فلسفه و ادبیات

⁠▪️برنارد شاو با حالتی تحسین آمیز اظهار کرد که کل فلسفه #نیچه در سه بیت شعری بیان شده که #شکسپیر از زبان ریچارد سوم ادا کرده است:
وجدان چیزی نیست جز واژه ای که ترسوها به کار می برند و از ابتدا ساخته شد تا قدرتمندان را بترساند بگذار بازوان نیرومند ما، وجدان ما باشد و شمشیرهایمان قانون ما!!

📚 #داستان_فلسفه
👤 #برایان_مگی
🔃 ترجمه #مانی_صالحی_علامه
📖 صفحه 177

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

⁠ما تا جایی که می‌توانیم از مواجه‌ شدن با این واقعیت سر باز می‌زنیم که «زندگی غرقه در رنج است و نمی‌تواند از آن بگریزد؛ ما گریان به آن وارد می‌شویم، داستانش غم‌انگیز است، و پایانش غم‌انگیزتر.»

بسیار واضح است که چرا ما دوست نداریم با این قضیه مواجه شویم. اما نتیجه‌ ی مواجه نشدن ما با آن بیگانه شدن با واقعیات هستی خودمان است. بیشتر مردم مسیر زندگی‌ شان را در خواب طی می‌کنند بدون اینکه به خود اجازه دهند با چالش ‌های وجودی ‌ای که ماهیت هستی ما ایجاد می‌کند مواجه شوند، یا حتی به نحوی مداوم درباره‌ی آن‌ها فکر کنند. در بیشتر نگرش ‌های انسانی یک خوش ‌بینی ساده‌لوحانه، غیرمسئولانه، و کوته فکرانه موج می‌ زند که با واقعیت وضعیت ما در تضاد است و در هر حوزه ‌ای از فعالیت، از زندگی معمولی گرفته تا فلسفه، تجلی پیدا می‌کند.

شوپنهاور از دروغی که در قلب این خوش‌ بینی نهفته است، و از این واقعیت که خوش ‌بینی بین ما و زندگی‌ مان حائل می‌شود – و فوق همه، از بی‌اعتنایی ‌ای که به رنج بشری نشان می‌دهد،خشمگین می‌شود:

«به نظر من «خوش‌بینی» هنگامی که چیزی نباشد جز حرافی بدون فکر کسانی که پشت پیشانی کوتاهشان چیزی جز الفاظ را پرورش نمی‌دهند، نه فقط یک شیوه‌ی نادرست بلکه یک طرز فکر واقعاً شرارت ‌آمیز است.» «اگر متحجرترین و سنگدل‌ ترین خوش ‌بینان را به میان بیمارستان ‌ها، درمانگاه‌ ها، و اتاق‌ های جراحی ببریم و از میان زندان‌ ها، شکنجه ‌گاه‌ ها، و برده خانه ‌ها، و از فراز میدان‌ های نبرد و اعدام عبور دهیم، اگر تمامی گوشه ‌های تاریک رنج را، مکان ‌هایی که نگاه خیره‌ی خونسردانه به آن‌ ها ممکن نیست، به او نشان دهیم، و سرانجام، اگر بگذاریم تا به درون سیاه‌چال اوگولینو که زندانیان در آن از گرسنگی جان می ‌دادند نگاه کند، او نیز به روشنی می ‌بیند که این «احسن عوالم ممکن» چگونه دنیایی است. زیرا اگر دانته مصالح دوزخ خود را از دنیای واقعی ما نیاورده، از کجا آورده؟»


واقعیت رنج بشری در مقیاس جهانی چیزی بود که شوپنهاور درک بسیار نافذی از آن داشت. او واقعاً فکر می‌کرد که هر لحظه میلیون‌ ها انسان گرفتار رنج و پریشانی می‌ شوند، و به روشنی درک می‌کرد که علل بخش اعظم این رنج ساخته‌ ی خود انسان‌اند.

