حوری

یک خبر و سه نظر!

◀️چند روز پیش تیتری با عنوان افتتاح کلینیک ترک بی حجابی در تهران خبرساز شد؛

مهری طالبی دارستانی، رئیس اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف استان تهران گفت:

▫️بر اساس مراجعات مکرر صورت پذیرفته از سوی خانواده‌ها و بانوان و دختران تهرانی مبنی بر وجود فشارهای محیطی و سایر عوامل که منجر به اجبار انتخاب پوشش خارج از حدود حجاب شرعی شده تصمیم بر آن شد که اولین کلینیک تخصصی مشاوره و حمایت از بازگشت به حجاب با عنوان «کلینیک ترک بی‌حجابی» در تهران راه‌اندازی شود.

▫️هدف ارائه خدمات روان‌شناختی، مشاوره‌ای و مددکاری به افرادی که تمایل به رعایت حجاب دارند و ممکن است به دلیل فشارهای اجتماعی یا تأثیرات محیطی در این زمینه دچار چالش شده باشند، طراحی و به مرحله اجرا رسیده است./خبرگزاری حوزه

◀️روز بعد معاون زنان در دولت گفت:

تشکیل کلینیک حجاب هیچ ارتباطی با دولت ندارد

زهرا بهروزآذر معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در حاشیه جلسه امروز هیئت دولت درباره تشکیل کلینیک حجاب:

این موضوع هیچ ارتباطی به دولت ندارد و شکل‌گیری آن در دولت تصویب نشده است

موضوع حجاب یک موضوع تربیتی است و باید در درون خانواده‌ها شروع شود ما حتماً در برنامه خود داریم که خانواده‌ها فرزندان خود را متقاعد کنند حجاب را انتخاب کنند

نباید با این موضوع را شبیه موضوعات دیگر برخورد کنیم که موجب وهن اسلام و هم وهن موضوع امر به معروف و نهی از منکر است

این موضوع به نظر ما باید در سطح کلان ذیل شورای فرهنگ عمومی کشور بررسی شود.

دولت نه در این موضوع دخالت داشته و نه نقشی ایفا کرده است.

◀️و امروز ستاد امر به معروف و‌نهی از منکر اعلام کرد:

راه‌اندازی محافل ترک بی حجابی با درخواست دولت بوده

حضور در محافل «ترک بی‌حجابی» حکم جایگزین جریمه است

با دستور قضات زنان بی حجاب به "محفل ترک بی حجابی" معرفی می شوند.

حضور بی‌حجاب‌ها در محافل ستاد امر به معروف به‌جای پرداخت جریمه

کلینک ترک بی حجابی موجب نگرانی ها شده نام درست محافل ترک بی حجابی است

میرشمسی، معاون امور اجتماعی و فرهنگی ستاد امر به معروف و نهی از منکر با بیان این که بهتر است از عنوان «محفل» به جای «کلینیک» برای «مراکز ترک بی‌حجابی» استفاده شود، گفت:

یک دسته از خانم‌هایی که به این محافل مراجعه می‌کنند، کسانی هستند که دست به عمل غیرقانونی کشف حجاب زده‌اند و قضات محترم قوه قضاییه، حضور در این محافل را به عنوان حکم جایگزین جریمه برای آن‌ها در نظر گرفته‌اند. ستاد امر به معروف به افراد بی‌حجاب نه نگاه بیمارگونه دارد و نه نگاه امنیتی دارد، بلکه تماما به فکر این است به‌جای این که موضوع بی‌حجابی یک مساله امنیتی باشد، یک موضوع فرهنگی و تربیتی محسوب شود./دیده بان ایران

◀️آقایان مسئول، خودتان قضاوت کنید!

بالاخره حجاب مساله ای فرهنگی است؟ امنیتی است؟ قضایی است؟ بی حجاب تربیت نشده؟ مجرم است؟ مشکل روانی دارد؟ یا.... اول تکلیفتان را با خودتان معلوم کنید سپس حرف بزنید!
البته مردم راه خودشان را می روند و مسیرشان را باز می کنند! آنها منتظر قانون و طرح و لایحه شما نمی مانند. شما فکری به حال خودتان بکنید!

@hooreechannel 🌹

پیشنهاد راه اندازی  چند کلینیک بسیار ضروری و مهم

حالا که مقرر شد کلینیک ترکِ بی حجابی راه اندازی شود در همین راستا پیشنهاد می شود چند کلینیک زیر که از قضا بسیار کلیدی و ضروری نیز هستند راه اندازی شود.

یادآور می شود که با راه اندازی این کلینیک ها هم خداوند از شما راضی و خشنود خواهد شد و هم خلق خداوند یعنی مردمانی که از طریق راه اندازی این کلینیک ها مشکلات و گرفتاری های شان تاحدودی حل می شود و نتیجه اَش با اجازه شما می شود توسعه و آبادانی هر چه بهتر و بیش تر کشور. البته موارد  فراوان است که اگر به تمام آن ها پرداخته شود لیست بلند بالایی خواهد شد لذا  فقط به تعدادی از مهم ترین آن ها اشاره می شود.

1.کلینیکِ رفعِ بی کاری؛  این دوستان  اگر نمی دانند بدانند که درصد زیادی از جوانان کشور که از قضا دانش آموختگان رشته های مختلف از دانشگاه های کشور هستند دچار بلیه ای بزرگ به نام بی کاری اَند و به هر دری می زنند نمی توانند شغلی مناسب برای خودشان فراهم کنند به گونه ای که کسر قابل توجهی از آنان به مشاغل کاذب مانند دستفروشی، اسنپ، مسافرکشی، کولبری، دادزنی، و مواردی مشابه روی آورده اند.

2.کلینیکِ رفعِ بی خانمانی (رفع مشکل مسکن)؛ باز هم اگر این دوستان خبر ندارند خوب است باخبر شوند که کسر قابل توجهی از شهروندان به دلایل گوناگون از خانه و کاشانۀ مناسبی برای زندگی برخوردار نبوده و دچار بی خانمانی اَند. یا مستأجر در خانه های کوچک یا سرگردان درون شهرهای بزرگ و خیابان خواب و ماشین خواب و چادر خواب و کانکس خواب. قصّۀ دردناک مسکن در این کشور گوش فلک را هم پُر کرده است اما چگونه است که این دوستان از این مشکل بی خبرند خود موضوعی قابل تأمّل و صد البته تعجب است!!!

3.کلینیکِ رفعِ بی پولی و بی درآمدی (رفع فقر و محرومیت)؛ به اطلاع این بزرگواران می رساند که در اثر شرایط ناگوار و دردناک اقتصادی هر روز بر تعداد فقرا و محرومین جامعه افزوده می شود تا جایی که حالا طبقۀ متوسط جامعه به جمع طبقۀ پایین و در واقع طبقۀ محروم و فقیر نیز اضافه شده است. در برخی مناطق محروم که فقر و محرومیت خانوارها بیداد می کند به گونه ای که از شدت فقر در بدترین وضعیت ممکن روزگاران خود را سپری می کنند!!!

4.کلینیکِ رفعِ بی دارویی؛ به سمع و نظر این دوستان می رسد که هم اکنون بسیاری از بیمارانی  که دچار بیماری های مزمن و حادّی چون سرطان هستند به شدت از فقدان دسترسی به داروهای مطلوب و مفید محروم هستند به گونه ای که نسخه به دست از این  داروخانه به آن داروخانه می روند تا شاید دارویی بیابند که مرهمی بر زخم های جانکاه شان باشد!!

5.کلینیکِ رفعِ بی عدالتی؛ بسیار دور از انتظار است که این دوستان خبر نداشته باشند که بی عدالتی در این کشور در زمینه های گوناگون بیداد می کند و از این منظر نوعی شکاف طبقاتی بروز نموده است که ثروتمندان هر روز   ثروتمند تر و فقیران هر روز فقیرتر می شوند. عده ای  اندک به بسیاری از قرصت ها، خدمات و امکانات رنگارنگ به هر نحو ممکن دسترسی آسان دارند و در مقابل  بسیاری از شهروندان  از بسیاری از فرصت ها، خدمات و امکانات موجود محروم اَند!!!

6.کلینیکِ رفعِ  بی حمایتی؛ خوب است این دوستان بدانند که گروه های آسیب  پذیر  مختلف جامعه از کارگران گرفته تا بازنشسنگان و سالمندان و زنان سرپرست خانوار و معلمان و روستاییان و معلولین از حمایت های  ضروری و مفید برای برخورداری از یک زندگی معمولی محروم اَند به گونه ای که در اثر چنین وضعیتی دچار مشکلات و مسائل گوناگونی شده اند و به تنهایی و بدون حمایت های لازم امکان رفع مشکلات خود را ندارند!!

