Pazudharma

🖋 فعالیتِ محیط زیستی در ایران به سبزشویی مبتلا نشده است؟!

▪️ چند درصد از فعالانِ محیط زیست در ایران #گیاهخوار یا گیاهخوار مطلق(#وگان) هستند؟

▪️آگاهی بخشی در مورد #صنعت_گوشت و حقایقِ موجود در #کشتارگاه ها چه میزان از فعالیت های این فعالان را تشکیل می دهد؟

▪️آیا فعالیت های محیط زیستی در ایران نشان دهنده ی نوعی #گونه_گرایی و #تبعیض نیست؟

▪️در ترویج #فرهنگ_گردشگری و #طبیعت_گردی، آموزشِ رفتار درست با حیوانات چه سهمی به خودش اختصاص داده است؟

▪️سازمان های مردم نهاد در حوزه محیط زیست و حیوانات به #سبزشویی مبتلا نشده اند...؟!

https://t.center/pazudharma

«در سال 1968(1347 خورشیدی)، بعد از پی بردن به این واقعیت که #حیوانات ترس، سرما، گرسنگی و غم را حس می کنند، من #گیاهخوار شدم.» سزار چاوز

‍ ‍ شیر و کروکدیل به کمپین دوشنبه های بدون گوشت پیوستند!

جای خوشحالیست که شیرها و کروکدیل ها اعلام کردند که نه تنها دوشنبه ها, که متعهد می شوند حداقل شش روز در هفته گوشت نخورند تا گامی در جهت حفظ محیط زیست بردارند!
〰〰〰〰〰〰〰〰〰

هیچوقت معنی این کمپین های محیط زیستی که می گویند فلان روز, فلان کار را نکن نفهمیده ام. بطور مثال در حالیکه بخش زیادی از خانواده های ایرانی دو یا سه روز در هفته از گوشت در رژیم غذایی خود استفاده نمی کنند, این #دوشنبه_های_بدون_گوشت چه معنی دارد؟! قطعن گوشتخواری یکی از تهدیدهای اصلی زمین است. قطعن حتی یک وعده کمتر گوشت خوردن به نفع زمین است. قطعن نمی توان همه را #گیاهخوار یا #وگن کرد. اما وقتی بطور متوسط فردی بیش از یک روز در هفته گوشت نمی خورد این کمپین ها اثری جز توهم حفاظت از محیط زیست در پی نخواهد داشت. کمپین های محیط زیستی باید بر اساس شرایط هر کشوری طراحی و مدیریت شود. برای کشوری که مردمانش بیش از یک روز در هفته گوشت نمی خورند, این کمپین چیزی جز #پوپولیسم_محیط_زیستی نیست.

همچنان که کمپین پر سرو صدای #سه_شنبه_های_بدون_خودرو در کشوری که ابتدایی ترین زیرساختهای لازم برای این کار را ندارد نه تنها راه به جایی نبرد که باعث ایجاد حساسیت اقشار مذهبی و تنگ کردن عرصه برای اندک بانوان دوچرخه سوار شد. ای کاش به جای این همه هیاهو و سلفی برای این کمپین, کمی برای طراحی دوچرخه های مناسب بانوان و تامین نظر اقشار تاثیرگذار تلاش می شد.

حال و روز محیط زیستمان ناخوش تر از آنست که خودمان را با این کمپین های فانتزی و پوپولیستی سرگرم کنیم. حتی اگر کار بیشتری از دستمان بر نمی آید بهتر است هیچ کاری نکنیم ولی سطح مطالبات و گرفتاری های محیط زیست را در حد دوچرخه سواری در سه شنبه ها و گوشت نخوردن در دوشنبه ها تنزل ندهیم.

امیدوارم در دوره پیش رو, کمپین های فانتزی و سرگرم کننده جای خود را به کمپین های با برنامه, جدی و اثر گذار بدهد.

*توضیح: شیر ها و کروکدیل ها گاها هفته ای یک وعده غذا میخورند.

✏️ سپهر سليمي

https://t.me/salimisepehr/605

https://t.center/TEFASIR

از دیگر نشانه های «حمایتِ بی هویت»، علاوه بر نداشتن #رویکرد_علمی، که باعث بروز رفتارهای شخصی و سلیقه ای در رویارویی با موضوعات مختلف می شود، ارایه #راهکارهای اشتباه است. زمانی که #ریشه ی اصلی مشکلات به درستی و دقیق مشخص نشوند و #آسیب_شناسی آنها تابع همان رفتارهای شخصی و سلیقه ای باشد، بدیهی است راه های #برون_رفت از مشکل نیز بر نظراتی استوار خواهد بود که «فرد» سکان دار آن است و نه یافته های #علمی و مستدل.
#تناقض_در_حمایت، که پیشتر به آن اشاره کرده بودیم، از پیامدهای همین «حمایتِ بی هویت» محسوب می شود. به بیانی بهتر، همان «پارادکس»-ی که باعث می شود ما گاهی از یک #پدیده دفاع و در جایی دیگر به آن حمله کنیم. این تناقض در فعالیت های اجتماعی هم نمود می یابند آن جا که ما نمی توانیم به یک زبان و تصمیم مشترک برسیم که آیا #انتقال_آب درست است یا خیر؟ ما به #سدسازی نیاز داریم یا خیر؟ #کمبود_آب داریم یا خیر؟! با کاهش جمعیت #حیات_وحش روبرو هستيم یا افزایش آن؟! #اسارت حیوانات بطور کلی معقول است یا خیر؟! و آیا می توان #گیاهخوار بود و سگ را «نجس» دانست یا #گوشتخوار بود و سگ را حمایت کرد؟!
Pazudharma
در نتیجه، زمان آن چه بسا در سال جدید رسیده است که ما از «بی هویتی» به یک هویت مشخص و مستدل برسیم. فرقی نمی کند دغدغه ی محیطی زیستی داریم یا حیوانات یا حیات وحش!!! مهم این است که تکلیف فعالیت های مدنی را قبل از هر چیز با خودمان مشخص کنیم تا بتوانیم نقشه های عمل خود را به درستی تعیین و اجرایی کنیم. زمان آن به شدت رسیده است که «چه» و «که» بودن خود را معین کنیم.
https://t.center/pazudharma