یک تذکرهی مدرن و پلورال
•
درباره آنتولوژی شرح شوکران
گردآوری و تألیف سیدعلی صالحی
نوجوان که بودم، یک روز فرصتی دست داد که با نیک یاد فریدون مشیری ساعتی همکلام شوم. انسان شریفی بود و حوصله به خرج داد تا جوجه ای که من باشم، از این در و آن در و البته در باب شعر، با او سخن بگویم. یکی از پرسش هایم این بود که چرا فروغ فرخزاد در آنتولوژی «از نیما تا بعد» نامی و شعری از شما نیاورده است؟ مشیری آشکارا غمگین شد. آهی کشید و با لحنی گلایه آمیز گفت: «چون ایشان با اینکه در آغاز کارش من مشوقش بودم و حتی وزن و عروض یادش دادم، بعدها دیگر اشعار بنده را شعر نمی دانست.» قصدم از ذکر این خاطره و این نقل قول اصلاً داوری در باب کار فروغ یا شعر مشیری نیست طبیعتاً.
میخواهم بگویم در کنش های آنتولوژیک شعری و جایی که باید دست به گزینش زد، سخت است آدم بتواند دموکرات باشد. شاید البته دموکرات بودن لزومی هم نداشته باشد و حتی مضر هم باشد گاهی؛ خاصه وقتی مبانی و معاییر تئوریک خاصی انگیزه گردآوری آنتولوژی را ایجاد کرده باشد. اما در اکثر کنش ها و مجموعه های آنتولوژیک شعر معاصر ایران، خصوصاً در آنها که رویکردی تاریخی و سلیقه ای و تذکرهای شالوده شان را می سازد، تحریف و تحریم و اعمال سلیقه های احساسی و برآمده از حب و بغض بیداد می کند.
#علی_مسعودی_نیا 🔺راههای تهیهی شمارهی پانزدهم:
۱- سفارش مستقیم از سایت مجله یا تماس با دفتر
۲- خرید آنلاین از کتابفروشیهای منتخب
۳- دکههای روزنامهفروشی
۴- فروشگاههای آنلاین دکه و چکامه
۵-نسخهی الکترونیکی به زودی در فیدیبو و طاقچه
#وزن_دنیا@vaznedonya