هزاره جنبش یتیمان مزاری(ره)

#باید_کشته_شود_زیرا_هزاره_است

از دیدگاه #نواسگان_عبدالرحمن_بارکزی #هزاره بودن گناهیست نابخشودنی و غیر قابل گذشت #تاریخ_تکرار میشود #نواسگان_عبدالرحمن و #تفکر_طالبانیسم راهی برای #آشتی و #صلح باقی نگذاشته اند این سرنوشت محتوم تمامی اقوام دیگر در #حمارت_نواسگان_عبدالرحمن_بارکزی میباشد ببینید و عبرت از #تکرار_تاریخ شاید گرفته شود
👇👇👇

یکیش مانع میشه و دیگرش می‌گوید بیارش #هزاره است. او بیچاره در کمال ناباوری، دستمالش میبنده، فکر میکنه کارش نداره. اما وحشی شلیک می‌کند و فقط"اووی" می‌گوید و تمام.

@YatemanMazary

@ytimanmazari

#بلخاب_جغرافیای_صلابت هزارستان
ویدیویی تاریخی از جریان مقاومت بلخابیان در برابر طالبان
#تاریخ_مقاومت_بلخاب
#سال_1377
@YatemanMazary
@ytimanmazari

#برگی_از_تاریخ
#میراث_شوم_عبدالرحمان_بارکزی
#نسل‌کشی_هزاره‌ها

براساس روایت #مجالس_المؤمنین و نیز #لودویک_آدمک، در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم، جغرافیای سرزمین اصلی هزاره بین هرات، زمین‌داور، قندهار، غزنین، کابل، بلخ و غورات یاد شده است. اولین تجاوزات ارضی بر این سرزمین در زمان نادرشاه افشار در حوالی قندهار اتفاق افتاد و سپس در زمان حکومت‌های بعد از وی به‌صورت خزنده ادامه یافت. در دوره امیر شیرعلی‌خان یعنی اواخر قرن نوزدهم این سرزمین توسط خوانین قدرتمند اداره می‌شد و ایشان سالیانه خراجی به دولت کابل می‌پرداختند. به روایت مونت استوارت الفنستون، در این دوره نفاق داخلی میان خوانین، همبستگی اجتماعی و سیاسی آن‌‌ها را متلاشی کرده بود و سرزمین هزاره در ضعف کامل قرار داشت.
امیر عبدالرحمان بعد از سرکوب اقوام و سرزمین‌های جنوبی، غربی و مشرقی در سال ۱۸۸۸ با طرح و برنامه توجه خود را معطوب به سرزمین هزاره کرد. هزاره‌ها نسبت به بقیه مردم افغانستان اطاعت بیشتری از امیر داشتند، تنها تعدادی معدودی از خوانین هزاره در غزنی و دایچوپان تمردهای داشتند که سرکوب شده بودند. با وجود این، وی در ۱۸۹۱ سردار #عبدالقدوس خان (بعدها اعتماد الدوله و پدرکلان صدراعظم نوراحمد اعتمادی) را به هزارستان فرستاد. او لشکری از هرات، کابل و قندهار تهیه کرد و در ارزگان مستقر شد. با وجود اعلام بیعت خوانین و تأدیه مالیات‌ها، وی تمامی قلعه‌های خوانین هزاره را در سراسر هزارستان تخریب کرد. تمامی اسلحه‌‌های شان را تا کارد آشپزخانه بدون مشکل خلع سلاح کرد. تحت عنوان تأمین امنیت، لشکریان خویش را در مناطق ارزگان، اجرستان، زاولی، دایچوپان، دهراوود، شمال هلمند مستقر کرد. در زمستان همان سال بسیاری از مردم را از خانه‌های شان آواره کرد. تجاوزهای ناموسی سرزبان سردار، از دهقان‌زادگان شروع و به زنان و دختران خوانین و امیران هزاره رسید. برای تأمین مالیات و مخارج لشکر چنان غارت و کشتار را به راه انداخت که قلم از نوشتن آن شرم دارد. کار به جایی رسید که مردم از ترس جرأت نمی‌کردند مالیات خود را تحویل نیروی دولتی بدهند.
