انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

به مناسبت سالروز #۲۵_خرداد

امروز ۲۵ خرداد ۹۸ در دهمین سالگرد حضور ۳ میلیونی مردم در خیابان هستیم. دقیقا ۱۰ سال پیش در روز‌هایی که گرد بغض و حسرت و ناامیدی بر سر مردم ریخته‌شد و چهره‌های مردم از شنیدن اخبار مبهوت شده‌بود. مردم با حضور میلیونی در عرصه‌ی #خیابان صدای خود را فریاد زدند.
مردمی که صدایشان در بازه‌های مختلف تاریخ سرکوب شده‌بود، فرصت آن را یافتند که بار دیگر از قاعده‌ی طردشدگان خارج شوند و خواست‌های خود را فریاد کنند.
رخداد ۸۸ در مقابل ما امکان اعتراضات مسالمت‌آمیز خیابانی را باز کرد، امکان آنکه مردم بدون واسطه‌ها و بدون نیاز به کسانی که ادعای پیگیری مطالبات را دارند و جایگاه سیاست را تنها پشت درهای بسته‌ی اتاق سیاستمداران میدانند؛ مطالبات خود را در خیابان فریاد بزنند و #سیاست راستین را به نمایش بگذارند.
امروزه مشکلات اقتصادی، وضعیت نامطلوب کارگران، معلمان و دانشجویان از هر سو مشخص است. سبد معیشت فرودستان هرروز کوچک‌تر می‌شود و مسئولین هیچگونه دغدغه‌‌ای ندارند. فارغ از آنکه گفتمان مهندس موسوی میتواند علاج شرایط کنونی باشد، جنبش سبز هر روز و هر لحظه‌اش به ما این امکان را یادآوری میکند که میتوانیم اعتراض‌هایمان را فریاد بزنیم و مطالباتمان را از مجاری فراتر از صندوق رای، صندوقی که امروزه به واسطه‌ی نظارت استصوابی و هزاران موانع دیگر، به بن‌بست رسیده است؛ بیان کنیم.
مناقشه‌ی انتخابات حتی چند ماه بعد از ۲۲ خرداد دیگر مسئله‌ی اصلی نبود، چه برسد به الان که نزدیک به ۱۰ سال از آن واقعه  گذشته است، اما  ایستادن بر حق اعتراض هنوز مسئله‌ی اصلی میباشد، البته که مناقشه‌ی انتخابات هرگز فراموش نمی‌شود.
‏
«از ما میخواهند که مسئله انتخابات را فرامـوش کنـیم. چگونه توضیح دهیم که مساله مردم انتخابات نیست؟ این نیست که فلانی باشد و فلانی نباشد؛ مسئله آنها این است کـه به یک ملت بزرگ، بزرگی فروخته میشود. چیزی که مـردم راعصبانی میکند و به واکنش وامیدارد آن است که به صریحترین لهجه بزرگی آنان انکار میشود»
بخشی از بیانیه‌ی ۱۶ میرحسین موسوی

جنبش سبز مجرایی بود برای آنکه روایت‌های متفاوت انقلاب ۵۷، روایت‌هایی که در گفتمان‌های رسمی کنار زده‌شدند را درون خود بیان کند. آرمان‌هایی که روزی مردم به خاطرشان انقلاب کردند و البته به مرور زمان به فراموشی سپرده شدند، گویی در ۸۸ همگی احضار، زنده و بیان شدند.
 
«بروز انحرافات گوناگون و موانع بتدریج سازمان یافته در مسیر تحقق اهداف و آرمان هایی چون #عدالت، #استقلال، #آزادی و جمهوری اسلامی که مردم به خاطر آنها انقلاب شکوهمند اسلامی را به پا کردند، ظهور گرایشات تمامیت خواهانه در میان برخی از مسوولین حکومتی، نقض حقوق بنیادین شهروندان، بی حرمتی به کرامت انسانی، سوءمدیریت دولتی، افزایش فاصله طبقاتی و محرومیت های اقتصادی و اجتماعی، قانون گریزی بل قانون ستیزی برخی مجریان قانون، نادیده گرفتن منافع ملی و ماجراجویی های عوامفریبانه در تعاملات بین المللی، فراموشی تدریجی و دردناک اخلاق و معنویت برای قدرت عواملی است که به نضج گیری نگرش های اعتراضی در میان دلسوختگان، دردمندان و قاطبه مردم ایران در سال های اخیر انجامید که بروز بارز و نیرومند آن در جنبش سبز مردم ایران پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ جلوه کرد.»
بخشی از بیانیه‌ی ۱۸  میرحسین موسوی
 
به هر ترتیب با جنبش سبز برخورد شد  و رهبرانش حصر شدند، اما بازهم ایستادن بر سر «حق» اعتراض با مقاومت ۳ رهبر سرافراز جنبش سبز ادامه پیدا کرد. ۸ سال است که مهندس موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی در حصری ظالمانه و غیر قانونی بسر میبرند، حصری که ادامه‌اش در این چند سال نشان دهنده‌ی ایستادگی بر سر حق مردم است.
 
