چندین عامل در توانایی یک جت جنگنده برای اجرای مانورهای دقیق و چابک در هوا نقش دارند:
1⃣ نسبت پیشرانش به وزن
نسبت پیشرانش به وزن بالا برای جتهای جنگنده ضروری است و به آنها اجازه میدهد به سرعت شتاب بگیرند؛ سرعت های بالا را حفظ کنند و مانورهای هوایی پیچیده انجام دهند. این نسبت نیروی تولید شده توسط موتورهای جت را با وزن آن مقایسه میکند و تعیین میکند که با چه سرعتی می تواند شتاب بگیرد و بالا برود. جنگنده های مدرن اغلب دارای نسبت پیشرانش به وزن بیش از 1:1 هستند.
2⃣ طراحی آیرودینامیکی برای افزایش قدرت مانور
- تنظیمات بال دلتا و کانارد برای چابکی استثنایی در شرایط پرواز
- اندازه جمع و جور و طراحی خاص برای کاهش مقاومت هوا
- بلند کردن طرح ها و خطوط بدنه برای ایجاد نیروی بالابر اضافی از بدنه
3⃣ سیستمهای کنترل پیشرفته
- موتورهای پیشرانش برداری (Thrust vectoring engines) برای بهبود کنترل جهت
- سیستمهای Fly-by-wire برای بهبود خوشدستی
4⃣ یکپارچگی ساختاری
- بدنه و بالهای تقویتشده برای مقابله با شتابهایی چند برابر شتاب گرانش زمین
- قابلیت حفظ شتابهای G تا 9G در برخی از هواپیماها
#تکنولوژی