کارگاه دیالکتیک

متن‌ دریافتی:

«منشور مهسا» در بوته‌ی نقد


نویسندگان: شماری از فعالین اجتماعی داخل کشور


کارگاه دیالکتیک، ۲۳ اسفند ۱۴۰۱ 

نسخه‌ی ورد

https://tinyurl.com/2uwyv4ry

اخیرا منشوری تحت عنوان «منشور مهسا» از سوی بخشی از اپوزیسیون قدرت‌مدار خارج از کشور در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های خارج از کشور به سمع و نظر عموم رسیده است که برخلاف ادعای خود، مبنی بر مدنظر قراردادن مطالبات نهادهای صنفی و مدنی و مطالبات مردمی، کاملا در ضدیت با آنهاست. با نگاهی به جنبش‌ها و مطالبات معلمی، کارگری، بازنشستگان، زنان، پرستاران و دانشجویان حداقل در دو دهه اخیر می‌توان به ماهیت ضد–دمکراتیک و ضد مردمی این منشور به‌رغم استفاده‌ی رتوریک از ترجیع‌بند «دمکراتیک» (در سطحی کلی و مبهم) پی برد. اجازه دهید مختصرا به برخی از سویه‌های ضدمردمی و ضد دمکراتیک این منشور بپردازیم تا سمت‌گیری واقعیِ آن روشن‌تر شود:

نسخه‌ی پی.دی.اف.

-----------------------------------------------

#علیه_ارتجاع_برای_رهایی
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_برابری
#همراه_با_انقلاب
#مقاومت_زندگی_است
#سازماندهی_جای_ماتم

-----------------------------------------------

https://tinyurl.com/2uwyv4ry

@kdialectic

معرفی ابتکارعمل‌های چپ دیاسپورا - بخش ۳:

کلکتیو ریشه‌های سرخ


در ۲۱ ژانویه و ۱۱ فوریه دو اکسیون‌ هماهنگ
در چندین شهر اروپا و‌ مونترآل (۲۱ ژانویه) و سیاتل (۱۱ فوریه) برگزار گردید. شعار محوری اکسیون‌ ژانویه «علیه سرکوب، برای مقاومت» بود؛ و بازیابی انترناسیونالیستی مفهوم انقلاب با شعار «همراه با انقلاب»، موضوع اکسیون فوریه بود. برگزاری این اکسیون‌های هماهنگ در نوع خود ابتکارعمل فرامحلی قابل‌توجهی از سوی بخشی از نیروهای چپ تبعیدی بود. اهمیت آنها نه در کمیت مشارکت یا بسیج سیاسی، بلکه در استقلال آنها از صداها و جریانات غالب بر فضای دیاسپورای ایرانی‌ست؛ یا برجسته‌کردن سویه‌ها و مضامین رهایی‌بخش در سپهر قیام ژینا. چندماه پس از شروع قیام ژینا دیدیم که چگونه از دل اشکال غیرانتقادی («همه با هم») اکسیون‌های همبستگی با خیزش، سلطنت‌طلبان و ناسیونالیست‌ها قوای خود را سازمان دادند. حال آنکه طیف ناهمگون «شکست‌طلبان چپ» از همان آغاز یا صف‌بندی در برابر «طالبان سلطنت» را ناممکن قلمداد می‌کردند، و یا مایه‌ی تفرقه‌افکنی در درون خیزش (بگذریم از منزه‌طلبان «نظاره‌گر خاموش» و جایگاه امن و پاکیزه‌ی آنان). بر این اساس، این نوع حرکت‌ها بر امکان ساختن فضایی بدیل برای مداخله‌گری مترقی در خیزش «زن، زندگی، آزادی» دلالت دارند. تاسیس این فضاهای بدیل، بی‌گمان گامی در مسیر تدارک پیکارهای ضدهژمونیک خواهد بود. چون هم مستلزم و متکی بر گسترش پیوندیابی‌های پراتیک میان نیروهای چپ است، و هم به جهت‌گیری دوباره‌‌ی انبوه نیروهای مترقی که تاکنون از سر اضطرار با جبهه‌ی راست‌گرایان همراه بودند، کمک می‌کند (یحتمل بسیاری از آنان اکنون دریافته‌اند که از دل آن «مثبت‌اندیشی» یا «وحدت‌طلبی»، چه هیولای تازه‌ای پرورش یافته است).