‏«در ایامی که گذشت شخصیت‌ها و گروه‌هایی بـه سـراغ اینجانب آمدند و خواستار گذشت من از آنچـه گذشـت شدند.شاید توجه نمیشد که اینجانب از همان ابتـدا از حق شخصی خود گذشته بودم،امـا مسـاله انتخابـات، مساله شخصی من نبود و نیست. من نمیتوانم بر سـر حقوق و آرای پایمال شده مردم معامله یامصالحه کـنم»
بخشی از بیانیه‌ی ۹ میرحسین موسوی
 
حال ۱۰ سال از ۸۸ میگذرد، هرروز افراد، احزاب، ارگان‌ها و ... ندای #فراموشی گذشته را سر میدهند. فراموشی یعنی فراموشی مردم، فراموشی حق اعتراض، فراموشی خیابان به عنوان مکانی که در ۸۸ به آن حیات بخشیده شد. حال یکی از مهمترین کنش‌های سیاسی ما ایستادن در مقابل فراموشی است. ایستادن در مقابل پروپاگاندای رسانه‌هایی که فراموشی را ندا میدهند. ایستادن در مقابل کسانی که میگویند گذشته‌ها گذشته است و #گذشته را  باید فراموش و به آینده فکر کرد. در حالی که از خلال بازخوانی مکرر و رجوع انتقادی به گذشته است که می‌توان مسیر صحیح‌تر و کم‌رنج‌‌تری را در تاریخ پیمود.

@IUSTArman

به مناسبت ۲۵ بهمن، سالروز حصر غیرقانونی #میرحسین_موسوی، #زهرا_رهنورد و #مهدی_کروبی

دقیقا سه روز بعد از سالروز پیروزی انقلاب، سالروز حصر سه رهبر سرفراز جنبش سبز است، جنبشی که ضمن وفاداری‌اش به #رخداد_57 و آرمان‌های‌ آن، نگاهی انتقادی به وضعیت کنونی‌ جامعه‌ در سال ۸۸، به سبب از دست رفتن همان‌ آرمان‌ها داشت. جنبش سبز با پیگیری اهداف انقلاب و با اتکا به بازخوانی تحولات صورت گرفته پس از انقلاب، سعی در گشایش آینده‌ای روشن برای ملت ایران داشت، مسئله‌ای که میتوان به طور مشخص در بیانیه‌های مهندس موسوی مشاهده کرد.

"بروز انحرافات گوناگون و موانع بتدریج سازمان یافته در مسیر تحقق اهداف و آرمان هایی چون #عدالت، #استقلال، #آزادی و جمهوری اسلامی که مردم به خاطر آنها انقلاب شکوهمند اسلامی را به پا کردند، ظهور گرایشات تمامیت خواهانه در میان برخی از مسوولین حکومتی، نقض حقوق بنیادین شهروندان، بی حرمتی به کرامت انسانی، سوءمدیریت دولتی، افزایش فاصله طبقاتی و محرومیت های اقتصادی و اجتماعی، قانون گریزی بل قانون ستیزی برخی مجریان قانون، نادیده گرفتن منافع ملی و ماجراجویی های عوامفریبانه در تعاملات بین المللی، فراموشی تدریجی و دردناک اخلاق و معنویت برای قدرت عواملی است که به نضج گیری نگرش های اعتراضی در میان دلسوختگان، دردمندان و قاطبه مردم ایران در سال های اخیر انجامید که بروز بارز و نیرومند آن در جنبش سبز مردم ایران پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ جلوه کرد."
بخشی از بیانیه‌ی ۱۸ مهندس میرحسین موسوی

