МИРТЕМИР ХОТИРАСИГА
Шаҳар узра ёғиларди қор,
Туяр эдик муз нафасини.
Узоқларда кезарди баҳор,
Биз йўқотиб қўйганда сени.
Йиғилишдик. Жиддий ва маҳзун –
Улғайганин сездим дўстларни.
Куй оқарди ғам каби узун
Қўзғатганча дилда ҳисларни.
Дафндан сўнг қайтдик букчайиб,
Эзар эди кўринмас тобут.
Қор сувида юзларни чайиб
Шивирладик: Юрак, ёдда тут!
Шаҳар узра ёғиларди қор,
Туяр эдик муз нафасини.
Узоқларда кезарди баҳор,
Биз йўқотиб қўйганда сени.
Шунда кимдир, ким у, эсда йўқ,
Деди ғамгин эгганича бош:
“Жасадини кўтарган чоғим
Қабоғида кўрдим томчи ёш.
Оҳ, дўстларим, юрагим сезди –
У кузатар эди бизларни.
Қабоқда ёш, у йиғлар эди,
Қийнаб қўйдим, дея, сизларни”.
Хуршид ДАВРОН
@m_kenjabek┈┈• ❀
🌷☘️🌷 ❀ •┈┈