در این رشته مطالبی که از سایت‌های دیگر بازنشر می‌کنیم، به معرفی جمع‌ها و کلکتیوهایی می‌پردازیم که نه‌فقط در تدارک و برپایی این ابتکارعمل فرامحلی فوق سهم داشته‌اند، بلکه شکل کار جمعی محلی آنان و چشم‌اندازی که دنبال می‌کنند، برای آنهایی که به ضرورت بازسازی نیروهای چپ دیاسپورا باور و‌ پای‌بندی دارند، آموزنده است.

در این بخش با کلکتیو «ریشه‌های سرخ» در منچستر آشنا می‌شویم. آنها در مصاحبه‌ با رادیو زمانه می‌گویند:

در شرایط کنونی، درست است که نیروی فزاینده‌ی اعتراضات خیابانی، به دلیل سطح بالای سرکوب و دستگیری‌ها، با افول نسبی و مقطعی مواجه شده، اما علل و عوامل برسازنده‌ی خیزش همچنان پابرجا هستند. هنوز هیچ یک از بحران‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی حل نشده و در بسترِ رژیم جمهوری اسلامی ایران هم هیچ چشم‌اندازی برای حل و فصل آنها وجود ندارد. به همین دلیل، ما فکر می‌کنیم که جنبشِ انقلابی نیز متوقف نخواهد شد، بلکه واردِ فاز بازسازماندهی و بازسازی نیروهای مادیِ خود خواهد شد. برنامه‌ی کلکتیو ریشه‌های سرخ در این مرحله از جنبشِ انقلابی، از یک سو، مشارکتِ فعالانه در هماهنگ‌سازی کلکتیوهای خارج از کشور، شکل‌دهی به کمیته‌های سازماندهیِ همبستگی در شهرهای مختلف و اجرای کنش‌های همبستگی سمبولیک، و از سوی دیگر حفظ ارتباطی ارگانیک با ارکان و عناصری است که در داخل ایران جنبش انقلابی را می‌سازند و به پیش می برند تا در هنگام نیاز با مسیرِ بازسازی، تقویت  و حمایت از نیروهای مبارز همبسته و همراستا باشد. 
همه‌ی ما می‌دانیم که در مسیری سخت و شاید تاحدی طولانی بایستی همزمان با رژیم جمهوری اسلامی در داخل و خارج از ایران و با اپوزیسیونِ ارتجاعی( چه سلطنت‌طلبان و چه نیروهای به اصطلاح «فراجناحی» که حتی حاضر هستند با ناتو بر سر مسائل ایران معامله کنند)، مبارزه کنیم. همه‌ی ما می‌دانیم که جمهوری اسلامی و اپوزیسیونِ ارتجاعی دو روی یک سکه هستند و هیچ کدام منافع و مطالباتِ گروه‌های تحت ستم در ایران (از جمله زنان، کارگران، ملت‌ها، جامعه‌ی LGBTQ+ و ...) را بازنمایی نمی‌کنند. رهبرتراشی‌ها و آلترناتیوسازی‌های  اپوزیسیونِ ارتجاعیِ خارج‌نشین نیز برای مردمِ داخل کشور از هیچ مشروعیتی برخوردار نیست. نتیجه اینکه در این مبارزه‌ی ماراتن‌وار، افقِ کلکتیو ریشه‌های سرخ، کمک به شکل‌گیری یک جبهه‌ی انقلابی و مترقی در جهتِ پیروزی جنبش انقلابی مردمان ایران است؛ جبهه‌ای که به دقیق‌ترین شکل ممکن، منافع و مطالبات گروه‌های تحت ستم را بازنمایی کند و در راهِ تحققِ آن‌‌ها گام بردارد. 