حال بعد از گذشت ۸ سال از حصر ظالمانه و غیرقانونی مهندس موسوی، زهرا رهنورد و شیخ مهدی کروبی آنچه برایمان بیش از پیش در وقایع مربوط به جنبش سبز مهم است، نحوه‌ی سیاست‌ورزی و کنش‌ورزی است که در خلال جنبش سبز اتفاق افتاده است. سیاستی که آن را #مردمی میدانیم.
جنبش سبز همواره با اتکا بر نیروی خلاق مردم در صحنه مطالبات خود را بیان میکند، گویی مردم بدون هیچگونه واسطه‌ای، خود صدای خود میشوند، صدا ای که به دلایل مختلف سرکوب و طرد شده بود. بنابراین اهمیت جنبش سبز همین ایجاد فرصت به صحنه‌آمدن صداهاست، صداهایی که نزدیک ۱۰ سال، آن‌‌ها را فریب‌خورده، خس و خاشاک و در نهایت غیر خودی میدانند.
رهبران جنبش سبز نه پشت پرده به مذاکره‌ای نشستند، نه دست به دامن اپوزیسیون خارج نشین شدند و نه از قدرت‌های منفعت‌طلب خارجی طلب کمک و یا تحریم کردند، بلکه با تکیه بر مردم سعی در ایجاد گشایشی از داخل کشور کردند.
"اخیرا گروهی از اساتید ایرانی مقیم خارج در نامه‌ای ضمن تشریح برداشت خود از راه سبز امید هر چیزی که منافع ملت ایران را تامین کند هدف این جنبش معرفی کرده بودند. بر این اساس آنان توصیه می‌کردند که با سپاسگزاری از حمایت ملت‌های دیگر ظرف این چندماه از آنها بخواهیم در هیچ تحریمی بر علیه ایران شرکت نکنند. اینجانب نظر آنان را پسندیدم و بر آن صحه گذاشتم، زیرا این نه تحریم یک دولت،‌ بلکه تحمیل رنج‌های بسیار بر مردمی است که مصیبت #دولتمردان_مالیخولیازده برایشان کافی است. راه سبز را زندگی کردن به این معناست و ما با اعمال هرگونه تحریمی بر علیه ملت خود مخالفیم"
بخشی از بیانیه ۱۳ مهندس موسوی

حال در ۲۵ بهمن‌ماه در هشتمین سالروز حصر و البته شروع مقاومت رهبران سرفراز جنبش سبز قرار داریم، مقاومتی که بر سر دو حق اساسی مردم، حق انتخابات آزاد و حق اعتراض شکل گرفته است. حقوقی که امروز بدلیل نظارت استصوابی و عدم صیانت آرا و برخورد با معترضین و بازداشت گسترده معلمین، دانشجویان، وکلا، کارگران و ... به حاشیه رفته است
حال پس از سالها خواهان آزادی بدون قید و شرط مهندس موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی هستیم و البته مسئله‌مان تنها #حقوق_بشری و آزادی ۳ فرد نیست، بلکه مسئله‌مان آزادی یک تفکر و یک نوع سیاست‌ورزی است، تفکری که میتواند راهگشای مشکلات اقتصادی‌مان باشد و سیاست‌ورزی که راه خروج از #بن‌بست کنش‌ورزی #صندوق‌محور باشد.
@IUSTArman

از قضا مشاهده می‌کنیم که ساختارها به گونه‌ای متصلب شده‌اند که این مطالبه و فعالینی که به آن اصرار می‌ورزند نیز تحمل نمی‌شوند.
گویی اصرار دارند تا ثابت کنند که هر نوع تغییری در این کشور ناممکن شده است و لاجرم همه را به سمت جهت‌گیری رادیکال‌تر هدایت می‌کنند.
ما معتقد بوده و هستیم که جریان #تحول‌خواه دانشجویی برای حفظ #آرمان‌گرایی و نگاه انتقادی خود همواره باید #استقلال خود را از جریانات بیرونی، از احزاب گرفته تا جریانات مختلف درون حاکمیت، حفظ کند چراکه نقد صریح و حتی ریشه‌ای را وظیفه‌ی جریان دانشجویی می‌دانیم. البته که برای حفظ این استقلال بهای زیادی پرداخته شده‌است. از فشارهای مختلف #امنیتی و غیرامنیتی که بگذریم، از بیانیه‌ها و مواضع مختلف تشکل‌ها که با بایکوت و بی‌توجهی رسانه‌های مختلف روبرو می‌شدند تا بی‌مهری و برخورد تمامی جریانات مختلف سیاسی کشور که نه تنها نقد به خودشان را برنمی‌تافتند که از هر‌گونه حمایتی از دانشجویان «غیرخودی»، در مواقعی که زیر ضرب بودند، دریغ می‌کردند؛ همگی بر سختی کار افزوده و هزینه‌ها را دوچندان کرده‌اند.