✍محمدباقر تاج الدین
@hooreechannel 🌹

بخشی از نگاه رایج به «زن» آن‌هم زنی از خانواده سلطنتی ( همسر شاه) در دوره قاجار

‏«هر چه میخواهم وصف نمایم زیارت گنبد مطهر را عقلم نمیرسد که چه بنویسم. عاقلان کتاب‌ها نوشته‌اند. من بیعقل ضعیفه ناقص عقل چه عرض کنم که شایسته این بزرگوار باشد. زنان چه عقل دارند که من باشم. عدم عقل من همین‌جا شهادت می دهد که امروز صبح از ترس باران مثل باران گریه میکردم و وقت نوشتن این مختصر هم اسم روز شنبه را فراموش کردم و شنبه را ننوشتم و خط نکشیدم و در تحت جمعه نوشتم اینجا معلوم میشود که من بیچاره از عدم عقل این نوع نوشتم ولی ترس باران بود که عید طایفه را فراموش نمودم. معلوم است باقی زنهای دیگر را هم بدنام کردم چه کنم؟ آخر چقدر عذر بدتر از گناه بیاورم حالا ننوشتم شنبه عرض میکنم».

‏ سکینه سلطان وقارالدوله اصفهانی کوچک
‏همسر ناصرالدین‌شاه قاجار

👈این همه ضعف و خودکم بینی از کجا ناشی میشود که زنی در کاخ شاهی چون ناصرالدین شاه صاحبقران این چنین خود را ناچیز بداند که حتی در خلوت نیز قادر به بیان احساسش بر روی کاغذ نباشد؟! به جز تلقین مدام ضعف و ناچیزی از سمت مردانی که خود را قیم زنان میدانستند و صاحب اختیارشان!

@hooreechannel 🌹

توسعه این شکلی است!!

۱۵۰ سال پیش در آمریکا اتفاق بامزه ای افتاد. یک زن در آمریکا، به جرم «کاندیداتوری برای ریاست جمهوری» زندانی شد! «ویکتوریا وودهال» به‌عنوان اولین زن در تاریخ آمریکا رسما کاندیدای ریاست جمهوری شد.  او زمانی چنین تصمیمی گرفت که حتی زنان حق رای نداشتند.

خانم «وودهال» استدلال جالبی داشت. طبق قانون (که البته آن هم باید تغییر کند) ما، زنان، حق رای دادن نداریم اما کجای قانون نوشته زنان حق کاندیدا شدن ندارند. سه روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، «ویکتوریا وودهال» بازداشت شد. جرم او مسخره بود: اعلان مکرر کاندیداتوری ریاست جمهوری و پافشاری بر جذب کردن رای شهروندان از تریبون روزنامه‌ای که تحت مالکیت وی بود.

او پس از آزادی از زندان، همچنان به سخنرانی‌ها و فعالیت‌های اجتماعی خود برای دستیابی زنان امریکایی به حقوق سیاسی و اجتماعی برابر با مردان، ادامه داد. سرانجام «وودهال» توانست در آخرین سال‌های عمر خود، «اعطای حق رای به زنان» را ببیند.

تجویز راهبردی

نکته اول اینکه آدم های منطقی که وضعیت موجود را می پذیرند، رشد و پیشرفت مدیون آدم های غیرمنطقی است که می زنند زیر میز! 
نکته دوم اینکه لازم نیست من و شما رییس جمهور شویم، فقط کافیست در هر حوزه ای که هستیم، خط شکن باشیم:

اولین دختری که تصمیم گرفت پنهانی درس بخواند راهی را باز کرد برای فعال شدن تمام زنان و دختران.

اولین کاسبی که تصمیم گرفت اعتماد کند و کالای فروخته شده را پس بگیرد

اولین تولیدکننده ای که تصمیم گرفت از مواد اولیه با کیفیت در محصولاتش استفاده کند.

اولین کسی که تصمیم گرفت از بیت کوین برای خرید و فروش استفاده کند و آن را جایگزین پول واقعی کند

اولین پزشکی که تصمیم گرفت مانند همه کارمندان و معلمان مالیات پرداخت کند و بقیه پزشکان را هم به مالیات دادن ترغیب کند.

اولین کارمندی که به احترام مراجعه کننده (و نه هیچ دلیل دیگری) از وقت ناهارش بگذرد.

اولین سیاست مداری که مثل بچه آدم تصمیم گرفت غرور را کنار بگذارد و از مردم معذرت خواهی کند.

اولین مدیری که تصمیم خواهد گرفت نامه ای بنویسد به تمام زیرمجموعه هایش و ابلاغ رسمی کند که هیچ کدام از فرزندان، اطرافیان، هم محلی ها و اقوامش حق ندارند خارج از عرف اداری درخواستی کنند.

اولین کارخانه داری که تصمیم گرفت به جای گواهی عدم سوء پیشینه، گواهی سوء پیشینه بگیرد و کسانی که زندان رفته اند را استخدام کند.

این ها همه شان کاندیداهای ریاست جمهوری هستند. این ها قهرمان های توسعه یافتگی هستند. داستان این «زن قهرمان» نشان می دهد که هر کدام از ما فارغ از سن و سال، فارغ از جنسیت و زبان می توانیم یک کنشگر توسعه باشیم. کافیست از خانه و محله، سازمان و مدرسه خود شروع کنیم یک بهبود و یک تغییر را هدف گیری و پی گیری کنیم.
خداوند همه مدیران، پزشکان، و سیاست مداران و زنان و مردان خط شکن را یاری خواهد کرد.

✍مجتبی لشکربلوکی
@hooreechannel 🌹

🔴 افتتاح کلینیک ترک بی‌حجابی در تهران!

مهری طالبی دارستانی، رئیس اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف استان تهران:

▫️بر اساس مراجعات مکرر صورت پذیرفته از سوی خانواده‌ها و بانوان و دختران تهرانی مبنی بر وجود فشارهای محیطی و سایر عوامل که منجر به اجبار انتخاب پوشش خارج از حدود حجاب شرعی شده تصمیم بر آن شد که اولین کلینیک تخصصی مشاوره و حمایت از بازگشت به حجاب با عنوان «کلینیک ترک بی‌حجابی» در تهران راه‌اندازی شود.

▫️هدف ارائه خدمات روان‌شناختی، مشاوره‌ای و مددکاری به افرادی که تمایل به رعایت حجاب دارند و ممکن است به دلیل فشارهای اجتماعی یا تأثیرات محیطی در این زمینه دچار چالش شده باشند، طراحی و به مرحله اجرا رسیده است./خبرگزاری حوزه

👈در مملکتی که سالیانه دهها زن قربانی خشونت خانگی می شوند و سالهاست سنت گرایان ضد حقوق زن مانع به ثمر رسیدن قانون منع خشونت هستند، عده ای از همین قماش به دنبال درمان بی حجابی و گرفتن بودجه ای تحت این نام هستند! در این جامعه پر از درد و رنج، نادانی درد بی درمان و مزمنی است که گریبان عده ای را گرفته و معلوم نیست کِی و به دست کی این درد ناسور جامعه درمان میشود!

@hooreechannel 🌹

هیولاها در شهر !

🌐 در سیاره ی کوچک ما آدم ها دو وظیفه ی مهم دارند. ابتدا این که خودشان زندگی کنند و بعد این که بگذارند دیگران هم به زندگی بچسبند و حق حیات داشته باشند. این سیاره اما به چشم دشواری وظیفه را در هر دو حالت دیده و عمیقا به روزگار تاریک این انسان‌ بیچاره گریسته و تاسف خورده. انسانی که لیاقت نداشته خوب زندگی کند. بلد نبوده قواعد و مسیرهای مشخص زندگی را یاد بگیرد و مدام در جاده ی زندگی لایی کشیده تا به زعم خودش زودتر به مقصد برسد. با آن که می دانسته راه به مقصد نمی برد و در میانه ی راه بر زمین می افتد‌. اما مصر بوده و اصرار داشته تا هر طور شده این مسیر اشتباه را برود. خشت اول را کج بنا گذاشته و این خشت ها هر چقدر که روی هم افتاده تا به بالا کج رفته. بنایی هم که راست بالا نرفته باشد ؛ جایی می ریزد و از خودش آوار بر جای می گذارد. وقتی آدمها بلد نباشند که بدانند وظیفه چیست و چطور باید افسار زندگی را به دست گرفت تا رخدادها رم نکنند و جفتک نزنند تازه یاد گرفته طبق اصول و قاعده در این جامعه ظاهر شود و خودش را بر اساس معیارها و قواعدی که به نام قانون نام گذاری شده به زندگی وصل کند. آدمها ممکن است آدم به دنیا بیایند ؛ اما لزوما آدم باقی نمی مانند.

