شعر لکی
مثنوی(سیلِ تو)
سیل تو چوی تیرِ کمو آرِشه
قاتل صد تیپ و دوصد ارتِشه
سیلِ تو چوی آگرِ نوم ویشهیه
داریِ درده چوی هزار پیشهیه
سیل تو چوی تشبریق و گِرم و هورّ
آگره مه گیونه موعه دلقه جُورّ
سیل تو چوی زَوَرده برناوه دور
باوه مهه وه قاتله گیونه کور
سیل تو چوی سیل وهاره هنی
قاتلِ ریویار و سواره هنی
سیل تو چوی هیتلر خوین خور کره
مال ایر رمن گیونگر و یه لا بره
سیل تو چوی پلئنگه، آهو کوشه
چالی ارا یوسفه، یاقو کوشه
سیل تو چوی مارِ زیَئم داریکه
چخوکیشِ شَرخِره بازاریکه
کوشتن و خوین رشونن، ار میلته
هرچی که هس، میلِ مه ار سیلته
ار بگری گیون و خلاصم بهی
حوشکه حری دم وه پلاسم بهی
هنی دس ئِه سیلِ تو اور نمیرم
فقط وه گوشه چیئمِ تو مفیرم
تاوِسونه سرد و سره حالِ دل
کلکه خراوه بیهسه مالِ دل
گرمه، ولی گرمی دَسِ تونمه مه
سیلی مه اژ چیئمِ مسِ تونمه مه
سیلی که چوی شیره سرم گرم که
سخونِ روچ بسته لَشم نرم که
نه سیلی که سرد و خمارم بهه
شکت بوعم ویر ار بنارم بهه
سیلی که بن بن جیرمَه آو بهه
دلشوره عه نوم دِلِ مه راو بهه
#واحد_یاری@shaeraneDareshahr