از نرخ اشتغال در بهار امسال آمده، به ازای هر چهار مرد تنها یک زن در اقتصاد مشارکت دارد.

📌زنان به واسطه تحصیلات عالیه، به دست آوردن برخی رده‌های مدیریتی میانی و کاهش نرخ بی‌سوادی زنان، گام‌های بلندی را برای پیشرفت بعد از انقلاب برداشتند اما باید اعتراف کرد که هنوز در جامعه ایران مردان بیش از زنان اهمیت دارند و این واقعیت برای جوانان و تحصیلکردگان بیشتر ملموس است.

👈🏻 جزئیات بیشتر را در INSTANT VIEW بخوانید:
yon.ir/vbgPv
@zan_j

#مقالات_زنان
#زنان_کارگر


رنجی که #زنان_جاشو در سواحل مکران می‌برند؛ این زن‌ها صیادند

✍🏻 هدیه کیمیایی

📌 آمنه چادر رنگی‌اش را به کمر می‌بندد و راهی دریا می‌شود. چند روز است کمردرد امانش را بریده، دیروز موقع جمع کردن تور کمرش تیر کشید. مأمور شیلات ماه پیش برای صید دو ماهی شیر که در تورشان افتاده بود دو هفته قایق‌شان را خواباند و اجازه صیادی نداد و حالا برگشته تا از آن همه برکت دریا، لااقل «گواف» صید کند که به درد خوردن نمی‌خورد و با آن پودر ماهی درست می‌کنند. او از 13 سالگی به دریا زده و صیادی را از پادویی شروع کرده. خواهرش گنجی هم در جاسک جاشو بود و همین یک ماه پیش فوت کرد. شوهر گنجی صیاد بود، سال‌ها پیش یک روز به دریا زد و دیگر برنگشت، گنجی ماند و 10 تا بچه قد و نیم قد. وقتی زندگی سخت شد، رفت کنار دست برادرش گفت بچه‌هایم گرسنه‌اند، برایت کار می‌کنم.آمنه دمپایی‌های لاانگشتی‌اش را پوشیده و کنار ساحل منتظر بقیه جاشوهاست. سجاد و داوود و طالب ایستاده‌اند. بوی تند بنزین قایق موتوری و بوی چرب و تیز دریا درهم مخلوط می‌شود و امواج آرام درهم می‌شکند.

@zan_j
bit.ly/2D2cxgU

#مقالات_زنان

​​«کلاس آموزش مردانگی» در زندان

کشور کوچک #السالوار با شش و نیم میلیون نفر جمعیت، یکی از بالاترین آمار زن‌کشی در جهان را دارد. هر ۱۸ ساعت، زنی در السالوادور کشته می‌شود و قاتل در اکثر موارد یا همسر و دوست‌پسر اوست یا برادر و پدرش. مقامات السالوادور بعد از سال‌ها بازداشت کردن مردان و احکام حبس طولانی و جریمه، بالاخره راضی شدند به حرف فعالان حقوق زنان و کنشگران مدنی گوش دهند که چاره تنها در بگیر و ببند نیست و راه‌حل و شیوه‌ی دیگری لازم است.

حالا مردانی که به جرم زن‌کشی بازداشت می‌شوند، در زندان در دوره‌های طولانی‌مدت موسوم به «کلاس آموزش مردانگی» شرکت خواهند کرد. کلاس‌هایی که قرار است هرچه کلیشه را که در ذهن آن‌ها درباره «مردانگی» است به چالش کشیده و تعریف‌های تازه‌ی دیگری از «مرد خوب» را به آن‌ها آموزش دهد. مردانی که اغلب حتا نمی‌دانند بسیاری از رفتارهای روزمره‌ی آن‌ها با زنان، خشونت‌آمیز، مردسالارانه، از موضع بالا و کاملا غلط است.

بنجامین بونیلا، رئیس سازمان غیردولتی که سال‌هاست تلاش و تشویق می‌کند تا دوره‌های آموزشی مردانگی برگزار شود، معتقد است وقتی تمام ساختارهای اجتماعی جامعه و سنت‌های دیرینه‌ی کشور کاملا مردسالارانه است و اکثر مردان کشور هرگز در هیچ برهه‌ای آموزش رفتار برابر با زنان را نمی‌بینند، بگیر و ببند و احکام طولانی زندان به تنهایی چاره‌ساز نیست و این چرخه‌ی خشونت را پایان نمی‌بخشد.