🌐 این جاست که هیولاها از گوشت و پوست و استخوان آدمها بیرون می زنند و هیکل زُمخت و زشت و بدترکیب خودشان را بر روی شهر می گسترانند. آن جایی که در مقابل نور و روشنایی می ایستند و تلاش می کنند تا سیاهی و ظلمت جان بگیرد و زندگی دیگران را تهدید کند. این روزها هیولاها به راحتی و سهولت در خیابان های شهر قدم می زنند. هیولاهایی که لباس های شیک بر تن دارند و نقاب هایی موجه به صورت کشیده اند. رفتارهایی دقیق دارند و شمایلی زیبا را به دیگران نشان می دهند. حرف هایشان درست است و راه را به گمان دیگران خوب می روند. خطا ندارند و پوششِ انسانی شان بسیار ستودنی و تحسین برانگیز است. اما آدم نیستند. هیولایند. دیوهایی سیه روی که بر نجابت و عفت و مال و ناموس آدمها چشم دوخته اند و نظم یک شهر را به هم ریخته اند. این که آنها آدم نیستند و شمایلی از هیولا دارند ؛ خیلی مهم نیست. مهم این است که داروغه ها و پاسبان های شهر چرا و چگونه به جولان هیولاها در شهر چشم می بندند و به جسارت و گستاخی آنان پاسخی نمی دهند.

🌐 صبح امروز سه شنبه ۲۲ آبان ماه یکی از همین هیولاها در همدان به سزای اعمالش رسید. محمد علی سلامت معروف به علی سلامت همان هیولای مخوف و وحشتناکی بود که در سال‌ های گذشته قربانیانش را به بهانه ازدواج، دوستی، تهیه دارو و برخی را به زور و اجبار اغفال کرده و به آنها تجاوز کرده بود. ثبت عدد ۲۰۰ برای زنان و دخترانی که توسط این حیوان کثیف مورد تجاوز قرار گرفته اند ؛ سوالات بسیاری را در ذهن ایجاد می کند که این عدد چطور رشد داشته و چرا کسی ابعاد این فاجعه را ندیده و از کنار آن به ساده گی عبور کرده. یعنی قبل از ثبت عدد ۲۰۰ هیچ کدام از زنان و دختران به مراجع قضایی مراجعه نداشته اند و نگفته اند که چه بلایی بر سرشان آمده ؟ این زنان و دختران کَس و کار نداشته اند ؟ در شهری مثل همدان که تعصبات دینی و مذهبی رکن بنیادی آن بوده و هست و خانواده ها متری دقیق برای رفتارها و کارهایشان دارند چگونه تا ثبت عدد ۲۰۰ دندان روی جگر گذاشته اند تا زخم روی زخم بیفتد و این همه عفت و نجابت لک بردارد ؟ هیولاها به دو دلیل همواره در شهر جولان می دهند. یا قدرت دارند و پشت شان به جایی وصل است و یا چراغ های شهر را خاموش می بینند و رد پای داروغه و پاسبان ها را در هیچ خیابانی نمی بینند. وگرنه تجاوز به ۲۰۰ دختر و زن آن هم در شهر همدان مطلقا پذیرفتنی نیست. مگر این که ... !!!

✍جعفر بخشی بی نیاز

https://t.center/matn_sara20
@hooreechannel 🌹

۱۲ کاری که زن‌ها وقتی عاشق شوند، انجام می‌دهند

در این مقاله به بررسی دقیق‌تر ۱۲ کاری می‌پردازیم که زن‌ها تنها وقتی عاشق می‌شوند، انجام می‌دهند.

۱. ابراز علاقه بدون ترس
وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، احساسات آن‌ها به طور مستقیم و بدون موانع روانی بیان می‌شود. ترس از رد شدن یا نگرانی از نپذیرفتن جای خود را به شجاعت و اطمینان می‌دهد، و آن‌ها بدون تردید به شریک خود می‌گویند که چقدر او را دوست دارند.

۲. تلاش برای درک بهتر طرف مقابل
وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، به طور طبیعی تمایل دارند که شریک زندگی خود را بهتر و عمیق‌تر درک کنند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا به نیازها، خواسته‌ها و نگرانی‌های شریکشان پی ببرند و سعی می‌کنند این نیازها را پیش‌بینی کرده و برای آن‌ها پاسخ مناسبی فراهم کنند.
تلاش برای درک بهتر طرف مقابل تنها به معنای پذیرش اختلاف‌ها نیست، بلکه زن عاشق به دنبال پیدا کردن راه‌هایی برای تقویت ارتباط و افزایش همدلی است. این تلاش نشان‌دهنده تمایل زن به بهبود کیفیت رابطه و همراهی طولانی‌مدت با شریک زندگی‌اش است.

۳. توجه ویژه به شادی طرف مقابل
زن‌هایی که عاشق می‌شوند، به طور طبیعی به خوشحالی و رفاه شریک زندگی‌شان اهمیت ویژه‌ای می‌دهند. آن‌ها اغلب خود را به عنوان یکی از عوامل اصلی خوشبختی و رضایت شریکشان می‌بینند و تمام تلاش خود را می‌کنند تا این احساسات مثبت را تقویت کنند.

۴. به اشتراک گذاشتن رویاها و آرزوها
وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، دیگر فقط به آرزوهای فردی خود فکر نمی‌کنند، بلکه آن‌ها را با شریک زندگی خود به اشتراک می‌گذارند و سعی می‌کنند که آینده‌ای مشترک برای هر دوی آن‌ها بسازند

۵. نشان دادن آسیب‌پذیری
یکی از نشانه‌های عمیق عاشق بودن زن‌ها این است که آن‌ها حاضرند آسیب‌پذیری‌های خود را به شریکشان نشان دهند. برخلاف رفتارهای محافظه‌کارانه که افراد معمولاً در روابط غیرعاشقانه نشان می‌دهند، زن‌های عاشق با اعتماد کامل به شریکشان، از به نمایش گذاشتن ضعف‌ها و نگرانی‌های خود ابایی ندارند. این نشان‌دهنده اعتماد عاطفی بالای آن‌هاست که به رابطه قوت می‌بخشد.زن‌های عاشق ممکن است در مورد ترس‌ها، اضطراب‌ها و مشکلات خود به صراحت صحبت کنند و از شریکشان برای مدیریت این احساسات حمایت بخواهند.

۶. حمایت بی‌قید و شرط
زن‌های عاشق از شریک خود به شکل بی‌قید و شرطی حمایت می‌کنند و این حمایت تنها به لحظات خوب و شاد زندگی محدود نمی‌شود. آن‌ها در لحظات سخت و دشوار نیز کنار شریک خود می‌ایستند و از او حمایت می‌کنند، حتی اگر او در چالش‌های شخصی و اجتماعی قرار داشته باشد

۷. اولویت دادن به رابطه
وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، رابطه عاشقانه به یکی از اولویت‌های اصلی زندگی‌شان تبدیل می‌شود. آن‌ها نه تنها وقت بیشتری برای شریکشان می‌گذارند، بلکه به طور طبیعی تمایل دارند تا در برنامه‌های روزمره‌شان جایگاه ویژه‌ای به نیازها و خواسته‌های طرف مقابل اختصاص دهند. این اولویت دادن به معنای فداکاری برای ایجاد و حفظ ارتباط عاطفی قوی‌تر است.

۸. پذیرش تفاوت‌ها
زن عاشق به جای تلاش برای تغییر شریک خود، او را همان‌طور که هست می‌پذیرد و به او احترام می‌گذارد. این پذیرش نشان‌دهنده این است که زن به رابطه‌ای عمیق‌تر و محترمانه‌تر از آنچه که تنها بر اساس شباهت‌ها شکل می‌گیرد، متعهد است.

۹. فداکاری در راستای رفاه طرف مقابل
یکی از ویژگی‌های بارز زن‌های عاشق، فداکاری و ایثار برای راحتی و خوشحالی شریک زندگی‌شان است. این فداکاری‌ها ممکن است به شکل‌های مختلفی بروز کند؛ از گذراندن وقت بیشتر برای حمایت از شریک در لحظات سخت گرفته تا تغییر در عادت‌های روزانه برای بهبود کیفیت زندگی مشترک. زن عاشق برای رفاه شریک خود از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند

۱۰. اشتراک‌گذاری لحظات شخصی
وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، تمایل دارند لحظات شخصی و خصوصی خود را با شریکشان به اشتراک بگذارند. این اشتراک‌گذاری نشان‌دهنده اعتماد عمیق به شریک زندگی و تمایل به ایجاد یک ارتباط نزدیک‌تر است.

۱۱. مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مهم
زن‌های عاشق تمایل دارند در تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی شریک خود نقش فعالی ایفا کنند و با همفکری و همکاری، بهترین تصمیمات را برای آینده مشترکشان بگیرند.

