انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

📌بیانیه قرائت‌شده‌ی انجمن در برنامه تریبون آزاد

"امروز در آستانه‌ی شانزدهم آذر، روزی که یادآور صفوف مبارزات دانشجویان علیه #استبداد و #استعمار است؛ می‌خواهیم فریاد بزنیم و از حقوق خود بگوییم. از #دانشگاه بگوییم. در کنار دوستانمان فریادی جمعی سر دهیم و از امیدها و خواسته‌هایمان و بیدادها و مرارت‌هایمان گوییم.
قدرت ما در رویاهای ماست. در تخیل جهانی بهتر. ما باور داریم که وضع موجود ازلی ابدی نیست و جهان پیوسته در تغییر است تغییری که حاصل عمل بشر است. ما رویاهایی برای ساختن جهانی بهتر داریم رویاهایی که به آن‌ها پشت نمی‌کنیم. مبارزه برای تغییر امروز به سمت فردایی بهتر را در بطن و قوام یافته در جریان زندگی‌هایمان می‌دانیم و نه چیزی جدای از آن.
دانشگاه هم عرصه‌ی زندگی و اعتراض ما دانشجویان است. و ما به دنبال بهتر ساختن دانشگاهیم. اما حاکمان دانشگاه را مایملک خود می‌دانند و آن را توامان ترکیبی از بنگاه و پادگان می‌خواهند بگونه‌ای که نه صدای اعتراض و مخالفتی با وضعیت موجود از آن برخیزد و نه کمترین فعالیت مستقلی در آن اجازه‌ی بروز و ظهور داشته باشد.
از این رو سال‌هاست که روندها و سیاست‌های تجاری‌سازی علم و دانشگاه و #کالایی‌سازی آموزش، موازی با #پلیسی_کردن_فضای_دانشگاه و سرکوب جریان‌های مترقی دانشجویی صورت می‌گیرد. همین دانشگاه خودمان، علم و صنعت را نگاه کنید.
#سنوات رایگان تحصیلی 8 ترم شده است! پذیرش فراتر از ظرفیت دانشگاه باعث کمبود خوابگاه و سرگردانی دانشجویان ورودی گشته است. وام‌های دانشجویان با چندماه تاخیر پرداخت می‌شود و همین بدهکاری دانشجویان نیز هر روز اضافه تر می‌شود.
برای قبولی در کنکور باید پول بدهیم. برای یک ترم اضافه تر دانشجویی باید پول بدهیم. برای یک ترم اضافه تر قیمت خوابگاه و غذا چند برابر می‌شود. برای واحدهای پیش‌نیاز ارشد باید پول بدهیم. به راستی کجاست آرمانِ آموزش رایگان و همگانی؟
87 درصد آموزش عالی این کشور پولی است و بر مایی که جز آن 13 درصدی هستیم که به اصطلاح قرار است رایگان تحصیل کنیم، هر روز هزینه‌های جدیدی تحمیل می‌شود.
از سوی دیگر فضای پادگانی دانشگاه هر روز با پلیسی و غیرقانونی کردن همه چیز، از فعالیت‌های مستقل دانشجویی جلوگیری می‌کنند. معاونت‌های دانشجویی و فرهنگی با سنگ اندازی دربرابر فعالیت‌های صنفی-سیاسی و سیاسی از هرگونه صدای انتقادی و اعتراض دانشجویان با استفاده از فرایندهای پلیسی و بروکراسی حاکم بر دانشگاه جلوگیری می‌کند.
آخرین مورد لغو شبانه سخنرانی جناب آقای لطف الله میثمی برای برنامه روز دانشجوی انجمن‌های اسلامی آرمان و رویش دانشجویان است. لغو سخنرانی‌های فعالان سیاسی در علم و صنعت در حالی رخ می‌دهد، سال گذشته نیز، شب پیش از 16 آذر سخنرانی آقای عبدالله مومنی کنسل شد. این درحالی است که #بروکراسی_معاونت_فرهنگی و حراست دانشگاه در هر برنامه‌ی انجمن تقریبا نیمی از سخنرانان دعوتی را پیش از برنامه رد صلاحیت می‌کند. تریبون آزاد در محیط باز مجوز نمی‌گیرد و در هر برنامه‌ای که اندکی با مذاق مسئولین خوش نمی‌آید، انجمن تهدید به حضور در هیئت منصفه می‌شود. با آنکه هر ارتباط ما با دانشگاه باید مکتوب باشد ولی هیچ لغو مجوزی بدون ابلاغ کتبی اتفاق نمی‌افتد.
امروز علم و صنعت در وضعیتی است که دانشجویان در فرایندهای غیرقانونی و خودساخته از طرف کمیته انضباطی احضار می‌شوند، نشریات دانشجویی احضار و توقیف می‌شوند، برای برنامه‌های انتقادی مجوز صادر نمی‌شود، حراست دانشگاه آشکار و غیرقانونی با برنامه‌های مجوزدار انجمن برخورد می‌کند و #تهدیدهای_لسانی مسئولان دانشگاه تقریبا به امر ثابتی بدل شده است و شبانه سخنرانی مهمان‌های انجمن لغو می‌گردد. اینها همه و همه صبر ما را لبریز کرده است تا امروز در تلاش برای استیفای حقوق خود و هم‌قطارانمان از جناب آقای دکتر ذاکری، ریاست محترم دانشگاه علم و صنعت توضیح بخواهیم. باتوجه به اینکه ریاست دانشگاه امروز میان ما دانشجویان حضور نیافتند، اکنون ما به پیش ایشان خواهیم رفت تا مستقیماً مطالبات خود را با ایشان در میان بگذاریم. از ریاست دانشگاه دکتر ذاکری خواهشمندیم امروز درمیان دانشجویان حاضر شوند و پاسخگوی خواست‌های آنان باشند."