متن کامل مصاحبه در رادیو زمانه:

https://www.radiozamaneh.com/750397/

ویدئویی از اکسیون «همراه با انقلاب» (۱۱ فوریه) در منچستر:

https://www.instagram.com/p/CoiPtXKtANU/?igshid=MDJmNzVkMjY=

----------
#علیه_سرکوب_برای_مقاومت
#همراه_با_انقلاب
#علیه_ارتجاع_برای_رهایی
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_برابری
#مقاومت_زندگی_است
#سازماندهی_جای_ماتم
#کلکتیو_ریشه‌های_سرخ

-----------
کارگاه دیالکتیک
t.center/kdialectic

معرفی ابتکارعمل‌های چپ دیاسپورا - بخش ۲

در ۲۱ ژانویه یک اکسیون اعتراضی هماهنگ
در یازده شهر اروپا و‌ مونترآل با محوریت «علیه سرکوب، برای مقاومت» برگزار گردید که در نوع خود ابتکارعمل فرامحلی قابل‌توجهی از سوی نیروهای چپ تبعیدی بود. اهمیت آن نه در کمیت مشارکت یا بسیج سیاسی به‌میانجی فراخوان مربوطه، بلکه در استقلال آن به‌سان یک فراخوان چپ برای برجسته‌کردن صدای چپ در سپهر خیزش بود. خصوصا که چهارماه پس از شروع قیام ژینا همه دیدیم که چگونه از دل اشکال غیرانتقادی («همه با هم») اکسیون‌های همبستگی با خیزش، سلطنت‌طلبان قوای خود را سازمان دادند. حال آنکه طیف ناهمگون «شکست‌طلبان چپ» از همان آغاز یا صف‌بندی در برابر «طالبان سلطنت» را ناممکن قلمداد می‌کردند، و یا مایه‌ی تفرقه‌افکنی در درون خیزش (بگذریم از آنهایی که جایگاه منزه‌طلبانه‌ی «نظاره‌گر خاموش» را برای خود امن‌تر و پاکیزه‌تر یافتند). بر این اساس، این حرکت می‌تواند نوید ساختن فضای تازه‌ و مستقلی برای مداخله‌گری مترقی در خیزش «زن، زندگی، آزادی» باشد. تاسیس این فضای تازه، بی‌گمان گامی در مسیر تدارک پیکارهای ضدهژمونیک خواهد بود. چون از یک‌سو، مستلزم و متکی بر گسترش پیوندیابی‌های پراتیک میان نیروهای چپ است، و از سوی دیگر، به جهت‌گیری دوباره‌‌ی انبوه نیروهای مترقی که تاکنون از سر اضطرار در اکسیون‌های راست‌گرایان حضور می‌یافتند، کمک می‌کند (اکنون بسیاری از آنان یحتمل دریافته‌اند که از دل آن «مثبت‌اندیشی» یا «وحدت‌طلبی»، چه هیولای تازه‌ای پرورش یافته است).

در این رشته مطالبی که از سایت‌های دیگر بازنشر می‌کنیم، به معرفی جمع‌ها و کالکتیوهایی می‌پردازیم که نه‌فقط در تدارک و برپایی ابتکارعمل فرامحلی فوق سهم داشته‌اند، بلکه شکل کار جمعی محلی آنان و چشم‌اندازی که دنبال می‌کنند، برای آنهایی که به ضرورت بازسازی نیروهای چپ دیاسپورا باور و‌ پای‌بندی دارند، درس‌های مهمی دارد.

در این بخش با گروه روژا در پاریس آشنا می‌شویم. آنها در بخشی از مصاحبه‌ با رادیو زمانه می‌گویند:

نیروهای چپ با انواع و اقسام چالش‌های عملی و فکری روبرو اند، بالاخص که بسیاری از آنان در کار تشیکلاتی یا کار سیاسی جمعی تجربۀ چندانی ندارند. این را از جایگاه «بیرون از گود» نمی‌گوییم و شامل روژا هم می‌شود. وانگهی مهم‌ترین چالش شاید فراتررفتن از همبستگی نمادین با داخل است، به‌نحوی که فعالیت سیاسی در فضای سیاسی و همینطور فکری مداخله‌ای مادی داشته باشد. تحت شرایطی که صنعت رسانه‌های جریان اصلی فارسی و بین‌المللی به شکل هرروزه انقلاب «زن، زندگی، آزادی» را به «رفتن ملاها» و سیاست را به فعالیت‌های فردگرایانۀ سلبریتی-اکتیویست‌ها تقلیل می‌دهند، تقویت خرده رسانه‌های چپ و به هم پیوستن‌ این رسانه‌های مستقل به یکدیگر برای تقویت و تکثیر گفتار مترقی و رادیکال از اهمیت مضاعفی برخوردار است.
بخش دیگری از چالش‌ها عملی است و به سازماندهی مستقل و خودآئین گروه‌های چپ برمی‌گردد. به‌دلیل فقدان سازماندهی عملی چپ در خارج از کشور (جدا از فعالیت گروه‌های قدیمی و سنتی)، بسیاری از افراد مجبور شده‌اند خودآئینی خود را قربانی سازند و زیر چتر گروه‌هایی بروند که یا با آنها همدلی سیاسی چندانی ندارند. ایجاد کلکتیو‌های مستقل لوکال [محلی] از یک سو و اتحاد این گروه‌های لوکال در سطح کلان‌تر و فرامحلی از مهم‌ترین چالش‌ها برای فعالیت سیاسی خارج از کشور است. 