ما تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور اعلام می‌کنیم به عنوان وارثان انباشتی از مطالبات و هزینه‌های جنبش سرافراز دانشجویی ایران تسلیم این سرکوب‌ها نمی‌شویم. ما امروز همه در کنار هم، با پذیرش همه‌ تفاوت‌ها و تکثر موجود در عقاید، در وهله‌ی اول یک پارچه و هم‌صدا از حریم دانشگاه حفاظت خواهیم کرد تا در وهله‌ بعد، همچون گذشته به رسالت تاریخی خود، به ویژه در شرایط آشفته‌ فعلی کشور که همان نقد صریح و بی‌چون‌ و چرای قدرت است، عمل کنیم. صریح و مشخص اعلام می‌کنیم اجازه نخواهیم داد بار دیگر #تمامیت‌خواهان آزادی ما را نشانه بروند. بار دیگر هشدار می‌دهیم حل بحران‌های انباشته شده‌ فعلی بدون بازگشت به مردم امکان‌پذیر نیست. هر مسیری که متضمن کاهش شکاف میان حکومت و ملت، انسجام و وحدت نباشد، بی‌راهه و محکوم به شکست است. رویه‌ فعلی درست در نقطه مقابل این مسیر است. امنیتی کردن فضا و #سرکوب هرگونه اعتراض موجب حفظ نظام نمی‌شود بلکه با ناامید کردن مردم از امکان اصلاح، راه بر بدیل‌هایی باز می‌شود که همه از آسیب‌های خطرناک آن برای کشور آگاهیم.

#فرشته_طوسی
#بازداشت_دانشجویان
#همراه_با_دانشجو

@IUSTArman

❌❌شاه و دیکتاتوری ۳
🔻امروز ما و #انقلاب
در ۲۲ بهمن ۵۷ انقلابی در ایران رخ داد. در ایران کشوری با منابع انبوه #نفت و گاز میان تنازعات خاورمیانه انقلاب شد. در کشوری که بزرگ‌ترین خریدار اسلحه از ایالات متحده #آمریکا بود، انقلابی ضد سلطه جهانی ایالات متحده صورت گرفت. انقلابی که داعیه‌دار آرمان‌هایی همچون « #عدالت»، « #آزادی»، « #استقلال»، « #اسلام» و « #مردم» بود. انقلاب، انقلاب مردم بود، و این خواست‌ها، خواست‌های مستقیم مردمانی که در خیابان‌ها مشت‌های خود را گره‌کرده بودند. شعار «مرگ بر شاه» که روزی #فاطمی را به جوخه اعدام سپرد آن روز در هرکوچه و هر خیابان شنیده‌می‌شد. ایران کشوری که سال‌ها حکومت‌های شاهنشاهی باحاکمیت مناسبات اشرافی برآن سلطه می‌راندند؛ شاهد انقلابی بود، برای ایجاد یک #جمهوری. حکومت اراده‌ی «مردم» به جای حاکمیت «شاه».
انقلابیون که در کنش تاریخی خود، تجربه‌ی دیکتاتوری شاه را یدک می‌کشیدند آن روز به عرصه‌آمدند تا تاریخ را رقم بزنند.
امروز اما با گذشت سی و نه سال از انقلاب، با دو رویه‌ی خطرناک روبرو هستیم، اول آنکه عده‌ای مشروعیت انقلاب را به نام خود زدند و هرگونه سرکوب و خشونت علیه مردم را باتوسل به مشروعیت انقلاب ۵۷ توجیه می‌کنند. دوم آنکه عده‌ای ‌دیگر با رویکردی متحجرانه رو به سوی گذشته‌کرده و آینده را درگروی بازگشت به گذشته می‌دانند. هردو گروه #دیکتاتوری مخوف شاه را فراموش کرده‌اند. گروه اول فراموش کرده است که شاه چگونه هروقت نیاز داشت به امام رضا می‌رفت و خود را چهره‌ای دین‌دار نشان می‌داد و هروقت لازم بود به سرکوب روحانیون مخالف می‌پرداخت. گروه دوم فراموش کرده است که پهلوی دوم چگونه منافع ملی ایران را به منافع ملی ایالات متحده می‌فروخت. وقتی که ایالات متحده نیاز به جنگ داشت، او در ظفار قتل‌عام به راه می‌انداخت و با خرید‌های هنگفت اسلحه سرمایه‌های خود را به جیب ایالات متحده می‌ریخت، هردو به یاد ندارد که چگونه پهلوی دوم با توسل به ساواک و با سرکوب روزنامه نگاران، #کارگران، #دانشجویان، #روشنفکران و انقلابیون ۳۹ پیش، حکومت می‌کرد.
ما برآن بودیم تا با این سلسله از پسترها به بازنمایی حکومت پهلوی دوم بپردازیم. حکومتی که نباید آن را در یک کلمه «شاه» خلاصه کرد. بی‌شک حکومت پهلوی نه فقط ناشی از یک فرد که سیستمی استبدادی، با نیروهای سرکوبگر خود بوده است، از ساواک گرفته تا حزب رستاخیز.
@IUSTArman