۱۲. کنار آمدن با سختی‌ها
عشق به زن‌ها قدرت می‌دهد که با سختی‌ها و چالش‌های زندگی کنار بیایند و برای حفظ رابطه تلاش کنند. وقتی زن‌ها عاشق می‌شوند، نه تنها در لحظات خوب و خوشایند کنار شریکشان می‌مانند، بلکه در مواجهه با مشکلات نیز حمایت و همراهی خود را نشان می‌دهند

🔹ترجمه: وبسایت یک پزشک

https://t.center/Hrman11
@hooreechannel 🌹

سفره‌های خالی و تداوم هزینه کردهای نابجا

◀️ موزه دفاع مقدس استان زنجان در زمینی به مساحت ۲۲ هکتار و با ۶۸۰ میلیارد ریال اعتبار ساخته شده است. بنابر اساسنامه بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس باید در همه استان‌های کشور موزه‌های دفاع مقدس احداث شود. سال ۱۳۹۱ عملیات عمرانی این پروژه فرهنگی رسما آغاز شد و تا سال ۱۴۰۰ در مجموع ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشت. با روی کارآمدن دولت سیزدهم تا خرداد ۱۴۰۳ با پشتیبانی‌های دولت و شخص رئیس جمهور [سیزدهم] و مسئولان استانی، امروز فاز نخست این پروژه با ارتباط تصویری توسط رییس جمهور [دولت چهاردهم] افتتاح شد(خبرآنلاین، ۸ مهر ۱۴۰۳).

❌ از نظر دکتر مینو محرز، یک چالش بنیادی وجود دارد که نباید از آن غافل شد؛ سرانه پایین تخت‌های بیمارستانی در ایران. بر اساس آخرین آمارها، در ایران ۱۵۵ هزار تخت بیمارستانی وجود دارد و این یعنی سرانه تخت بیمارستانی در کشور ۱.۸ به ازای هر هزار نفر است. در حالی که استاندارد سازمان بهداشت جهانی سه تخت به ازای هزار نفر است و این عدد در برخی کشور‌های توسعه‌یافته مثل ژاپن تا ۱۲ نیز بالا رفته است. از سوی دیگر طبق آماری که امیر ساکی، مدیر کل منابع فیزیکی وزارت بهداشت اعلام کرده، ۷۰ درصد از تخت‌های بیمارستانی موجود نیز فرسوده هستند( تابناک، اردیبهشت ۱۴۰۳).

❌استان تهران دچار کمبود ۱۳ هزار کلاس درس است. این استان جزو ۷ استانی است که با کمبود مدرسه و کلاس درس روبروست. داده‌های زیر روایت سازمان نوسازی مدارس کشور است:
خوزستان، سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، تهران، قم، البرز و آذربایجان غربی درگیر کمبود شدید مدرسه هستند. کمبود کلاس درس در استان تهران به عدد ۱۳ هزار می‌رسد. مناطق ۱۷، ۱۵،۱۸،۱۹ و ۹ شهر تهران بیشترین کمبود کلاس را دارند( همشهری، ۸ آبان ۱۴۰۳).

❌عدم پیگیری مسکن در یک دهه گذشته باعث شد کمبود مسکن به اوج خود برسد و حالا گفته می شود که ناترازی مسکن به حدود ۷ میلیون واحد رسیده. به عبارت دیگر برای پاسخ به نیاز موجود در جامعه، باید هفت میلیون مسکن ساخته شود. همچنین احتمال دارد که این تعداد بالاتر رود؛ چرا که در طی سه سال گذشته ناترازی مسکن از شش میلیون به هفت میلیون واحد رسید( پرشین سازه، مهر ۱۴۰۳).

❌❌گزارش جدید مرکز پژوهش‌های مجلس در ارتباط با نرخ فقر، نشان از گسترش فقر در سال‌های اخیر و به طور مشخص سال گذشته دارد. این گزارش نشان می‌دهد که نرخ فقر در سال ۱۴۰۲ با افزایش ۰.۴ واحد درصدی نسبت به سال ۱۴۰۱ به ۳۰.۱ درصد رسیده است. این به معنای آن است که در سال گذشته حداقل یک سوم مردم توانایی برآورده کردن نیازهای اساسی خود را نداشتند و زیر خط فقر به سر بردند( اقتصاد آنلاین، ۵ آبان ۱۴۰۳).

✏️ مرور و درنگی بر این گزارش‌ها که از افراد و نهادهای داخل کشور در اختیار جامعه قرار می‌گیرد، چند نکته‌ی مهم را به متولیان و سیاست‌گذاران ارشد نظام گوشزد می‌کند:

۱- فقر با زندگی روزمره بسیاری از ایرانیان، عجین شده و شرایط دهشتناکی بر ایشان تحمیل نموده است. این فاجعه به‌ویژه در گروه‌هایی از جامعه شدت و عمق بیشتری دارد: افراد بیکار یا بدون درآمد پایدار، بازنشستگان، کارگران، معلولان، کشاورزان، و استان‌هایی که شاخص فلاکت اقتصادی در آن‌ها بالاست؛ چون کرمانشاه، اصفهان و لرستان که بیشترین شاخص فلاکت اقتصادی را در بهار ۱۴۰۳ داشته‌اند.
پرسش این است گسترش و شدت فقر، تا کجا باید بر ما آوار شود؟ چرا سیاست کاهش فقر به شکل اورژانسی و زیربنایی در اولویت راهبردهای حاکمیت نیست؟

۲- با توجه به بسیاری کمبودهای اساسی و حیاتی زندگی روزمره ایرانیان مانند مسکن، خدمات دارو و درمان، و خدمات آموزش و وضعیت وخیم اقتصادی آنان، کدام تدبیر و عقلانیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در نظام حکمرانی، هزینه کردهایی چون احداث باغ موزه‌های دفاع مقدس در همه‌ی استان‌های کشور را توصیه می‌کند؟!
آیا هزینه کردهای پیشین و جاری در این حوزه‌ها و وجود سازمان‌ها و نهادهای متعدد و موازی، کارکرد مثبتی در جامعه از خود باقی گذاشته‌اند؟
درحالی که بسیاری از بازماندگان جنگ هشت ساله یا همان که دفاع مقدس نامیده می‌شود، در گروه‌های مختلف آسیب دیده از جنگ بخشی از همین مردمی هستند که نیازمند مسکن، دارو و درمان و آموزش هستند؛ ازجمله برخی مجروحان اعصاب و روان که در فقر و نداری و مشکلات فراوان بسر می‌برند.

۳- این اقدامات نامعقول و ضد ملی که شوربختانه ازسوی بالاترین سطوح مقامات اجرایی کشور نیز تایید و حمایت می‌شود، بحرانی به مراتب مهم‌تر و اساسی تر از سیاست‌های خارجی دردسرساز، بحران‌زا و هزینه ساز است که باید اکنون در سال ۱۴۰۳ با فوریت به نفع این سرزمین و مردمانش در آنها تجدیدنظر شود.

✍فریبا نظری ۹ آبان ۱۴۰۳
@sokhanranihaa
@hooreechannel 🌹

🔴روزگار فراموش‌شده‌ٔ سالخوردگان

سونامی یا بحران سالمندی هشدار واقع‌گرایانه‌ای است که کارشناسان حوزهٔ جمعیت‌شناسی دربارهٔ جمعیت کشور می‌دهند.در هفته‌ای که به‌نام سالمند نام‌گذاری شده است، قرار داریم و قطعاً بسیاری از سازمان‌های مرتبط دربارهٔ آن برنامه‌هایی دارند. برنامه‌هایی که به‌نظر می‌رسد فرمالیته است، چراکه مشکلات زندگی سالمندان در ایران هنوز به قوت خود باقی است. شاخص‌های آماری در کشور حاکی از آن است که تا سال ۱۴۲۰، ۱۴ درصد از جمعیت و در سال ۱۴۳۰، بیش از ۲۰ درصد از کل جمعیت ایران،جمعیتی بالغ‌بر ۲۰ میلیون نفر وارد جمعیت سالمندی خواهند شد.

🔺سازمان جهانی بهداشت (WHO)، افراد ۶۵ تا ۷۵ سال را سالمند جوان، ۷۵ تا ۸۵ سال را سالمند میانسال و از ۸۵ تا ۱۰۰ سال را سالمند سالخورده می‌نامد. جمعیت سالمندی در ایران با شیب تندی روبه‌افزایش است، به‌طوری‌که جمعیت این قشر در سال۱۴۰۰ حدود ۹میلیون نفر بود و با این شیب تند بین ده‌ها دستگاه کلان کشور فقط چند دستگاه به امور سالمندان می‌پردازند. اما این قشر آسیب‌پذیر نیاز به توجه جدی‌تر و سازمانی مستقل دارند.

گزارش کامل
@payamema
@hooreechannel 🌹

در دل جنگ!

حتی اگر جنگی کش‌دار حادث‌نشود و کشور در وضعیت جنگی قرارنگیرد کشور ما کم‌کم بیشتر شکل یک‌کشور جنگ‌زده را به خودش می‌گیرد. علتش کیفیاتی است که به‌تدریج بر ابعاد مختلف زندگی ایرانیان حاکم می‌شوند.