👤 #برایان_مگی
📚 #فلسفه_شوپنهاور

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

■ اخلاق

● #شوپنهاور مُصر است که واقعیات تجربی را نقطه ی آغاز بگیرد، نه آرای انتزاعی را. او دست به تلاش برای بررسیِ رفتارِ بشر بدون هرگونه تصورات قبلی از آنچه مردم باید انجام دهند می زند، یعنی با نگاه کردن به اینکه آنها واقعا چه می کنند، و به طور اخص اینکه چه نوع انگیزه‌ هایی به عنوان انگیزه های اَعمال آنها عمل می کنند. تحقیقِ او وی را به سوی این نتیجه‌گیری رهنمون می‌شود که سرچشمه های بیشتر ِ آنچه به طور سنتی رفتار اخلاقی تلقی شده است، با یک تحلیلِ موشکافانه، منفعت محورانه از آب در می آیند، لذا نمی‌توان آن‌ها را اخلاقی، به هر معنای پسندیده ای، و در واقع هر معنای مهم یا مفیدِ دیگری لحاظ کرد. در یک بررسی جدی، انگیزه‌های عمده برای اطاعت از قوانین دینی به مراجع دنیوی به وضوح شاملِ نیات و احساسات اخلاقی نمی شوند، بلکه به حداکثرِ وضوح شاملِ ترس از مجازات و امید به پاداش، خواه در این جهان خواه در آخرت، همرنگ جماعت شدن، ادب اجتماعی، شرطی شدن در کودکی و میل به امنیتِ اعطا شده به واسطه ی پذیرش مرجعیت می‌شوند. این واقعیت که آن ها به مثابه ی چیزی که ما آن را وجدان می نامیم درونی می شوند، کمکی به ارتقای موقعیتشان نمی کند.

📚 #فلسفه_شوپنهاور
👤 #برایان_مگی

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2 .

‍ ■ حکمت دنیوی‌ای که #شوپنهاور در گزین‌گویه‌هایی #در_باب_حکمت_زندگی به ما عرضه می‌کند ریشه در مغز نظریه ای دارد که تقریبا به شرح ذیل است. هر انسانی به ناگزیر در پوست خودش زندگی می‌کند و جهان خود را در سر خود حمل می‌کند‌. از این رو سعادت حقیقی تنها باید در درون جسته شود و تنها در آنچه خودمان هستیم نهفته است. به این ترتیب، سعادت شخص به استعداد شخصی او بستگی دارد. نخست و پیش از هر چیز به تندرستی او، بعد به روحیات طبیعی، شخصیت، هوش و غیره‌ی او. از این منظر، نخستین راه برای تعقیب سعادت این است که چیزهایی را که استعدادهای واقعی‌اش هستند پیدا کند، در کمال صداقت با خودش آنها را به کمال گسترش دهد، بعد با استفاده ی کامل از آنها همه را زندگی کند، گرچه همواره باید مراقب باشد که خودش را تندرست نگه دارد. «در مقابل، انسان معمولی، در خصوص لذات زندگی‌اش، به چیزهایی اتکا می‌کند که بیرون از او هستند و لذا به ثروت و طبقه و همسر و فرزند و دوستان و جامعه و غیره تکیه می‌کند؛ این‌ها پایه‌های سعادت زندگی او هستند - که بنابراین وقتی آنها را از دست می‌دهد یا از آنها سیر می‌شود سعادت از بین می‌رود»

👤 #برایان_مگی
📚 #فلسفه_شوپنهاور
📖 صفحه 352
■ ترجمه‌ی رضا ولی یاری

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

گفت‌وگوی #برایان_مگی با #ارنست_گلنر درباره‌ی متن اجتماعیِ فلسفه

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

▪️بسا انسان که متحير می شد اگر می ديد وجدانش، که به نظر او چنين مهيب می رسد، واقعا چگونه ساخته شده است.

وجدان احتمالا از يک پنجم ترس از آدميان،
يک پنجم ترس از خدايان،
يک پنجم تعصب،
يک پنجم غرور،
و يک پنجم عادت تشکيل شده؛ طوری که او ذاتاً بهتر از آن انگليسی نيست که با صراحت کامل می گفت من توان داشتن وجدان را ندارم.

افراد مذهی هر دينی بيشتر اوقات منظورشان از وجدان چيزی نيست جز جزم‌ها و دستورات دين شان، و خود شناسی ای که با رجوع به آن ها پذيرفته شده.

👤 #برایان_مگی
📚 #فلسفه‌_شوپنهاور

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2..

■ مادام که ما خود را به خیل آرزوها و بیم و امید توأم با آنها می سپریم ... هیچ گاه به خوشی یا آرامش پایدار نمی رسیم.