بعد از سال‌ها تلاش و لابی‌گری کنشگران مدنی و سازمان‌های غیردولتی این کشور، بالاخره در سال ۲۰۱۷ نظام قضائی کشور اصلاحیه‌ای را تصویب کرد تا برای اولین‌بار برای مقابله با ۱۱ جرم مرتبط با خشونت جنسیتی (از زن‌کشی گرفته تا انتقام‌گیری مجازی با انتشار عکس‌های خصوصی) شیوه‌های تازه‌ای هم اتخاذ کند. آن‌ها برای این تغییر سراغ مذاکره با قضات زن هم رفتند، چون امید بیشتری داشتند که زنان قاضی لزوم و اهمیت شیوه‌ای ریشه‌ای برای مقابله با این خشونت‌های گسترده را بهتر درک کنند. امیدی که بجا بود، بعضی زنان قاضی کشور از جمله گلندا بایرس، زنی که قضاوت بسیاری از پرونده‌های زن‌کشی در کشور را عهده‌دار بود، از مذاکره و تلاش این کنشگران استقبال و حمایت کردند و خواهان اصلاح ساختار حقوقی موجود شدند.

در کلاس‌ها از دانش و تجربه‌ی آموزش‌های کنشگران مدنی و فمینیست‌ها استفاده می‌شود و روان‌کاوها و اساتید جامعه‌شناسی. به مردان آموزش داده می‌شود که رفتارهای روزمره‌ی «عادی» مثل داد زدن سر خواهر و همسر، انتظار این‌که مادر و همسر لباس‌ها و ظرف‌های آن‌ها را تمیز کنند، دعوا با دوست‌دختر که چرا درجا تلفن‌اش را جواب نداده و … هیچ‌کدام «عادی» نیست و همه مصداقی از خشونت‌اند. آن‌ها یاد می‌گیرند که چطور همسر و دوست‌پسر و پدر بهتری باشند، چطور در هیچ شرایطی مجاز نیست که دست روی بچه یا همسر و دوست‌دختر و خواهر خود بلند کنند. در گروه‌های مختلف و با خلق فضای تنش تمرین بحث و حرف زدن می‌کنند، به جای این‌که درجا صدا یا دست را بالا ببرند.

در اولین نظرسنجی بعد از پایان اولین دوره‌ی آموزشی، ۹۸درصد مردان شرکت‌کننده در این دوره بازتوانی و آموزشی اعلام کردند که حالا به‌نظرشان درست نیست که مرد، اگر زن دلش نخواست با او هم‌خوابه شود، دست روی او بلند کند و به زور زن را وادار به رابطه‌ی جنسی کند. این درحالی است که در ابتدای دوره، ۷۹ درصد آن‌ها گفته بودند که می‌دانند درست نیست دست روی زن‌شان بلند کنند چون نمی‌خواهد با او سکس داشته باشد.

کنشگران مدنی السالوادور می‌گویند برای این‌که این دوره‌ها به شکلی ریشه‌ای تاثیرگذار باشد، باید صبور بود و هم‌زمان کافی نیست که فقط مردان مجرم در این دوره‌ها شرکت کنند. این رویه‌ی درستی نیست که منتظر ماند مردی مرتکب جرمی جنسیتی شود و تازه در زندان تازه برای اولین‌بار به امکانات آموزشی دسترسی پیدا کند که به او یاد می‌دهد چه رفتارهایی نامناسب است. تازه آن هم در وضعیتی که بررسی‌ها نشان می‌دهد ۹۵ درصد جرایم جنسیتی در السالوادور، هرگز به دادگاه کشیده نمی‌شود و هیچ بررسی قضائی درباره‌ی آن‌ها صورت نمی‌گیرد و متعاقبا هیچ مجازاتی هم در کار نیست.