بخش و برخی از ویژگی‌های عمومی کشوری جنگ‌زده این است:
در کشور جنگ‌زده کیفیت زندگی ساکنان به‌تدریج اما به‌صورتی فزاینده کاهش‌می‌یابد. علت آن به‌هم‌خوردن سازوکار امور و تغییر ترجیحات در تخصیص منابع است.
معمولا میزان کالری دریافتی کاهش‌می‌یابد، وضعیت بهداشت و درمان پس‌می‌رود، آوارگی و بی‌سرپناهی رخ‌می‌دهد و دستیابی به منابع اولیه‌ی گذران زندگی اولویت‌می‌یابد.

شاخص‌های کلان در کشور ما از بدترشدن مداوم وضعیت پارامترهای فوق می‌گویند. کمبود پروتئین دریافتی در طبقات پائین و متوسط، تداوم کاهش کیفیت و افزایش هزینه‌ی دریافت خدمات بهداشت و درمان، روند مداوم کاهش کیفیت سکنی از آپارتمان به اتاق و پشت‌بام و کانکس و چادر و کاهش سهم هزینه‌های غیرخوراکی در سبد هزینه‌ی خانوار شرایط جامعه‌ی ما را به‌شکلی‌فزاینده به موقعیت جنگ‌زدگی شبیه می‌سازد.

در شرایط جنگی سهم هزینه‌های نظامی به‌شدت بالامی‌رود تا خرج جنگ فراهم‌شود.
سخنان اخیر نماینده‌ی مجلس دایر بر سه‌برابرشدن بودجه‌ی نظامی در ایران تحقق همین در ایران است. جنبه‌ی ترساندن حریف جنگی را دارد اما عوارضش هم انکارناپذیرند.

خدمات عمومی در شرایط جنگ دچار نقصان می‌شوند؛ زیرا سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی به‌راحتی فدای انتقال منابع به بخش جنگ می‌شوند. ناتوانی در بهبود وضع حمل‌و‌نقل عمومی یا ساخت نیروگاه‌ها از این‌جمله‌اند. یک مشخصه‌ی عمومی کشور جنگ‌زده کمبود و جیره‌بندی برق است (عراق، لبنان، یمن و...). سخنان اخیر معاون رئیس‌جمهوری درباره‌ی اجبار کشور به پذیرش سهمیه‌بندی خاموشی آغاز ورود به این‌فاز جنگ‌زدگی است که در پوشش شیک «رعایت حال عموم با خودداری از سوزاندن مازوت» جاانداخته‌می‌شود.

امنیت روانی مردم هم در کشورهای جنگ‌زده تابعی‌است از گستردگی و میزان درگیری در جبهه‌های جنگ. در وضعیت کنونی همه‌ی ما در ترس دائم از احتمال بالاگرفتن دامنه‌ی تبادل موشکی به‌سرمی‌بریم و نگران گسترش دامنه‌ی آن‌ایم.

افزایش مهاجرت در کشورهایی که دچار روند فرسایشی اقتصاد، پس‌رفتن گذران و فقدان امنیت روانی اند طبیعی است. شرایط جنگی هم تشدیدش می‌کند. مهاجرت پرستاران و پزشکان فقط به‌خاطر تفاوت دستمزد در ایران با مقاصد مهاجرت نیست، فقدان امنیت روانی در شرایط ترس از جنگ تشدیدکننده‌ی آن است.

در کشور جنگ‌زده و درگیر در کشمکش خارجی تبلیغات تهییجی برای آماده و به‌صف نگاه‌داشتن جامعه فضای عمومی را تسخیرمی‌کند. درحال‌حاضر هرآن‌چه جامعه به‌واسطه‌ی تریبون‌های عمومی از دستگاه تبلیعات حکومت می‌شنود به‌گونه‌ای به آماده‌شدن برای جنگ، برای فداکاری و تحمل دشواری ارتباط دارد. درگیرکردن ذهن جامعه به‌این‌طریق آن را در هراس دائمی و میل به ذخیره‌ی مواد غذایی و مصرف بیشتر و رفتار خودخواهانه غرق می‌کند و انتظام طبیعی یگانگی ملی را به‌هم‌می‌زند.

در کشور جنگ‌زده یک‌جریان دائم گریز از قلمرو و پناه‌بردن به مناطق امن وجوددارد. گریز از خدمت سربازی در جایی که اجباری است، به‌دربردن سرمایه و اطمینان‌یافتن از داشتن مکان امن در کشورهای همسایه از روندهای معمول در وضعیت جنگی است. حکومت ایران دهه‌هاست کشور را در این‌موقعیت ذهنی قرارداده و در یک‌سال‌گذشته این‌روند تشدیدشده‌است.
افزایش  خانه خریدن ایرانیان در کشورهای همسایه تشدید میل به داشتن پناهگاه و بیرون‌بردن ‌و درعین‌حال درهم‌کوبیدن منتقدان و مخالفان از وجوه دیگر کشورهای درحال جنگ است. اجازه‌دادن به آقای‌خاتمی برای سفر به زادگاه و خوش‌و‌بش با مردم در خیابان‌های یزد، تریبون‌دادن به علی لاریجانی در تلویزیون، مختارکردن پزشکیان به انتخاب استاندار سنی‌مذهب و اقدامات مشابه، نمایش ترمیم سیاسی برای افزایش مقاومت در درگیری فزاینده‌ی خارجی است. کاریکاتوری است، اما نشانه‌ی سُریدن کشور به سمت افزایش تنش خارجی و جنگ هم است.
تکمیل‌کننده‌ی این‌تصویر افزایش احضار و به‌زندان‌بردن مخالفان، لغو قرارهای آزادی به‌قید وثیقه و گشودن پرونده‌ی تازه برای متهمان و زندانیان سیاسی است.

همه‌ی این نشانه‌ها و تغییر رفتارها چه در حکومت و چه در جامعه‌ای که بدترشدن وضعش را از مرحله‌ی داشتن حکومت ناکارا و فاسد به مرحله‌ی بی‌مسئولیت‌شدن حکومت در اثر وقوع یک‌جنگ فراگیر احساس‌می‌کند، در فروپاشی بیشتر جامعه‌ی ما موثر اند.
عصبیت رفتار، خطای تشخیص و خودخواهی ناآگاهانه جامعه را مریض و مستعد فروپاشی اخلاقی می‌کند. شیوع دیدگاه‌های افراطی درباره‌ی افاغنه تا حد پیشنهاد عقیم‌کردن زنان افغان یک نمونه‌ی همین روند سقوط است.

🔹٭شورای سردبیری جامعه نو

@hooreechannel 🌹

♻️شادی اندیشمندانه

تا دیر نشده این ویدیو را ببین ... تمام راز تحقق زندگی اندیشمندانه و خرسندی از زندگی در این ویدئو ۴۰ ثانیه ای نهفته است.
 
https://t.center/darvishane49
@hooreechannel 🌹

🔴 گفتگوی امتداد از تداوم ارسال پیامک‌های «حجاب» و توقیف خودروی شهروندان در اصفهان؛
علی مجتهدزاده، وکیل دادگستری: در برخی شهرها شاهد اتفاقاتی هستیم که شائبه حکومت ملوک‌الطوایفی را به وجود آورده/ ضعف مجریان قانون اجازه این حرکات خودسرانه را می‌دهد/ ابوذر نصراللهی، وکیل دادگستری: با تصمیمات سلیقه‌ای، نمی‌شود آزادی‌های افراد را محدود کرد/ این رفتارها، اصلا در شان انسان‌ها نیست، چه برسد به این که قانونی باشد!/ یک فعال اجتماعی اصفهانی: لایحه عفاف و حجاب، ظاهرا بدون تشریفات قانونی و با دور زدن دولت در اصفهان اجرایی شده/ از دریافت پیامک به دلیل عدم توجه به تذکر حجاب‌بان‌ها در مترو داریم تا گزارش بدحجابی به دلیل اختلافات همسایگی!
 
✍🏻 امتداد-محمد جعفری: ماجرای ارسال پیامک‌های مربوط به حجاب به شهروندان اصفهانی و توقیف خودروی آن‌ها در این خصوص، این روزها در حالی اتفاق می‌افتد که هنوز لایحه موسوم به عفاف و حجاب از سوی مجلس برای اجرا به دولت ابلاغ نشده است. به نظر می‌رسد که برخوردهای سلیقه‌ای در کلان مسئله‌ای نظیر حجاب، فرمول اجرایی ملوک‌الطوایفی در برخی از نقاط کشور، نظیر مشهد و اصفهان حاکم بوده و شهروندان این مناطق، صرفا به واسطه سکونت خود در یک استان کشور، مجبورند تا مصائب ناشی از محدودیت‌های مضاعفی را در مقایسه با سایر مناطق و استان‌ها به دوش بکشند.
 