امیر به جای رسیدگی به شکایات مردم و خوانین هزاره، علاوه بر نیروهای ارتش، لشکر ایلجاری از اقوام مختلف را از سراسر افغانستان به سمت هزارستان گسیل داشت. او برای تحریک بیشتر مردم بی‌سواد، کتاب تقویم‌الدین و برخی فتاوای مذهبی دیگر را نیز در اختیار سربازان خود قرار داد و وانمود کرد که جان و مال و ناموس هزاره‌‌ها مباح است. این گونه بود که جنگ سراسری امیر علیه مردم غیرمسلح و رعایای مطیع ابعاد فاجعه‌باری به خود گرفت. به روایت سراج و غبار، افراد ذیل برخی از عمده‌ترین فرماندهان امیر در نسل‌کشی هزاره‌‌ها بودند: سردار عبدالقدوس‌خان، سپهسالار غلام‌حیدرخان چرخی، سردار فقیرمحمدخان، سردار عبدالله خان قندهاری، جنرال شیرمحمدخان، کرنیل فرهادخان، برگیدر امیرمحمدخان و شماری از میران هزاره که برای امیر عبدالرحمان خدمت می‌کردند از جمله غلام رضابیگ خلج (اکنون برخی از نواسه‌های وی پیش قراول کوچ اجباری مردم دایکندی از ولسوالی پاتو هستند).
در این نسل‌کشی، امیر لشکرهایی را از چهار سمت هزارستان گسیل کرد. هدف وی نابودی کامل قوم هزاره از جغرافیای کشور بود. ابعاد فاجعه به اندازه‌‌ای بود که حتا در مناطقی از هزارستان که گویا جنگی واقع نشد، نیز نسل‌کشی تمام عیار جریان داشته است. به روایت غبار تنها در ولسوالی یکاولنگ بامیان که جنگی در نگرفت، لشکر امیر ۱۰۰ خانوار روحانی را اسیرکرد، یک هزار خانوار روحانی را اجبارا کوچ داد و دو هزار و یک صد نفر دیگر از ایشان را بکشت. در ولسوالی بهسود ولایت میدان صرف لشکر امیر عبور کرد. در همین اندازه از بیست هزار خانوار تنها شش هزار خانوار باقی ماندند بقیه آواره یا نابود گردیدند. در مرکز هزاره‌جات مانند ارزگان، شمال هلمند، تیرین، دهراود، اجرستان، گیزاب و غیره که جنگ جریان داشت، دست‌‌کم سی طایفه از صفحه تاریخ به کلی محو شدند. امیر به روایت سراج، به این اندازه بسنده نکرد. او در چهار سمت هزارستان بازارهای برده‌فروشی را رونق بخشید. هریک از سرداران قبیله به اندازه‌‌ای از فرزندان هزاره را فروختند که نرخ‌‌ها به پایین‌ترین حد خود رسید. در قندهار هنوز برخی به طعنه هزاره‌ها را چند پیسه‌ای می‌گویند و این تلخندی از نرخ بردگان هزاره در عصر امیر عبدالرحمان است که هموطنان‌شان هنوز به لطف ایشان را می‌نوازند! پول صدها هزار، بلکه میلیون‌ها برده مطابق اسناد دولتی به جیب فروشنده می‌رفت و خزانه امیر خمس آن را به حکم شرع انور دریافت می‌کرد تا هزینه ارتش و نیز معاشات اعزازی خاندان امیر را تأمین کند. #ادامه_دارد .....

