ویلیامز و
جنبش بیتمتن مهمی (در حد همین کامنت. سمپوزیوم واگنر در نسل
بیت. ۱۹۵۹) از ویلیامز در باره نسل
بیت و
جنبش بیت که با اتکا به نقل قولی از جک کرواک نوع اهمیت خاص آن را نشان داده است.
جایی خواندهام که در پاسخ به این یادداشت ویلیامز، آلن گینزبرگ، گریگوری کورسو و پیتر اورلوفسکی دست به قلم شده و هر کدام جداکانه یادداشتهایی نوشتهاند.
رابرت پالمر شاعر معاصر در تایید یادداشت ویلیامز نوشتهبود. دهههاست که سرمایهداری در کار تغییر مناسبات اخلاقی است اما هنوز ساختارهای سنتیِ مدرنیته ادبی دستنخورده ماندهاند.
ویلیام کارلوس ویلیامز
واگنر. ۱۹۵۹
کرواک اظهار میکند:"نسل
بیت اساسا یک
جنبش مذهبی بود، ذاتا یک
جنبش اخلاقی." اگرچه این ارتباط واقعی با هنر شاعری ندارد-مگر انکار تمام قوانین ساخت شعر- قابل توجه است که کرواک خود به نثر مینویسد. اما شما در بسیاری از شاعراننسل
بیت تمایلی برای بازگشت به فرمهای سنتی شعر و حتی قافیه میبینید.
این یک مخالفت نظم اخلاقی است، و کاملا قابل توجیه تحت شرایط کنونی که بر جهان حکمفرماست. نمیتواند آنقدرها تاثیری بر هنر ساخت شعر داشته باشد اما تا زمانی که دوام دارد، و فقط تا وقتی که دوام دارد، به مثابه یک مرحله انتقال، به تمامی قابل توجیه است، و کنار گذاشتنی نیست.
برای خودش مکانی در جهان ما ساخته است که فراموش شدنی نیست و ازین رو به نوعی اهمیت دارد. ما تقریبا در حال به پایان بردن آنیم.
ساخت شعر، ساختار کسل کننده و نثرگونه سطرهای آن بیشتر از تمام ملاحظات اخلاقگرایانهٔ هماهنگ با ارزشهای مثبت دنیای مدرن مقاومت کرده و دوام میآورد و این نکته هنوز توسط شاعران امروز آشکار نشده است.
#ویلیام_کارلوس_ویلیامز #جنبش_بیت#بیت#ترجمه @ashoftar