📍مجتهدزاده، وکیل دادگستری:
اقدامات آقایان؛ زشت، سخیف و باعث بی‌اعتباری قانون است
 
📌در همین رابطه، علی مجتهدزاده، حقوقدان و وکیل برجسته دادگستری در گفتگویی با امتداد، اشاره‌ای به آثار این دست اقدامات در جامعه داشت و خاطرنشان کرد: متاسفانه در چند شهر از جمله اصفهان، مشهد و مازندران، شاهد اتفاقاتی هستیم که شائبه حکومت ملوک‌الطوایفی را به وجود آورده است.
 
📌آقایان در این مناطق دست به اقداماتی می‌زنند که واقعا؛ زشت، سخیف و باعث بی‌اعتباری قانون است. البته، همه این موارد، ناشی از ضعف مجریان قانون و متولیان امر امنیت است که اجازه این حرکات خودسرانه را می‌دهند.
 
📍ابوذر نصراللهی، وکیل دادگستری:
دادستان کل کشور به عنوان مدعی‌العموم بساط این گونه برخوردهای سلیقه‌ای را جمع کند
 
📌همچنین، ابوذر نصراللهی، حقوقدان و وکیل با سابقه دادگستری در گفتگویی با امتداد، ضمن اشاره به ابعاد این مسئله و پیامدهای حقوقی، سیاسی و اجتماعی آن، اظهار داشت: پلمپ کردن محل کسب افراد، توقیف خودرو و هدایت آن به پارکینگ، هم بر خلاف اصل برائت و هم بر خلاف اصل قانونی بودن جرائم و مجازات‌ها-قاعده قبح عقاب بلابیان-است. این اقدامات کاملا غیرقانونی بوده و افراد ذینفع می‌توانند از این گونه تصمیمات در مراجع قضائی طرح شکایت کرده و مطالبه خسارت داشته باشند.
 
📌این رفتارها، اصلا در شان انسان‌ها نیست، چه برسد به این که قانونی باشد! انسان، خودرو نیست که با قبض جریمه بتوان او را جریمه کرد. در قانون آئین دادرسی کیفری برای انسان، حق دفاع تعریف شده است. ذات این مسئله که نگاه ماشینی به انسان داشته و تشخیص را بر عهده ضابط یا دوربین بگذاریم و به همان تناسب او را مجازات کنیم بر خلاف بدیهیات حقوق بشر است. انتظار می‌رود که دادستان کل کشور به عنوان مدعی‌العموم در این قضیه ورود کرده و بساط این گونه برخوردهای سلیقه‌ای را جمع کند.
 
📍یکی از فعالین اجتماعی اصفهانی در گفتگو با امتداد:
«معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری اصفهان»، مجری ارسال پیامک‌های تهدیدآمیز در زمینه حجاب به زنان شده
 
📌در همین رابطه، یکی از فعالین اجتماعی و مدنی اصفهانی که خود از نزدیک با این دست رفتارها در کلانشهر اصفهان روبرو شده درباره آن به امتداد؛ عنوان داشت: افرادی که از میان دوستان و اطرافیان من این پیامک­ها را دریافت کرده­اند، عمدتا گزارش داده­اند که در مکان­های پر رفت وآمد شهر نظیر چهارباغ، متروپل، میدان نقش­جهان، مترو، سیتی­سنتر و دیگر مناطق حضور داشته­اند. اما در مواردی نیز افراد در خیابان­های فرعی و کم رفت و آمدتر چنین پیامی را دریافت می­کنند که به نظر نمی­رسد دوربین­های تشخیص چهره در آن­جا وجود داشته­ باشند و ممکن است، ناشی از گزارشات برخی از مردم علیه سایر شهروندان باشد.
 
📌به طور مثال یکی از زنانی که با او صحبت کردم معتقد است که ارسال این پیامک ناشی از اختلاف نظری است که در امور ساختمان با یکی از همسایگان خود دارد. برخی از افراد نیز این پیامک را پس از بی­توجهی به تذکر حجاب­بان­ها در مترو اصفهان دریافت کرده­اند. تقریبا در اغلب موارد پیامک­ها با فاصله چند ساعت یا چند روز بعد از حضور در محل ارسال می­‌شوند.

👈🏻متن کامل

@BashgaheZanan
@hooreechannel 🌹

نسلِ جدید نسلِ پوچ گرا و هیچ انگار است؟

دوست گرامی اَم اقای دکتر بهروز مرادی در یادداشتی تلگرامی با عنوان "جامعه شناسی دنباله روانه" به این موضوع پرداخته اند که نسلی پوچ گرا و هیچ انگار تمام  میراث دینی و فرهنگی و فکری گذشتۀ ایران را نادیده می گیرد و بر آنان می تازد.
ایشان در بخشی از نوشتۀ خود در این زمینه آورده اند:«نسلی پدید آمده‌اند که ارتباط هویتی و شخصیتی خود را با عناصر تاریخی و دینی و مجموعه‌ی فرهنگی ایرانی بریده و در وادی پوچ‌گرایی و هیچ‌انگاری و لذت‌پرستی و زندگیِ دم‌غنیمتی فرو افتاده است.».

برای روش شدن موضوع چند نکته و نقطه نظر زیر می تواند مطرح شود:
1.آیا منظور جناب دکتر مرادی این است که تمامی افراد نسل جدید  به ورطۀ پوچ گرایی و هیچ انگاری افتاده اند یا بخشی از آن ها؟
به نظر نمی رسد که چنین باشد که ادعا کنیم تمامی افراد نسل جدید در چنین ورطه ای افتاده باشند چرا که نیاز به بررسی دقیق  و علمی  دارد. ضمن این که باید روشن کنیم که منظور از پوچ گرایی و هیچ انگاری در میان نسل جدید چیست تا به ابعاد این موضوع بیش تر و بهتر بپردازیم.

2.فرض که چنین باشد (فرضی که نیازمند راستی آزمایی و سنجش دقیق است) اما می ماند این پرسش مهم که چرا چنین شد؟
اگرچه آقای دکتر مرادی در بخشی از نوشتۀ خودشان به یکی از دلایل بروز چنین وضع اسف باری توجه کرده اند یعنی عملکرد نادرست دست اندرکاران جامعه اما این تمام قضیه نیست و موضوع ابعاد بسیار پیچیده تری دارد که نیازمند تأمّل و تعمق بیش تری است.
من هم چونان دوست فرهیخته ام جناب دکتر مرادی نگرانی هایی در این زمینه دارم و چنین انقطاع فکری و فرهنگی و تاریخی را می بینم و به یکی از دغدغه هایم بدل شده است. اما می ماند این پرسش مهم که اگر نسل های پیشین دچار چنین گسستی نشده اند و با ملی گرایی و اسلام گرایی غلیظ زیست خود را تنظیم کرده اند چه دستاوردهای مشخص و قابل قبولی برای جامعه داشته اند؟ کدام قله های پیشرفت و توسعه و عظمت را فتح کرده اند؟

3.این موضوع هم باید  روشن شود که فرض که ما به میراث فرهنگی و تاریخی و ملی مان بپردازیم و هر روز و ساعت در مورد آن ها داد سخن دهیم اما می ماند این نکتۀ کلیدی که چنین اقدامی قرار است کدام یک از مشکلات و مسائل کنونی انسان های ایرانی و به ویژه نسل جدید  را حل و فصل کند؟ مثلا میراث ادبی ما و بزرگانی چون مولوی و حافظ و سعدی برای امروز ما چه ره آورد و کارکردی دارند؟
آیا معلمان و استادان و اندیشمندان در این زمینه اندیشه های درست و دقیق را عرضه  و ارائه کرده اند؟
چرخۀ معیوب آموزش در مدارس و دانشگاه های ما هیچ گاه به درستی روشن نکرده اند که نسل های جدید از میراث ادبی و تاریخی و فکری مان چه چیزهایی را باید بیاموزند؟ به راستی  این نسل چه تقصیری در این زمینه دارد؟

4.این جاست که از قول دکتر شریعتی یک بار دیگر و از زبان این نسل باید گفت: «پدر، مادر، معلم، استاد، روشنفکر، اندیشمند، دست اندرکار، مسئول، مدیر و همه و همه ما متهمیم».
ما متهم به پوچ گرایی و هیچ انگاری هستیم چون شمایان نگفتید که زندگی واقعی چیست؟ آرمان ها کدامند؟ ایدئولوژی چیست؟ واقعیت ها کدامند؟ اقتصاد کجای زندگی قرار دارد؟ سیاست با ما چه می کند؟ فرهنگ چه نقشی در زندگی مان دارد؟ جوانی چیست؟ انسان کدام است؟ شاعران و عارفان چه دردی از دردهای ما در این روزگار آشفته درمان می کنند؟ جایگاه فلسفه های جدید، علوم جدید، اخلاقیات جدید کجاست؟ دنیای سنتی  با دنیای مدرن چه شباهت ها و تفاوت هایی با یکدیگر  دارند؟ سنت ها چه کارکردی برای این روزگاران دارند؟ ما به جز یکسری حرف های تکراری و کلیشه ای کدام سخن جدید شنیده ایم که به ورطۀ پوچ گرایی و هیچ انگاری نیفتیم؟

5.از قضا من معتقدم که دست کم بخش از نسل جدید به خوبی دریافته است که زندگی چیست و خود را سرگرم برخی آرمان گرایی ها و میراث های نادرست گذشته نمی کند و فهمیده است که زندگی بر اساس واقعیت ها تنظیم می شود و نه آرمان های دور از دسترس و برخی آرزو  اندیشی های دست نایافتنی.
هنگامی که به افکار و اعمال نسل های گذشته می نگرم بیش از همه آنان را غرق در میراث فکری و فرهنگی و ملی گذشته می بینم و صد البته زیست و زندگی شان را نه چندان موفق و ارزشمند!

