Pazudharma

« یک #جامعه چگونه آدم ها را به سِمَت های درخورشان سوق می دهد و آنها را سر این سِمَت ها می نشاند. این قضیه دو پرسش اصلی را مطرح می سازد. نخست آن که، جامعه چگونه در افراد «شایسته» میل برعهده گرفتن سمت های درخورشان را القاء می کند؟ دوم این که پس از آن که در سمت های درخورشان قرار می گیرند، جامعه چگونه میل به برآورده ساختن مقضیات این سمت ها را به آنها القاء می کند؟
مسئله انتصابِ اجتماعیِ شایسته به سه دلیل مطرح می شود. نخست آن که، برخی سمت ها از سمت های دیگر خوشایندترند. دوم آن که برخی از سمت ها برای بقای جامعه از سمت های دیگر مهم ترند. سوم این که سمت های گوناگون اجتماعی توانایی ها و استعدادهای متفاوتی را ایجاب می کنند. از نظر دِیویس و مور، سمت هایی که از همه بلندپایه ترند، همان سمت هایی اند که به عهده گرفتن آنها ناخوشایندتر ولی برای بقای جامعه مهم ترند و به بیشترین توانایی و استعداد نیاز دارند. دیویس و مور مطرح مي كنند كه، جامعه برای اطمینان از انتصاب آدم های شایسته در سمت های بلندپایه، باید #پاداش های گوناگونی مانند حیثیت، حقوق بالا و فراغت کافی را برای این افراد در نظر گیرد. اگر آنها چنین پاداش هایی را دریافت ندارند، سمت های بلندپایه نظام بدون متصدی می ماند و جامعه مختل می شود.
اما آیا این دیدگاه باعث ایجاد فاصله طبقاتی بیشتر نمی شود؟ به عبارتی، با دادن پاداش به افرادی که هم اکنون #قدرت، حیثیت و #پول در اختیار دارند موقعیت آنها را تحکیم می کنیم و این در حالی است که یک جامعه می تواند حتی به سمت جامعه ای بدون طبقه حرکت کند. از سوی دیگر، آیا می توان گفت که اهمیت پاکبان ها برای بقای جامعه از مدیران تبلیغاتی کمتر است؟ در حال که پاکبان ها با وجود برخورداری از #دستمزد و #حیثیت اجتماعی کمتر، در واقع اهمیت بیشتری برای جامعه دارند. یک زن پرستار برای جامعه بسیار مهم تر از یک #هنریشه زن سینما است، اما از قدرت، حیثیت و درآمدی بسیار کمتر از او برخوردار است.
آیا آدم های واجد شرایط برای سمت های بلندپایه به راستی کمیاب و کیمیا هستند؟ در واقع، بسیاری از آدم ها با وجود قابلیت، از کسب آموزش های لازم برای دستیابی به سمت های آبرومند محروم اند. بطور کلی، بسیار از آدم ها فرصتی به دست نمی آورند تا نشان دهند که می توانند از عهده سمت های بلندپایه برآیند، حتی اگر به آنها و خدمتشان نیاز مبرمی احساس شود. واقعیت این است آنهایی که عهده دار سمت های بلند پایه اند، در محدود نگهداشتن تعداد بالا نگهداشتن قدرت و درآمدشان، منافع ریشه داری دارند.
نتیجه این که حتمن لازم نیست برای واداشتن مردم به تصدی سمت های بلندپایه قدرت، حیثیت و درآمد به آنها عرضه کنیم. آدم ها را با رضایت از انجام کار و استفاده از فرصت شغلی برای خدمت به دیگران، نیز می توان به تصدی این سمت ها برانگیخت.»