#دست‌‌کم #سی_طایفه از صفحه #تاریخ به #کلی_محو_شدند.(سراج التواریخ)

@ytimanmazari گروه

@YatemanMazary کانال

#برگی_از_دفتر_تاریخ

#غصب #زمین_های_هزاره_های_ارزگان_قبایل_پشتون:

زمانیکه ارزگان در برابر هجوم نظامی دولت و بسیج عمومی قبایلی شکست خورد و مردم مغلوب آن عملا اسلحه را به زمین گذاشتند و تابعیت دولت امیر کابل را پذیرفتند؛ ولی دولتمداران تنها به این کار قناعت نکردند و فورا اراضی شخصی مردم را غصب و توزیع نمودند.
هدف از توزیع زمین های ارزگان برای قبایل #پوپلزایی، #اچکزایی، #بارکزایی ،#احمد_زی و... این بود که هزاره های ارزگان را داشتن زمین زراعتی خویش محروم ساختند و ارزگانیان مجبور گردیدند که به خاطر زنده ماندن خودها بالای زمین های «اشغال شده یی» خویش برای قبایل پشتون کار کنند و پشتوانه اقتصادی مقاومت در آینده بر ضد دولت از بین برده شود که چنان هم کرد. دولت، زمین های مردم ارزگان را غصب و بعد برای این قبایل مخصوص پشتون خود توزیع نمود:
« از عریضه مورخه 25 ماه رجب [1314] فوج پیادگان نظام قوم «#ایوب_زایی» و «#فوفلزایی» حالی رای والا شد که ایشان به مثابه دیگر سپاهیان قوم #فوفل_زایی که در «#چینار_تو» و کهنه قلعه زمین داده شده اند، در «درهء شاه علی» و «قدم و شیخه» ارزگان زمین داده شوند. و حضرت والا 25 رجب فرمان کرده نگار داد که همین فرمان را به جنرال شیر محمد خان نماید که او تعداد نفری و خانواری ایشان را معروض داشته، بعد زمین داده شوند.
از آن سوی ایشک آقاسی دوست محمد خان، خادم شهزاده آزاده سردارحبیب الله خان وارد «گیزاب» شده برطبق حاکم دست خطی حضرت والا دادن ملک «چوره» را به اولادهء دارونکه کرده، چون زمستان بود، هفده در بند قلعه را از هزاره پرداخته، مردم «اچک زایی» و «بارکزایی»[را] داده، در بهار مردم هزاره ار چنانچه بیاید از ملک بیرون کشید. »
امیر کابل در متن فرمان برای طرفداران قبایلی خویش تأکید کرد که اگر هزاره دوباره بالای زمین های خویش بازگشتند؛ آنها را به کلی از ملک افغانستان «خارج» نمایید. این مسأله بازهم به صورت دقیق و شفاف می رساند که عبدالرحمن به مقصد «نابودی» هزاره ها چنین اعمال ضد انسانی و ضد ملی را عملا انجام داد.
این چنین اراضی شخصی مردم هزاره که از سوی دولت وقت غصب و برای افراد قومی خویش داد، آیا هزاره ها آنرا فراموش خواهند نمود!!؟؟؟ آیا اقوام پشتون تا بحال از پدران و پدرانش از پدران خود پرسیده اند که این اراضی به چه بهایی و قیمتی بدست آمده است؟؟؟!! آیا زراعت و کسب معاش از بالای اراضی غصب گردیده و اشغال شده به حکم شریعت اسلام حرام در حرام نیست ؟؟!!! آیا تاریخ این غصب و اشغالگری را فراموش خواهد کرد!!!؟؟؟ اگر وجدان بیداری در میان اقوام نام برده شده است پاسخی به این پرسشها دارند که نان به عمل آمده دراین اراضی به بهای قتل و کشتار کوچ و مهاجرت و به بردگی بردن ساکن قبلی آن یعنی اقوام هزاره به دست آمده است ، #تاریخ_فراموش_نخواهد_کرد


منابع :

1-«هزاره ها؛ پناه گزینی و کتمان هویت» ، نویسنده: بصیر احمد دولت آبادی، چاپ اول زمستان 1378، ناشر: هفته نامه وحدت.
2- کله منارها در افغانستان» ، مؤلف: محمد عیسی غرجستانی، تهیه و تنظیم عزیزالله رحیمی، تابستان 1372 چاپ ایران
3-سراج التواریخ» جلد سوم «قسمت سوم»، تألیف: مرحوم ملا فیض محمد کاتب، نوبت چاپ اول زمستان 1372، چاپ اسماعلیایان.