در مورد تمامی افراد نسل گذشته  داوری کلی نمی کنم بلکه فقط  مثالی از واقعیت موجود را می گویم و بیان مقایسه تا ابعاد موضوع برای همه ما روشن شود.

✍محمد باقر تاج الدین
@hooreechannel 🌹

لعنت به کسی که این‌جا آشغال بریزد

شما هم احتمالاً زمین‌های خالی در شهرها را دیده‌اید که به فضای بی‌دفاع تبدیل شده‌اند و برخی آشغال‌هایشان را آن‌جا می‌ریزند.
همسایه‌های این زمین خالی که از گند و کثافت آشغال‌ها به عذاب افتاده‌اند، روی دیوارهای اطراف این زمین می‌نویسند «لعنت به کسی که این‌جا آشغال بریزد» و وقتی عصبانی‌تر هستند و انتظار کارآمدی بیشتری دارند، پدر و مادر کسی را که آشغال بریزد لعنت می‌کنند.

این صحنه تکراری که احتمالاً همه دیده‌اند به چه کار تحلیل ایران گذشته و امروز می‌آید؟ توضیح می‌دهم.

کارکرد آن زمین خالی بی‌صاحب یا بی‌دفاع که در آن آشغال می‌ریزند چیست؟ کارکردش، کم کردن هزینه و زحمت کسی است که آشغال می‌ریزد. فرض کنید باید نخاله‌های ساختمانی‌‌اش را با زحمت و هزینه کرایه کامیون به جایی مناسب بیرون شهر منتقل کند، اما خیلی کم‌هزینه آن‌ها را در همان زمین تخلیه می‌کند.

همسایه‌های زمینی که در آن آشغال می‌ریزند، هزینه ناکارآمدی، کم‌کاری، تنبلی، فرصت‌طلبی و برخی دیگر از رذائل آشغال‌ریزها را می‌پردازند.

من به تجربه دریافته‌ام که در دنیای سیاست عمومی و حکمرانی ایرانی، چند زمین خالی هست که مقامات، دستگاه‌ها و سیاست‌های ناکارآمد در آن‌ها آشغال می‌ریزند. یعنی چه؟
یعنی مقامات غلط، منفعت‌طلبانه، جاهلانه و از سر تنبلی در حل مسأله تصمیماتی می‌گیرند؛ دستگاه‌ها کارهای غلط، منفعت‌طلبانه، بزدلانه و بیرون آمده از جلسات جلّاسان گردگو را انجام می‌دهند؛ و سیاست‌های نادرست و مخرب اجرا می‌شوند؛ و همه این‌ها حجم عظیمی ناکارآمدی، عواقب بد، و خروجی‌های آشغال تولید می‌کند.
همه این ناکارآمدی‌ها، عواقب بد و خروجی‌های آشغال، در چند زمین بی‌دفاع و بی‌صاحب تخلیه می‌شود.

محیط‌زیست یکی از همین زمین‌های خالی است. خروجی ناکارآمدی، فقدان برنامه‌ریزی، سیاست خارجی نادرست، بوروکرات‌های ترسو، جلّاسان گردگو و همه رذائل حکمرانی بی‌کیفیت، می‌شود آشغال‌هایی که اگر آن‌ها را آشغال سیاستی یا آشغال بوروکراتیک یا آشغال حکمرانی بنامیم بیراه نگفته‌ایم.
همه این آشغال‌ها را در زمین محیط‌‌زیست تخلیه می‌کنند. بگذارید چند مورد را مشاهده کنیم.

سولفورزدایی (گوگردزدایی) از مازوت که تکلیف قانونی است انجام نمی‌شود؛ سوزاندن گاز در فلرها سال‌ها درمان نمی‌شود؛ مسأله نشت گاز در تأسیسات اصلاح نمی‌شود؛ سال‌ها کاری برای کاستن از میزان مصرف سوخت منازل، بنگاه‌ها و خودروها صورت نمی‌گیرد؛ مقررات ملی ساختمان به درستی اجرا نمی‌شود؛ اصلاح، بازسازی و نوسازی نیروگاه‌ها به درستی انجام نمی‌شود؛ و مدیریت مصرف انرژی هیچ وقت به صورت جدی در دستورکار قرار نمی‌گیرد.

همه این ناکارآمدی‌ها، بی‌توجهی‌ها، بی‌برنامه‌ بودن‌ و ... آشغال‌هایی هستند و آشغال‌هایی تولید می‌کنند که در زمین محیط‌زیست تخلیه می‌شوند. محیط‌زیست است که مصرف بی‌رویه منابع طبیعی (از جمله منابع انرژی)، تخلیه آلودگی گازهای ناشی از مصرف سوخت؛ و گوگرد موجود در مازوت و سایر سوخت‌های دارای استاندارد کیفیت پایین را در خود پذیرا می‌شود. محیط‌زیست همان زمین خالی است که در آن آشغال میریزند.

محیط‌زیست هم در نهایت این آشغال‌ها را به ما مردم برمی‌گرداند. صدها کشته ناشی از سوزاندن مازوت، هزاران کشته آلودگی هوا، نابودی آبخوان‌ها، فرونشست زمین، فرسایش خاک و ... همان بوی گندی است که از آن زمین خالی برخاسته، همان زمینی که آن لعنت‌شده‌ها در آن آشغال میریزند.

آن لعنتی‌ها که در این زمین آشغال میریزند، تا وقتی صاحب و مدافع برای این زمین وجود نداشته باشد، به آشغال ریختن‌شان ادامه می‌دهند. نوشتن «لعنت به کسی که در این مکان آشغال بریزد» هیچ دردی دوا نمی‌کند. لعنتی‌ها پرروتر و دریده‌تر و گاه مستأصل‌تر از آن هستند که با این ناسزاها به خودشان زحمت بدهند و آشغال تولید نکنند یا زحمت بکشند آشغال‌های‌شان را جای دیگری تخلیه کنند.

باید همه زمینهای خالی را سروسامان داد تا هر کسی – از جمله بوروکرات‌ها، صاحبان بنگاه‌ها، سیاست‌مداران – و بقیه آن‌ها که آشغال سیاستی یا آشغال بوروکراتیک تولید میکنند، حساب کار دست‌شان بیاید. همه باید بدانند آشغال تولید کردن هزینه دارد و اگر به ناچار آشغالی تولید می‌شود باید هزینه دفع درست آن‌را بپردازد.

مهم این است که مردم، اصلاح‌جویان و آدمهایی که ایران را دوست دارند و نمی‌خواهند ایران مجموعه‌ای از عرصه‌ها و زمین‌های خالی باشد که لعنتی‌ها در آن آشغال میریزند، به سروسامان دادن زمین‌های خالی و بی‌دفاع – از جمله محیط‌زیست – فکر و برای آن اقدام کنند.

البته میتوان به شکلی نمادین روی دیوارهای سیاست، بوروکراسی، محیط‌زیست، دانشگاه، صنعت، گردشگری، سیاست خارجی، بانک، اقتصاد و ... نوشت «لعنت به کسی که در این‌جا آشغال بریزد» تا لعنتی‌های آشغال‌ریز حداقل عذاب وجدان بگیرند و جامعه زمینهای خالی را فراموش نکند‌.

✍محمد فاضلی
@hooreechannel 🌹

📍 چرا جوانان دیگر ازدواج نمی‌کنند؟

▫️ بر اساس آمارهای رسمی، طی یک دهه گذشته موارد سالانه ثبت ازدواج در کشور از حدود ۸۰۰ هزار ازدواج به ۴۸۰ هزار مورد کاهش یافته است.

▫️ به گفته شهلا کاظم‌پور، جمعیت‌شناس، پنج درصد از زنان ایرانی بالای ۴۰ سال اکنون دیگر ازدواج نمی‌کنند، در حالی که این رقم در دهه ۱۹۸۰ میلادی تنها دو درصد بود.