🔴🔴یادآوری مطالبات دانشجویی🔴🔴
بعد از برگزاری دوازدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری و به عرصه آمدن آحاد مردم ایران برای انتخاب #دکتر_حسن_روحانی، شاید وقت آن رسیده است که ریاست جمهور منتخب مردم ایران، پایبندی خود را به مطالبات حامیانش نشان دهد. مردمی که انتخاب دکتر حسن روحانی را کورسویی به سمت تحقق مطالبات خود می‌دیدند. صندوق رای ٢٩ اردیبهشت ماه آمیزه‌ای بود از فریادها، دردها و خواست‌ها. بی شک تحقق این خواست در گروی اهتمام دولت به پیگیری و اجرایی ساختن آنها‌هاست و این مهم هرگز محقق نخواهد شد مگر با کابینه‌ای شجاع، توانمند و نماینده‌ی خواست ملت ایران.
دانشجویان و #جنبش_دانشجویی نیز هرگز از خواسته‌های خود پایین نخواهد آمد. در ادامه برآن شدیم تا مطالبات دانشجویی را که قبل از انتخابات از ریاست جمهور آتی طلب کرده بودیم دوباره منتشر کرده، تا یادآوری کنیم که برای ما، تنها کابینه‌ای و #وزیر_علوم ی قابل پذیرش است که تعهد خود را به مطالبات دانشجویی به اثبات رسانده باشد.
🔵مطالبات #انجمن_اسلامی_آرمان_دانشجویان دانشگاه علم و صنعت منتشر شده در نشریه #آرمانشهر در ٢٥ اردیبهشت ١٣٩٦🔵
دانشگاه بی‌شک از تأثیرگذارترین نهادها در تاریخ معاصر ایران بوده که در بزنگاه‌های تاریخی نقش‌های مهمی ایفا نموده است. سه قطره خون ١٦ آذر، نهالی را آبیاری کرد که ثمرش سال‌ها بعد به بار نشست و جلوه‌گاهی نو بر دیدگان گشود. دانشگاه، آن روزها در جایگاهی قرار داشت که ملتی به آن چشم دوخته و گوش به سخنانش سپرده بود. اما امروز با گذشت سال‌های پر فراز و نشیب و از سر گذراندن مخاطرات فراوان، آن قامت فراز خموده گشته و در مسیری رو به زوال در حرکت است. امروز دانشگاه بیش از آنکه الگویی برای تغییر یا یک سبک زندگی و رفتاری برای جامعه ارائه دهد خود چنان تحت تأثیر نهادهای بیرونی قرار گرفته که هرروز احتمال استحاله هویت آن تقویت می‌شود. لذا از رییس جمهور آینده خواستاریم که برای احیای نهاد دانشگاه در جهت تحقق مطالبات زیر گام بردارد :
🔹١. حفظ #استقلال نهاد دانشگاه
دانشگاه نهادی اجتماعی است که دارای فرهنگ مستقل و روابط انسانی متفاوت است. سازوکارهای دانشگاه درگرو پذیرش روش‌علمی و عدم‌تاثیرپذیری از مناسبات قدرت و ثروت حاکم بر جامعه است. همواره نهادهایی چون بازار، دین و دولت درصدد بوده‌اند تا قواعد معرفتی خویش را بر دانشگاه تسری بخشیده و دانشگاه را تحت مفهومی از حقیقت درآورند که خود می‌فهمند. امروز سه چیز استقلال دانشگاه را تهدید می‌کند. اول گسترش روابط بازاری در سیر صعودی #خصوصی‌سازی آموزش ابتدایی و عالی. دوم تداوم تحکم نیرو‌های شبه نظامی و اعمال اراده #فراقانونی نهادهای مرتبط با قدرت. سوم تداوم دخالت‌ بی‌مورد وزارت علوم و شورای‌انقلاب فرهنگی در سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری دانشگاه‌ها همچون قوانین تبعیض‌آمیز و غیر تخصص‌گرای جذب هیئت‌علمی، قوانین تعیین هیات امنای دانشگاه و...
@IUSTArman

