مدرسهٔ مطالعات دیالوگ‌ | باشگاه‌اندیشه

«هایدگر نخستین مشخصه‌ی ذاتیِ «گفتن» را «شنیدن» و «خموش ماندن» می‌داند، و نه سخن‌پردازی درباره‌ی این یا آن چیز. در این‌جا نیز هایدگر تمایل عادی و همیشگی ما و حتی گرایش زبان‌شناختی ما به اولی دانستن عمل سخن‌گویی (سبک کلام، گفت‌وگو) را معکوس می‌کند. فهمیدن همان شنیدن است. به عبارت دیگر، نخستین رابطه‌ی فرد با کلام، نه عرضه که دریافت آن است. «شنیدن سازنده‌ی گفتار است.» این اولویت شنیدن، نشانگر رابطه‌ی بنیادین کلام با گشودگی [آدمی] نسبت به جهان و دیگران است.»

پل ریکور، «رسالت هرمنوتیک»
در دیوید ک. هوی، حلقه‌ی انتقادی، ترجمه‌ی مراد فرهادپور، تهران، انتشارات روشنگران، ۱۳۷۸، صص. ۳۴-۳۵

منبع : کانال آن‌سو


#هایدگر #ریکور #شنیدن
#مطالعات_دیالوگ
@dialogeschool
@bashgahandishe

آدمی در جهان شنیدنی‌ها

مریم ساحلی

مرور: سرنوشتِ کلماتی که حوالی مجرای گوش‌های شما پرسه می‌زنند، به کجا می‌انجامد؟  وقتی کسی با شما حرف می‌زند، کلمات به درون‌تان راه می‌یابد و مفاهیم تبیین می‌شوند یا نه حواس‌تان در دنیایی دیگر سِیر می‌کند؟ اصلا شما چگونه گوش می‌دهید؟

بقیه را در اینستنت‌ویو بخوانید.

بازنشر از سایت شهر کتاب

#مطالعات_دیالوگ #بازنشر #شنیدن #شهرکتاب #باشگاه_اندیشه
@bashgahandishe
.

ضرباهنگ خِرد

📝میلاد نوری


اقتضای خردمندی گوش‌سپردن است.
هستی می‌گوید، طبیعت می‌گوید، اجتماع می‌گوید، انسان می‌گوید.

به تعبیر هزیود: «به عدالت گوش بسپار و ظلم را مپرور». آن‌که گوش نمی‌‌سپارد، هستی، طبیعت و اجتماع وادارش خواهند کرد که بشنود. شاخه‌های لطیف که منعطف و فروتن‌اند به سهولت برجای می‌مانند. در پیشگاه طوفان، آن درخت سرسخت را بنگر که با مقاومتش از جای کنده می‌شود. آری، ضرباهنگ خِرد گوش‌سپردن است. آن‌که گوشش سنگین است، دیر یا زود به قهر می‌شنود آن‌چه را نشنیده‌ گرفته است. سوفوکلس در نمایشنامه آنتیگونه، خطاب به کرئونِ جبّار، از زبان فرزندش هایمن می‌گوید: «در سر مپرور که همیشه حق با توست و عقیدۀ دیگران به هیچ است. کسانی هستند که گمان می‌برند تنها هوشیاران، تنها سخنوران، و تنها خردمندان هستند، اما چون بازشان کنند، تهی‌اند. خردمند ننگ ندارد از دیگران بیاموزد و خطایش را دریابد. لجاج از ابلهی است، نه از خردمندی. ... هرگز دیده‌ای که دریانوردی کاردان صدای طوفان را بشنود و بادبان را همچنان سخت بگذارد؟ اگر چنین کند، به‌زودی باید کشتی را باژگونه بر آب براند. پدر! از خشونت روحت بکاه و خویشتن را از این جان‌سختی برَهان!» (سوفوکلس: آنتیگونه، ترجمه شاهرخ مِسکوب، با تصرف). پس، «به عدالت گوش بسپار و ظلم را مپرور. حتی انسان خوش‌وقت دارای جایگاه نیز نمی‌تواند بار ظلم را به آسودگی تاب آورد، و حتی وقتی توهمِ تحمل آن را دارد باز سنگینی آن را احساس می‌کند. بهتر آن است که به عدالت رو کنیم، زیرا با پایان جوش‌و‌خروش رقابت‌ها، در فرجام کار، عدالت است که بر ظلم فائق می‌آید. اما احمق تنها آنگاه درمی‌یابد که رنج بسیار کشیده باشد» (هزیود: کارها و روزها).

#شنیدن
#دیالوگ
#عدالت

@homerquotes
@bashgahandishe