رمان
#چشمهایش نویسنده
#بزرگ_علوی بزرگ علوی ؛تولد 1282 شمسی تهران , وفات 1375 شمسی برلین , نویسندهٔ واقعگرا، سیاستمدار چپگرا، روزنامهنگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه از نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگنامهنویسی نیز پرداخت. او را همراه
صادق هدایت و
صادق چوبک، پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند.
همراه
#صادق_هدایت و
#صادق_چوبک، پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند.خانوادهاش بازرگان و مشروطهخواه بودند. وی در سال 1302 شمسی برابر 1923 میلادی همراه پدرش به آلمان رفت و در رشته علوم تربیتی و روانشناسی ادامهٔ تحصیل داد تا در ایران آموزگار شود.وی پس از برگشت به ایران در مدرسه صنعتی شیراز یک سال به تدریس زبان آلمانی پرداخت , وی به سیاست روی آورد و با تقی
#ارانی در انتشار مجله «دنیا» همکاری کرد.او که از نسل نخستین دانشآموختگان ایرانیِ اروپا در آغاز دهۀ بیست میلادی بهشمار میرفت،نخستین داستان برجستهاش، «سربازِ سُربی» را در دههٔ 1300 شمسی نگاشت.
نخستین مجموعه داستان خود را در سال 1313شمسی مطابق 1934 با عنوان
#چمدان نشر کرد که تأثیرپذیریاش از
#صادق_هدایت و روانکاری سیگموند
#فروید در آن آشکار است. در اردیبهشت 1316 شمسی , آوریل 1937 همراه گروه پنجاه و سه نفر دستگیر، محاکمه و به جرم پیروی از مرام اشتراکی به هفت سال زندان محکوم شد؛ تا شهریور1320 ،آگوست 1941 زندانی ماند. علوی با کودتای 28 مرداد از ایران رفت و مقیم آلمان شد، از سیاست کناره گرفت و تمام عمر مدرس دانشگاه هومبولت ماند. از مهمترین آثارش «چمدان»، «ورق پارههای زندان»، «پنجاه و سه نفر»، «نامهها»، «چشمهایش»، «میرزا»، «موریانه» و «روایت» را میتوان نام برد.»
بنا به گفتهٔ بهارلو، احمد محمود و نسیم خاکسار و علیاشرف درویشیان از بزرگ علوی تأثیرگرفتند.او گفته که به گفتۀ وی ؛علوی در واپسین سالهای زندگی، خود را قربانی سیاست میدانسته و در یکی از آخرین مقالههایش با عنوان «میخواستم نویسنده شوم» توضیح میدهد که مدتها میان دو گروه نوسان میکرده یا در واقع سرگردان بودهاست؛ یکی گروه پنجاهوسه نفر و مبارزان سیاسی به رهبری تقی ارانی و دیگری گروه «ربعه» و روشنفکران ادبی به رهبری
صادق هدایت. او با تأسف و حسرت آشکاری مینویسد که کاش صرفاً در جرگه هدایت سر میکرد و قادر بود در همان فضای ادبی جولان بدهد و زندگی خود را وقف نوشتن کند.جمال میرصادقی بیان کرده که بزرگ علوی همواره روحیهٔ مبارزهجویانهٔ خود را در آثارش حفظ کرده و از این حیث به کلی با هدایت متفاوت است. آثار هدایت رو به ناامیدی است؛ ولی علوی در داستانهایش نگاهی منفعل ندارد و آدمهای داستانیاش مانند شخصیتهای هدایت سرخورده نیستند. جمال میرصادقی او را همراه احمد محمود و
صادق چوبک، تنها سه نویسندهٔ موردعلاقهٔ خود بیان کرد. بزرگ علوی به سبک واقعگرایی اجتماعی میپرداخت و در داستانهایش به نابسامانیهای اجتماعی روی میآورد.
رمان
#چشمهایش اثر برجستهٔ علوی است و اولین نسخۀ آن در سال 1331 شمسی به چاپ رسید و نخستینبار در سال 1357 خورشیدی منتشر شد. انتشارات نگاه برای پانزدهمین بار این رمان را بازچاپ کرد. این رمان ویژگیهای خاصی دارد و داستان با محوریت زن خلق شدهاست. جمال میرصادقی، این رمان را عوضکنندهٔ مسیر در ادبیات داستانی فارسی دانست. این کتاب به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و عربی ترجمه شده است.بنا به گفتهٔ محمدعلی سپانلو، علوی در این رمان «روشِ استعلام و استشهاد» را به کار برده، روشی که چند اثر دیگرش را نیز ساختهاست. «این شیوه بیشتر در ادبیات پلیسی معمول است. یعنی کنارهم نهادن قطعات منفصل یک ماجرای از دست رفته و ایجاد یک طرح کلی از آن ماجرا به حدس و قرینه. «بدین ترتیب، یک واقعهٔ گذشته به کمک بازماندههای آن نوسازی میشود. سپانلو همچنین نوشته که نثر علوی، «منظم و سیال است که در قیاس با معاصرانش، بسی امروزی مینماید»
نگارش این کتاب با توجه به تاریخی که خود بزرگ علوی در انتهای کتاب درج کردهاست حدود شش ماه به طول انجامیدهاست. در این کتاب بزرگ علوی سعی دارد از همان ابتدا مخاطب را با فضای سیاسی اثر آشنا کند. اما این اثر را نمیتوان فقط یک اثر سیاسی اجتماعی دانست بلکه فضای
#رمانتیک، تا پایان اثر ادامه پیدا میکند.
این کتاب صوتی در پنج فایل تقدیم میشود.
رمان
#چشمهایش نویسنده
#بزرگ_علویگوینده : آرمان سلطان زاده
فقط در بهترینهای صوتی,دانلود رایگان , با حجم بسیار پایین
🔻🔻@nevisandbdonya