کنشگران مدنی السالوادور حالا در تلاش‌اند تا چنین دوره‌هایی در مدارس پیش‌بینی و الزامی شود تا قبل این‌که مردی تبدیل به مجرم شود، خیلی زودتر بتواند یاد بگیرد که «مردانگی غالب» چیزی جز خشونت و رنج زنان نیست و «مرد خوب»، مردی است که با زنان رفتاری برابر و به‌دور از خشونت داشته باشد.
فرزانه سیفی
@bidarzani
@zan_j

#مقالات_زنان

🌟مادران تنهای تهران
سه روایت

«زن بودن بی‌درد نمی‌شود. سال‌ها با درآمدی بسیار اندک کار کردم تا رسیدم به حالا که حدود چهار تا پنج میلیون تومان درآمد دارم. هرگز از خانواده‌ام کمکی نگرفتم. شوهرم مجروح جنگی و ایثارگر بود و در تمام طول زندگی مشترک‌مان هرگز کمکی از دولت یا هیچ سازمان دیگری دریافت نکرد. همان سال‌ها هم سرپرست خانوار بودم. تأمین هزینه‌های زندگی را من به عهده داشتم. زندگی با کار من می‌چرخید. بعد از جدایی...»
«من و فرزندم در خانه‌ای که به سختی اجاره کرده‌ایم زندگی می‌کنیم. برای تهیه‌ی مسکن همیشه با کوهی از مشکلات مواجه بوده‌ام. صاحبخانه‌ها به راحتی به زن مطلقه خانه اجاره نمی‌دهند. همین خانه‌ای هم که در آن سکونت داریم به سختی توانستم اجاره کنم. پس از نوشتن قرارداد وقتی از بنگاه بیرون آمدم برای بدبختی خودم و زنانی چون خودم زار زار گریه می‌کردم. از من شناسنامه‌ی همسر سابق و بچه‌ام را می‌خواستند تا بدانند بچه از کیست.»

هیچ حمایت مالی دولتی‌ای دریافت نمی‌کنم. زندگی من و فرزندم وابسته است به بخشی از پول مستمری پدرم. چون کسی را ندارم که بچه را پیشش بگذارم، انجام کار تمام وقتی که کفاف مخارج زندگی‌مان را بدهد تقریباً محال است. در محل کار تا می‌بینند مطلقه‌ای نگاه‌ها آزاردهنده می‌شوند. انگار چون شوهر نداری، به خاطر نیاز مالی و کمبود رابطه‌ی جنسی حاضری تن به هر پیشنهادی بدهی. هرکه از راه می‌رسد پیشنهادی می‌دهد و بیگاری می‌کشد. مستمری پدرم کفاف پرداخت بیمه را نمی‌دهد و بیمه نیستیم. اگر بیمار شویم هزینه‌ی درمان به عهده‌ی من است.
✍غزل صدر

#زنان_سرپرست_خانوار
#زنان_فقر
روایت‌های زنان از کلنجار با هزینه‌های زندگی

https://telegra.ph/مادران-تنهای-تهران-سه-روایت-10-08
@NashrAasoo
@zan_j

#مقالات_زنان
women-question
مسئله‌ی جنس» یکی از معماهایی است که در بیش از یک قرن گذشته، افکار رادیکال را راحت نگذاشته است. از آن‌جا که در این یادداشت قصد داریم صرفاً یک چارچوب نظری را صورت‌بندی کنیم، برخی از جنبه‌های قضیه کنار گذاشته می‌شود. در میان باقی قضایا، با صرف نظر از خاستگاه و گذشته‌ی روابط میان زن و مرد، صرفاً به این می‌پردازیم که آن‌ها در مسیرِ شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری به چه چیزی تبدیل شده‌اند و روی مدرن‌ترین اَشکال این تبدیل‌شدن متمرکز خواهیم شد.

بی‌شک سرمایه‌داری علتِ فرودستیِ زنان نیست زیرا این فرودستی هزارسال پیش از سرمایه‌داری وجود داشته است؛ اما امروز این سرمایه‌داری است که به این انقیاد تداوم می‌بخشد. پس این وضعیت تنها در قالب سرمایه‌داری می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد و با آن مبارزه شود؛ قالبی که در آن انقیاد زنان از ره‌گذار کارِ طاقت‌فرسای مزدی و مالکیتِ خصوصی بازتولید می‌شود.

در این مقاله مشخص می‌شود که ما رابطه‌ی بین جنس‌ها را نیروی محرک تاریخ نمی‌بینیم و..

درباره‌ی «مسئله‌ی زن» ژیل داوه
ترجمه‌ی نیکزاد زنگنه
از انتشارات نقد اقتصاد سیاسی
#هشت_مارس
@zan_j