آمین

▪️
یادداشت #رضا_مقصدی درباره‌ی #اصلان_اصلانیان

با اصلان در سال ۵۳ هم بند بودم .نامش را به عنوان شاعر، یک باردر جُنگی دیده بودم .گویا در جُنگ "چاپار" که تنها دوشماره از آن به کوشش #احمدرضا_دریایی در آمده بود. چند شعر این دوشماره ی "چاپار" را #خسرو_گلسرخی ومن به احمدرضا داده بودیم. احتمال می‌دهم خسرو آن شعر را از او گرفته باشد چون نخستین بار این نام را از دهان خسرو شنیده بودم .به او گفتم ارمنی ست؟ یادم نیست چه پاسخ داد.

در زندان، اصلا رفتار روشنفکرانه نداشت اما احتمالا با پرونده ی اهل تِاتر (#سعید_سلطانپور، ناصر رحمانی نژاد)دستگیر شده بود. در آنجا بیشتر با سعید می‌گشت .انسانی مهربان و خاکی و مردمی بود. در حیاط زندان، گه‌گاه با هم قدم می زدیم اما یادم نمی آید از شعر با هم حرف زده باشیم. از کارش با کامیون، در بیرون می‌گفت و از فرهنگ راننده‌های کامیون حرف می‌زد و می‌خندید. آنجا بود دانستم که چرا چهره‌ی روشنفکرانه! ندارد.

امروز به ملاقات #سایه، به بیمارستانی در "کُلن" رفتم. با او از سوگنامه‌ی دردمند ِ #فرج_سرکوهی درباره‌ی اصلان گفتم. اورا به دُرستی می‌شناخت. از حُجب وُ حیای ذاتی‌اش گفت. اندوهی سیاه بر چهره‌اش نشست.
گفتم: "سایه" جان! یادت هست این ترانه چگونه به "چاووش/گروه شیدا"راه یافت؟ (چون اورا در گُستره ی باورهای سیاسی،اعتقادی دیگر بود).
گفت: یادم نیست. گفتم: چه شد که این ترانه، آن‌گونه گُل کرد؟ گفت نمی‌توان چندان به چند و چون و چگونگی ِ تاثیر ِ یک شعر یا ترانه در ذهن وُ زبان مردم ، درنگ کرد. پیچیدگی‌هایی دارد که به زبان در نمی‌آید. گاهی یک شعر، چنان در مردم راه می‌یابد که شگفتی می‌آفریند.

خنده‌های اصلان هنوز با من است .حیف شد که از دست ما رفت. خیلی حیف...

در مُردگان ِ خویش نظر می‌بندیم
با طرح ِ خنده‌یی
و نوبتِ خود را انتظار می‌کشیم
بی‌هیچ خنده‌یی...

@aminhaghrah

▪️
شب‌نورد...
ترانه: #اصلان_اصلانیان
آهنگ: #محمدرضا_لطفی
خواننده: #شجریان
گروه: #چاووش
سال اجرا: ۱۳۵۷

#تک_ترانه
@aminhaghrah

‍ ‍ ▪️
در سوگِ شب‌نورد...

امروز شنیدم #اصلان_اصلانیان هم رفت؛ ۲۹آبان، تنها در خانه‌ای محقر در حوالی تهران...
و در عجبم چرا این‌طور ناگهان و در سکوت! تا همین حالا جز نوشته‌ی کوتاهی از عزیزی، نه خبری از واقعه خوانده‌ام نه پیام تسلابخشی جایی دیده‌ام.
خیلی بد است این طور فراموشی برای ما و نسل پیش از ما، که با آن برادرانه‌ی شورانگیزِ جاودانه‌‌اش قدم زدیم، گریستیم و شب را سحر کردیم...


شب است و چهره‌ی میهن سیاهه
نشستن در سیاهی‌ها گناهه
تفنگم را بده تا ره بجویم
که هر که عاشقه پایش به راهه
برادر بی‌قراره
برادر شعله‌واره
برادر دشت سینش لاله‌زاره

شب و دریای خوف‌انگیز و توفان
من و اندیشه‌های پاکِ پویان
برایم خلعت و خنجر بیاور
که خون می‌بارد از دلهای سوزان
برادر نوجوونه
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه

تو که با عاشقان درد آشنایی
تو که همرزم و هم‌زنجیر مایی
ببین خون عزیزان را به دیوار
بزن شیپور صبح روشنایی...


●پانوشت:
-اصلانیان، ترانه‌ی شب نورد را در دهه‌ی پنجاه، به یاد امیر پرویز پویان سرود. از شاخص‌ترین مبارزین مسلح چپ، که پس از محاصره‌ی محل اختفاء توسط نیروهای امنیتی پهلوی، خودکشی کرد. این ترانه در سال۵۷ و با پیروزی انقلاب، روی آهنگی از #محمدرضا_لطفی و با صدای محمدرضا #شجریان توسط گروه #چاووش اجرا، ضبط و منتشر شد. شب نورد یکی از درخشان ترین سرودهای حماسی ایران است.

-اصلان اصلانیان را در گورستان ملارد شهریار به خاک سپرده اند.

- شب‌نورد را بشنوید▼

@aminhaghrah