📰به بهانه سالروز #ملی‌شدن_صنعت_نفت

تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت ایران در روز ۲۹ اسفندماه سال ‎۱۳۲۹، نقطه عطفی در تاریخ سیاسی، اقتصادی و مبارزات مردم ایران برای نجات سرمایه های ملی این مرز و بوم از دست بیگانگان به شمار می رود.
#دکتر_مصدق که رهبری گروهی متشکل از ‎شانزده تن از نمایندگان مجلس چهاردهم را برعهده داشت، در خصوص واگذاری امتیاز نفت به خارجی‌ها گفت: «به بهانه اینکه به یک کشور نفت داده شده است، نباید به هیچ کشور دیگری امتیاز داد چرا که این دور باطل تمامی نخواهد داشت.»
مصدق در دوارن مبارزات خود برای ملی کردن صنعت نفت، بارها بر این نکته تاکید داشت که ایرانیان باید خود منابع نفتی کشورشان را اداره و از آن‌ها بهره برداری کنند. با تلاش های دکتر مصدق و همراهان وی ، ماده واحده ملی شدن صنعت نفت در روز ۲۴ اسفند ماه سال ۱۳۲۹ در مجلس شورای ملی مطرح و در روز ۲۹ اسفندماه همان سال به تصویب رسید. سرانجام این بزرگ‌مرد تاریخ ایران در پی توطئه عناصر داخلی و فشار نیروهای خارجی با همکاری دربار رژیم شاهنشاهی، طی یک کودتای نظامی در 28 مرداد 1332 از نخست‌وزیری عزل و پس از محاکمه در دادگاه به زادگاهش تبعید شد.
بخشی از دفاعیات مصدق در سی‌و‌چهارمین جلسه‌ی دادگاه در تاریخ 28 آذر 32:
«آری، تنها گناه من،گناه بزرگ و بسیار بزرگ من این است که صنعت نفت ایران را ملی کرده‌ام و بساط استعمار و اعمال نفوذ سیاسی و اقتصادی عظیم‌ترین امپراطوری‌های جهان را از این مملکت برچیده‌ام و پنجه در پنجه مخوفترین سازمان‌های استعماری و جاسوسی بین‌المللی درافکنده‌ام و به قیمت از بین‌رفتن خود و خانواده‌ام و به قیمت جان و عرض و مالم، خداوند مرا توفیق عطا فرمود تا با همت و اراده مردم آزاده این مملکت بساط این دستگاه وحشت‌انگیز را درنوردم. من طی این همه فشار و ناملایمات، این همه تهدید و تضییقات از علت اساسی و اصلی گرفتاری خود غافل نیستم و به خوبی می‌دانم که سرنوشت من باید مایه عبرت مردانی شود که ممکن است در آتیه در سراسر خاورمیانه در صدد گسیختن زنجیر بندگی و بردگی استعمار برآیند.»
و در آخرین نطق دفاعیه خود:
«مبارزه درخشان مردم بر علیه شرکت سابق نفت، که من یکی از رهبران آن بوده‌ام و اکنون هم به عنایت پروردگار در گوشه‌ زندان اظهار عقیده می‌کنم، حلقه زنجیر استعمار خاورمیانه را گسسته و خواهد گسست. قطع نظر از جنبه اقتصادی که ثروت ما را به یغما می‌برد، نهضت ملی ایران از این نظر به وجود آمده بود که این سرطان مهلک را از بیخ و بن برکند و مردم کشور از #آزادی و #استقلال_سیاسی به معنای حقیقی خود استفاده کنند. کیست که نداند که دولت‌های قبل از من اسیر و زبون اراده عمّال سیاسی شرکت سابق نفت بوده‌اند؟ ...
...خدا را شاکرم که این محاکمه وسیله‌ای شد که پس از پنجاه سال مشروطیت، در افکار عمومی این مسئله مهم مطرح شود که در رژیم مشروطه و دموکراسی عزل و نصب رئیس دولت که عالی‌ترین مظهر اقتدارات حکومت است، به اراده یک نفر است یا به #اراده_اکثریت_ملت؟ »
@IUSTArman