https://www.radiozamaneh.com/750003/

---------------------------
#علیه_سرکوب_برای_مقاومت

#ژن_ژیان_ئازادی_حکومت_شورایی

#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_برابری

#مقاومت_زندگی_ست

#ماتم_نگیریم_سازماندهی_کنیم

#گروه_روژا_پاریس

----------------------------
کارگاه دیالکتیک
t.center/kdialectic

معرفی ابتکارعمل‌های چپ دیاسپورا - بخش ۱

در ۲۱ ژانویه یک اکسیون اعتراضی هماهنگ
در یازده شهر اروپا و‌ مونترآل با محوریت «علیه سرکوب، برای مقاومت» برگزار گردید که در نوع خود ابتکارعمل فرامحلی قابل‌توجهی از سوی نیروهای چپ تبعیدی بود. اهمیت آن نه در کمیت مشارکت یا بسیج سیاسی به‌میانجی فراخوان مربوطه، بلکه در استقلال آن به‌سان یک فراخوان چپ برای برجسته‌کردن صدای چپ در سپهر خیزش بود. خصوصا که چهارماه پس از شروع قیام ژینا همه دیدیم که چگونه از دل اشکال غیرانتقادی («همه با هم») اکسیون‌های همبستگی با خیزش، سلطنت‌طلبان قوای خود را سازمان دادند. حال آنکه طیف ناهمگون «شکست‌طلبان چپ» از همان آغاز یا صف‌بندی در برابر «طالبان سلطنت» را ناممکن قلمداد می‌کردند، و یا مایه‌ی تفرقه‌افکنی در درون خیزش (بگذریم از آنهایی که جایگاه منزه‌طلبانه‌ی «نظاره‌گر خاموش» را برای خود امن‌تر و پاکیزه‌تر یافتند). بر این اساس، این حرکت می‌تواند نوید ساختن فضای تازه‌ و مستقلی برای مداخله‌گری مترقی در خیزش «زن، زندگی، آزادی» باشد. تاسیس این فضای تازه، بی‌گمان گامی در مسیر تدارک پیکارهای ضدهژمونیک خواهد بود. چون از یک‌سو، مستلزم و متکی بر گسترش پیوندیابی‌های پراتیک میان نیروهای چپ است، و از سوی دیگر، به جهت‌گیری دوباره‌‌ی انبوه نیروهای مترقی که تاکنون از سر اضطرار در اکسیون‌های راست‌گرایان حضور می‌یافتند، یاری می‌رساند (اکنون بسیاری از آنان یحتمل دریافته‌اند که از دل آن «مثبت‌اندیشی» یا «وحدت‌طلبی»، چه هیولای تازه‌ای پرورش یافته است).

در این رشته مطالبی که از سایت‌های دیگر بازنشر می‌کنیم، به معرفی جمع‌ها و کالکتیوهایی می‌پردازیم که نه‌فقط در تدارک و برپایی ابتکارعمل فرامحلی فوق سهم داشته‌اند، بلکه شکل کار جمعی محلی آنان و چشم‌اندازی که دنبال می‌کنند، برای آنهایی که به ضرورت بازسازی نیروهای چپ دیاسپورا باور و‌ پای‌بندی دارند، درس‌های مهمی دارد.

