Pazudharma

‍ 🖋 حمایت از حیوانات: سرابی که باید آن را از بالا نگاه کرد!

▪️#سراب مانعی مهم در تشخیصِ نقطه ی هدف است و به ما اجازه نمی دهد تا درکِ درستی از محیط داشته باشیم. از اینرو، یکی از روش هایی که می تواند در تشخیصِ درستِ سراب از واقعیت به انسان یاری رساند قرار گرفتن در ارتفاع است. به بیانی بهتر، اگر در مکانی بالاتر از سطحِ هوای گرم قرار بگیریم تا انعکاسِ کمتری از نور را دریافت کنیم، قادر خواهیم بود بر سراب غلبه کنیم.

▪️بحثِ قانونی کردن حمایت از حیوانات در ایران، از نظر نگارنده، پیش از آن که واقعیتِ باشد، تبدیل به سرابی شده است که باید آن را از بیرون و بالا نگاه کرد! حمایت از حیوانات فقط به این نمی پردازد که اگر حیوانی را به خودرو ببندید و آن را تا مرگ روی زمین بِکِشید و/یا اگر حیوانِ زنده ای را بسوزانید مستحقِ مجازات خواهید بود!!!

▪️قوانینِ حمایت از حیوانات با وجودِ معطوف بودن به حیوان، باید لایه های روح و روان انسان را از دریچه ی #اخلاقیات کنار بزند تا به عمقِ بروزِ خشونت نسبت به یک موجود زنده برسد و آن را هدف قرار دهد. حال، در جامعه ای که اخلاقیات در آن نه تنها در زندگی عادی و روزمره که در تمامِ جوانبِ سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی محو شده است، وجودِ قوانین چه کارکردی می تواند داشته باشد؟ قوانینِ نوشته شده در ساختمان های شهری چگونه می توانند با مردمانِ روستایی ارتباط برقرار کنند؟...

▪️#دستگاه_قضایی و #قضات چه ساختاری دارند و از چه میزان استقلال برخوردارند؟ زیرساخت های لازم و ضروری برای #حاکمیتِ قانونِ حمایت از حیوانات در کشور آیا وجود دارد؟ این قانون آیا انعکاس دهنده ی خواست عموم مردم است؟ اگر بله، چه فرصت هایی را ایجاد می کند و در غیر این صورت، به وجود آورنده ی چه مسایلی خواهد بود و در نتیجه، به چه چیزهایی باید توجه کرد؟ و...

▪️تدوین و تصویبِ قانون حمایت از حیوانات بی گمان باعثِ رنجش بسیاری می شود؛ به مزاقِ بسیاری دیگر خوش نمی آید و مشمولِ برچسب های «غرب زدگی» و «تهاجم فرهنگی» هم می شود. با این وجود باید بدانیم و آگاه باشیم که تدوین و تصویب این قانون نمی تواند با بی توجهی کامل به محتوایِ آن، فقط با هدفِ خاموش کردنِ اعتراض ها و فروکش کردنِ مطالبات و صحنه ای برای «نمایش»هایِ بازیگرانِ رویِ صحنه باشد. این قانون نمی تواند تدوین شود فقط برای این که قانونی مصوب شده در حوزه ی حمایت از حیوانات باشد!!! این قانون با توجه به «طبیعت انسان» و تعارضاتِ بین انسان-حیوان و انسان-طبیعت باید به ایجاد و نهادینه کردنِ نظمی مدنی و چه بسا زیبا یاری رساند.

فلور خواجوی

https://t.center/pazudharma

#سگ_های_گله در زمره #حیوانات_کار محسوب می شوند. این سگ ها با وجود تنوعی که در #ایران دارند هنوز به درستی بررسی نشده اند. سگ های #گمل، #شیرک، #سراب، #مازندرانی، #تالش، #عشایری و غیره از جمله سگ های گله ی ایرانی هستند ولی قبل از آن که مورد #مطالعه_علمی(نه سنتی) و بررسی قرار بگیرند، فقط کار کرده اند!
حتی سگ های محافظ گله با سگ هایی که راهنمای گله هستند تفاوت دارند و باید در مطالعات میدانی به مناطقی که این نوع زندگی برای آنها مناسب تر است توجه شود.
از منظر #حقوق_حیوانات، هیچ حیوانی نباید در #اسارت باشد، با اجبار #باردار شود و #پرورش یابد. استفاده از #گوشت و #پوست و اعضای بدن حیوانات نه تنها برای انسان ضروری نیست که ناقض حقوق طبیعی موجوداتی زنده به نام حیوان است. آن سو، حیواناتی هستند که همچون دوران #برده_داری انسان ها، بدون هیچ گونه رسیدگی حتی در برآورده شدن نیازهای اولیه مانند خوردن، آشامیدن، خوابیدن و در امان بودن فقط مورد استثمار قرار می گیرند و «وفادارانه» مجبور به کار هستند. بنابراین، نه #دام و نه سگ گله مفاهیمی از جنس حقوق حیوانات نیستند، نه بدلیل آن چه خودشان هستند، بلکه به دلیل «نقشی» که توسط انسان بر آنها «محول» شده است.
اما وضعیت موجود چیست؟ طبق نتایج تفضیلی سرشماری عمومی کشاورزی کل کشور در سال 93 مرکز آمار ایران، در یک میلیون و 164 هزار بهره برداری پرورش دهنده ی دام سبک جمعا 31 میلیون و 421 هزار راس گوسفند و بره و 12 میلیون و 333 هزار راس بز و بزغاله نگهداری می شوند که در حدود 32.2 درصد از این بهره برداری ها دارای هر دو نوع دام هستند. در کل دنیا نیز، طبق آمار #سازمان_ملل، میزان تولید گوشت حدود هشت برابر بیشتر از ظرفیت نیاز انسان است!
آیا این آمار تکان دهنده و تاسف برانگیز نیست؟ و آیا مخالفینِ گوشتخوارِ «حقوق حیوانات» که بیشتر به دنبال طرح ایراد هستند تا انتقادی مبتنی بر #استدلال، این رویِ سکه ی وضعیت حیوانات را هم مورد توجه قرار داده اند؟...
https://t.center/pazudharma