چندین عامل در توانایی یک جت جنگنده برای اجرای مانورهای دقیق و چابک در هوا نقش دارند: 1⃣ نسبت پیشرانش به وزن نسبت پیشرانش به وزن بالا برای جت‌های جنگنده ضروری است و به آنها اجازه می‌دهد به سرعت شتاب بگیرند؛ سرعت های بالا را حفظ کنند و مانورهای هوایی پیچیده انجام دهند. این نسبت نیروی تولید شده توسط موتورهای جت را با وزن آن مقایسه می‌کند و تعیین می‌کند که با چه سرعتی می تواند شتاب بگیرد و بالا برود. جنگنده های مدرن اغلب دارای نسبت پیشرانش به وزن بیش از 1:1 هستند. 2⃣ طراحی آیرودینامیکی برای افزایش قدرت مانور - تنظیمات بال دلتا و کانارد برای چابکی استثنایی در شرایط پرواز - اندازه جمع و جور و طراحی خاص برای کاهش مقاومت هوا - بلند کردن طرح ها و خطوط بدنه برای ایجاد نیروی بالابر اضافی از بدنه 3⃣ سیستم‌های کنترل پیشرفته - موتورهای پیشرانش برداری (Thrust vectoring engines) برای بهبود کنترل جهت - سیستم‌های Fly-by-wire برای بهبود خوش‌دستی 4⃣ یکپارچگی ساختاری - بدنه و بال‌های تقویت‌شده برای مقابله با شتاب‌هایی چند برابر شتاب گرانش زمین - قابلیت حفظ شتاب‌های G تا 9G در برخی از هواپیماها #تکنولوژی