🔴 هزاره جنبش یتیمان مزاری(ره)
@YatemanMazary

📚 #کلبهٔ_احزان
(داستان زندگانی بزرگ بانوی هستی؛ حضرت فاطمهٔ زهراء «س»)
🖊تألیف:خاتم المحدثین حاج شیخ عبّاس قمی(ره)
📑ترجمهٔ:محمّدباقر محبوب القلوب
📇چاپ:نشر آفاق
♈️موضوع:#تاریخ_فاطمه_زهراس
.@YatemanMazary

#کوچ_اجباری


کوچاندن اجباری مردم #هزاره از زمین‌های مسکونی و زراعی‌شان در مناطق مختلف #ولایت_دایکندی تکمیل‌کننده‌ی سیاست‌های قومی و تثبیت‌ساز بنیان‌های طایفه‌ای قدرت است.

این رخداد از منظرهای مختلف دیدنی است.

برخی از گزارش‌ها می‌کوشند آن را به دعوایی حقوقی بین عده‌ای از خوانین و رعیت‌های منطقه بکاهند و استدلال‌شان را بر اسناد حقوقی و محکمه‌ی طالبان استوار ‌کنند.
برخی هم آن را به کشمکشی تاریخی بین #هزاره‌ها و #پشتون‌ها تفسیر می‌کنند.

بهتر ببینیم:

#زمین در #افغانستان فراتر از یک قطعه #خاک است.

بنیان قدرت است؛ چون،
#هویت_تاریخی
#هویت_فرهنگی
#هویت_اجتماعی
و
#سرمایه_سیاسی
و
#سرمایه_اقتصادی
را می‌سازد.

از همین‌رو، زمین با جان و حیثیت #اقوام پیوند خورده است و حکومت‌های خودکامه برای مهار اقوام مخالف خود در #تاریخ_معاصر_افغانستان به کوچاندن‌شان دستور داده است.

#ولایت_دایکندی جایی است که با کمترین حضور #طالبان به #امارت واگذار شد!
جایی بود که طالبان حتی به برخی از ولسوالی‌هایش پای نگذاشته بود.

ولایتی با بیشترین جمعیت هزاره و کمترین باشندگان #پشتون است.

طالبان به خوبی دانسته است این تفوّق جمعیتی در درازمدت مهمترین مانع برای تثبیت پایه‌های امارت در هزاره‌جات است!

بنابراین، هم‌اکنون از سُستی سیاستمدارن هزاره استفاده کرده با کوچاندن اجباری می‌کوشند برتری جمعیتی پیشین هزاره‌ها را برهم زنند و با جای‌دادن باشندگان پشتون هرگونه تحرک و اقدام قدرت‌خواهانه آنان را کنترل کنند!


اصالتاً اهل همین ولایتم؛ وگرچه #مهاجرم، به عنوان فردی از باشندگان ولایت دایکندی یکایک #رهبران_سیاسی_هزاره را مسبّب این فاجعه‌ی انسانی می‌دانم.
همانانی که در سخت‌ترین روزهای سیاسی دایکندی بر سر سهم‌خواهی قدرت در #دولت_غنی جدال می‌کردند و برای انتخاب والی سرنوشت مردم هزاره را معامله کردند!


همان‌هایی که اکنون آسوده‌خاطر در خارج از افغانستان به زندگی شخصی‌شان سرگرمند و اگر دلشان خواست یک یا دوتا عکس هم از بی‌جاشدگان هزاره می‌گذارند تا بگویند هستیم!


دلم می‌خواهد بدانم مشاوران و نوباوگان فکری آنان که آن‌گونه از خیانت سران هزاره در جنگ با #عبدالرحمن و کوچ اجباری هزاره‌ها می‌گفتند، اکنون درباره‌ی بازآفرینی #تاریخ به دست طالبان چه می‌نویسند؟!

مرتضی_شاهترابی

سه‌شنبه ششم میزان/ مهر 1400
@YatemanMazary

#بلخاب_جغرافیای_صلابت
ویدیویی تاریخی از جریان مقاومت بلخابیان در برابر طالبان
#تاریخ_مقاومت_بلخاب زادگاه شیران هزاره
#سال_1377
#قسمت_اول
@YatemanMazary