@IUSTArman

🔹٢. جلوگیری از #خصوصی‌سازی و #پولی‌سازی نهاد دانشگاه
دانشگاه تنها نهادی است که در آن می‌توان امید داشت که افراد با توجه به میزان معرفت و دانش از یکدیگر متمایز شوند و نه براساس سبک زندگی و طبقه اجتماعی شان. به همین دلیل دانشگاه این ظرفیت را دارد که زنجیرههای بازتولید روابط طبقاتی و مناسبات قدرت و ثروت در جامعه را بشکند اما #کالایی‌سازی_آموزش این روند را مخدوش کرده و دانشگاه را به یک کالا تبدیل کرده است. به بیانی دیگرکالایی‌سازی آموزش باعث نقش‌زدایی از دانشگاه شده است. دانشگاه آزاد، پذیرش دانشجویان شبانه، دانشگاه پیام‌نور، دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی، مؤسسات آموزش غیردولتی غیرانتفاعی و پردیس‌ها، از مهمترین مصادیق کالایی‌شدن خدمات آموزشی در حوزه آموزش عالی هستند به گونه‌ای که امروز فقط حدود ٧ درصد از دانشجویان کشور از تحصیل رایگان برخوردارند و این مسئله مخالف نص صریح اصل ٣٠ قانون اساسی در رابطه با فراهم آوردن امکانات تحصیل رایگان از سوی دولت است. دانشجویان روزانه نیز که حق تحصیل رایگان دارند، با مشکلات فراوانی روبرو هستند. در آیین‌نامه‌های اخیر، سنوات مجاز تحصیلی در تمامی مقاطع به حداقل ممکن خود رسیده که موجب تحمیل هزینه‌های گزافی به دانشجویان شده است. امروز دانشجو در دانشگاه‌های دولتی به عنوان منبع درآمد دیده می‌شود و دانشگاه به جای آن که از دانش دانشجویان خود برای درآمدزایی استفاده کند و زمینه‌های اشتغال آنان را فراهم آورد، می‌خواهد هزینه‌های خود را از جیب آنان تأمین نماید. لذا از رییس جمهور آینده خواستاریم هر چه زودتر با روندهای نادرست کالایی‌سازی آموزش عالی مقابله نموده و از تأسیس بی‌رویه‌ی دانشگاه‌های خصوصی اعم از پردیس و بین‌الملل جلوگیری کند. همچنین در مرز میان آموزش عمومی و آموزش عالی مؤسسات گسترده‌ای وجود دارند که خدمات "تجهیز به مهارت کنکور" را که نمی‌توان نام دانش بر آن‌ها گذاشت، ارائه می‌دهند. این‌ها کاملاً پایه خصوصی داشته و در ازای دریافت شهریه خدماتی را ارائه می‌دهند. در این حالت آن‌هایی که توانایی پرداخت هزینه‌های گزاف کلا‌س‌های خصوصی دارند، در آزمون ورودی دانشگاه موفق‌تر هستند و این شرایط دستیابی برخی از طبقات اجتماعی به دانشگاه‌های دولتی را راحت‌تر کرده و نه تنها صورت‌بندی اجتماعی دانشگاه را تغییر داده بلکه مناسبات اقتصادی را در دانشگاه حاکم ساخته است. علاوه بر آن، سیاست‌های بومی‌گزینی مزید بر علت شده است تا افراد مناطق محروم نتوانند به امکانات مناطق توسعه‌یافته‌تر دست یابند.
