🔹٢. جلوگیری از
#خصوصیسازی و
#پولیسازی نهاد دانشگاه
دانشگاه تنها نهادی است که در آن میتوان امید داشت که افراد با توجه به میزان معرفت و دانش از یکدیگر متمایز شوند و نه براساس سبک زندگی و طبقه اجتماعی شان. به همین دلیل دانشگاه این ظرفیت را دارد که زنجیرههای بازتولید روابط طبقاتی و مناسبات قدرت و ثروت در جامعه را بشکند اما
#کالاییسازی_آموزش این روند را مخدوش کرده و دانشگاه را به یک کالا تبدیل کرده است. به بیانی دیگرکالاییسازی آموزش باعث نقشزدایی از دانشگاه شده است. دانشگاه آزاد، پذیرش دانشجویان شبانه، دانشگاه پیامنور، دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی، مؤسسات آموزش غیردولتی غیرانتفاعی و پردیسها، از مهمترین مصادیق کالاییشدن خدمات آموزشی در حوزه آموزش عالی هستند به گونهای که امروز فقط حدود ٧ درصد از دانشجویان کشور از تحصیل رایگان برخوردارند و این مسئله مخالف نص صریح اصل ٣٠ قانون اساسی در رابطه با فراهم آوردن امکانات تحصیل رایگان از سوی دولت است. دانشجویان روزانه نیز که حق تحصیل رایگان دارند، با مشکلات فراوانی روبرو هستند. در آییننامههای اخیر، سنوات مجاز تحصیلی در تمامی مقاطع به حداقل ممکن خود رسیده که موجب تحمیل هزینههای گزافی به دانشجویان شده است. امروز دانشجو در دانشگاههای دولتی به عنوان منبع درآمد دیده میشود و دانشگاه به جای آن که از دانش دانشجویان خود برای درآمدزایی استفاده کند و زمینههای اشتغال آنان را فراهم آورد، میخواهد هزینههای خود را از جیب آنان تأمین نماید. لذا از رییس جمهور آینده خواستاریم هر چه زودتر با روندهای نادرست کالاییسازی آموزش عالی مقابله نموده و از تأسیس بیرویهی دانشگاههای خصوصی اعم از پردیس و بینالملل جلوگیری کند. همچنین در مرز میان آموزش عمومی و آموزش عالی مؤسسات گستردهای وجود دارند که خدمات "تجهیز به مهارت کنکور" را که نمیتوان نام دانش بر آنها گذاشت، ارائه میدهند. اینها کاملاً پایه خصوصی داشته و در ازای دریافت شهریه خدماتی را ارائه میدهند. در این حالت آنهایی که توانایی پرداخت هزینههای گزاف کلاسهای خصوصی دارند، در آزمون ورودی دانشگاه موفقتر هستند و این شرایط دستیابی برخی از طبقات اجتماعی به دانشگاههای دولتی را راحتتر کرده و نه تنها صورتبندی اجتماعی دانشگاه را تغییر داده بلکه مناسبات اقتصادی را در دانشگاه حاکم ساخته است. علاوه بر آن، سیاستهای بومیگزینی مزید بر علت شده است تا افراد مناطق محروم نتوانند به امکانات مناطق توسعهیافتهتر دست یابند.
🔹٣. اصلاح سیاستهای آموزشی، مقابله با
#مقاله_محوری سیاستگذاریهای غلط در حوزهی رشد علمی باعث عمیقتر شدن شکاف بین علم و صنعت شده و
مقاله، محور رابطه اساتید و دانشجویان قرار گرفته است. این درحالی است که بخش بزرگی از این مقالات خصوصا در رشتههای فنی هیچگونه استفاده داخلی نداشته و صرفا با هدف ارتقای شغلی یا بهرهمندی از امکان تحصیل در خارج از کشور از سوی استاد و دانشجو تولید میشود به همین دلیل شاهد به وجود آمدن بازار سیاه مقالات در کشور هستیم. همچنین سالهاست که با تأسیس دانشگاههای پولی جایگاه دانشگاه تنزل یافته و مدرک تحصیلی به برگهای سهلالوصول بدل گشته است. این در حالیست که کشور ظرفیت لازم برای این حجم از فارغالتحصیلان دانشگاهی را ندارد. این رویکرد بدون توجه به کیفیت آموزشی تنها به کاهش ارزش تحصیل و محصل انجامیده و حضور بخش بزرگی از فارغالتحصیلان در مشاغل نامرتبط با رشته تحصیلی، سواد دانشگاهی، تحصیل و آموزش عالی را ناکارمد، بیمعنا و بیهویت ساخته است.
🔹٤. مقابله با
#سیاستزدایی و جلوگیری از
#امنیتی_کردن فضای دانشگاه
دانشگاه به عنوان نهادی که انتظار میرود محل تضارب آرا و گفتگوی تمامی عقاید باشد، سالهاست توسط قدرتطلبان و تمامیتخواهان مورد تجاوز قرار گرفته و تکصدایی حاکم بر آن، نشاط و پویایی آن را از بین برده است. برخوردهای قضایی، امنیتی و انضباطی شدید سالهای اخیر، دانشگاه را از تب و تاب انداخته است. احضار دانشجویان منتقد به دادسراها، برخوردهای چکشی و احضارهای فلهای دانشجویان به کمیتههای انضباطی مهمترین عواملی هستند که ترس را به بدنهی دانشجویان تزریق میکنند. برخوردهای سلیقهای مسئولین دانشگاهی با نشریات و تشکلهای مستقل و سنگاندازیهای فراوان در مسیر فعالیتهای دانشجویان تحولخواه موجب شده است دانشجویان دغدغهمند از بسیاری از فعالیتهایشان دلسرد شده و فضای دانشگاه در رخوت بیشتری فرو رود.
🔻در پایان، از رئیس جمهور آینده انتظار داریم تا با توجه ویژه به نهاد دانشگاه و با سیاستگذاریهای صحیح در راستای برقراری عدالت آموزشی، ایجاد فرصتهای برابر برای آحاد ملت در استفاده از امکانات آموزشی، مبارزه با کالاییسازی آموزش عالی و جلوگیری از دخالت نهادهای خارج از دانشگاه قدم در راه احیای کالبد بیجان آن بردارد.
@IUSTArman