▫️ تقی آزاد‌ارمکی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران نیز معتقد است؛‌ تشکیل خانواده «دیگر مثل گذشته باارزش و محبوب نیست» و «حتی اولویت دوم و سوم بسیاری از جوانان به شمار نمی‌رود».

▫️ شرایط عینی نشان‌دهنده آن است که زندگی مردم تامین نیست، احساس امنیت اقتصادی نمی‌کنند و به آینده امیدوار نیستند.

@EveDaughters
@hooreechannel 🌹

زن ها، مرمت کاران برتر تاریخند

تنها آنها هستند که با انگشتهای ماهر، با لبخند های گرم، با آغوشهای امن می توانند ترکهای بیشمار روح مردی در آستانه انقراض را با مهارت و سبکدستی مرمت کنند، از نو خلقش کنند، و به اعجاز آرام بوسه ای طولانی رهایش کنند در بهاری ترین باغهای بهشت.
زن ها...
زنها که وقتی غمگینند دنیا جای مزخرفی است برای زندگی، و خوب بلدند در هنگامه جانکاه آزردگی نیز لبخند بزنند و به ترمیم مردشان ادامه بدهند، مبادا که چرخ عاشقیت دنیا لنگ بماند.

دنیا مدار دور تیغداری است، زن و مرد پابرهنه می دوند و زخم می خورند. زنها اما گاهی می ایستند، بی آن که زخمهای خود را ببینند، مرهم می شوند به جان مردی که دوستش دارند. مردها بی وقفه می دوند در التهاب جانکاه رسیدن به مرهمی دلربا، و هیچ وقت به روی خودشان نمی آورند عمیق ترین زخمها را از خواستن زنانی خورده اند که دلشان نخواسته مرمتشان کند.

مردها، عبوسهای ساده غمگین. پسربچه های گمشده در بازار. آثار باستانی فراموش شده. که اگر سرانگشت نوازشگر زن نبود، گم می شدند در طولانی ترین تاریکی، در نمورترین غار، در اولین روز خلقت.....

✍حمید سلیمی

https://t.center/Hrman11
@hooreechannel 🌹

تفاوت زیباست

برای جامعه‌ای که قرن‌ها بر مبنای سنت زیسته است، شباهت‌ها نه تنها مقدس، بلکه حیاتی هستند.

در اجتماع سنتی، فردی با دین، زبان، فرهنگ، سبک زندگی یا حتی ظاهر و پوشش متفاوت، یک تهدید به حساب می‌آمد. اگر فردی در یک اجتماع سنتی، خلاف رسوم و استانداردهای سنتی عمل می‌کرد، کمترین مجازاتش طرد شدن بود.

جامعه ما سال‌های زیادی در حال تکامل در فرهنگی بوده است که تفاوت‌ها سرکوب می‌شدند و اگر کسی متفاوت بود، برچسب می‌خورد و طرد می‌شد. مبنای ضرب‌المثل‌هایمان نیز شباهت‌ها بودند: «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو».

دلیل ساده‌اش آن بود که ما به جای جامعه، اجتماع‌های کوچک داشتیم. یک اجتماع کوچک، ظرفیت هضم تفاوت‌ها را ندارد و هرچه شباهت‌ها بیشتر شود، قدرت بیشتری خواهد داشت. پس ما حق داشتیم و کار درستی هم می‌کردیم.

تا اینکه تکامل تدریجی ما به یکباره در مواجهه با تحولی بزرگ، ناقص شد. اجتماع‌های کوچک ما در زمان بسیار کوتاهی، ناگهان خود را جزئی از یک جامعه بسیار بزرگ دیدند؛ نه جامعه‌ی ایران، بلکه جامعه‌ی جهان. حالا قطره‌های کوچک باید خود را با قانون دریایی که به آن پیوسته بودند، سازگار می‌کردند.

ناگهان، مبنای بقا از «ضرورت شباهت‌ها» به «حرمت تفاوت‌ها» تغییر کرد. کارها تخصصی شد و حالا دیگر برای سازگاری بیشتر، باید سراغ تفاوت‌ها می‌رفتیم. ما دیگر جزئی از سیستم بودیم و برای بقا باید اجزاء دیگر سیستم را هم دوست می‌داشتیم. جهان جدید، ظرفیت یک دنیا انسان منحصر به فرد را در خود داشت. جهانی که شباهت‌ها را در چند صفحه کاغذ تحت عنوان «قانون» خلاصه می‌کرد. مابقی هرچه بود، تفاوت بود و محترم.

ما ناگهان به جهان تفاوت‌ها خوردیم. جهانی که  برای خودش به مرور تغییر کرده بود، اما برای ما همه چیز ناگهان رخ داد. این شد که ما نتوانستیم با همان سرعت، با جهان جدید سازگار شویم. اما ژنتیک انسان به این سرعت تغییر نمی‌کند. ته‌مانده‌‌ی ژن‌های اجدادمان هنوز روشن است و میل به شباهت‌ها به این سادگی در درونمان از بین نمی‌رود.

ما در جهان جدید و دنیای تفاوت‌ها هستیم، اما هنوز دنبال شباهت‌های گمشده می‌گردیم. از هیچ فرصتی برای احیا کردن شباهت‌ها دریغ نمی‌کنیم. دست برنمی‌داریم. دست خودمان هم نیست.

هنوز اصرار داریم فرزندمان دقیقاً چیزی باشد که ما می‌خواهیم. هنوز همسرمان را زمانی دوست داریم که به آنچه ما می‌خواهیم تبدیل شده است نه آنچه که خودش می‌خواهد باشد. خواهرمان باید شغلی را انتخاب کند که ما فکر می‌کنیم به دردش می‌خورد. برادرمان باید خانه‌ای بخرد که ما فکر می‌کنیم برایش مناسب است. دوستمان باید با کسی ازدواج کند که ما فکر می‌کنیم مرد یا زن زندگی است.

برای ما هنوز حرف مردم اهمیت دارد. چون مردم بر مبنای شباهت‌ها استاندارد می‌سازند و ما نیز باید خود را به همان استانداردها برسانیم. ما همدیگر را آنگونه که می‌خواهیم دوست داریم نه آن‌گونه که هستیم. برای همین است که ما هنوز تلاش می‌کنیم همه را شبیه خودمان کنیم.

با این کار احساس امنیت می‌کنیم. چون اجداد ما این‌گونه احساس امنیت می‌کردند. اما امروز که دیگر شباهت عامل امنیت نیست، پس چرا هنوز هم ما برای چیزی که دیگر وجود ندارد هزینه‌های سنگین می‌دهیم؟ چرا ژن‌های شباهت‌دوست ما در جهان تفاوت‌ها هنوز فعالند؟ به همان دلیل که ما هنوز هم موقع ترس، موهایمان سیخ می‌شود، چون این کار از اجداد پشمالوی ما هنگام خطر مراقبت می‌کرده است.

اگر بخواهیم خاموش شدن ژن‌هایمان را به زمان بسپریم، چندین نسل هزینه‌های سنگینی پرداخت خواهند کرد. با این سرعت تحولات جهان، عاقلانه هم نیست که تغییرات را به زمان بسپریم. می‌توانیم به خودمان بیاییم، آموزش ببینیم و فکر کنیم، جهانمان را درک کنیم‌ و با آن سازگار شویم، ریشه‌ی رفتارهایمان را بشناسیم و آن‌ها را تغییر دهیم.

جهان از سر دشمنی یا نافهمی به دنبال تفاوت‌ها نرفته است. ما هم اگر با جهان مواجه نمی‌شدیم، در راه چندهزارساله‌مان آخر به ارزش همین تفاوت‌ها پی می‌بردیم. امروز، خوش‌اقبالیم که راهمان چنین کوتاه شد؛ البته به شرط این که فکر کنیم و ارزش آن را دریابیم.

بیایید جهان شباهت‌ها را تصور کنیم. بیایید جنگلی را تصور کنیم که فقط یک نوع درخت دارد. حیات وحش را با وجود فقط یک نوع حیوان مجسم کنیم. جهانی را تصور کنیم که در آن، تمام انسان‌ها، چهره‌، رنگ پوست، مدل مو، غذا، ورزش مورد علاقه، سبک زندگی و همه چیز دقیقاً یکسانی دارند. جهان زیبایی به نظر نمی‌رسد.

جهان برای پذیرش تفاوت‌ها مجبور نبوده است. جهان، مجذوب زیبایی تفاوت‌هاست. این‌گونه است که امروز این همه تنوع در همه ابعاد زندگی بشر و طبیعت وجود دارد. سعی نکنیم همه چیز را به سمت استانداردهای یکسان نزدیک کنیم. همه آدم‌ها و همه چیزها را همان‌گونه که هستند دوست بداریم. چون «تفاوت زیباست».

@hooreechannel 🌹