🔹٣. اصلاح سیاست‌های آموزشی، مقابله با #مقاله_محوری
سیاست‌گذاری‌های غلط در حوزه‌ی رشد علمی باعث عمیق‌تر شدن شکاف بین علم و صنعت شده و مقاله، محور رابطه اساتید و دانشجویان قرار گرفته است. این درحالی است که بخش بزرگی از این مقالات خصوصا در رشته‌های فنی هیچ‌گونه استفاده داخلی نداشته و صرفا با هدف ارتقای شغلی یا بهره‌مندی از امکان تحصیل در خارج از کشور از سوی استاد و دانشجو تولید می‌شود به همین دلیل شاهد به وجود آمدن بازار سیاه مقالات در کشور هستیم. همچنین سال‌هاست که با تأسیس دانشگاه‌های پولی جایگاه دانشگاه تنزل یافته و مدرک تحصیلی به برگه‌ای سهل‌الوصول بدل گشته است. این در حالی‌ست که کشور ظرفیت لازم برای این حجم از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را ندارد. این رویکرد بدون توجه به کیفیت آموزشی تنها به کاهش ارزش تحصیل و محصل انجامیده‌ و حضور بخش بزرگی از فارغ‌التحصیلان در مشاغل نامرتبط با رشته تحصیلی، سواد دانشگاهی، تحصیل و آموزش عالی را ناکارمد، بی‌معنا و بی‌هویت ساخته است.
🔹٤. مقابله با #سیاست‌زدایی و جلوگیری از #امنیتی_کردن فضای دانشگاه
دانشگاه به عنوان نهادی که انتظار می‌رود محل تضارب آرا و گفتگوی تمامی عقاید باشد، سال‌هاست توسط قدرت‌طلبان و تمامیت‌خواهان مورد تجاوز قرار گرفته و تک‌صدایی حاکم بر آن، نشاط و پویایی آن را از بین برده است. برخوردهای قضایی، امنیتی و انضباطی شدید سال‌های اخیر، دانشگاه را از تب و تاب انداخته است. احضار دانشجویان منتقد به دادسراها، برخوردهای چکشی و احضارهای فله‌ای دانشجویان به کمیته‌های انضباطی مهم‌ترین عواملی هستند که ترس را به بدنه‌ی دانشجویان تزریق می‌کنند. برخوردهای سلیقه‌ای مسئولین دانشگاهی با نشریات و تشکل‌های مستقل و سنگ‌اندازی‌های فراوان در مسیر فعالیت‌های دانشجویان تحول‌خواه موجب شده است دانشجویان دغدغه‌مند از بسیاری از فعالیت‌هایشان دلسرد شده و فضای دانشگاه در رخوت بیشتری فرو رود.

🔻در پایان، از رئیس جمهور آینده انتظار داریم تا با توجه ویژه به نهاد دانشگاه و با سیاست‌گذاری‌های صحیح در راستای برقراری عدالت آموزشی، ایجاد فرصت‌های برابر برای آحاد ملت در استفاده از امکانات آموزشی، مبارزه با کالایی‌سازی آموزش عالی و جلوگیری از دخالت نهادهای خارج از دانشگاه قدم در راه احیای کالبد بی‌جان آن بردارد.
@IUSTArman