در بخش اول با پلتفرم بلندگو در برلین آشنا می‌شویم.
آنها در بخشی از مصاحبه‌ با رادیو زمانه می‌گویند:

ما فکر می‌کنیم که فعالیت خارج از کشور می‌تواند بسیار مشکل‌زا باشد. مخصوصا در شرایطی که کنش سیاسی خارج از ایران تنها به فعالیت در رسانه‌های مین‌استریم [جریان اصلی] و سوشیال‌مدیا و بهره‌گیری از فاندها و لابی با گروه‌های محافظه‌کار خلاصه شده است. این وضعیت به تولید چیزی شبیه صنعتِ اپوزیسیون در خارج از ایران انجامیده است که به نظر ما نه‌تنها باری را از دوش گفتمان انقلابی در ایران برنمی‌دارد، بلکه با به‌حاشیه‌بردن آن و الصاق‌کردن دیدگاهای مردسالار، مرکزگرا، واپسگرا، حذف‌گرا و ضد زن یا ضد کوییر به انقلاب «زن، زندگی، آزادی»، شرایط انقلابی را به‌نفع خود مصادره می‌کند. بنابراین، ما حساسیت زیادی در انتخاب نوع کنش خود داریم. ما از هرگونه کنش دولت‌محور پرهیز می‌کنیم و تمرکز خود را به‌جای آن بر بلند‌کردن صدای گروه‌های تحت‌ستم و جستجوی گونه‌ای سیاست همبستگی در جنوبِ جهانی خواهیم نهاد.


https://www.radiozamaneh.com/749630/


---------------------------
#علیه_سرکوب_برای_مقاومت

#ژن_ژیان_ئازادی_حکومت_شورایی

#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_برابری

#مقاومت_زندگی_ست

#ماتم_نگیریم_سازماندهی_کنیم

#پلتفرم_بلندگو_برلین

----------------------------
کارگاه دیالکتیک
t.center/kdialectic

پیام‌ همبستگی میثم آل مهدی
برای اکسیون‌های فرامحلی ۲۱ ژانویه «علیه سرکوب، برای مقاومت»

اگر تیزی سرنیزه کمی مجال بدهد، شاهد برآمدن شمار بسیاری از مبارزانی خواهیم بود که در هماهنگی با یکدیگر قادرند مبارزات مردمی علیه سلطه و ستم و استثمار را در مسیری رهایی‌بخش رهبری کنند. مستبدان البته بنا به ملزومات حکمرانی و بخشا از موضع نخوت، این حقیقت را انکار می‌کنند. ولی در همان حال، با تشدید مستمر سرکوب‌ها یا فشار سرنیزه درستی آن را تایید می‌کنند. درست به‌همین، دلیل نظام‌های دیکتاتوری به‌رغم کین‌توزی‌های ظاهری به‌شدت وام‌دار یکدیگرند. چون هر نظام دیکتاتوری، زمینه‌ی شکل‌گیری دیکتاتوری بعدی را فراهم می‌آورد. از این متظر، هر فرآیند انقلابی در کشورهای «جنوب جهانی» تلاشی‌ست برای درهم‌شکستن چرخه‌ی شوم دست‌به‌دست شدن قدرت بین دیکتاتورها، با نام مردم.
میثم آل مهدی، کارگر مبارز عرب، یکی از آن صداهای نویددهنده است که سلاح مبارزه را در میدان سازمان‌دهی مبارزات و اعتصابات کارخانه‌ی فولاد اهواز صیقل داده است. رفیق میثم ازطریق این فایل صوتی برای برگزارکنندگان و حاضرین در اکسیون‌های هماهنگ فرامحلی ۲۱ ژانویه («علیه سرکوب، برای مقاومت») پیام همبستگی فرستاده است*. پیام او ولی خطاب به همه‌ی کسانی‌ست که به افق‌های انقلابی خیزش «ژن، ژیان، ئازادی» باور دارند.


* پی‌نوشت: در شهرهای مختلف برگزاری اکسیون، ترجمه‌ی سخنان رفیق میثم به زبان محلی هم قرائت گردید.


------------------------------------------
#علیه_سرکوب_برای_مقاومت

#ژن_ژیان_ئازادی_حکومت_شورایی

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

#مقاومت_زندگی_ست

#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_برابری

#از_کابل_تا_تهران_مرگ_بر_طالبان

#الشعب_یرید_اسقاط_النظام

#انقلاب_نمی‌میرد

#ما_بیشماریم

#ژن_ژیان_ئازادی

#زن_زندگی_آزادی

----------------------------------
کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:
t.center/kdialectic