Pazudharma

🖋 پاسخ به نظر...

▪️حق با شماست! در این که نه فقط حمایت و حفاظت از حیوانات که داشتنِ حسِ احترام نسبت به آنها نیازمندِ رویکردی انسانی و اخلاق گرا است، نمی توان ذره ای تردید کرد. این رویکرد، هم برای حکمرانان در تمام سطوح لازم و ضروری است و هم برای افرادی که خودشان را کنش گرانِ این عرصه معرفی می کنند. رویکردی که در نزدِ هر دو به شدت لنگ می زند! از اینرو، نباید تصور کنیم که تمام مشکلاتِ و کاستی هایِ محیط زیستی در ایران فقط معطوف به #حاکمیت است و بقیه خارج از این محدوده قرار می گیرند.

▪️حق با شماست! موضوعاتی مانند #انتخابات، مدیریتِ یک بحران مثلِ بیماری #کرونا، فقر و گرسنگی، فساد و ... ترور و سرکوب و روش هایِ حمایت از حیوانات در سطحِ کلانِ یک جامعه به هم وابسته هستند. به بیانی ساده، هرگز نمی توان انتظار داشت در یک حکومتِ دیکتاتوری و/یا تمامیت خواه و/یا دین محور، انتخابات به شیوه ای آزادانه-عادلانه برگزار شود؛ ترور و سرکوب وجود نداشته باشد؛ #حریم_خصوصی آن گونه که باید مورد احترام قرار گیرد؛ اقتصادِ خُرد و کلان به فساد کشیده نشود تا در نهایت و براساسِ تمام نظریه های علمی، روزی، به فروپاشی نرسد.

▪️#هانا_آرنت در کتابِ «توتالیتاریسم» به سه دوره در نظام های دیکتاتوری اشاره می کند که بی شباهت به نظریه های انقلاب(از ظهور تا سقوط) نیست:
در دوره اول اکثریت مردم سرمست از ایدئولوژی به دنبال رهبران خود راه می‌افتند، انگار بهشت گمشده خود را یافته‌اند، ایدئولوژی را دربست می‌پذیرند و خواهان کوچک‌ترین تغییری در آن نیستند. در دوره دوم اندک اندک واقعیات چهره خود را نشان داده و هیچ کدام از وعده‌های رهبران تحقق نیافته است و مردم از نظام دل زده و مایوس می‌شوند، در این دوره گروهی به فکر اصلاحات می‌افتند ولی به دلایل متعدد از جمله این که اصول ایدئولوژی را نمی‌توان تغییر داد، اصلاحات سرانجام راه به جایی نمی‌برد. سرانجام در دوره ی سوم و پایانی نظام‌هایِ دیکتاتوریِ متولیانِ تمامیت‌خواه سعی می‌کنند از خشونت عریان استفاده کنند و از بین همفکران سابق، هر کس با آن‌ها کوچک‌ترین زاویه دیدی داشته باشد را از دایره خودی‌ها می‌رانند، تصفیه‌های گسترده شروع می‌شود و دایره خودی‌ها کوچک و کوچک‌تر و ناکارآمدی‌ها عمیق‌تر و تعداد مخالفین بیشتر و بیشتر می‌شود و نهایتا سیل اعتراضات می‌آید و همه چیز را با خود می‌برد...

🔺باید در نظر داشت که مبارزه با نظام های #دیکتاتوری ساده و بی هزینه نیست. همانطور که نباید دچارِ این نگاهِ ساده لوحانه شویم که با سقوط یا سرنگونی یک دیکتاتور، تمام مشکلات حل شده و «مدینه فاضله» به وجود می آید! تاریخ یک ملت و خودِ مردم و «اعتقادات» را نباید نادیده گرفت! پارامترهایی که خودشان به ظهور و بروزِ دیکتاتوری کمک می کنند!

🔹مطالبه ی ممنوع کردن کشتار سگ ها در سرتاسر ایران، از نظر نگارنده، به این جهت می تواند بی ارتباط با سایرِ موضوعاتِ مطرح شده باشد که تصمیمی در سطحِ مدیریتِ خُردِ جامعه است و نه کلان. درست مثلِ صدها تصمیمی که توسط مدیرانِ رده های میانی و پایینی در این کشور گرفته و اجرایی می شوند: از برداشتنِ دستگاه های ساعت زنی کارمندان تا برگزاری مسابقاتِ کوچک و بزرگ و ممنوعیتِ پوشیدنِ کُت در فصل تابستان و مانند اینها!!! به همین سادگی!

