▪️استتار یا رنگ آمیزی مرموز در حیوانات یکی از شگفت انگیزترین و ناشناخته ترین پدیده های
طبیعی است. پدیده ای بسیار زیبا که حیوانات از آن برای بقا بهره می برند. این بقا می تواند دو روی یک سکه باشد: هم برای شکار طعمه و هم برای شکار/طعمه نشدن. شاید در ترجمان انسانی، تغییرِ رنگِ شگفت انگیزِ برخی حیوانات نوعی «تزویر» و «فریب» هم به حساب آید ولی آیا در دنیایِ بی واژه ی حیوانات نیز چنین است؟
▪️با وجودی که این قابلیت یا
#قانون_طبیعی هیچ انسانی را بهره مند نکرده است و غیر از میادینِ
#جنگ و فریب حیوانات به منظور شکار آنها به صورت مصنوعی و ساختگی کاربرد ندارد ولی رفتارهای انسانی بیانگرِ واقعیت دیگری است؛ پنهان شدن هایی که در قالبِ «بله قربان، چشم قربان»، دورویی و چندرویی ها، «نان به نرخ روز خوردن»-ها، گرایش به شهرت، چاپلوسی و موافقت های ظاهری که فقط از مقام ها و منصب ها آویزان شده اند را می توان از این رفتارها برشمرد.
▪️حکمرانان در شکل گیریِ «استتارهای مصنوعی» مردم نقش دارند؛ آن جا که
#سرکوب و
#خفقان به یکی از ابزارهای فشار تبدیل می شوند؛ آن جا که
#ایدئولوژی حاکم می شود و جامعه غیر از پیروی از آن را به هیچ وجه برنمی تابد. جایی که
#پاسخگویی نه تنها کارکرد ندارد که به یک
#کژکارکرد تبدیل شده باشد.
🔺ولی آن استتارها کجا و اینها کجا...
https://t.center/pazudharma