▪️ #آرتور_شوپنهاور
📚 #سرگذشت_فلسفه
✍ #برایان_مگی

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

‍ ■ افسانه غار #افلاطون

افلاطون ميگويد غاری را تصور كنيد كه در انتهای آن افرادي را از ابتدای كودكي به زنجير بسته باشند به نحوی كه اين افراد نتوانند سر خود را به عقب برگردانند و پشت سر خود را ببينند.

در پشت سر اين عده، افرادي زندگي ميكنند و آتشي نيز افروخته اند. در اثر نور اين آتش تصاويری از رفت و آمد اين افراد و لوازمشان روی ديوار جلوی آن زندانيان در بند افتاده است و سرو صدا هاي آن مردم نيز در اثر انعكاس در غار از جلوي همان تصاوير نقش بسته بر ديوار به گوش آن زندانيان ميرسد.

بدیهی است كه اين افراد (زندانيان غار افلاطون ) تصور ميكنند كه اين صداها از همين سايه ها مي آيد زيرا از ابتدا و كودکی اينچنين ديده و شنيده اند و هرگز نيز قادر نبوده اند پشت سر خود را نگاه كنند .

حال فرض كنيد زنجير برخي از اين گروه زندانيان را باز كنيد و به آنها بگوييد دنيا اينگونه كه شما تصور ميكنيد نيست و آنها را براي مشاهده جهان بيرون از غار، به خارج از آن غار ببريد.
در بيرون غار نور شديد خورشيد چشم اين افراد را به شدت ناراحت خواهد كرد و آنها نخواهند توانست چیزی ببينند و به سرعت جلوی چشمان خود را گرفته و به غار بر ميگردند . اما فرض كنيد كه معدودی از اين افراد بتوانند در مقابل اين نور شديد مقاومت كرده و سپس نگاهي به جهان بيرون غار بيندازند.

حال از افراد اين گروه اگر كسي براي نجات گروهي ديگر از زندانيان به داخل غار برگردد و به آنها كه اساسا بيرون را نديده اند، بگويند كه حقيقت چيز ديگري است و فقط بايد كمي تحمل داشته باشند، دست كم مورد تمسخر قرار خواهند گرفت.

( آن زنجیرها هر چیزی می تواند باشد، خودخواهی یا جهانی ساختگی، وحشت یا اضطراب...)

حتی یکبار هم اگر جور دیگری به جهان بنگریم چیزی از دست نداده ایم و شاید چیزی بدست بیاوریم . اما برخی چنان به غل و زنجیر اویخته اند که تصور اینکه زندگی جور دیگریست برایشان هولناک است و به هر حال حقیقت کمی ازرده خاطرمان خواهد کرد.

👤 #برایان_مگی
📚 #سرگذشت_فلسفه
🔃 برگردان #حسن_کامشاد

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

■ #مردان_اندیشه : گفتگوی #برایان_مگی با #ویلیام_بارت
● موضوع: #اگزیستانسیالیسم #هایدگر، #سارتر

join us : | کانال فلسفه
@Philosophy3

▪️چرا ما اینقدر به #هنر اهمیت میدهیم؟

نه تنها معدود نوابغی که آن را تولید می‌کنند بلکه شماری بسیار بزرگ‌تر و شماری چند برابرِ شمار خودِ هنرمندان، مصرف هُنر را عمیق‌ترین_فعالیت مُغذّی در زندگی یا دست کم چیزی بسیار نزدیک به آن می‌بینند.

● چرا؟!

پاسخ #شوپنهاور این است:
زیرا هنر یک جور رهایی، گرچه صرفاً لحظه‌ای، از زندانی که معمولاً در آن هستیم به ما می‌دهد. دیده‌ایم که او چطور وضعیت عادیِ بشری را به مثابه بردگیِ فرد در زیرِ یوغِ اراده ورزیِ خودش، امیالش، شهواتش، نیازهایش، ترس‌هایش و اوهام و غیره لحاظ می‌کند و چگونه این حالت را حالتی عاجز از تولید هرگونه رضایت یا آرامش حقیقی و واقعاً غیر توهمیِ ذهن می‌بیند.

👤 #برایان_مگی
📚 #فلسفه‌_شوپنهاور
■ فصل هشتم

join us : | کانال فلسفه
@Philosophy3..