▪️ پایان کلام این که، یکی از مهم ترین تعهداتِ کنش گر حوزه ی محیط زیست می تواند این باشد که از سیاسی تر شدنِ محیط زیست و زیستمندانش بکاهد. تمام عرصه های زندگی انسان ها، امروزه روز، با سیاست در هم آمیخته است و با این وجود هنوز می توان از سیاسی تر کردن/شدنِ آن جلوگیری کرد. همانطور که اساسِ مبارزاتِ مدنی و مطالبه گری می توانند بر #آگاهی_بخشی استوار باشند و نه مشارکت مستقیم در سرنگونی!(همان چیزی که باعث شد قسمتی از نظرات شما منعکس نشوند و از این بابت پوزش می خواهیم.)

با سپاس و احترام مجدد
فلور خواجوی

@Pazudharma

‍ 🖋 حمایت از حیوانات: سرابی که باید آن را از بالا نگاه کرد!

▪️#سراب مانعی مهم در تشخیصِ نقطه ی هدف است و به ما اجازه نمی دهد تا درکِ درستی از محیط داشته باشیم. از اینرو، یکی از روش هایی که می تواند در تشخیصِ درستِ سراب از واقعیت به انسان یاری رساند قرار گرفتن در ارتفاع است. به بیانی بهتر، اگر در مکانی بالاتر از سطحِ هوای گرم قرار بگیریم تا انعکاسِ کمتری از نور را دریافت کنیم، قادر خواهیم بود بر سراب غلبه کنیم.

▪️بحثِ قانونی کردن حمایت از حیوانات در ایران، از نظر نگارنده، پیش از آن که واقعیتِ باشد، تبدیل به سرابی شده است که باید آن را از بیرون و بالا نگاه کرد! حمایت از حیوانات فقط به این نمی پردازد که اگر حیوانی را به خودرو ببندید و آن را تا مرگ روی زمین بِکِشید و/یا اگر حیوانِ زنده ای را بسوزانید مستحقِ مجازات خواهید بود!!!

▪️قوانینِ حمایت از حیوانات با وجودِ معطوف بودن به حیوان، باید لایه های روح و روان انسان را از دریچه ی #اخلاقیات کنار بزند تا به عمقِ بروزِ خشونت نسبت به یک موجود زنده برسد و آن را هدف قرار دهد. حال، در جامعه ای که اخلاقیات در آن نه تنها در زندگی عادی و روزمره که در تمامِ جوانبِ سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی محو شده است، وجودِ قوانین چه کارکردی می تواند داشته باشد؟ قوانینِ نوشته شده در ساختمان های شهری چگونه می توانند با مردمانِ روستایی ارتباط برقرار کنند؟...

▪️#دستگاه_قضایی و #قضات چه ساختاری دارند و از چه میزان استقلال برخوردارند؟ زیرساخت های لازم و ضروری برای #حاکمیتِ قانونِ حمایت از حیوانات در کشور آیا وجود دارد؟ این قانون آیا انعکاس دهنده ی خواست عموم مردم است؟ اگر بله، چه فرصت هایی را ایجاد می کند و در غیر این صورت، به وجود آورنده ی چه مسایلی خواهد بود و در نتیجه، به چه چیزهایی باید توجه کرد؟ و...

▪️تدوین و تصویبِ قانون حمایت از حیوانات بی گمان باعثِ رنجش بسیاری می شود؛ به مزاقِ بسیاری دیگر خوش نمی آید و مشمولِ برچسب های «غرب زدگی» و «تهاجم فرهنگی» هم می شود. با این وجود باید بدانیم و آگاه باشیم که تدوین و تصویب این قانون نمی تواند با بی توجهی کامل به محتوایِ آن، فقط با هدفِ خاموش کردنِ اعتراض ها و فروکش کردنِ مطالبات و صحنه ای برای «نمایش»هایِ بازیگرانِ رویِ صحنه باشد. این قانون نمی تواند تدوین شود فقط برای این که قانونی مصوب شده در حوزه ی حمایت از حیوانات باشد!!! این قانون با توجه به «طبیعت انسان» و تعارضاتِ بین انسان-حیوان و انسان-طبیعت باید به ایجاد و نهادینه کردنِ نظمی مدنی و چه بسا زیبا یاری رساند.

فلور خواجوی

https://t.center/pazudharma