📚 سخن پروران🖋

روضه ای یک کلمه ای
ایران


گریه می کنم پای روضه ای یک کلمه ای #ایران
زیر عَلَم بی کسی اش سینه می زنم، مویه می کنم برای دو شهید گمنامِ بی نشان: #مروّت و #مدارا.

حافظ ایستاده بر مزارشان می گرید و می گوید:
این دو‌ شهید، کشتگان همین مردمانند.
آسایش دو گیتی نصیبتان نمی شود که عقوبتِ کشتنِ این دو عزیز، هم دنیایتان را دوزخ می کند و هم عُقبایتان.

مردم اما حافظ را نمی شنوند. بازار هیاهو و غوغا و خشم و خشونت چنان پر ازدحام است که صدای حافظ به گوش کسی نمی رسد.

مولانا زمین را نشانم می دهد و می گوید: ببین، خون را به خاک ببین. تقدیر این سرزمین را ببین. خون به خون شستن محال آمد محال.

این مردمان شوربختند، می دانی چرا؟
چون قرن هاست شوری خون به کامشان خوش آمده است.
هر کس با هر چه که دارد خون دیگری را می ریزد.

دست بر زخم هایم می گذارم، جانم مجروح است، چقدر تیر در تنم است، چقدر تیغ بر روحم کشیده اند، قدم از قدم خون از روانم می چکد.

شمع کوچکی در دستم است، کوچه به کوچه شام غریبان «انسان» را گریه می کنم، هر کس که می رسد شمع کوچکم را خاموش می کند.
یتیمانی دارم، بی پناه، که به زنجیرند، به اسارت می برندشان.

نوزاد شیرخواره ام، «شفقت» شیر ندارد، دارد از گرسنگی می میرد.
این مردمان آب را بر جوان برومندم« اعتدال» بسته اند.
دستانش را بریده اند، گمان می کنند که به شمشیر افراط پیروز این میدانند.
این سر که بر نیزه هلهله کنان می برندش، «خرد» است.

این جنازه که بی کفن افتاده است، این سر که بی تن است، وطن است، وطن است، وطن است…

#عرفان_نظرآهاری

t.center/sokhansarayann 🎻

#ایمان
نام دیگر #عشق است.

هر بار که تو عاشق شوی پیامبری به دنیا خواهد آمد، جهان از بی عشقی ست که کافر شده است.

اگر می خواهید مردگان زنده شوند و بیماران شفا یابند، باید که شربت دوست داشتن به ایشان بدهید.

آدم ها ازبی عشقی است که بیمار می شوند، آدم ها ازبی عشقی است که می میرند.

ایمان نام دیگر عشق است و مومنان همان عاشقانند این را پیامبری به من گفت که به جرم عشق بر صلیبش کشیدند...

✍️ #عرفان_نظرآهاری
‏
t.center/sokhansarayann 🎻

برای تشویش اذهان عمومی


هر پیامبری برای تشویش اذهان عمومی به رسالت مبعوث شده است. برای برهم زدن افکاری که به جور و جفا و کفر و کراهیت، عادت کرده‌اند. از سنگ گلی نمی‌روید، از مغزهای سنگی هم. پس برای اینکه #بذردانایی بروید، ذهن باید زیر و رو شود. #تشویش_اذهان مبارک است. #اغتشاش_خاک خجسته است.

خوشا انسانی که نترسد از تشویش ذهنش و خوشا خاکی که پذیرای اغتشاش گاوآهن و بذر و روییدن است.

هر پیامبری پیش از آنکه به غار برود، یا کشتی بسازد، یا به شکم نهنگ در افتد، یا بر صلیب میخکوبش کنند، معترض بوده است؛ به بسیاری از آن چیزها که دیگران به آن تن در داده و پذیرفته‌اند. هر پیامبری پیش از آنکه ماه را به دو نیم کند، یا عصایش مار شود، یا نفسش جذامیان را شفا دهد، معجزه‌اش گفتگو بوده است. هر پیامبری حنجره‌اش به نیابت از گلوهای خاموش فریاد زده است و چشم‌هایش به نیابت از کوران دیده است و گوش‌هایش به نیابت از ناشنوایان شنیده است. هر پیامبری به جای همه مردگان زیسته است.

اکنون ختم پیامبری اعلام شده است، ختم اعتراض اما نه. اکنون نه مار و نه نهنگ و نه ماه و نه کشتی. اکنون معجزه دیدن و شنیدن و فهمیدن و فهماندن است. مرا پیرو آن پیامبری بدانید که رسالتش تشویش اذهان عمومی بود و آیینش اغتشاش در جمجمه‌های سنگی و معجزه‌اش کتاب و کلمه و دانایی.

#عرفان_نظرآهاری


t.center/sokhansarayann 🎻

گفت: دست به چوب بزنم ، گل می شود.
دست به سنگ بزنم، لبخند.
دست به درد بزنم، درمان.
گفتم: پس شعبده بازی، جادو می کنی؟!
گفت: نه، پیامبرم، معجزه می کنم.
می خواهی برای تو هم معجزه کنم؟
خندیدم.
گفت: باید بگذاری بیایم و توی قلبت بنشینم، چهار زانو.
باید بگذاری بیایم و توی رگهایت راه بروم، آهسته آهسته.
باید بگذاری بیایم و زیر پلکهایت دراز بکشم، آرام و بی صدا.
می گذاری؟
خندیدم.
آمد و نشست و راه رفت و خوابید.
در قلبم، در رگهایم، زیر پلکهایم.
و این گونه شد که هر روز معجزه ای اتفاق افتاد

