۳- به مناسبت زادروز حسین علیزاده
-حسین علیزاده معلّم -
پانزده ساله بودم و سه سال از شروع تحصیلم در کلاس‌های آزاد هنرستان موسیقی اصفهان در کوچه سنگ‌تراش‌ها در محله‌ی ارامنه می‌گذشت. بازار را پر از کتابهای او می‌دیدم. انواع متُد‌ها و اتودهای بکر، نو و کاربردی برای هنرجویان دستورهای دوره متوسطه تار و سه‌تار.
تعدادی از کتابهایش نمونه‌های تازه‌ای از قطعات موسیقی سنّتیِ صحنه‌ای و آثار مضبوط اوست که نُت شده بود، کتب «ده قطعه برای تار و سه‌تار» در چهار جلد در هنرستان‌ها و آموزشگاههای آزاد موسیقی در سراسر ایران تدریس می‌شد.
شوریدگی به‌اضافه فنّ مدرن نوازندگی، ساخت و ساز موتیف‌های بدیع و تکنیکی با تنالیته‌های گوناگون از کوک‌های مختلف و فیگورهای متفاوت ریتمیک از جذّابیت‌های تآلیف آموزشی و اجرائیش به حساب می‌آمد.
- حسین علیزاده کاربلدِ کارگروه -
کار گروهی در ایران سخت است و نیاز به استعداد و مدیریتی دارد مازاد و سوای هنرمند بودن.
- حسین علیزاده خالقی خلّاق -
قطعاتی مثل شورانگیز، نینوا و مقدمه تار و پود، ساخته‌ها و نواخته‌های مربوط به آلبومهای پرفروش بازار که توسط این استاد آهنگسازی و نواخته شده بود با صدای خوانندگانی چون استاد شجریان و شهرام ناظری خوانده شده بود و حافظه شنیداری و فرهنگ موسیقایی دوره‌ای از تاریخ ایران را رقم می‌زد.
با وجود کتابهای آموزشی، ما هنرجویان می‌توانستیم با دسترسی به پارتیتور این آثار از دشواری رهایی یابیم و موفق به تمرین و اجرای این نغمات باشیم.
آهنگ‌هایی که با مشقّت ساخته و همراه بوی دودی از آتشِ برهم زدن کنسرتش و شکستن سازهای بعد از انقلاب در استودیوهای تاریک ضبط شده بود.
زمان‌هایی که در وجودش گداخته روانش را نواخته بود معجونی از اعتقاد و احساسش بود که توانسته بود با صبوری ثبت و نشر کند.
- حسین علیزاده کم گوی -
جلیل شهناز قبل‌تر از علیزاده مرا به نوشتن واداشته است، او نیز کم‌حرف و حاشیه بود.
سکوت برای نوازنده‌ای که حامل و ناقلِ صدا است آسان به‌نظر نمی‌رسد، آنهم نوازنده‌ای که سیاقی پُر مضراب در سلوک دارد.
سکوت او هم مثل نت‌هایش سرضرب، دقیق و به‌جاست.
تا مجالِ گفتن مثل رکابِ انگشتری خوش‌تراش جا باز نکرده باشد دست به مضراب نمی‌برد تا نگینی درخشان بر آن بنشاند.
#حسین_علیزاده_بابک_رجبی@babakrajabii