https://t.center/pazudharma

نیاز نیست ما #کارشناس خبره #فوتبال باشیم تا بتوانیم به #حاشیه های بی شمار این #ورزش در #ایران پی ببریم، فقط کافی است نیم نگاهی به #اخبار، #مصاحبه ها و یکی دو بازی #باشگاهی در #لیگ های مختلف داشته باشیم! از بند کفش و مدل موی #بازیکنان گرفته تا #تاکتیک ها و چیدمان تیم ها، از شعارهای نثار شده #تماشاچیان برای تیم رقیب تا حرفهایِ کمتر به گوش رسیدهء نیمکت نشینان، از کُرکُری تیم ها برای همدیگر و از اعتراض هميشگي #داوران و #بازیکنان و #مربیان به همدیگر، نحوهء #گزارشِ بازی و از قراردادهایی که امضاء می شود تا مناسباتی که با مربیان خارجی داریم، همه و همه بدون آنکه تابع اصول و ضابطه مشخصی باشند از یک چیز تبعیت می کند: حاشیه!
این حاشیه که معنایی بسیار متفاوت از حاشیه سود/حاشیه فرش/حاشیه نشینی دارد، نیازمند #آسیب_شناسی جدی است زیرا حضور ناخوشایند آن را نه تنها در فضای ورزشی کشور که امروزه در مسایل مربوط به #محیط_زیست، #حیوانات و #حمایت نیز شاهد هستیم. بررسی و تحلیل پدیده حاشیه می تواند با کمک نظریه های مختلف روان شناسی و جامعه شناسی انجام شود. ما در اینجا با توجه به نظریه «ساخت شخصیت» و جامعه شناسی رفتاری آن را بررسی خواهیم کرد.
شخصیت مرکز زنده فعالیت های گوناگون است. به اعتقاد سالیوِن، مهم ترین این فعالیت ها سه نوع هستند: عوامل انگیزشی، تصویرهای ذهنی و فعالیت های ادراکی.
١- #پرخاشگری عامل انگیزشی برای تجاوز، #خشونت و آزار و اذیت دیگران است. بداندیشی عامل انگیزشی برای رفتار خصمانه نسبت به یک فرد یا گروهی از افراد است. عوامل انگیزشی در همه افراد یکسان هستند ولی روش ظهور و بروز آنها در اشخاص مختلف فرق می کند زیرا به تجارب زندگی هر یک از ما برمی گردد.
٢- هر کسی تصوری از خویشتن یا از دیگری دارد. کودک اگر از طرف مادر به خوبی پرستاری و مراقبت شود، در ذهن خود از مادر تصوری دلپذیر و خوب خواهد داشت. و اگر سر و کارش با مادری تندخو و عصبی باشد، مادر در ذهن او به صورتی ناپسند و بد جلوه می کند. این تصاویر در ذهن دوام می یابند و در رویه و رفتار آدمی نسبت به دیگران منعکس می شوند. تصویرهایی که مورد قبول گروهی از افراد قرار گرفته باشند، به صورت عقاید معتبر در آن گروه در می آیند.
٣- فعالیت های ادراکی که با توجه به تقسیم بندی های تخصصی کمتر به این بحث مربوط می شوند.
حال، محیطی را تصور کنید که طیف وسیع این شخصیت ها در آن مجالی برای ظهور و بروز می یابند. رفتارها، چه مثبت و چه منفی و حتی خنثی، بر رفتار بعدی کنشگر تاثیر می گذارد بطوریکه اگر رفتاری مشخص، مورد #پاداش و تشویق قرار گیرد، در آینده نیز همان رفتار در موقعیت های مشابه صادر خواهد شد.
نه تنها فضای حمایت و حفاظت از حیوانات که کل #جامعه، گرایش شدید به حاشیه پردازی و فرار از موضوعات اصلی دارد. صحنه های خشونت و #اعدام، بینندگان بیشتری به سوی خود جلب می کنند تا استقرار باجه #کتاب فروشی؛ #مناظره های پرجنجال و پرخاشگرانه، بینندگان بیشتری دارد تا بحث های علمی؛ فحاشی و آبروریزی در فضای مجازی «فالورهای» بیشتری جذب می کند و بیشتر به اشتراک گذاشته می شود تا مطالب کارشناسی و استدلال های منطقی(خصوصا اگر بیشتر از ده خط باشند!)
و در نهایت، هیچ کاری هم غیر از حاشیه سازی و حاشیه پردازی انجام نمی شود...
https://telegram.me/pazudharma