#عرفان_نظرآهاری

تصویر:🔻
نظرآهاری در کناراستاد #شفیعی_کدکنی
‏

t.center/sokhansarayann 🎻

عرفان و رندی در شعر حافظ با نام قبلی #هستی‌_شناسی حافظ اثری از #داریوش_آشوری دربارهٔ ریخت‌شناسی اندیشه و جهان‌بینی حافظ است. در این اثر بنیادی‌ترین ویژگی حافظ، جهان‌بینی‌اش دانسته می‌شود. به‌گفتهٔ نویسنده آثاری مانند کشف‌الاسرار، مرصادالعباد و شرح تعرف از منابع فکری حافظ‌اند. کتاب دارای بخش‌هایی است با عنوان: الگوی هستی‌شناسی حافظ، اسطورهٔ آفرینش، دو مکتب تأویلی، رند و رندی، آدم در برابر مَلک، وقت ازلی، اخلاق رندانه، شعر رندانه و شعر زاهدانه، بازی جهان و... هستی‌شناسی حافظ از سوی نشر مرکز در سال ۱۳۷۷ انتشار یافته و چاپ دومش با نام #عرفان_و_رندی در شعر حافظ از همین ناشر انجام شده است

t.center/sokhansarayann 🎻

#ایمان
نام دیگر #عشق

هر بار که تو عاشق شوی پیامبری به دنیا خواهد آمد، جهان از بی عشقی ست که کافر شده است.

اگر می خواهید مردگان زنده شوند و بیماران شفا یابند، باید که شربت دوست داشتن به ایشان بدهید.

آدم ها ازبی عشقی است که بیمار می شوند، آدم ها ازبی عشقی است که می میرند.

ایمان نام دیگر عشق است و مومنان همان عاشقانند این را پیامبری به من گفت که به جرم عشق بر صلیبش کشیدند...


✍️#عرفان_نظرآهاری
‏
t.center/sokhansarayann 🎻

‍ ‍ سبک شناسی شعرپارسی

۲)سبک ادبی #عراقی:

📔سَبکِ عراقی به سَبکی از شعر پارسی گفته می‌شود که از اواخر قرن ششم تا قرن نهم هجری رواج و ادامه داشته‌است. نام این سبک از عراق عجم گرفته شده‌است، امّا رواج این سبک محدود به سرزمین عراق عجم نبود و در نواحی دیگر نیز رواج داشت. #ابوالفرج_رونی، سید حسن غزنوی و جمال‌الدین اصفهانی از بنیان‌گذاران و کمال‌الدین اصفهانی، #سعدی، #عراقی و #حافظ از نمایندگان این سبک به‌شمار می‌روند.

📓سبک عراقی با روی کارآمدن سلجوقیان در خراسان آن روز و اتابکان در عراق و آذربایجان به‌وجود آمد. در این زمان (سدهٔ ششم) بخش‌هایی از غرب ایران را نیز عراق می‌گفتند، امّا برای تمایز با بخش میان‌رودان، آن‌جا را عراق عرب و این‌جا را عراق عجم می‌نامیدند. در این زمان گرانیگاه ادبی ایران به آذربایجان و عراق عجم منتقل شد. سبک عراقی به لحاظ تاریخی دوره مغولان و ایلخانان و تیموری را در بر می‌گیرد و از قرن هفتم تا قرن نهم ادامه دارد.

📔زمانی که مغولان خراسان را به خاک و خون کشیدند دانشمندان و ادیبانی که جان به سلامت بردند ناگزیر به اصفهان، شیراز، بغداد و دیگر مناطقی که رفاه مادی و ذخایر معنوی آنها از نهب و غارت مغولان در امان مانده بود گریختند. در نتیجه انهدام بغداد، طبعاً، نفوذ عربی برافتاد و امیران محلی، خواه ترک یا ایرانی، همگی مروج زبان و ادب فارسی بودند. شعری که از ویرانه‌های خراسان مهاجرت کرد، در باختر، میهنی تازه یافت و «سبک عراقی» جلوه‌گاه آن گشت.

📓اساس سبک عراقی همان سبک خراسانی ست با این تفاوت که در آن واژه‌های عربی فراوان‌تر شده و نیز به‌دلیل جابه‌جایی مراکز قدرت و گسترش علوم در حوزه‌های آموزش علمی و فرهنگی شهرهای مختلف ایران، واژه‌های علمی و حِکمی و فلسفی و دینی و نجوم و پزشکی در آثار شاعران وارد شده و رنگ و جلوهٔ خود را به شعر شاعران سبک عراقی بخشیده‌است.

📔در این سبک، قصیده بیشتر جای خود را به #غزل، و سادگی و روانی و استحکام جای خود را به لطافت و کثرت #تشبیهات و #تعبیرات و #کنایات زیبا و تازه و در عین حال دقیق و باریک داد و واژه‌های عربی نیز فزونی گرفت. با ورود تصوف و عرفان در شعر، گویندگان عارفی چون سنایی، عطار، مولوی، حافظ و ده‌ها شاعر دیگر ظهور کردند. در ضمن مضامین اخلاقی و تربیتی و پند و اندرز جای مدایح مبالغه‌آمیز را گرفت.

📓#عشق و #عرفان و #اخلاق از درونمایه‌های رایج در این سبک است. غزل که ابتدا انوری آن را به‌صورت یک نوع جدید ارائه می‌دهد، در شعر بیشتر شاعران این دوره آزمایش می‌شود. با این‌همه اوج آن در غزل‌های سعدی و حافظ جلوه‌گر می‌شود.

t.center/sokhansarayann 🎻